Miejsca 31-50 to już zaplecze szerokiej czołówki. Coraz mniej tu miejsca na przypadek, coraz więcej tu zawodników naprawdę dobrych. Myślę, że nie muszę ich specjalnie rekomendować, przejdę więc czym prędzej do opisów.
50. Lukas Hlava (Czechy) / 10.09.1984 – 53 punkty (-2/27 L; 4; 22(1)/10+1; 23; MŚ; DRUŻYNA) – LGP, SCOC – 26’86 – 26’176 – Kuusamo – 35, Kuopio – 38, Lillehammer 1 – 40, LILLEHAMMER 2 – 28 (26, 26), ENGELBERG 1 – 23 (23), Engelberg 2 – 42, Engelberg 3 – 43, Oberstdorf – 34, Garmisch-Partenkirchen – 43, INNSBRUCK – 27 (27, 28), Bischofshofen – 46, Harrachov Loty 1 – 38, HARRACHOV LOTY 2 – 27 (26, 27), SAPPORO 1 – 25 (27, 25), Sapporo 2 – 35, Zakopane 1 – 44, Zakopane 2 – 40, ZAKOPANE 3 – 25 (28, 20), OBERSTDORF LOTY – 26 (22, 26), VIKERSUND 1 – 27 (27, 25), VIKERSUND 2 – 26 (30, 24), LAHTI – 23 (23, 25); Planica – kwalifikacje + Harrachov 2; MŚ OSLO K90 – 42, MŚ OSLO K120 – 47; DRUŻYNA KUUSAMO – 10(#II), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 8(#I), MŚ DRUŻYNA K120 – 8(#II), DRUŻYNA LAHTI – 8(#IV);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 35 – przedziwnie wygląda bilans Lukasa Hlavy. Bardzo wiele startów, aż 10 razy z punktami, ale zawsze pod koniec stawki. Niemniej jest to równy zawodnik, utrzymujący się na pewnym poziomie, stąd jego pozycja w drużynie jest raczej silna.
48. Borek Sedlak (Czechy) / 15.06.1981 – 56 punktów (+4/15 L; 4; 21(1)/9+4; 10; MŚ; DRUŻYNA) – LGP, SCOC – 29’217 – 29’273 – Kuopio – 47, Lillehammer 1 – 39, Lillehammer 2 – 36, Engelberg 1 – 39, ENGELBERG 2 – 26 (27, 21), Oberstdorf – 43, Garmisch-Partenkirchen – 32, Innsbruck – 41, BISCHOFSHOFEN – 29 (28, 29), HARRACHOV LOTY 1 – 19 (19, 18), HARRACHOV LOTY 2 – 10 (13, 9), Sapporo 1 – 44, Sapporo 2 – 32, ZAKOPANE 1 – 30 (29, 30), ZAKOPANE 2 – 30 (28, 30), ZAKOPANE 3 – 25 (25, 21), WILLINGEN – 30 (26, 30), Klingenthal – 47, VIKERSUND 1 – 29 (29, 28), Vikersund 2 – 31, Lahti – 47; Kuusamo, Engelberg 3, Oberstdorf Loty, Planica 1 – kwalifikacje + Harrachov 2; MŚ OSLO K90 – 27 (23, 27); DRUŻYNA WILLINGEN – 8(#II), MŚ DRUŻYNA K90 – 7(#I), DRUŻYNA LAHTI – 8(#II); DRUŻYNA PLANICA – 6(#II);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 34 – przy czym Hlava o miano tego czwartego rywalizował ze starszym kolegą, z podobnym, a jednak nieco innym bilansie. Sedlak podobnie jak Hlava startował bardzo często, punktował też nie-rzadko, a jednak jest o wiele mniej równym zawodnikiem. Zdarzyło mu się nawet miejsce w „10” (jest zresztą ex aequo najniżej sklasyfikowanym zawodnikiem, którzy w „10” pojedynczego konkursu się zmieścili), ale i odpadnięcie w kwalifikacjach, czy aż trzy trzydzieste miejsca (ciekawy wyczyn). Niemniej rywalizacja w czeskiej ekipie jest dość ciekawa, gdyby się jej przyjrzeć.
