Wywiad przeprowadziły Lucyna Sekuła i Barbara Kryska Wywiad przeprowadzony w 2000 roku, jeszcze przed pasmem największych sukcesów Adama Małysza, w Wiśle.

Na początek, proszę, czy mógłby pan nam powiedzieć jak to jest szybować w powietrzu?

Adam Małysz: (śmiech) No oczywiście wspaniale, może można to trochę porównać do lotu ptaka, trudno to opisać, ale ogólnie dość przyjemne uczucie.

Bardzo jesteśmy ciekawe, jak tam z pana kondycją ostatnio?

Adam Małysz: Na pewno teraz jest już lepiej niż w zimowym sezonie. Choć pod koniec już zaczynałem mieć lekkie przebłyski. Ostatnio bardzo dużo pracowałem, więc może być tylko lepiej.

Czy traktuje pan skoki jedynie jako zawód, czy jest to część pańskiego życia?

Adam Małysz: Oj, skoki narciarskie są na tyle wymagające, że nigdy nie można ich traktować jedynie jako zawód. I każdy zawodowy skoczek narciarski odpowie, że to jego życie. No... po prostu inaczej się nie da.

Jesteśmy bardzo ciekawe jak wygląda pański trening w lecie?

Adam Małysz: Głównie jest to bieganie. Codziennie biegam naprawdę bardzo dużo. Do tego dochodzą ćwiczenia wraz z trenerami, oraz omawianie z nimi i pracowanie nad techniką.

A jak wygląda dieta?

Adam Małysz: Właściwie nie mam w tym momencie jakiejś bardziej skomplikowanej diety. Jem mało, a resztę po prostu załatwia trening. Tak to wygląda.

W przyszłym sezonie zimowym 2000/01 wiadomo już, że nie odbędą się skoki w Zakopanem z powodu słabej infrastruktury. Co pan o tym myśli? Czy naprawdę jest aż tak źle?

Adam Małysz: O... nie. Z tego co jeżdżę i widzę co się dzieje, wydaje mi się, że jest to po prostu pretekst FIS-u, aby skoki nie odbywały się właśnie w Polsce. Dużo ludzi, co jest bardzo smutne, traktuje Polskę nadal jako komunistyczny kraj. Po prostu są uprzedzeni....co tu dużo mówić. To właśnie tyczy się FIS-u. A z infrastrukturą naprawdę nie jest źle. Zdarza się, że w innych miejscach bywa gorzej. To rzeczywiście przykre.

Czy mógłby nam pan powiedzieć jak przebiegał "bunt" skoczków na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich w Vikersund w 2000 roku?

Adam Małysz: Wszystko zaczęło się kiedy jeden z Rosjan wywrócił się i to bardzo poważnie. Organizatorom najwidoczniej bardziej zależało na dokończeniu konkursu niż na zdrowiu zawodników, bowiem nie chcieli przerwać zawodów, a wiatr był naprawdę bardzo silny. Najpierw był Martin Schmitt, który stwierdził, że nie zamierza skakać. Po rozmowie z nim do takiego samego wniosku doszedł Sven Hannawald i dalej Ahonen. No i to była już czołówka, a nikt naprawdę nie chciał skakać, tak więc i reszta też zaprotestowała.

Zapytałyśmy, bo po prostu w telewizji naprawdę nie wiadomo było co się dzieje. A jaka atmosfera ogólnie panuje miedzy skoczkami. Czy daje się wyczuć zaciętą rywalizację?

Adam Małysz: Nie. Naprawdę ogólnie jest bardzo przyjemnie i sympatycznie. Większość skoczków spotyka się dość często więc wszyscy prawie się znają, chociażby z widzenia. Najsympatyczniejsi są chyba jednak Japończycy, na czele z Masahiko Haradą, któremu humor dopisuje na okrągło.

Bardzo ciekawe jesteśmy jak traktuje pan rozpoczynające się już niebawem Letnie Grand Prix, czy jako normalne zawody, a może po prostu trening do zawodów zimowych ?

Adam Małysz: Właściwie to nie zależy ode mnie. Sprawa wygląda tak, że to po prostu trener w pewnym momencie mówi mi jak mam do tego podchodzić. A różnica jest naprawdę duża miedzy tym, kiedy skoczek traktuje zawody z dystansem, a kiedy czuje presję, że ma dać z siebie wszystko. Generalnie nie istnieje nigdzie i nigdy żadna rutyna.

Na koniec jeszcze, co pan myśli o projekcie K-300? Czy myśli pan, że dopuszczalne by było skakanie na tak dużym obiekcie?

Adam Małysz: Myślę, że tak. Problem byłby jedynie taki, że skoczek nie mógłby sobie pozwolić na jakikolwiek błąd ani przy wybiciu, ani w locie, bo naprawdę mogłoby się to skończyć tragicznie dla niego. Poza tym warunki atmosferyczne przy każdych zawodach musiałyby być idealne oraz wymagałoby to też dużej odwagi ze strony zawodników. Ale na pewno jest to możliwe, a myślę, że i dużo by się znalazło chętnych na wzięcie udziału w czymś takim.

Bardzo panu dziękujemy za poświęcenie odrobiny czasu. Oczywiście życzymy samych sukcesów, odzyskania dawnej formy oraz trzymamy kciuki za pana podczas Letniego Grand Prix.« powrót do listy wywiadów