System KO, stosowany w Turnieju Czterech Skoczni od 1996 roku, polega na dwójkowych pojedynkach zawodników.

Dzień przed konkursem rozgrywane są kwalifikacje, które decydują nie tylko o tym, kto wystartuje w zawodach głównych (jak to ma miejsce w tradycyjnych konkursach Pucharu Świata). Na podstawie lokat osiągniętych w serii eliminacyjnej skoczkowie dobierani są w pary (1. z 50., 2. z 49., 3. z 48. ... 25. z 26. itp.), w których rywalizują o możliwość dalszej walki.

W pierwszej serii konkursowej startuje 25 par zawodników; w każdym przypadku najpierw na rozbiegu pojawia się słabszy w kwalifikacjach, później lepszy. Ten, który uzyska wyższą notę, bezpośrednio awansuje do drugiej serii (w przypadku identycznej noty decyduje numer startowy - do drugiej serii wchodzi zawodnik z niższym numerem). Przegrany nie traci jednak szans na udział w finale - drugi skok może oddać, jeśli znalazł się wśród pięciu najlepszych, którzy nie wywalczyli bezpośredniego awansu (tzw. lucky losers - szczęśliwi przegrani).

W drugiej serii zawodów bierze udział trzydziestu zawodników, którzy zajęli najlepsze miejsca w pierwszej serii - rywalizacja odbywa się już według standardowych zasad stosowanych w Pucharze Świata.

Na klasyfikację generalną Turnieju Czterech Skoczni składają się punkty zdobyte przez zawodników w poszczególnych konkursach - chodzi tu jednak o tzw. małe punkty, otrzymane za skoki (w odróżnieniu od punktów za miejsca, przyznawanych do klasyfikacji Pucharu Świata).