48. Andreas Stjernen (Norwegia) / 30.07.1988 – 56 punktów (+8/82 L; 2; 7/4+2.; 8) – COC, LGP, SCOC – 22’169 – 22’198 – Kuusamo – 45, Kuopio – 43, SAPPORO 1 – 8 (11, 8), SAPPORO 2 – 22 (22, 19), VIKERSUND 1 – 24 (20, 24), VIKERSUND 2 – 23 (24, 24), Lahti – 44; Lillahammer 1, Planica 1 – kwalifikacje – a to przeciwieństwo obu Czechów, niewiele startów i miejsce mocno zawyżone. Zawdzięcza je głównie startowi w Sapporo.
47. Taku Takeuchi (Japonia) / 20.05.1987 – 67 punktów (+2/12 L; 5; 17(1)/8+2; 14; MŚ; DRUŻYNA) – 23’192 – 23’269 – LGP – KUUSAMO – 27 (22, 29), Kuopio – 32, Lillehammer 1 – 38, LILLEHAMMER 2 – 25 (29, 23), Engelberg 1 – 36, Engelberg 2 – 32, ENGELBERG 3 – 22 (12, 25), Oberstdorf – 39, Innsbruck – 39, SAPPORO 1 – 14 (15, 14), SAPPORO 2 – 20 (19, 21), WILLINGEN – 21 (15, 24), Klingenthal – 40, Oberstdorf Loty – 38, VIKERSUND 1 – 28 (26, 29), VIKERSUND 2 – 25 (23, 26), Lahti – 37; Garmisch-Partenkirchen, Planica 1 – kwalifikacje + Harrachov 2; MŚ OSLO K90 – 24 (27, 20), MŚ OSLO K120 – 26 (29, 21); DRUŻYNA KUUSAMO – 3(#III), DRUŻYNA WILLINGEN – 6(#II), MŚ DRUŻYNA K90 – 5(#II), DRUŻYNA LAHTI – 7(#II);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 53 – Takeuchi to kolejny pewniak w swojej drużynie. Jest całkiem niezłym zawodnikiem, choć podobnie jak kilku Polaków, lepiej skacze latem niż zimą. Niemniej jego pozycja jest raczej niepodważalna.
46. Sebastian Colloredo (Włochy) / 09.09.1987 – 69 punktów (-9/73 L; 6; 17(1)/8+1; 15; MŚ; DRUŻYNA) – 23’83 – 23’190 – LGP, SCOC – Kuusamo – 31, KUUSAMO – 22 (26, 21), ENGELBERG 2 – 27 (23, 27), Engelberg 3 – 33, Oberstdorf – 44, Innsbruck – 37, Bischofshofen – 37, Harrachov Loty 1 – 31, Harrachov Loty 2 – 37, ZAKOPANE 1 – 28 (28, 29), ZAKOPANE 2 – 27 (28, 26), ZAKOPANE 3 – 16 (16, 19), WILLINGEN – 15 (11, 20), WILLINGEN 2 – 22 (22, 21), Oberstdorf Loty – 32, Lahti – 35, PLANICA 1 – 22 (23, 21); Garmisch-Partenkirchen – kwalifikacje + Harrachov 2; MŚ OSLO K90 – 12 (10, 17), MŚ OSLO K120 – 29 (26, 26); DRUŻYNA KUUSAMO – 11(#I), DRUŻYNA WILLINGEN – 9(#IV), MŚ DRUŻYNA K90 – 11(#IV), DRUŻYNA PLANICA – 9(#IV);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 47 – a to najlepszy zawodnik swojego kraju już od kilku lat (i raczej tak zostanie, choć Bresadolę będziemy obserwować). Nierówny, ale zdarza się mu wyskoczyć ponad poziom. W tym sezonie najlepiej pokazał się akurat na MŚ.
