W roku 2015 przypada piętnasta rocznica powstania naszego portalu. W cyklu artykułów, przypominających wydarzenia z przeszłości, czas na dwudziesty tydzień roku...

Ten tydzień zapisał się w historii jako tydzień zdobywców - w 2005 roku Didier Delsalle po raz pierwszy wylądował śmigłowcem na szczycie Mount Everestu, cztery lata później Kinga Baranowska weszła na szczyt Kanczendzongi (tym samym Polska została pierwszym krajem, którego himalaistki zdobyły wszystkie czternaście ośmiotysięczników), a po kolejnym roku siedemnastoletnia Jessica Watson jako najmłodsza osoba w historii zakończyła samotny rejs dookoła świata.

W świecie polityki działo się we Francji - zaprzysiężeni na urząd prezydenta tego kraju zostali Nicolas Sarkozy (2007) i François Hollande (2012).

Z innych ciekawostek: w 2004 roku w stanie Massachusetts (pierwszym w USA) zalegalizowano małżeństwa osób tej samej płci, a dwa lata później zakończono budowę Zapory Trzech Przełomów w Chinach. Również w 2006 roku w Polsce otwarto łódzką Manufakturę, natomiast pięć lat później - krakowskie Muzeum Sztuki Współczesnej (które zresztą niżej podpisanemu nieszczególnie się podoba - ale może po prostu nie rozumiem sztuki współczesnej). Ponadto w 2006 roku zakończyła się ostatnia w historii edycja legendarnego Wyścigu Pokoju.

A skoro jesteśmy przy kolarstwie - w 2013 roku zmarł francuski kolarz Philippe Gaumont, który dołączył do Wiktora Zina (polski architekt i rysownik, autor programu telewizyjnego "Piórkiem i węglem" - zm. 2007) i Robina Gibba (członek zespołu Bee Gees, zm. 2012).

A co w skokach? W 2001 roku pisaliśmy o dość kontrowersyjnej (przynajmniej z punktu widzenia niemieckich mediów) reklamie "Winiary - danie w 5 minut" z udziałem Adama Małysza. W filmiku pojawiła się wyraźna aluzja do Martina Schmitta - jedna z postaci (skoczków przedstawionych jako osobników średnio rozgarniętych) miała fioletowy kask.

W tym samym roku działacze PZN potwierdzili, że kolejnej zimy Puchar Świata powróci do Zakopanego. Zawdzięczaliśmy to przebudowie skoczni i dostosowaniu jej profilu do ówczesnych przepisów. Do samych zawodów konieczne było jeszcze postawienie nowej wieży sędziowskiej, natomiast z powodu braku funduszy odsunięto na później budowę szatni, centrum prasowo-telewizyjnego czy oświetlenia.

W roku 2002 w szkolenie japońskich skoczków włączył się legendarny zawodnik z Kraju Kwitnącej Wiśni - Yukio Kasaya. Mistrz olimpijski z Sapporo został szefem do spraw skoków w tamtejszej federacji (choć początkowo mówiło się, że ma być trenerem).

W roku 2003 poznaliśmy kadry kolejnych krajów na następny sezon. W Austrii głównym trenerem pozostał Hannu Lepistö, któremu pomagali Stefan Horngacher i Heinz Kuttin, natomiast drugi zespół objęli Alexander Pointner, Alexander Diess i Michael Beismann. W składzie kadry narodowej znaleźli się Andreas Goldberger, Martin Höllwarth, Andreas Kofler, Florian Ligl, Thomas Morgenstern, Christian Nagiller, Reinhard Schwarzenberger i Andreas Widhölzl, natomiast w kadrze A - m.in. Martin Koch i Wolfgang Loitzl.

Z kolei w Finlandii główny zespół prowadzili Tommi Nikunen i Kari Pätäri, których podopiecznymi byli Janne Ahonen, Janne Happonen, Jussi Hautamäki, Matti Hautamäki, Tami Kiuru, Akseli Kokkonen, Arttu Lappi i Veli-Matti Lindström.

Podczas gdy niemieccy skoczkowie w Zinnowitz na wyspie Uznam rozpoczęli treningi pod przywództwem nowego trenera, Wolfganga Steierta, Polacy przygotowywali się do pierwszego zgrupowania; niektórzy z nich (Marcin Bachleda, Tomasz Pochwała) mieli na głowie także sesję egzaminacyjną.

Wtedy pisaliśmy także o kolejnych planach dotyczących przebudowy Wielkiej Krokwi - wśród nich było położenie igelitu, wybudowanie domku dla zawodników na szczycie rozbiegu i ogrodzenie obiektu. Już wtedy mówiło się także o postawieniu nowego pawilonu u stóp skoczni.

Rok 2004 nie był szczęśliwy dla Roberta Matei - nasz skoczek upadł podczas treningów w Predazzo i złamał kość łódeczkową w nadgarstku - efektem było założenie gipsu. Mimo to ambitny zawodnik kontynuował ćwiczenia wraz z kolegami - z wyjątkiem skoków.

