W tej części mojego cyklu zajmę się piątą i szóstą dziesiątką Pucharu Świata. Ciężko jeszcze mówić tu o czołówce, ale na pewno mamy tendencję rosnącą i coraz lepszych zawodników. Dla fanów fińskich skoków jest to ostatni dzwonek, bo później już w moim cyklu ich nie będzie. Trzeba przyznać, że zgoła niespodziewanie znalazło się tu miejsce dla pewnego wybitnego skoczka, jest tu także paru zawodników „na dorobku”.

Jako iż wstępy nigdy nie były moją specjalnie mocną stroną, zapraszam do lektury. Oznaczenia - analogiczne jak w artykule nr 1.

60. Ville Larinto (Finlandia; 11.04.1990; 14; 8/-7) - 17/1+3+3 - 25’274
Lillehammer 1 - 42, Lillehammer 2 - 43, Engelberg 1 - 49, Engelberg 2 - 36, Oberstdorf - 40, Garmisch-Partenkirchen - 48, Innsbruck - 38, Willingen - 17 (21/18), Zakopane - 49, Sapporo 1 - 41, Lahti 1 - 36, Lahti 2 - 48, Kuopio - 42, Wisła 1 - 34, Titisee-Neustadt 1 - 48, Planica 1 - 38, Planica 2 - 39; Klingenthal, Bischofshofen, Sapporo 2 (dns) - kwalifikacje; Kuusamo, Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; MŚ loty - 34, MŚ loty drużyna - 7(4); drużyna Klingenthal - 8(2), drużyna Willingen - 7(4), drużyna Kuopio - 8(4); Turniej Czterech Skoczni - 45

Zastanawiam się, czy skoki fińskie sięgnęły już dna, czy jeszcze nie, czy już może się odbiły. Licząc w wartościach bezwzględnych dziewiąte miejsce w klasyfikacji drużyn jest lepsze niż jedenaste w sezonie 2012/2013 albo jedenaste rok wcześniej, ale tak jeśli chodzi o ogólne wrażenie, to nigdy nie zdarzyło się, by punktowało tylko dwóch Finów - a drugi z nich raptem na sześćdziesiątej pozycji. Ville mógł być wielkim skoczkiem, ale niestety za często odnosił kontuzje. Dziś skacze często i chętnie, acz bez większych osiągnięć.

59. Kenshiro Ito (Japonia; 08.01.1990; 16; 4/+23) - 15/4+1+2 - 26’23 - 26’51
Niżny Tagił 1 - 43, Niżny Tagił 2 - 50, Zakopane - 31, Sapporo 1 - 42, Sapporo 29 (26/29), Trondheim - 43, Vikersund 1 - 38, Vikersund 2 - 37, Lahti 1 - 45, Lahti 2 - 23 (20/22), Kuopio - 36, Ałmaty 1 - 26 (29/13), Ałmaty 3 - 30 (29/29), Wisła 1 - 33, Planica 1 - 48; Vikersund 3 - kwalifikacje; Oslo, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; drużyna Zakopane - 8(3)

Są zawodnicy, co do których mam czasem wrażenie, iż są nie do końca dobrze wykorzystani w PŚ. Kenshiro Ito należy do takich. Od lat na uboczu skoków, w zasadzie dopiero w minionym sezonie dostał więcej szans. Nie można powiedzieć, by stał się jakąś nową jakością w świecie skoków, ale pokazał, że potrafi punktować. Nie należy do najmłodszych zawodników, ale chyba jeszcze nie powiedział ostatniego słowa.

58. Robert Johansson (Norwegia; 23.03.1990; 19; 3/+17) - 3/2 - 25’337 - 25’339
Vikersund 1 - 25 (11/25), Vikersund 2 - 33, Vikersund 3 - 18 (12/21)

Zawodnik, który na pewno dostaje mniej szans niż powinien, ale co ma zrobić norweski trener mając problemy bogactwa? Johansson stara się pokazywać z jak najlepszej strony - i w Vikersund naprawdę mu się to udało. Jest w wieku, który dla Norwegów jest wiekiem tuż przed eksplozją formy. Coś czuję, że ona nastąpi.

