Mówiąc o Estończykach, nawet mnie ciężko było przypomnieć sobie jakiegoś zawodnika. Jens Salumae od dłuższego czasu bowiem nie pokazuje się już nawet w Pucharze Kontynentalnym. Jakie było więc moje zaskoczenie, kiedy na Mistrzostwach Świata Juniorów zjawiło się dwóch przemiłych chłopców z Estonii. I sylwetkę jednego z tych chłopców chciałabym Wam przybliżyć w kolejnym wywiadzie z cyklu ‘Młodzi, zdolni, nieznani’. I choć skoczek ten był nieco zaskoczony, że w ogóle ‘ktoś, coś od niego chce’ i w zasadzie nie bardzo wiedział co ma mi odpowiadać, to udało mi się wyciągnąć od niego kilka informacji.

A o kim mówię? O Matsie Piho. Wywiad przeprowadziła Katarzyna Iskierka

Skokinarciarskie.pl: Jak to się stało, że zacząłeś skakać?
Mats Piho: Mój starszy brat zaczął trenować skoki przede mną. Kiedyś, z mamą pojechaliśmy żeby go odebrać z treningu, i trener zapytał się, czy nie chciałbym też spróbować. Spróbowałem, no i już zostałem. Teraz nie wyobrażam sobie, że mógłbym nie skakać.

Skokinarciarskie.pl: Ale oprócz skoków też coś porabiasz...
M.P.: Ogólnie uprawiam bardzo dużo sportów, biegam, pływam, gram w piłkę nożną. W ramach relaksu gram też na skrzypcach.

Skokinarciarskie.pl: Na skrzypcach?
M.P.: Wiem, trochę to dziwnie brzmi. Jak miałem 8 lat, to chodziłem do szkoły muzycznej, a teraz staram się nie zapomnieć, czego się tam nauczyłem. Bardzo mnie te relaksuje, więc staram się grać, gdy tylko mam wolną chwilę. Z kolegami założyliśmy nawet coś na wygląd zespołu, ale to tylko dla zabawy.

Skokinarciarskie.pl: Jakie cechy ma Mats, jako osoba prywatna?
M.P.: (śmiech) Ciężko mówić o sobie, ale chyba jestem towarzyski, i raczej optymistycznie nastawiony do ludzi. Ogólnie jestem wesołym człowiekiem..

Skokinarciarskie.pl: A jakie cechy ma Mats, jako skoczek?
M.P.: Jestem strasznie uparty. Staram się cieszyć skokami, na tyle, na ile się da. A czasem nie jest to łatwe..

Skokinarciarskie.pl: Jakie cechy więc, chciałbyś mieć?
M.P.: Trochę więcej wiary w sobie. A jeśli chodzi o cechy fizyczne, to oczywiście mocne nogi, i chciałbym mało ważyć, ale z tym mam ciągle problemy, chyba za bardzo lubię słodycze (śmiech).

Skokinarciarskie.pl: Masz aż trzech braci, wszyscy skaczą. Rywalizujecie ze sobą?
M.P.: Dopóki oni uprawiali skoki to się zdarzało. Ale teraz uprawiają kombinację norweską, więc raczej nie mamy jak ze sobą rywalizować. Im, trenerzy stawiają inne wymagania, powiedziałbym, że się wspieramy a nie prześcigamy.

Skokinarciarskie.pl: A jak coś nie wychodzi, to starasz się jeszcze bardziej, czy masz chwile zwątpienia?
M.P.: Staram się dowiedzieć , czemu mi nie wychodzi i zaczynam od nowa. Inaczej już dawno bym się poddał. Ale jak już powiedziałem, jestem dość upartym człowiekiem.

Skokinarciarskie.pl: Nie męczy cię takie ‘życie na walizkach’? I co ze szkołą?
M.P.: Jak do tej pory nie miałem z tym problemu, bo jako drużyna nie jeździliśmy zbyt dużo. Ze szkołą sobie radzę, w każdym razie nie narzekam. Codzienne chodzenie do szkoły byłoby nudne (śmiech). ‘Życie na walizkach’ jest częścią sportu i trzeba do tego przywyknąć.

Skokinarciarskie.pl: Czego nauczyłeś się o sobie w zeszłym sezonie?
M.P.: Że kontuzje, to w sporcie rzecz normalna. I że jak już się ma tą kontuzję, to trzeba się z nią obchodzić ostrożnie, a nie jak najszybciej wracać do treningów, bo wtedy jest jeszcze gorzej.

Skokinarciarskie.pl: A masz ulubioną skocznię?
M.P.: Oczywiście, nasza nowa skocznia w Tehvandi K90 jest rewelacyjna. Nareszcie możemy trenować na miejscu.