Do sezonu przygotowywał się również Adam Małysz, który chwalił sobie współpracę z Heinzem Kuttinem - nowym trenerem kadry. Podkreślał również wspaniałą atmosferę, jaką w zespole stworzył wcześniej Apoloniusz Tajner.

W tamtym czasie swoje kadry ogłaszały kolejne związki narciarskie - w Czechach trenerem pozostał Ján Tánczos, który opiekował się Jakubem Jandą, Janem Maturą, Janem Mazochem i Lukáš Hlavą; we Włoszech mieliśmy za to nowego szkoleniowca - dobrze nam znanego Hannu Lepistö. Jego asystentem został Roberto Cecon. Nowego trenera mieli także Austriacy - tam reprezentację narodową objął Alexander Pointner. Niemiecką kadrę prowadził natomiast Wolfgang Steiert, który w swoim zespole miał m.in. Georga Spätha, Svena Hannawalda, Alexandra Herra i Martina Schmitta. W kadrze 2a znaleźli się wtedy m.in. Severin Freund i Andreas Wank.

W Słowenii tymczasem kończyła się budowa nowej skoczni K-100 w Kranju. Ten obiekt uzupełnił rozbudowany kompleks, który stał się jedną z głównych baz treningowych Słoweńców.

W roku 2005 żyliśmy głównie meczem pomiędzy skoczkami narciarskimi a polskimi artystami. Zwyciężyli nasi ulubieńcy - skromną wygraną (1:0) dał im Robert Kranjec. Tego spotkania nie wspomina dobrze Veli-Matti Lindström - utalentowany fiński zawodnik złamał mniejszą kość łydki, co niestety załamało jego dobrze rozwijającą się karierę. Fin nie był jedynym pechowcem tego dnia - w starciach z artystami ucierpieli także Andreas Kofler, Florian Liegl i Bine Norcic.

Przy okazji meczu wybraliśmy się na spacer po Krakowie wraz z Akselim Kokkonenem. Efektem była sympatyczna sesja zdjęciowa, którą możecie zobaczyć tutaj i czat z polskimi kibicami, prowadzony ze studenckiego mieszkania przy ulicy Brożka ;) Plastikowe krzesło, na którym siedział Axu, cały czas stoi w garażu i przypomina o tym wydarzeniu ;)

I jeszcze trochę o kadrach - w Austrii pewne kontrowersje wywołała nominacja Manuela Fettnera do kadry narodowej; zdaniem wielu bardziej zasługiwali na to Stefan Thurnbichler i Balthasar Schneider. W Słowenii rewolucji nie było - ekipę Matjaza Zupana wciąż tworzyli Rok Benkovic, Jernej Damjan, Primoż Peterka, Jure Bogataj, Robert Kranjec, Peter Zonta i Bine Zupan. W Polsce było ciekawiej - ze względu na "niesportowe prowadzenie się" z kadry został wykluczony Mateusz Rutkowski.

Wspomnienia z roku 2006 znów zaczynamy od kadr. W Czechach pod wodzą nowego trenera Richarda Schallerta przygotowywali się Jakub Janda, Jan Matura, Antonin Hajek, Borek Sedlak i Ondrej Vaculik. W Austrii kadrę narodową nadal prowadził Alexander Pointner, który w składzie miał Martina Kocha, Andreasa Koflera, Thomasa Morgensterna i Andreasa Widhoelzla. W kadrze C znaleźli się wtedy Manuel Poppinger i Michael Hayböck - srebrni medaliści z MŚ Falun 2015.

W Słowenii ekipę Vasji Bajca tworzyli Rok Benkovic, Jernej Damjan, Robert Kranjec, Primoż Peterka, Jure Sinkovec, Jurij Tepes, Rok Urbanc, Bine Zupan i Peter Zonta; w zespole juniorów pojawił się wtedy Primoż Roglic - zwycięzca tegorocznego kolarskiego wyścigu dookoła Azerbejdżanu. W Finlandii natomiast Tommi Nikunen i Janne Väätäinen opiekowali się drużyną w składzie: Janne Ahonen, Janne Happonen, Matti Hautamäki, Joonas Ikonen, Risto Jussilainen, Tami Kiuru i Harri Olli.

Ciekawe rzeczy działy się w Niemczech - tamtejszą federację z hukiem opuścił Alexander Herr, który wdał się w konflikt z działaczami. Mówiło się nawet o możliwym dołączeniu Herra do polskiej kadry, ale ostatecznie do tego nie doszło.

W 2007 roku do nowego sezonu szykowali się Szwedzi - Johan Erikson, Andreas Aren, Jakob Grimholm i Isak Grimholm. Przyszłość malowała się dla nich w różowych barwach - w związku z obiecującymi wynikami w zawodach Pucharu Świata i Pucharu Kontynentalnego tamtejszy związek podwoił budżet na rozwój reprezentacji.