57. Bor Pavlovcic (Słowenia; 27.06.1998; 20; 1) - 2/2 - 17’217 - 17’218
Sapporo 1 - 26 (18/27), Sapporo 2 - 16 (21/10)

Jeden z nielicznych prawdziwych młodzianków w PŚ. Dobre starty w CoC sprawiły, iż dostał szansę w Sapporo i ją wykorzystał. I wystarczyło, by zapunktował w PŚ i zrobił dobre wrażenie. Ma na kim się wzorować, a talentu mu nie brakuje.

56. Jewgienij Klimow (Rosja; 09.01.1994; 21; 1) - 14/4+5+2 - 21’337 - 22’49
Klingenthal - 32, Lillehammer 1 - 35, Lillehammer 2 - 35, Niżny Tagił 1 - 18 (29/7), Niżny Tagił 2 - 46, Oberstdorf - 28 (27/29), Garmisch-Partenkirchen - 43, Willingen - 41, Zakopane - 28 (27/25), Trondheim - 50, Vikersund 1 - 41, Lahti 1 - 46, Ałmaty 1 - 29 (28/23), Ałmaty 2 - 38; Innsbruck, Bischofshofen, Vikersund 2&3, Lahti 2 - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo - zgłoszony; drużyna Klingenthal - 10(4), drużyna Willingen - 9(4), drużyna Zakopane - 9(3), drużyna Oslo - 8(3), Turniej Czterech Skoczni - 41

Jest coś takiego jak naturalna kolej rzeczy. Klimow z uporem maniaka próbował swych sił w kombinacji norweskiej, ale poszedł po rozum do głowy i zorientował się, że jeśli często wygrywa skoki, a zdobył dosłownie jeden punkt w zawodach PŚ w tej dyscyplinie, to chyba pora przekwalifikować się na skoki. Niby w obu dyscyplinach miał brązowy medal MŚ juniorów, ale widać wyraźnie, że zmiana wyszła mu na dobre. Mocny punkt słabej ostatnio drużyny - jedynie Hazetdinow był od niego wyżej w PŚ.

55. Shohhei Tochimoto (Japonia; 21.12.1989; 22; 8/-11) - 21/4+3+3 - 26’53 - 26’62
Klingenthal - 42, Lillehammer 1 - 48, Lillehammer 2 - 37, Engelberg 1 - 42, Engelberg 2 - 37, Oberstdorf - 33, Garmisch-Partenkirchen - 38, Innsbruck - 41, Bischofshofen - 48, Sapporo 1 - 47, Trondheim - 31, Vikersund 1 - 24 (29/21), Vikersund 2 - 27 (27/26), Vikersund 3 - 24 (24/23), Lahti 2 - 27 (27/27), Kuopio - 39, Ałmaty 2 - 37, Wisła 1 - 31, Titisee-Neustadt 1 - 45, Planica 1 - 45, Planica 2 - 34; Sapporo 2, Lahti 1, Ałmaty 1 (dns); Kuusamo, Wisła 2 - zgłoszony; Turniej Czterech Skoczni - 37

Tochimoto odwrotnie niż Kenshiro Ito - robi wrażenie zawodnika, który nieco za dużo swoich szans dostaje. Mimo, iż u siebie w Sapporo wypadł katastrofalnie, dostał jeszcze parę szans - i nawet je wykorzystał. Też miewał pecha - kilka razy niewiele poniżej trzydziestego miejsca.

