Historia skoków narciarskich od pocz±tku zwi±zana była z przełamywaniem kolejnych barier i walk± o coraz lepsze odległo¶ci. Nic dziwnego, że w pewnym momencie zaczęli¶my mówić nie tylko o skokach, ale też o lotach narciarskich.
Loty narciarskie s± odmian± skoków uprawian± jedynie na kilku obiektach, które umożliwiaj± przekraczanie odległo¶ci dwustu metrów (często zawodnicy l±duj± dużo dalej). O miano największej skoczni od lat bij± się słoweńska Letalnica (dawniej Velikanka) w Planicy i norweska Vikersundbakken w Vikersund.
Oczywi¶cie skocznie do lotów w przeszło¶ci były czym¶ zupełnie innym niż teraz, podobnie z osi±ganymi na nich odległo¶ciami. Pierwsz± "mamuci±" skocznię zbudowano w Planicy w 1936 roku. Zaledwie rok wcze¶niej Stanisław Marusarz skoczył tam na odległo¶ć 97 metrów, ustanawiaj±c nowy rekord ¶wiata w skokach narciarskich. Tego samego dnia to "trofeum" odebrał mu Norweg Reidar Andersen, natomiast po przebudowie obiektu - w 1936 roku - jako pierwszy barierę stu metrów przekroczył i ustał Sepp Bradl (101 m).
Na przekroczenie kolejnej bariery - dwustu metrów - musieli¶my czekać kilkadziesi±t lat. W 1994 roku na 203. metrze wyl±dował Toni Nieminen, który tym samym odebrał rekord ¶wiata Piotrowi Fijasowi - ten z wynikiem 194 metrów plasował się na szczycie tabeli aż przez siedem lat. Jeszcze dłużej ten rezultat był rekordem Polski; poprawił go dopiero w 2001 roku Robert Mateja, który w czeskim Harrachowie został pierwszym Polakiem, jakiemu udało się osi±gn±ć 200 metrów.
Dodajmy, że następna magiczna granica padła dużo szybciej - jako pierwszy ćwierć kilometra w 2015 roku przeleciał na nartach Peter Prevc.
Od 1972 roku rozgrywane s± mistrzostwa ¶wiata w lotach narciarskich. Pierwsze takie zawody odbyły się w Planicy, gdzie jednak plany organizatorów zostały nieco popsute przez wiatr. Z powodu niesprzyjaj±cej aury rozegrano tylko jedn±, trwaj±c± aż pięć godzin, serię. Mimo to zainteresowanie było ogromne (pod skoczni± pojawiło się sto tysięcy kibiców). Pierwszym mistrzem ¶wiata w lotach został Walter Steiner. Obecnie walka o medale trwa cztery dni - tradycyjnie czwartek to dzień przeznaczony na kwalifikacje, w pi±tek i sobotę skoczkowie walcz± o medale indywidualnie (po dwie serie każdego dnia - do końcowego wyniku licz± się rezultaty z wszystkich czterech rund), a w niedzielę - drużynowo.
Oprócz mistrzostw ¶wiata konkursy lotów organizowane s± również w ramach rywalizacji w Pucharze ¦wiata, a punkty za zajęte miejsca zaliczane s± nie tylko do ogólnego rankingu, ale również do klasyfikacji Pucharu ¦wiata w lotach. Trofeum za wygran± w tej klasyfikacji (Mała Kryształowa Kula) nie było jednak wręczane zawsze - najlepszy lotnik sezonu otrzymywał je w latach 1991-2001, a póĽniej od 2009 roku. Do Pucharu ¦wiata nie s± wliczane wyniki M¦.
W przeciwieństwie do konkursów Pucharu ¦wiata rozgrywanych na dużych skoczniach, kwalifikacje do konkursów lotów ograniczaj± liczbę zawodników do czterdziestu (nie pięćdziesięciu) - umożliwia to sprawniejsze przeprowadzenie zawodów. Pewne zmiany s± także w punktacji - za osi±gnięcie punktu K zawodnik otrzymuje notę 120 punktów (nie 60), a każdy dodatkowy lub brakuj±cy metr to różnica 1,2 punktu (nie 1,8).
Międzynarodowa Federacja Narciarska postawiła zarz±dcom skoczni mamucich precyzyjne wymagania odno¶nie budowy/przebudowy obiektów - w ich efekcie loty stały się bezpieczniejsze, ale i trudniejsze, bowiem zawodnicy lec± niżej, z mniejsz± prędko¶ci±, odlatuj±c od zeskoku dopiero w drugiej fazie lotu.