Inną ciekawostką był wywiad kibiców z zespołem The Kroisos. To wtedy dowiedzieliśmy się, że Jussi, Jake, Opa i Ville zaczęli grać tylko po to, by pozbawić ludzi słuchu. Ville skarżył się, że nie może nigdzie wyjść wieczorem w Kuopio, bo wszyscy pokazują go palcami jako wokalistę zespołu - Jussi za to stwierdził, że właśnie szuka pracy, bo z ich muzyki nie da się żyć...

W tym samym roku informowaliśmy również o przyspieszeniu prac budowlanych kompleksu Skalite w Szczyrku oraz o chorobie nowotworowej byłego trenera Niemców - Reinharda Hessa.

Rok 2008 przyniósł sporo wieści z Finlandii - w tamtejszej kadrze narodowej znaleźli się Janne Happonen, Matti Hautamäki, Arttu Lappi, Harri Olli, Ville Larinto i Sami Niemi. Brakowało oczywiście nazwiska Janne Ahonena, który wtedy zakończył karierę. Trenerem został Janne Väätäinen, a jego asystentem - Pentti Kokkonen. Do mistrzostw weteranów przygotowywał się natomiast Matti Nykänen.

Również w 2009 roku trzeci tydzień maja był terminem ogłoszenia fińskich kadr. W głównym zespole znaleźli się Janne Happonen, Matti Hautamäki, Kalle Keituri, Ville Larinto, Sami Niemi oraz Harri Olli - ponownie zabrakło tu Janne Ahonena, który po wznowieniu kariery miał trenować indywidualnie.

Ahonen znalazł się w fińskiej kadrze A w 2010 roku - choć już od początku przygotowań miał problemy, czekała go bowiem operacja stawu kolanowego. Do zespołu, jako drugi trener, dołączył jego były kolega z reprezentacji - Ville Kantee. Wokalista zespołu The Kroisos miał pomagać głównemu szkoleniowcowi, którym był Pekka Niemelä.

Nad sensem kontynuowania kariery zastanawiał się zwycięzca Turnieju Czterech Skoczni z 2007 roku Anders Jacobsen. Norweg stwierdził, że stracił motywację - na szczęście odzyskał ją na kolejne kilka lat, by ostatecznie opuścić światowe skocznie wiosną 2015.

Rok 2011 przyniósł zapowiedź rewolucji - Polski Związek Narciarski zamierzał wreszcie utworzyć kadrę kobiet, w której skład miały wejść Joanna Szwab i Joanna Gawron - ich trenerem miał zostać Kazimierz Bafia.

A skoro jesteśmy przy kadrach - mieliśmy pewne rotacje na stanowiskach trenerskich. Czeski mistrz świata z 1994 roku Jaroslav Sakala przyjął ofertę słoweńskiej federacji, pracę we Francji znalazł natomiast Słoweniec - Matjaz Zupan. Posady nie zamierzał zmienić za to Alexander Pointner, który przedłużył kontrakt z austriackim związkiem do 2014 roku.

W 2012 roku poznaliśmy kadry Austrii (w głównym zespole znaleźli się m.in. Morgenstern, Schlierenzauer, Kofler, Koch, Loitzl czy Hayboeck) i Niemiec (do ekipy Wernera Schustera nominowano m.in. Freitaga, Freunda, Wanka, Schmitta, Neumayera).

Interesowaliśmy się również wydarzeniami w zakopiańskim Centralnym Ośrodku Sportu, który zyskał nowego dyrektora - doświadczonego zresztą na podobnym stanowisku, Grzegorz Kotowicz kierował bowiem również COS w Szczyrku. Dyrektor zapowiadał renesans zakopiańskich obiektów.

I wreszcie rok 2014, w którym sporo mówiło się o trenerach. Na przykład o Matjazie Zupanie, głównym kandydacie na stanowisko szkoleniowca Rosjan. Albo o Gérardzie Colinie, który zastąpił Słoweńca na stanowisku trenera reprezentacji Francji. Na topie był również Alexander Stöckl - Anders Fannemel nazwał Austriaka jednym z najlepszych trenerów na świecie.

Nie brakowało również wieści ze Słowenii - tam Goran Janus powołał aż dziesięcioosobową kadrę, w której znaleźli się m.in. Peter Prevc, Jurij Tepes, Robert Kranjec i Jernej Damjan. Mówiąc o skoczkach z tego kraju warto wspomnieć także o Roku Benkovicu (mistrz świata z 2007 roku po kilku latach stwierdził, że podjął słuszną decyzję, wycofując się ze sportu w wieku 21 lat) i Primożu Peterce (dwukrotny zdobywca Pucharu Świata przyznał, że bałby się skoczyć na przebudowanej Letalnicy).

Ten odcinek cyklu zakończymy wyróżnieniami - srebrnym "Liściem Laurowym" dla niemieckich złotych medalistów olimpijskich i ogłoszeniem Danieli Iraschko-Stolz Sportsmenką Roku w Styrii.

Na koniec dodajmy, że w 2000 roku dobiegały końca prace nad pierwszą wersją pewnej strony internetowej o skokach narciarskich, która za sześć dni skończy piętnaście lat!