54. Ilmir Hazetdinow (Rosja; 28.10.1991; 23; 2/+3) - 15/4+4*+1 - 24’25 - 24’122
Klingenthal - 21 (26/15), Lillehammer 1 - 46, Lillehammer 2 - 28 (23/28), Niżny Tagił 1 - 49, Niżny Tagił 2 - 37, Oberstdorf - 49, Innsbruck - 34, Willingen - 25 (27/23), Zakopane - 38, Trondheim - 45, Vikersund 1 - 48, Lahti 1 - 40, Lahti 2 - 47, Ałmaty 1 - 27 (30/17), Ałmaty 2 - 44; Garmisch-Partenkirchen, Bischofshofen, Oslo*, Vikersund 2&3 - kwalifikacje; Kuusamo - zgłoszony; MŚ loty - 32, MŚ loty drużyna - 8(3); drużyna Klingenthal - 10(1), drużyna Willingen - 9(3), drużyna Zakopane - 9(1), drużyna Oslo - 8(2); Turniej Czterech Skoczni - 56

No i wychodzi, że to najlepszy z Rosjan, co dużo świadczy o tym, gdzie są obecnie w hierarchii reprezentanci największego z krajów świata. Kontuzja Wasiliewa sprawiła, iż właściwie nie ma kto skakać na dobrym poziomie. Hazetdinow bowiem może sobie być najlepszym z Rosjan, ale do czołówki to on nie należy.

52. Ronan Lamy Chappuis (Francja; 10.09.1993; 24; 3/+17) - 16/5+5+3 - 22’73 - 22’115
Klingenthal - 28 (30/27), Lillehammer 1 - 41, Lillehammer 2 - DSQ, Niżny Tagił 1 - 34, Niżny Tagił 2 - 23 (30/19), Engelberg 1 - 29 (30/25), Engelberg 2 - 23 (19/24), Garmisch-Partenkirchen - 34, Innsbruck - 28 (26/29), Bischofshofen - 31, Willingen - 40, Vikersund 1 - 55, Kuopio - 37, Ałmaty 1 - 32, Ałmaty 2 - 49, Titisee-Neustadt 1 - 42; Oberstdorf, Trondheim, Vikersund 2&3, Lahti 2; Kuusamo, Oslo, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; MŚ loty - kwalifikacje; Turniej Czterech Skoczni - 36

Niby coraz lepiej skacze kuzyn słynnego dwuboisty, ale nie da się nie zauważyć, że drugą część sezonu (po Turnieju Czterech Skoczni) miał już naprawdę słabą. O jego starty w PŚ nie ma co się martwić - Descombes Sevoie jest we Francji poza konkurencją, więc Ronan w zasadzie nie ma konkurencji (do Vincenta nie doskoczy, ale i nikt nie doskoczy do niego).

52. Michael Neumayer (Niemcy; 15.01.1979; 24; 15/-31) - 6/3 - 36’348 - 36’360
Oberstdorf - 19 (19/19), Garmisch-Partenkirchen - 29 (27/29), Innsbruck - 39, Bischofshofen - 38, Willingen - 21 (24/22), Zakopane - 36; Turniej Czterech Skoczni - 28

Pożegnał się ze skokami po długiej i pięknej karierze doświadczony Niemiec. Niby wiele nie osiągnął, nigdy nie wygrał żadnych zawodów, tylko trzy razy był na podium, a najlepszy moment w karierze to Turniej Czterech Skoczni 2006/2007, kiedy zajął niespodziewanie trzecie miejsce, ale raczej przez cały czas zapewniał pewną równość i powtarzalność na wysokim poziomie. To, czego mu brakowało, to dobry styl - pewnie gdyby nie to, mógłby należeć do najlepszych - dziękuję Michael!

51. Thomas Hofer (Austria; 28.01.1996; 25; 1) - 6/3+1+1 - 19’361 - 20’16
Zakopane - 23 (21/21), Vikersund 1 - 22 (30/20), Vikersund 2 - 23 (25/22), Vikersund 3 - 36, Titisee-Neustadt 1 - 31, Planica 1 - 41; Planica 2 (dsq) - kwalifikacje; Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony

Jedni kończą karierę, inni ją otwierają. Przy odpowiednio bujnej młodości Neumayer mógłby być ojcem Hofera, który pokazał się w swoim debiucie w PŚ z niezłej strony. Po trzech zawodach z rzędu z punktami przyszedł kubeł zimnej wody, ale przecież wszystko jeszcze przed nim.

