9. Gregor Schlierenzauer (Austria) / 07.01.1990 – 761 punktów (-7/16 L; 6; 19/19; 1; MŚ; DRUŻYNA) – LGP, SCOC – 20’324 – 21’72 – KUUSAMO – 14 (4, 26), KUOPIO – 16 (13, 17), LILLEHAMMER 1 – 14 (15, 14), LILLEHAMMER 2 – 20 (12, 27), INNSBRUCK – 18 (15, 18), BISCHOFSHOFEN – 23 (17, 23), HARRACHOV LOTY 1 – 5 (5, 8), HARRACHOV LOTY 2 – 13 (7, 17), ZAKOPANE 1 – 6 (3, 8), ZAKOPANE 2 – 9 (12, 8), ZAKOPANE 3 – 19 (9, 23), WILLINGEN - 5 (7, 3), KLINGENTHAL – 5 (17, 3), OBERSTDORF LOTY – 3 (7, 3), VIKERSUND 1 – 1 (1, 2), VIKERSUND 2 – 1 (2, 1), LAHTI – 8 (12, 4), PLANICA 1 – 1 (2, 1), PLANICA 2 – 4 (4); MŚ OSLO K90 – 8 (9, 11), MŚ OSLO K120 – 1 (4, 2); DRUŻYNA KUUSAMO – 1(#IV), DRUŻYNA WILLINGEN – 1(#I), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY 1 – 1(#III), MŚ DRUŻYNA K90 – 1(#I), MŚ DRUŻYNA K120 – 1(#I), DRUŻYNA LAHTI – 1(#I), DRUŻYNA PLANICA – 1(#IV); TURNIEJ 4 SKOCZNI – 36 – miarą wielkiego skoczka jest także to, jak podnosi się z kryzysów. Łatwo jest skakać i wygrywać, kiedy wszystko dobrze idzie. Młody, a już niesamowicie utytułowany Austriak, pokazał klasę także w wychodzeniu z dołka. Najpierw były butne zapowiedzi, że wygra wszystko – na pewno niepotrzebne – potem słaby początek sezonu i kontuzja. Niemniej w środkowej części sezonu doszedł do formy, którą udowodnił zwyciężając w Vikersund i – przede wszystkim – na MŚ na skoczni normalnej. Ciężko prorokować jak będzie, ale w Planicy Schlierenzauer wygrał swój trzydziesty piąty konkurs PŚ – jest w tej klasyfikacji czwarty mając tylko jedenaście konkursów straty do legendarnego Nykaenena i – raptem – 21 lat. Jeśli ktoś ma szanse pobić ten wieloletni rekord, to jest to właśnie Schlieri.
8. Matti Hautamaeki (Finlandia) / 14.07.1981 – 764 punkty (+19/26 L; 14; 24(1)/23; 2; MŚ; DRUŻYNA) – LGP – 29‘137 – 29‘249 – KUUSAMO – 5 (5, 9), KUOPIO – 2 (3, 3), LILLEHAMMER 1 – 7 (10, 5), LILLEHAMMER 2 – 6 (9, 5), ENGELBERG 1 – 4 (4), ENGELBERG 2 – 3 (3, 4), ENGELBERG 3 – 6 (23, 4), OBERSTDORF – 2 (7, 2), Garmisch-Partenkirchen – 34, INNSBRUCK – 5 (9, 4), BISCHOFSHOFEN – 22 (9, 28), HARRACHOV LOTY 1 – 23 (9, 28), HARRACHOV LOTY 2 – 29 (25, 29), ZAKOPANE 1 – 8 (15, 3), ZAKOPANE 2 – 13 (13, 13), ZAKOPANE 3 – 15 (29, 11), WILLINGEN – 7 (6, 7), KLINGENTHAL – 28 (15, 29), OBERSTDORF LOTY – 9 (5, 12), VIKERSUND 1 – 10 (11, 19), VIKERSUND 2 – 9 (10, 7), LAHTI – 10 (7, 13), PLANICA 1 – 4 (3, 7), PLANICA 2 – 29 (29) + Harrachov 1; MŚ OSLO K90 – 38, MŚ OSLO K120 – 5 (5, 6); DRUŻYNA KUUSAMO – 4(#I), DRUŻYNA WILLINGEN – 5(#II), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 4(#IV), MŚ DRUŻYNA K90 – 8(#IV), MŚ DRUŻYNA K120 – 7(#I), DRUŻYNA LAHTI – 6(#I), DRUŻYNA PLANICA – 7(#IV); TURNIEJ 4 SKOCZNI – 7 – Matti miał zadziwiająco dobry sezon, niemal jak za swoich najlepszych lat. Nie wygrał co prawda wspaniały Fin żadnego konkursu, ale kilka podiów i ogólnie dobra (choć ciągle nierówna!) forma przez cały sezon dała mu to wysokie miejsce w PŚ. Wobec kontuzji Happonena i Larinto był jedyną jasną postacią pod koniec sezonu w Finlandii. Podobnie może być w przyszłym sezonie. Muotka nigdy wielkim skoczkiem nie będzie, a Koivuranta potrzebuje co najmniej jeszcze sezonu, by dorównać do czołówki. Chyba, że wrócą po kontuzji wyżej wymienieni – to jedyna nadzieja dla Finów. Problemem z Mattim jest jednak jego dość nierówna forma i wiek – zobaczymy więc, co przyniesie sezon następny.