44. Janne Ahonen (Finlandia) / 11.05.1977 – 74 punkty (-33/
2010*2007; 18; 12/4+2; 5; MŚ; DRUŻYNA) – lgp – Kuopio – 35, ENGELBERG 1 – 24 (24), Engelberg 2 – 34, ENGELBERG 3 – 20 (13, 19), Oberstdorf – 31 (22, 31), GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 5 (5), Innsbruck – 33, BISCHOFSHOFEN – 20 (22, 18), Zakopane 1 – 35, Zakopane 2 – 39, Zakopane 3 – 47, Lahti – 34; Kuusamo (dyskwalifikacja), Vikersund 1 – kwalifikacje; MŚ OSLO – 20 (13, 22), MŚ OSLO K120 – 30 (30, 29); DRUŻYNA KUUSAMO – 4(#IV), MŚ DRUŻYNA K90 – 8(#III), MŚ DRUŻYNA K120 – 7(#IV), DRUŻYNA LAHTI – 6(#IV);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 24 – i kończy się pewna epoka. Ahonen zapisał piękną kartę w historii skoków narciarskich. Tyle sukcesów, że aż ciężko to zliczyć (choćby dwa indywidualne mistrzostwa świata, pięć zwycięstw w Turnieju Czterech Skoczni, dwa zdobyte Puchary Świata, największa ilość podiów PŚ). Pozostaje pytanie, czy ten powrót był mu potrzebny? Sezon 2009/10 jeszcze był dobry (choć niestety nie zrealizował celu, jakim było zwycięstwo w Turnieju Czterech Skoczni – był drugi i indywidualny medal olimpijski (był czwarty), jednak chyba niepotrzebnie skakał w sezonie minionym. Z drugiej strony sam fakt, że mogliśmy go jeszcze oglądać był wielu wystarczającym uzasadnieniem jego startów. Niemniej – drugie zakończenie kariery będzie raczej tym ostatecznym. Za całą karierę – dziękujemy Janne! Co ci Finowie zrobią bez Ciebie?
44. Stefan Thurnbichler (Austria) / 02.03.1984 – 74 punkty (-19/2008; 5; 10/6+1; 8) – COC, FIS – 26’305 – 27’18 – GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 20 (20), Innsbruck – 36, BISCHOFSHOFEN – 27 (25, 26), HARRACHOV LOTY – 8 (10, 11), HARRACHOV LOTY 2 – 24 (29, 18), Sapporo 1 – 35, Sapporo 2 – 43, VIKERSUND 1 – 22 (19, 23), Vikersund 2 – DNS, PLANICA 1 – 20 (21, 20); Oberstdorf (dyskwalifikacja) – kwalifikacje;
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 39 – modelowy przykład skoczka a Austrii drugiej kategorii. Trochę już skacze, swoją klasę ma, ale jego dramatem sportowym jest kraj pochodzenia. Jest zdecydowanie za słaby, by przebić się do drużyny i tak już zostanie.
43. Olli Muotka (Finlandia) / 14.07.1988 – 76 punktów (+12/51 L; 2; 16(1)/7+5; 14; MŚ; DRUŻYNA) – 22’158 – 22’247 – COC, LGP – Engelberg 1 – 44, Engelberg 2 – 33, ENGELBERG 3 – 24 (14, 24), Innsbruck – 38, Bischofshofen – 36, HARRACHOV LOTY 1 – 18 (25, 5), HARRACHOV LOTY 2 – 15 (17, 11), Sapporo 1 – 45, Zakopane 1 – 34, Zakopane 2 – 33, ZAKOPANE 3 – 23 (13, 28), Oberstdorf Loty – 36, VIKERSUND 1 – 19 (12, 26), VIKERSUND 2 – 14 (16, 16), Lahti – 41, PLANICA 1 – 29 (28, 30); Kuusamo, Kuopio, Sapporo 2, Willingen, Klingenthal – kwalifikacje + Harrachov 2; MŚ OSLO K90 – 18 (12, 24), MŚ OSLO K120 – 38; DRUŻYNA WILLINGEN – 5(#III), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 4(#III), MŚ DRUŻYNA K90 – 8(#II), MŚ DRUŻYNA K120 – 7(#II), DRUŻYNA PLANICA – 7(#I);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 52 – do Muotki stosunek mam nieco mieszany. Z jednej strony jest to niewątpliwie zawodnik niezły, z drugiej – Larinto i Happonen są kontuzjowani, zaś Hautamaeki jest raczej nie w formie, wynika z tego, że liderem ekipy fińskiej będzie Muotka (obok jednak bardziej perspektywicznego Koivuranty), zawodnik który – w porywach – może osiągnie klasę Jussi Hautamaekiego. Ech, ten „historyczny upadek fińskich skoków” jest naprawdę bolesny. Na plus Muotce można zaliczyć talent do lotów narciarskich.