50. Klemens Murańka (Polska; 31.08.1994; 36; 5/-8) - 12/6+4+2 - 21’96 - 21’174
Klingenthal - 49, Lillehammer 1 - 23, Niżny Tagił 1 - 44, Niżny Tagił 2 - 19 (18/21), Engelberg 1 - 41, Engelberg 2 - 28 (26/25), Sapporo 1 - DSQ, Sapporo 2 - 30 (30/30), Lahti 1 - 22 (15/26), Lahti 2 - 28 (26/28), Kuopio - 32, Wisła 1 - 44; Lillehammer 2, Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen, Zakopane - kwalifikacje; Kuusamo, Wisła 2 - zgłoszony; MŚ loty - 26 (21/21/27), MŚ druzyna - 5(2); drużyna Klingenthal - 6(2)

Dawno już przestał być cudownym dzieckiem, teraz jest młodym mężczyzną, ojcem rodziny, który ma papiery na wielkie skakanie, ale i niewyobrażalne dla nas problemy zdrowotne z okiem, które uniemożliwiają mu rozwinięcie skrzydeł. Życzę mu pokonania trudności i rozpoczęcia skoków, na poziomie do którego jest predystynowany.

49. David Siegel (Niemcy; 28.08.1996; 37; 1) - 6/3+1+2 - 19’126 - 19’197
Garmisch-Partenkirchen - 16 (13/22), Zakopane - 37, Sapporo 1 - 31, Sapporo 2 - 17 (20/15), Trondheim - 35, Titisee-Neustadt 1 - 23 (25/15); Oberstdorf - kwalifikacje; Oslo, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; Turniej Czterech Skoczni - 50

Aktualny mistrz świata juniorów na razie w PŚ skacze raczej okazyjnie, ale potrafi pokazać się z dobrej strony. Brakuje mu jeszcze równej formy, ale na pewno stanowi o przyszłości niemieckiej drużyny.

48. Lauri Asikainen (Finlandia; 28.05.1989; 42; 4/-18) - 12/3+5+3 - 26’178 - 26’198
Klingenthal - 27 (24/28), Lillehammer 1 - 7, Niżny Tagił 1 - 29 (26/29), Niżny Tagił 2 - 33, Engelberg 2 - 41, Willingen - 44, Lahti 1 - 50, Lahti 2 - 37, Kuopio - 46, Wisła 1 - 48, Titisee-Neustadt 1 - 50, Planica 1 - 55; Lillehammer 2 (dsq), Engelberg 1, Oberstdorf, Garmisch-Partenkirchen, Planica - kwalifikacje; Kuusamo, Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; MŚ loty - 38, MŚ loty drużyna - 7(3), drużyna Klingenthal - 8(1), drużyna Willingen - 7(1), drużyna Kuopio - 8(3)

Lauri Asikainen to najwyżej sklasyfikowany z Finów - o tempora! o mores! Generalnie byłby zapewne niżej, gdyby nie fakt, iż miał dobry początek sezonu - a ściślej rzecz ujmując w nieco loteryjnym konkursie w Lillehammer zajął siódme miejsce. Później było źle i bardzo źle - jakoś dociągnął ten sezon do końca, ale nie zrobił dobrego wrażenia.

47. Kento Sakuyama (Japonia; 03.07.1990; 43; 4/+2) - 20/8+5+4 - 25’155 - 25’245
Lillehammer 1 - 27, Lillehammer 2 - 29 (29/29), Engelberg 1 - 26 (26/22), Engelberg 2 - 20 (21/16), Oberstdorf - 34, Garmisch-Partenkirchen - 26 (26/28), Innsbruck - 30 (27/30), Bischofshofen - 44, Sapporo 1 - 46, Sapporo 2 - 42, Trondheim - 44, Vikersund 1 - 47, Lahti 1 - 47, Lahti 2 - 39, Kuopio - 40, Ałmaty 2 - 22 (24/21), Wisła 1 - 25 (25/25), Titisee-Neustadt 1 - 38, Planica 1 - 43, Planica 2 - 40; Klingenthal, Zakopane, Vikersund 2&3, Ałmaty 1 (dns) - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo, Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; MŚ loty - 31; drużyna Kuusamo - 4(1), drużyna Zakopane - 8(4), drużyna Oslo - 3(2), drużyna Planica - 3(2); Turniej Czterech Skoczni - 30

