System KO, stosowany w Turnieju Czterech Skoczni od 1996 roku, polega na dwójkowych pojedynkach zawodników.
Dzień przed konkursem rozgrywane s± kwalifikacje, które decyduj± nie tylko o tym, kto wystartuje w zawodach głównych (jak to ma miejsce w tradycyjnych konkursach Pucharu ¦wiata). Na podstawie lokat osi±gniętych w serii eliminacyjnej skoczkowie dobierani s± w pary (1. z 50., 2. z 49., 3. z 48. ... 25. z 26. itp.), w których rywalizuj± o możliwo¶ć dalszej walki.
W pierwszej serii konkursowej startuje 25 par zawodników; w każdym przypadku najpierw na rozbiegu pojawia się słabszy w kwalifikacjach, póĽniej lepszy. Ten, który uzyska wyższ± notę, bezpo¶rednio awansuje do drugiej serii (w przypadku identycznej noty decyduje numer startowy - do drugiej serii wchodzi zawodnik z niższym numerem). Przegrany nie traci jednak szans na udział w finale - drugi skok może oddać, je¶li znalazł się w¶ród pięciu najlepszych, którzy nie wywalczyli bezpo¶redniego awansu (tzw. lucky losers - szczę¶liwi przegrani).
W drugiej serii zawodów bierze udział trzydziestu zawodników, którzy zajęli najlepsze miejsca w pierwszej serii - rywalizacja odbywa się już według standardowych zasad stosowanych w Pucharze ¦wiata.
Na klasyfikację generaln± Turnieju Czterech Skoczni składaj± się punkty zdobyte przez zawodników w poszczególnych konkursach - chodzi tu jednak o tzw. małe punkty, otrzymane za skoki (w odróżnieniu od punktów za miejsca, przyznawanych do klasyfikacji Pucharu ¦wiata).