42. Fumihisa Yumoto (Japonia) / 23.04.1984 – 80 punktów (-4/14 L; 5; 15(1)+1/9; 11; MŚ; DRUŻYNA) – LGP – 26’218 – 26’323 – KUUSAMO – 26 (28, 23), KUOPIO – 29 (27, 27), Lillehammer 1 – 50, Lillehammer 2 – 38, ENGELBERG 1 – 26 (26), Engelberg 2 – 41, Engelberg 3 – 48, SAPPORO 1 – 27 (23, 27), SAPPORO 2 – 15 (20, 15), WILLINGEN – 11 (14, 11), Klingenthal – 35, OBERSTDORF LOTY – 18 (26, 11), Vikersund 1 – 35, VIKERSUND 2 – 30 (24, 30), LAHTI – 21 (22, 19); Planica 1 (nie wystartował) – kwalifikacje + Harrachov 2; MŚ OSLO K120 – 27 (21, 28); DRUŻYNA WILLINGEN – 6(#III), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 5(#II), MŚ DRUŻYNA K90 – 5(#I), MŚ DRUŻYNA K120 – 6(#II), DRUŻYNA LAHTI – 7(#I) – Yumoto to zawodnik mniej więcej na czwartą-piątą dziesiątkę PŚ, choć jak pamiętamy ongi zdarzyło mu się wygrać zawody. I choć nie był to „fuks wszech czasów” (tu jednak Urbanc jest raczej nie do pobicia), to drugi największy fuks już jak najbardziej. Miniony sezon równo, choć bez rewelacji.
41. Jernej Damjan (Słowenia) / 28.05.1983 – 84 punkty (-10/60 L; 8; 12/6+1; 12; MŚ; DRUŻYNA) – COC, LGP, SCOC – 27’232 – 27’296 – SAPPORO 1 – 13 (21, 7), Zakopane 1 – 31, Zakopane 2 – 38, ZAKOPANE 3 – 14 (16, 14), WILLINGEN – 26 (29, 24), KLINGENTHAL – 12 (10, 13), Oberstdorf Loty – 39, Vikersund 1 – 39, Vikersund 2 – 36, Lahti – 46, PLANICA 1 – 19 (20, 22), PLANICA 2 – 24 (24); Sapporo 2 (nie wystartował) – kwalifikacje; MŚ OSLO K90 – kwalifikacje, MŚ OSLO K120 – 13 (22, 7), DRUŻYNA WILLINGEN – 7(#III), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 7(#III), MŚ DRUŻYNA K90 – 6(#II),
MŚ DRUŻYNA K120 – 3(#III), DRUŻYNA LAHTI – 5(#I), DRUŻYNA PLANICA – 3(#II) – Damjan miał stracony dla PŚ początek sezonu, potem od Sapporo skakał niewspółmiernie lepiej (choć ani razu nie zmieścił się w pierwszej „10”). Zrekompensował sobie wszystko drużynowym medalem MŚ – w sumie więc Damjan był najniżej sklasyfikowanym w PŚ medalistą MŚ (dość wysoko, zdarzali się w ogóle nie sklasyfikowani). W sumie więc – całkiem, całkiem.
40. Anssi Koivuranta (Finlandia) / 03.07.1988 – 90 punktów (-/-; 1; 15/8+2; 6; MŚ; DRUŻYNA) – COC, FIS, SCOC – 22’179 – 22’260 – Kuopio – 36, Lillehammer 2 – 48, OBERSTDORF – 26 (27, 24), GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 6 (6), INNSBRUCK – 26 (26, 26), Bischofshofen – 33, SAPPORO 1 – 23 (22, 19), Sapporo 2 – 44, ZAKOPANE 1 – 19 (14, 23), ZAKOPANE 2 – 26 (30, 21), ZAKOPANE 3 – 22 (21, 24), Willingen – 35, Lahti – 32, Planica 1 – 36, PLANICA 2 – 26 (26); Kuopio, Lillehammer 1 - kwalifikacje; MŚ OSLO K90 – 10 (4, 21), MŚ OSLO K120 – 33; DRUŻYNA KUUSAMO – 4(#II), DRUŻYNA WILLINGEN – 6(#I), MŚ DRUŻYNA K90 – 8(#I), MŚ DRUŻYNA K120 – 7(#III), DRUŻYNA LAHTI – 6(#III), DRUŻYNA PLANICA – 7(#II);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 23 – ogromny szacunek, dla tego młodego jeszcze zawodnika. Rządził w kombinacji, po czym przyplątała mu się choroba i spróbował sił w nowej dyscyplinie. Brakuje mu może jeszcze równej formy, ale i tak transfer udany.
