W związku z tym, że niedługo Kanadyjczycy mają zamiar stawić się na zawodach w Pucharze Świata. Przybliżamy Wam jak obecnie i w przeszłości wyglądały skoki narciarskie w tym kraju.

Skoczkowie kanadyjscy rzadko pojawiają się na arenach międzynarodowych. Należą raczej do egzotycznych krajów w skokach, a ich osiągnięcia w ostatnich latach są dużo mniejsze niż Estończyków, Białorusinów, czy nawet nie posiadających gór Holendrów. To bardzo dziwna sytuacja. Kraj ten ma większe pasma górskie niż Europejczycy, ma też lepszą infrastrukturę niż np.: Polska. Ma także tradycje narciarskie...

Najlepszym skoczkiem w historii Kanady był niewątpliwie Horst Bulau. Urodzony w 1962 roku zawodnik zwyciężał aż 13 krotnie w Pucharze Świata, w 1983 roku zajął 2 miejsce w generalnej klasyfikacji PŚ. Przez 11 lat był członkiem kanadyjskiej kadry narodowej w skokach narciarskich, jednak po zakończeniu kariery w 1992 nie doczekał się następców.

Lata 80-te i początek 90-tych były ogólnie najlepsze dla skoków kanadyjskich. Wtedy oprócz Bulaua dobrze prezentował się Steve Collins, który często zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce konkursów PŚ (m.in. 10 miejsce w Cortina d'Ampezzo 1979, 7 miejsce na TCS w Garmisch-Partenkirchen, 8 miejsce w Sapporo 1980). Collins stanął jednak tylko raz na najwyższym podium - w Lahti na dużej skoczni, 9 marca 1980 pokonał m.in: Huberta Neupera, kolegę z reprezentacji Horsta Bulaua (5 miejsce), Stanisława Bobaka (8 miejsce) i Toniego Innauera. Jego kariera rozwijała się dobrze do końca sezonu 1987/88. Potem miał kłopoty i zakończył karierę w 1991 roku...

Inni zawodnicy nie radzili sobie tak dobrze. Większość zajmowała wysokie pozycje bardzo sporadycznie i przeważnie podczas konkursów słabiej obsadzonych w Kanadzie i USA. Warto tu wspomnieć o Ronie Richards'ie (10 miejsce w Thunder Bay 1982, 4 i 5 miejsce w Lake Placid 1983, 6 miejsce w Thunder Bay 1989).

Wcześniejsze lata to tylko 2 nazwiska: Claude Dupuis (kiepskie miejsca w FIS RACE już w latach 1957-58 na TCS) oraz Jaques Charland i Frank Cartell (zaznaczyli się w latach 60-tych 1956-60 w FIS RACE)

Do popularyzacji skoków w latach 80-tych przyczyniła się na pewno Olimpiada w Calgary w 1988 roku. Niestety lata świetności minęły i nastąpiły lata posuchy.

Puchar Świata nie gości w Kanadzie już od 1994 roku. Areną zmagań o kryształową kulę po raz ostatni na ziemi klonowej była skocznia w Thunder Bay. Już wtedy najlepszy Kanadyjczyk zajmował zaledwie 41 miejsce, a był nim John Locknyer.

Od tamtej pory coś się wypaliło, nie stworzono kadry i jakby zapomniano o skokach. Popularność spadła, a brak talentów na miarę Bulaua spowodował odsunięcie się sponsorów. Nie pomogły zawody Mistrzostw Świata w 1995 roku Thunder Bay (najlepszy na K120 Dan Kardas (47), K90 Jason Myslicki (39)) ani w 1997 roku MŚ juniorów w Canmore... Nie wyłonił się żaden lider zespołu, nikt kto mógłby nawiązać walkę z czołówką światową.

Prawie dekada posuchy i dopiero niedawno odnowiono kadrę. Kanadyjczycy szykują Team na 2010 rok, kiedy to odbędzie się olimpiada zimowa w Vancouver. Od olimpiady w Calgary (1988 rok) minęło już 15 lat i najwyższy czas na nową falę w skokach kanadyjskich.

W tej chwili młodych Kanadyjczyków można oglądać przeważnie w Kanadzie lub USA. Już dawno nie widzieliśmy Kanadyjczyka w Pucharze Świata ani na Letniej Grand Prix. To ma się jednak zmienić w Willingen, kiedy to młodzicy pod sztandarem klonowego liścia pojawią się na pierwszych od prawie dziesięciu lat zawodach najwyższej rangi.

Kilka lat temu zaczęto pracę u podstaw. Kanadyjczycy mają bardzo młody zespół. Skoczkowie tacy jak Dominik Bafia, Gregory Baxter, Graeme Gorham, Andrew Osadetz czy Stefan Read są nadzieją Kanadyjczyków na dobre rezultaty w przyszłości. Na razie wszyscy startują w Pucharze Kontynentalnym, jednak bez większego powodzenia, choć widać nieznaczny progres.

Większość młodzieży skaczącej obecnie w COC, szykujących się na olimpiadę w Vancouver 2010 pochodzi z Calgary, a skaczą dla klubu Altius Nordic Ski Club. Na pewno do popularyzacji przyczynia się przyznanie Calgary letnich zawodów COC. Odbywają się one od dwóch lat... « powrót do listy artykułów