Mistrzostwa ¶wiata juniorów odbywaj± się co roku. W pierwszych dwóch konkursach w 1977 roku w Sainte-Croix i rok póĽniej w Murau wzięli udział tylko zawodnicy z Europy. Konkursy rozgrywane od 1979 s± mistrzostwami globu. Pierwszym triumfatorem był reprezentant gospodarzy - Horst Bulau. Rok póĽniej w Szwecji także triumfował Kanadyjczyk Steve Collins, który kilka dni póĽniej został najmłodszym w historii zwycięzc± konkursu Pucharu ¦wiata. Konkursy drużynowe wł±czono do programu mistrzostw w 1986 roku.
Mistrzostwa ¶wiata juniorów, podobnie jak seniorów, obejmuj± wszystkie dyscypliny narciarstwa klasycznego - skoki, biegi i kombinację norwesk±. Obecnie w skokach przyznawanych jest pięć kompletów medali - w konkursach indywidualnych chłopców i dziewcz±t, w konkursach drużynowych chłopców i dziewcz±t oraz w konkursie drużyn mieszanych. Wyniki M¦J nie s± zaliczane do klasyfikacji generalnej żadnego cyklu.
M¦J maj± one to do siebie, że wygrywaj± na nich młodzi, nieznani zawodnicy, którzy kilka lat póĽniej dominuj± na skoczniach w zawodach seniorskich - choć bywa i tak, że na starcie staj± już skoczkowie z pewnymi sukcesami w zawodach seniorskich. Zdarza się jednak, że zwycięstwo w M¦J nie idzie w parze z sukcesami w póĽniejszej karierze.
Pierwszym zawodnikiem, który zdobył dla Polski tytuł mistrza ¶wiata juniorów, był w 2004 roku Mateusz Rutkowski. Dziesięć lat póĽniej po złoty medal po raz pierwszy sięgnęła nasza drużyna.