39. Stefan Hula (Polska) / 29.09.1986 – 95 punktów (+22/18 L; 18(1)/9+4; 7; MŚ; DRUŻYNA) – LGP, SCOC – 24’66 – 24’172 – Kuusamo – 38, Kuopio – 44, LILLEHAMMER 1 – 29 (29, 29), Lillehammer 2 – 47, Engelberg 2 – 36, ENGELBERG 3 – 7 (4, 16), Oberstdorf – 35, Garmisch-Partenkirchen – 45, Innsbruck – 43, Bischofshofen – 34, HARRACHOV LOTY 1 – 21 (29, 14), HARRACHOV LOTY 2 – 18 (27, 12), ZAKOPANE 1 – 24 (15, 26), Zakopane 2 – 40, ZAKOPANE 3 – 13 (15, 13), KLINGENTHAL – 29 (28, 28), PLANICA 1 – 30 (30, 29), PLANICA 2 – 27 (27); Engelberg 1, Willingen, Oberstdorf Loty, Lahti – kwalifikacje + Harrachov 1; MŚ OSLO K120 – 33; DRUŻYNA WILLINGEN – 3(#II), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 6(#III), MŚ DRUŻYNA K90 – 4(#III), MŚ DRUŻYNA K120 – 5(#III), DRUŻYNA PLANICA – 4(#I);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 41 – Stefan to skoczek raczej nierówny, ale w sezonie 2010/11 na o wiele wyższym poziomie, niż było to wcześniej. Kilka bardzo udanych startów zaliczył, ale też kilka wpadek (np. na MŚ w drużynie). W lecie teraz skakał słabiej, więc jego miejsce w drużynie może być zagrożone (chociaż… zakładając nawet, że Kot utrzyma formę z lata, numerem 4 co najmniej powinien być).
38. Richard Freitag (Niemcy) / 14.08.1991 – 105 punktów (+52/
2010; 2; 11/10+2; 13; MŚ; DRUŻYNA) – COC, lgp, SCOC – 19’126 – 19’210 – Engelberg 1 – 38, ENGELBERG 2 – 22 (20, 22), ENGELBERG 3 – 21 (27, 12), OBERSTDORF – 13 (15, 17), GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 26 (26), INNSBRUCK – 19 (12, 19), BISCHOFSHOFEN – 28 (29, 27), SAPPORO 1 – 24 (27, 22), KLINGENTAHL – 17 (14, 19), OBERSTDORF LOTY – 24 (30, 21), LAHTI – 14 (16, 12); Sapporo 2, Planica 1 – kwalifikacje; MŚ OSLO K120 – 15 (14, 17); DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 3(#II), MŚ DRUŻYNA K120 – 4(#II), DRUŻYNA LAHTI – 4(#III);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 17 – jeden z zawodników, których kariera dokonała ostatnio wielkiego postępu. Sezon zimowy udany – choć bez wyników w „10”, teraz sezon letni (co oczywiście też opisane zostanie) w ogóle rewelacyjny. Obecnie nr 2 w ekipie niemieckiej.
36. Denis Kornilov (Rosja) / 17.08.1986 – 106 punktów (+24/24 L; 8; 20(1)/13+3; 9; MŚ; DRUŻYNA) – LGP, SCOC – 24’103 – 24’215 – KUUSAMO – 23 (19, 21), KUOPIO – 27 (21, 26), Lillehammer 1 – 37, LILLEHAMMER 2 – 27 (27, 25), Engelberg 1 – 49, ENGELBERG 2 – 30 (30, 28), ENGELBERG 3 – 26 (29, 21), Oberstdorf – 47, Garmisch-Partenkirchen – 41, INNSBRUCK – 29 (28, 29), BISCHOFSHOFEN – 30 (30, 30), HARRACHOV LOTY 1 – 29 (24, 29), HARRACHOV LOTY 2 – 26 (24, 25), SAPPORO 1 – 9 (6, 17), SAPPORO 2 – 11 (14, 12), Willingen – 40, Klingenthal – 40, Vikersund 1 – 33, VIKERSUND 2 – 13 (14, 13), PLANICA 2 – 30 (30, 30); Oberstdorf Loty, Lahti, Planica 1 – kwalifikacje + Harrachov 2; MŚ OSLO K90 – 16 (17, 12), MŚ OSLO K120 – 32; DRUŻYNA KUUSAMO – 8(#III), DRUŻYNA WILLINGEN – 10(#I), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 9(#II), MŚ DRUŻYNA K90 – 9(#II), MŚ DRUŻYNA K120 – 9(#II), DRUŻYNA PLANICA – 10(#II);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 27 – Kornilov wyszedł z zapaści, którą miał w sezonie 2009/10, ale sezon miał nierówny. Trzy dobre starty (w tym dwa w Sapporo) dały mu 83 punkty, reszta – raptem 23, najczęściej był pod koniec trzeciej dziesiątki. Chcąc nie chcąc teraz jednak będzie musiał udźwignąć ciężar bycia liderem drużyny, czy mu się uda – czas pokaże.
