Mistrzostwa ¶wiata w narciarstwie klasycznym, w ramach których rywalizuj± skoczkowie, odbywaj± się co dwa lata. Oprócz skoków narciarskich o medale rywalizuj± także biegacze narciarscy i specjali¶ci od kombinacji norweskiej.
Zawody mistrzostw ¶wiata rozgrywane s± według zasad stosowanych w Pucharze ¦wiata, jednak nie s± zaliczane do klasyfikacji generalnej P¦. Do 1980 roku tytuł mistrza ¶wiata przyznawano także mistrzom olimpijskim.
Obecnie program skoków na mistrzostwach ¶wiata przewiduje rozegranie pięciu kompletów medali. Panowie walcz± indywidualnie (na skoczni normalnej i dużej) oraz drużynowo (tylko na dużej skoczni), panie od 2009 roku maj± konkurs indywidualny na skoczni normalnej, natomiast od 2013 roku rozgrywane s± zawody drużyn mieszanych (skocznia normalna). W przeszło¶ci mężczyĽni rywalizowali drużynowo na skoczniach normalnych oraz indywidualnie na obiektach ¶rednich.
O indywidualnym tytule mistrza ¶wiata decyduje jeden konkurs składaj±cy się z dwóch (lub - w przypadku trudnych warunków - nawet jednej) serii. Tym samym wygrywać mog± do¶ć przypadkowi zawodnicy, którzy nie należ± do ¶cisłej czołówki ¶wiatowej - jak np. Tommy Ingebrigtsen w 1995 roku czy Rok Benkovic dziesięć lat póĽniej.
Historia mistrzostw ¶wiata
Przed laty największymi oponentami organizowania zimowych igrzysk olimpijskich i mistrzostw ¶wiata w narciarstwie byli Norwegowie. Opór ten przełamano dopiero w 1924 roku, kiedy w Chamonix (Francja), gdzie odbywał się Tydzień Sportów Zimowych, kraje alpejskie i ¶rodkowoeuropejskie wymusiły na Norwegii całkowite ustępstwo. Już rok póĽniej odbyły się pierwsze mistrzostwa ¶wiata w Johannisbadzie (Czechy - Jańskie ŁaĽnie), które wygrał Willy Dick.
W 1929 roku najlepsi skoczkowie po raz pierwszy zago¶cili w Zakopanem, gdzie całe podium zajęli Norwegowie. Wygrał wtedy Sigmund Ruud, który skoczył 57 i 55 metrów. Najlepiej z Polaków zaprezentował się Bronisław Czech (skoki na odległo¶ć 50 i 53,5 m). Dominacja zawodników z Norwegii, Finlandii i Szwecji była w tamtych czasach przytłaczaj±ca - tylko wyj±tkowo na podium stawali przedstawiciele innych krajów.
Ponownie w Zakopanem Polacy ujrzeli czołówkę skoczków dziesięć lat póĽniej. Wtedy wielkim naszym faworytem był Stanisław Marusarz, który rok wcze¶niej w Lahti był drugi. Mówi się, że Marusarzowi należało się wtedy złoto, gdyż został ewidentnie skrzywdzony przez skandynawskich sędziów, oceniaj±cych w owych czasach odległo¶ć "na oko". W Zakopanem był dopiero pi±ty. Wygrał wtedy Josef Bradl (Niemcy/Austria) skokami 80 i 76,5 metra.
O ile przed wojn± mistrzostwa rozgrywano w zasadzie co roku, to od 1950 wprowadzono czteroletni cykl, a mistrzostwa ¶wiata odbywały się w połowie cyklu olimpijskiego.
Zakopane było w roku 1962 miejscem historycznego wydarzenia. Wtedy to po raz pierwszy w historii wyłoniono dwóch mistrzów - na małej i ¶redniej skoczni. Na Wielkiej Krokwi wygrał Helmut Recknagel (NRD) - 97,5, 103 i 98,5 metra. Wtedy z trzech skoków wybierano dwa najlepsze, a trzeci zostawał odrzucony. Na ¦redniej Krokwi wygrał Toralf Engan, a drugi był Antoni Łaciak.
Z biegiem lat malała dominacja zawodników ze Skandynawii - na podium zaczęli ich zastępować głównie skoczkowie z NRD i ZSRR. Największym polskim osi±gnięciem tamtych czasów był br±zowy medal Stanisława G±sienicy-Daniela, zdobyty na dużej skoczni w Szczyrbskim Jeziorze (Wysokie Tatry) w 1970 roku.
W roku 1982 do programu mistrzostw ¶wiata doł±czono trzeci± konkurencję - konkurs drużynowy na dużej skoczni, a w roku 2001 - także na skoczni normalnej. Od 1985 roku mistrzostwa rozgrywane s± w latach nieparzystych, co dwa lata. Ciekawostk± jest też to, że M¦ z reguły odbywaj± się w Europie.
Pierwszym polskim mistrzem ¶wiata w skokach narciarskich został Adam Małysz, który wywalczył złoto w 2001 roku w Lahti; póĽniej powtórzył swój wyczyn jeszcze w Val di Fiemme (2003 - dwukrotnie) i Sapporo (2007). Innym zawodnikiem, który zdobył medal w Val di Fiemme, był Kamil Stoch (2013). Z kolei w 2017 roku polski zespół (Piotr Żyła, Dawid Kubacki, Maciej Kot, Kamil Stoch) po raz pierwszy w historii sięgn±ł po drużynowe mistrzostwo ¶wiata.
