Zimowe igrzyska olimpijskie odbywają się co cztery lata. Skoki narciarskie były w programie igrzysk od samego początku - najpierw rywalizowano na skoczni normalnej, od 1964 roku także na skoczni dużej, a w 1988 roku do programu wprowadzono konkurs drużynowy na dużej skoczni. W 2014 roku po raz pierwszy o medale walczyły panie.

Pierwsze igrzyska odbyły się w Chamonix (Francja) w 1924 roku. Złoto zdobył wtedy Jacob Tullin Thams z Norwegii. Monopol Wikingów na złoto w skokach przełamał dopiero w 1956 roku Fin Antti Hyvarinen, a pierwszym skoczkiem spoza północnej Europy, który zdobył złoty medal olimpijski, był Niemiec - Helmuth Recknagel (1960). Od 1964 roku skoczkowie walczyli o dwa komplety medali; jako pierwszy dwa złote krążki na jednych igrzyskach zdołał wywalczyć Matti Nykänen, później ten wyczyn powtórzyli Simon Ammann (dwukrotnie) i Kamil Stoch.

Stoch nie jest jedynym Polakiem, który zdobył mistrzostwo olimpijskie w skokach. W 1972 roku w Sapporo (Japonia) Wojciech Fortuna, 19-letni skoczek, który dostał się do kadry tylko dzięki naciskom prasy, wygrał konkurs na dużej skoczni. Fortuna oddał wtedy skok marzeń - 111 metrów, co znokautowało rywali. Drugi skok miał już dużo krótszy - 87,5 m, ale utrzymał pierwszą pozycję (wyprzedził Szwajcara Waltera Steinera o 0,1 punktu).

Medale olimpijskie dla Polski zdobywali także Adam Małysz (trzy srebrne, jeden brązowy) oraz drużyna: Maciej Kot, Stefan Hula, Dawid Kubacki, Kamil Stoch (brązowy).