36. Rune Velta (Norwegia) / 19.07.1989 – 106 punktów (
2010/39 L; 1; 11(1)/6+3; 9) – COC, LGP, SCOC – 21’138 – 21’209 – LILLEHAMMER 1 – 17 (17, 17), LILLEHAMMER 2 – 10 (10, 15), ENGELBERG 1 – 9 (9), ENGELBERG 2 – 24 (25, 17), Engelberg 3 – 44, Oberstdorf – DSQ, Garmisch-Partenkirchen – 44, Zakopane 2 – 36, Zakopane 3 – 41, VIKERSUND 1 – 16 (22, 7), VIKERSUND 2 – 16 (19, 15); Innsbruck, Bischofshofen, Zakopane 1 – kwalifikacje;
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 56 – Velta rozpoczął jak z procy. Na początku sezonu był dwa razy w „10”, ale potem ewidentnie spuścił z tonu (dopiero w Vikersund pokazał się z dobrej strony) i nie przebił się do bardzo silnej drużyny norweskiej, wszystko jednak przed nim.
34. Jakub Janda (Czechy) / 27.04.1978 – 119 punktów (-8/38 L; 15; 23(1)/12; 15; MŚ; DRUŻYNA) – LGP, SCOC – 32’215 – 32’325 – KUUSAMO – 17 (11, 24), KUOPIO – 30 (28, 30), Lillehammer 1 – 33, LILLEHAMMER 2 – 17 (24, 10), ENGELBERG 1 – 15 (15), Engelberg 2 – 35, Engelberg 3 – 37, OBERSTDORF – 30 (22, 30), Garmisch-Partenkirchen – 31, Innsbruck – 31, Bischofshofen – 41, HARRACHOV LOTY 1 – 22 (21, 21), Harrachov Loty 2 – 31, Zakopane 1 – 36, Zakopane 2 – 37, Zakopane 3 – 43, WILLINGEN – 17 (16, 16), KLINGENTHAL – 18 (17, 15), Oberstdorf Loty – 31, VIKERSUND 1 – 20 (23, 12), VIKERSUND 2 – 17 (14, 19), LAHTI – 22 (30, 21), PLANICA 1 – 28 (24, 28) + Harrachov 2; MŚ OSLO K90 – 21 (26, 15), MŚ OSLO K120 – 28 (24, 25); DRUŻYNA KUUSAMO – 10(#III), DRUŻYNA WILLINGEN – 8(#I), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 8(#III), MŚ DRUŻYNA K90 – 7(#IV), MŚ DRUŻYNA K120 – 8(#I), DRUŻYNA PLANICA – 6(#I);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 33 – ex-zdobywca Pucharu Świata i jeden z najbardziej doświadczonych zawodników w stawce miał sezon nierówny, choć zdarzały mu się dobre wyniki (co znamienne, nigdy nie zmieścił się w „10”). Chyba już dotarł do tego etapu, kiedy skacze się dla przyjemności.
