Nazwa skoczni
Adlerschanze
Rok konstrukcji
1924 (1999)
Wielkość skoczni (HS)
108.0 m
Średnia prędkość na progu
88.2 km/h
Oficjalny rekord skoczni: 111.0 m
Tobias Bogner (Niemcy) / Lars Bystoel (Norwegia)
Letni rekord skoczni: 112.5 m
Skocznia w Hinterzarten została zbudowana w latach 20-tych. W okolicy brakowało dużej skoczni i w sytuacji szybkiego rozwoju skoków narciarskich zdecydowano się ją wybudować właśnie tutaj. Na miejsce budowy wybrano wzgórze wśród lasu, blisko gniazd orłów. Stąd wzięła się nazwa obiektu - Adlerschanze, czyli skocznia orla. Tutaj trenowali zawodnicy z Niemiec i innych krajów przed olimpiadą w Garmisch-Partenkirchen. Legendarny skoczek norweski, Birger Ruud ustanowił wtedy rekord skoczni, który przez 30 lat nie został pobity, gdyż skocznia nie była poważnie przebudowywana.
Do modernizacji doszło dopiero w 1965 r. W latach 70. Adlerschanze straciła homologację. Była to już "skocznia z tradycją", więc oczywiście nikt nie chciał łatwo przystać na koniec zawodów na tym obiekcie. Na szczęście właśnie wtedy FIS zdecydował, że będą organizowane oficjalne letnie konkursy skoków. Właśnie skocznia w Hinterzarten została wybrana do pierwszego konkursu. Remont trwał dwa lata, ale po nim tutejszy obiekt stał się jednym z najnowocześniejszych na świecie. Zawody były wielkim sukcesem. Od początku istnienia Letniego Grand Prix Hinterzarten jest w jego kalendarzu. Jako "wyspecjalizowana skocznia letnia" (co nie znaczy, że nie ma tu śniegu) jest też lubianym miejscem treningów na igelicie.
Adlerschanze jest wyłożona matą typu fińskiego (bardziej przyczepną, dającą warunki najbardziej zbliżone do skakania na śniegu) w ilości ok. 9000 kawałków. Przed zimą zeskok jest pokrywany siatką, przymocowaną do bandy stalowymi linkami - gdyby śnieg leżał bezpośrednio na gładkiej powierzchni z tworzywa, mógłby łatwo się obsuwać.
Obecnie ostatecznie doszła do skutku budowa mniejszych skoczni obok K-95 - K-15, K-30 i K-70 mają byc gotowe w 2005 r. Do tej pory dzieci i młodzież z klubu Hinterzarten musiały jeździć na trening do innych klubów. Najmłodsi trenują w położonym niemalże o rzut kamieniem Breitnau, dla starszych, potrzebujących do treningu skoczni rzędu 60 m, brak odpowiedniej skoczni na miejscu oznacza nieco dłuższy dojazd do Furtwangen (K-58). Skocznie pośrednie między tym obiektem a K-95 znajdują się już zbyt daleko, by można było tam regularnie dojeżdżać.
przygotowała Ewa Ulińska, fot. Skokinarciarskie.pl
« Niemcy - wszystkie skocznie