Często bywało, iż zawodnik, który wygrał w Letniej Grand Prix, odniósł też zwycięstwo w PŚ. Jeszcze częściej, że przynajmniej miał dobry zimowy sezon i był wysoko sklasyfikowany w PŚ. Nie tym razem. Po wspaniałym lecie można było spodziewać się, że Japończyk, który jest akurat w dobrym wieku, by notować dobre starty, i zimą nawiąże walkę z czołówką - ale nadzieje te okazały się płonne. Niby najlepszy sezon zimowy w wydaniu Sakuyamy, ale brak choćby jednego godnego uwagi startu. Ot, średniak.

46. Jaka Hvala (Słowenia; 15.07.1993; 46; 4*2014) - 14/9+1+4 - 22’199 - 22’246
Sapporo 1 - 27 (28/26), Sapporo 2 - DSQ, Trondheim - 30 (28/30), Vikersund 1 - 20 (18/22), Vikersund 2 - 29 (29/29), Vikersund 3 - 34, Lahti - 28 (26/28), Lahti 2 - 31, Kuopio - 38, Ałmaty 1 - 23 (21/23), Ałmaty 2 - 24 (30/22), Wisła 1 - 35, Titisee-Neustadt 1 - 26 (28/22), Planica 1 - 26 (29/22); Planica 2 - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo, Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; drużyna Kuopio - 5(3)

Wraca do punktujących w PŚ Słoweniec, który w sezonie 2012/2013 potrafił wygrać zawody w Klingenthal i zostać mistrzem świata juniorów, po czym zupełnie zatracił się i nie potrafił nawiązać do tych osiągnięć. Powrót na razie bez fajerwerków, ale z pewnymi obietnicami na przyszłość. Lubię tego zawodnika. Może fakt, iż obchodzimy urodziny tego samego dnia, to sprawił, może nie. Faktem jest, że to ciągle młody zawodnik i może jeszcze sporo osiągnąć.

44. Philipp Aschenwald (Austria; 12.11.1995; 50; 1) - 13/7+2+2 - 20’55 - 20’108
Bischofshofen - 29 (28/27), Willingen - 34, Zakopane - 22 (18/26), Sapporo 1 - 24 (24/25), Sapporo 2 - 40, Lahti 1 - 38, Lahti 2 - 24 (4/26), Kuopio - 13 (12/13), Ałmaty 1 - 28 (16/29), Ałmaty 2 - 29 (28/29), Wisła 1 - 41, Titisee-Neustadt 1 - 37, Planica 1 - 34; Innsbruck, Planica 2 - kwalifikacje; Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; drużyna Kuopio - 4(2), Turniej Czterech Skoczni - 49

Czasy, kiedy Austriacy byli niepokonaną potęgą, raczej już odeszły do przeszłości. Łatwiej więc utalentowanym - acz nie wybitnym - zawodnikom przebić się do kadry. Aschenwaldowi brakuje nieco powtarzalności - widać to było zwłaszcza w Lahti, kiedy to po pierwszej serii był tuż za podium, by spaść bardzo nisko; podobnie zresztą było w Ałmatach (choć upadek był akurat ze środka drugiej dziesiątki). Wielką niewiadomą jest, czy zawodnik ten dołączy do czołowych skoczków na świecie. Na pewno ma na to szanse.

44. Mackenzie Boyd-Clowes (Kanada; 13.07.1993; 50; 5*2014) - 21/7+2+4 - 22’132 - 22’249
Klingenthal - 29 (29/29), Lillehammer 1 - 37, Lillehammer 2 - 41, Engelberg 1 - 31, Engelberg 2 - 47, Garmisch-Partenkirchen - 44, Bischofshofen - 34, Willingen - 20 (13/25), Sapporo 1 - DSQ, Sapporo 2 - 46, Trondheim - 46, Vikersund 1 - 29 (19/29), Vikersund 2 - 38, Vikersund 3 - 22 (22/20), Lahti 1 - 31, Lahti 2 - 41, Kuopio - 33, Wisła 1 - 30 (28/30), Titisee-Neustadt 1 - 34, Planica 1 - 18 (19/18), Planica 2 - 19 (26/11); Oberstdorf, Innsbruck - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo, Wisła, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; MŚ loty - 27 (22/23/30); Turniej Czterech Skoczni - 56