34. Jurij Tepes (Słowenia) / 14.02.1989 – 119 punktów (+37/51 L; 3; 12; 22(1)/12+2; MŚ; DRUŻYNA – LGP, SCOC – 21’306 – 22’34 – Kuusamo – 43, Lillehammer 2 – 35, ENGELBERG 1 – 30 (30), Engelberg 2 – DSQ, ENGELBERG 3 – 27 (19, 27), Oberstdorf – 38, Garmisch-Partenkirchen – 39, INNSBRUCK – 25 (25, 22), BISCHOFSHOFEN – 21 (19, 20), HARRACHOV LOTY 1 – 15 (16, 18), HARRACHOV LOTY 2 – 17 (15, 22), Zakopane 1 – 33, Zakopane 2 – 34, ZAKOPANE 3 – 24 (12, 29), WILLINGEN – 19 (19, 17), KLINGENTHAL – 21 (24, 20), Oberstdorf Loty – 37, Vikersund 1 – 40, VIKERSUND 2 – 24 (26, 23), Lahti – 40, PLANICA 1 – 12 (14, 13), PLANICA – 21 (21); Kuopio, Lillehammer 1 – kwalifikacje + Harrachov 2; MŚ OSLO K120 – 20 (18, 22); DRUŻYNA KUUSAMO – 6(#II), DRUŻYNA WILLINGEN – 7(#II), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 7(#II),
MŚ DRUŻYNA K120 – 3(#II), DRUŻYNA LAHTI – 5(#II), DRUŻYNA PLANICA – 3(#III);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 26 – Tepes zrobił spory postęp (co widać zwłaszcza w lecie). Zaczął notować dobre wyniki, zdobył medal w drużynie. Naprawdę można go pochwalić za progres.
33. Pascal Bodmer (Niemcy) / 04.01.1991 – 122 punkty (-14/43 L; 19(1)/10+2; 10; MŚ) – LGP – 19’349 – 20’30 – Kuopio – 34, Lillehammer 1 – 41, Lillehammer 2 – 40, Engelberg 1 – 48, Engelberg 2 – 40, ENGELBERG 3 – 19 (8, 23), Oberstdorf – 45, GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 16 (16), INNSBRUCK – 10 (11, 10), BISCHOFSHOFEN – 10 (14, 10), SAPPORO 1 – 20 (13, 23), Sapporo 2 – 33, ZAKOPANE 1 – 29 (30, 28), ZAKOPANE 2 – 18 (23, 11), Zakopane 3 – 35 (33), WILLINGEN – 27 (24, 27), KLINGENTHAL – 19 (16, 16), OBERSTDORF LOTY – 30 (29, 29), Lahti – 36; Kuusamo, Planica (nie wystartował) – kwalifikacje + Harrachov 2; MŚ OSLO K90 – 44;
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 20 – Bodmer zdecydowanie poniżej oczekiwań. Niezły moment miał podczas Turnieju Czterech Skoczni, pojechał też na MŚ, ale tam nie wystąpił w medalowej drużynie, ogólnie stracił dystans do kolegów.
32. Janne Happonen (Finlandia) / 18.06.1984 – 125 punktów (+17/2009; 9; 5/5; 6; DRUŻYNA) – 26’225 – 26’240 – WILLINGEN – 8 (5, 10), KLINGENTHAL – 9 (10, 10), OBERSTDORF LOTY – 20 (19, 20), VIKERSUND 1 – 18 (13, 21), VIKERSUND 2 – 6 (5, 5); DRUŻYNA WILLINGEN – 5(#II), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 4(#I) – największy pechowiec sezonu – bez dwóch zdań (większy nawet od Larinto). Wrócił po kontuzji od razu w świetnej formie, by przed MŚ doznać kolejnej kontuzji. Kontuzje Happonena i Larinto wpisują się ogólnie w sytuację nieciekawą skoków w Finlandii.
31. Stephan Hocke (Niemcy) / 20.10.1983 – 132 punkty (+49/79 L; 10; 15/11+1; 5; DRUŻYNA) – COC, LGP, SCOC – 27’58 – 27’150 – ENGELBERG 1 – 22 (22), ENGELBERG 2 – 16 (26, 9), ENGELBERG 3 – 5 (2, 14), OBERSTDORF – 24 (31, 11), GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 13 (13), INNSBRUCK – 23 (21, 24), Bischofshofen – 44, SAPPORO 1 – 21 (19, 18), SAPPORO 2 – 21 (18, 24), Zakopane 1 – 42, ZAKOPANE 2 – 28 (27, 28), ZAKOPANE 3 – 28 (26, 27), WILLINGEN – 29 (25, 29), Lahti – 33, Planica 2 – DNS; Planica 1 – dyskwalifikacja; DRUŻYNA PLANICA – 5(#III);
TURNIEJ 4 SKOCZNI – 25 – Hocke zaliczył sezon nawet niezły sezon, jednak nie skończyło się to zaufaniem trenera Schustera i nie pojechał na MŚ. Mimo wszystko doświadczony Niemiec, który najlepszy sezon miał… 9 lat temu nie daje o sobie zapomnieć.
CDN