Skokinarciarskie.pl: Jest coś czego w skokach nie lubisz, albo coś, co byś zmienił?
M.P.: Sprawy związane z kombinezonami i całym sprzętem są dość skomplikowane. Myślę, że można by z tym coś zrobić, jakoś uprościć te zasady, ale też w taki sposób, żeby nie można było tą sprawą zbyt manipulować i ‘grać nieczysto’.

Skokinarciarskie.pl: Co chcesz osiągnąć jako skoczek?
M.P.: Tego Ci nie zdradzę, bo się nie spełni. Ale mam dość wysokie cele.

Skokinarciarskie.pl: Twoim sportowym idolem jest...
M.P.: Nie myślałem o tym. Staram się skakać po swojemu, a nie wzorować na innych. Ale jakby się tak zastanowić, to chyba Allar Levandi, taki estoński kombinator norweski, który zdobył brązowy medal podczas Igrzysk Olimpijskich. On udowodnił, że kraj nie musi być sportową potęgą, aby zawodnicy osiągali sukcesy.

Skokinarciarskie.pl: Wszyscy skoczkowie estońscy, którzy do tej pory pokazywali się na większym imprezach byli wychowankami fińskich klubów. Ty trenujesz w klubie estońskim...
M.P.: Tak właściwie, to przez ostatnie dwa lata też trenowałem w Finlandii, a konkretnie w Kuopio. To był bardzo dobrze wykorzystany czas, zdobyłem tam sporo doświadczenia, na które w Estonii nie miałbym szans. Ale zeszłej jesieni przeprowadziłem się z powrotem do domu i jak na razie nie narzekam. Od czasu, gdy zbudowano skocznię na miejscu nie mamy większych problemów z treningami, i ogólnie warunki znacznie się poprawiły.

Skokinarciarskie.pl: No właśnie, na Mistrzostwach Świata Juniorów zająłeś wysokie 14. miejsce.
M.P.: Zadowolony nie jestem, ale znowu tak źle też nie było. Przed sezonem, moim celem było zmieszczenie się w czołowej 10. Ale podczas treningów zauważyłem, że moje plany są mało realistyczne, jakby nie patrzeć konkurencja była bardzo silna. W końcowym efekcie, ta 14 lokata nie jest zła, i cieszę się, że na tylu zawodników zająłem tak wysokie miejsce.

Skokinarciarskie.pl: W drużynie, na dobrą sprawę jest was tylko dwóch, Ty i Illimar Paern. Jesteście chyba dobrymi przyjaciółmi skoro spędzacie ze sobą tyle czasu?
M.P.: Tak, jesteśmy bardzo bliskimi przyjaciółmi. Oczywiście nie mam nic przeciwko, żeby nasza drużyna się powiększyła i doszedł ktoś nowy, byłoby z kim rywalizować. Jestem jednak pewny, że z czasem będzie nas więcej.

Skokinarciarskie.pl: Ale Estonia jest krajem w zasadzie bez tradycji skoków narciarskich. Czy w ogóle Związek zachęca młodzież do tej dyscypliny i wam w jakiś sposób pomaga?
M.P.: Jeszcze rok, dwa lata temu sytuacja była beznadziejna, teraz nie jest już tak źle. Estoński Związek Narciarski zaczął nam w końcu pomagać, zbudowano skocznię-K90, mamy więc gdzie trenować. Dostajemy też dofinansowanie do sprzętu i obozów treningowych. My też, jak tylko możemy, staramy się zachęcać dzieci do zainteresowania się tą dyscypliną.

Skokinarciarskie.pl: No właśnie. Macie też nowego trenera- Martina Hoellwartha. Jak Ci się podoba ten pomysł?
M.P.: Na razie nie miałem z nim do czynienia, więc niewiele mogę powiedzieć. Ale jestem pozytywnie zaskoczony. W najbliższych tygodniach i miesiącach okażę się, co z tego wszystkiego wyniknie. Ale Martin wydaje się być bardzo miłym facetem, więc myślę, że współpraca dobrze nam się będzie układała.

Skokinarciarskie.pl: Ale plany na przyszły sezon już masz?
M.P.: Bardzo ogólne. W lecie chcę ‘wziąć się do roboty’ i trochę podwyższyć sobie wymagania na przyszły sezon. Dobrze by było, gdyby udało mi się w miarę regularnie skakać w Pucharze Kontynentalnym. Myślę, że to będzie całkiem realne, jeśli utrzymam obecną formę.

Skokinarciarskie.pl: Więc mogę Ci życzyć zapału do pracy?
M.P.: Jak najbardziej. I jeszcze odrobiny szczęścia.

Skokinarciarskie.pl: Nie ma sprawy. Dzięki za rozmowę.
M.P.: Dziękuję również.