Kanada może nigdy nie była potęgą w skokach, ale miewała liczących się skoczków - jak choćby drugi w klasyfikacji generalnej PŚ zwycięzca licznych konkursów Horst Bulau czy najmłodszy zwycięzca pojedynczych zawodów PŚ Steve Collins; potem jednak nastąpiły lata posuchy, aż do czasów Kazimierza Bafii. Można mówić o swego rodzaju odrodzeniu kanadyjskich skoków, choć nie przesadzajmy - doczekali się jednego w miarę niezłego skoczka, właśnie Boyd-Clowesa. A on po rocznej przerwie od skoków wrócił chyba lepszy niż wcześniej. Od dawna jego specjalizacją są loty narciarskie - co potwierdziło się w zeszłym sezonie, aż cztery razy punktował właśnie na mamutach.

43. Gregor Schlierenzauer (Austria; 07.01.1990; 53; 11/-33) - 6/4 - 25’319 - 25’359
Klingenthal - 17 (15/22), Lillehammer 1 - 14, Lillehammer 2 - 20 (17/22), Oberstdorf - 31, Garmisch-Partenkirchen - 21 (21/18), Innsbruck - 33; drużyna Klingenthal - 3(2), Turniej Czterech Skoczni - 33

Za dużo osiągnął, by skoki na poziomie drugiej dziesiątki zawodów dawały mu jakąkolwiek motywację do skoków. Jest też za młody, by takie starty nie powodowały jego frustracji. Tak więc jeden z największych skoczków wszech czasów i rekordzista pod względem liczby zwycięstw w PŚ dość szybko dał sobie spokój w minionym sezonie. Ciekawe, na jakim poziomie będzie skakał już za około pół roku. Pechowa kontuzja podczas urlopu na pewno dodaje do prognoz sporo znaków zapytania, z drugiej strony Gregor sam wydaje się być raczej optymistą. Tak jak i Austriacki Związek Narciarski, który - obok zdecydowanie najlepszych zawodników austriackich minionych dwóch sezonów, Krafta i Hayböcka - umieścił Schlierenzauera w kadrze narodowej.

42. Ryoyu Kobayashi (Japonia; 08.11.1996; 55; 1) - 5/3+0+2 - 19’77 - 19’131
Zakopane - 7 (13/6), Sapporo 1 - 20 (21/20), Sapporo 2 - 36, Titisee-Neustadt 1 - 44, Planica 2 - 23 (30/13); Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; drużyna Zakopane - 8(1), drużyna Planica - 4(2)

Rewelacyjny debiut młodego Japończyka, który nikomu nie znany przyjechał do Zakopanego, gdzie od razu zmieścił się w pierwszej dziesiątce zawodów. Nie miał zbyt wielu okazji, by pokazać się w pucharowych zawodach, ale u siebie w Sapporo oraz w Planicy udało mu się zdobyć kolejne punkty. Udany debiut.

41. Marinus Kraus (Niemcy; 13.02.1991; 57; 4/-19) - 7/3+2+1 - 24’295 - 24’302
Klingenthal - 47, Lillehammer 1 - 5, Lillehammer 2 - 24 (18/27), Niżny Tagił 1 - 26 (22/27), Niżny Tagił 2 - 44, Oberstdorf - 36, Garmisch-Partenkirchen - 47; Engelberg 1&2 - kwalifikacje; Kuusamo - zgłoszony; Turniej Czterech Skoczni - 52

Zdecydowany regres formy. Przez ostatnie dwa sezony był filarem ekipy niemieckiej; teraz - po słabym początku (nie liczę tu dość przypadkowego piątego miejsca w Lillehammer) - wycofany z Pucharu Świata. Konkurencja go dopadła.

Ciąg dalszy nastąpi...