7. Severin Freund (Niemcy) / 11.05.1988 – 769 punktów (+35/7 L; 4; 22(1)/21; 1; MŚ; DRUŻYNA) – LGP – 22’201 – 22’313 – KUUSAMO – 30 (27, 30), KUOPIO – 13 (16, 8), LILLEHAMMER 1 – 21 (13, 28), LILLEHAMMER 2 – 13 (24, 7), ENGELBERG 1 – 13 (13), ENGELBERG 2 – 18 (11, 29), ENGELBERG 3 – 8 (10, 9), OBERSTDORF – 6 (5, 7), Garmisch-Partenkirchen – 42, INNSBRUCK – 24 (23, 25), BISCHOFSHOFEN – 13 (16, 15), SAPPORO 1 – 1 (5, 1), SAPPORO 2 – 2 (1, 8), ZAKOPANE 1 – 3 (2, 11), ZAKOPANE 2 – 15 (11, 19), ZAKOPANE 3 – 6 (4, 10), WILLINGEN – 1 (1, 4), KLINGENTHAL – 10 (10, 11), OBERSTDORF LOTY – 4 (2, 13), LAHTI – 3 (3, 5), PLANICA 1 – 17 (17, 14), PLANICA 2 – 6 (6) + Harrachov 1; MŚ OSLO K90 – 7 (7, 7), MŚ OSLO K120 – 12 (10, 13); DRUŻYNA KUUSAMO – 7(#II), DRUŻYNA WILLINGEN – 2(#IV), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 3(#IV), MŚ DRUŻYNA K90 – 3(#IV), MŚ DRUŻYNA K120 – 4(#III), DRUŻYNA LAHTI – 4(#IV), DRUŻYNA PLANICA – 5(#IV); TURNIEJ 4 SKOCZNI – 12 – Freund to jedno z większych zaskoczeń sezonu. W przeciwieństwie do Bodmera, potrafił utrzymać równą formę przez cały sezon, stąd miejsce na koniec – całkowicie zasłużone. Jest godnym następcą Uhrmanna (już ma tyle zwycięstw pucharowych, co on przez całą karierę), a może i Schmitta – o Neumayerze nie wspomnę. Zobaczymy co dalej. Razem z Freitagiem należą do odnowicieli niemieckiego teamu. Mile widziany taki w Finlandii.
6. Martin Koch (Austria) / 22.01.1982 – 840 punktów (+2/65 L; 12; 24(1)/24; 1; MŚ; DRUŻYNA) – LGP – 28’319 – 29’57 – KUUSAMO – 25 (18, 25), KUOPIO – 12 (15, 7), LILLEHAMMER 1 – 18 (11, 21), LILLEHAMMER 2 – 18 (23, 14), ENGELBERG 1 – 5 (5), ENGELBERG 2 – 21 (19, 23), ENGELBERG 3 – 18 (16, 17), OBERSTDORF – 7 (10, 6), GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 10 (10), INNSBRUCK – 13 (10, 13), BISCHOFSHOFEN – 5 (6, 4), HARRACHOV LOTY – 1 (4, 1), HARRACHOV LOTY 2 – 9 (5, 15), ZAKOPANE 1 – 9 (5, 13), ZAKOPANE 2 – 23 (26, 19), ZAKOPANE 3 – 9 (3, 15), WILLINGEN – 2 (2, 1), KLINGENTHAL – 14 (20, 6), OBERSTDORF LOTY – 1 (1, 1), VIKERSUND 1 – 7 (5, 18), VIKERSUND 2 – 7 (8, 8), LAHTI – 6 (6, 9), PLANICA 1 – 3 (5, 4), PLANICA 2 – 10 (10) + Harrachov 1; MŚ OSLO K90 – 21 (29, 14), MŚ OSLO K120 – 8 (11, 5), DRUŻYNA WILLINGEN – 1(#II), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 1(#IV), MŚ DRUŻYNA K90 – 1(#II), MŚ DRUŻYNA K120 – 1(#II), DRUŻYNA LAHTI – 1(#II), DRUŻYNA PLANICA – 1(#III); TURNIEJ 4 SKOCZNI – 5 – czasem tak jest, że zawodnik niesamowicie doświadczony po wielu latach skakania osiąga życiową formę. Tak było z Loitzlem, tak jest i z Kochem. Wiele razy należał do czołówki, ale przez lata, mimo licznych miejsc na podium nie udało mu się wygrać konkursu. Dokonał tego – dopiero pierwszy raz w karierze – w Harrachovie – wcześniej był czternaście razy na podium bez zwycięstwa. Pytanie do dociekliwych – jaki zawodnik obecnie ma najwięcej podiów bez zwycięstwa? To, i ogólnie dobra forma przez cały sezon, sprawiła, że Koch zajął najwyższe miejsce w swej karierze w PŚ.
5. Tom Hilde (Norwegia) / 22.09.1987 – 903 punkty (+21/6 L; 6; 24(1)/22; 1; MŚ; DRUŻYNA) – COC, LGP – 23’67 – 23’179 – KUUSAMO – 7 (10, 10), KUOPIO – 7 (6, 14), LILLEHAMMER 1 – 3 (2, 7), LILLEHAMMER 2 – 13 (15, 11), ENGELBERG 1 – 15 (15), ENGELBERG 2 – 8 (6, 12), Engelberg 3 – 35, OBERSTDORF – 10 (12, 8), Garmisch-Partenkirchen – 36, INNSBRUCK – 3 (3, 5), BISCHOFSHOEN – 1 (1, 5), HARRACHOV LOTY – 7 (6, 8), HARRACHOV LOTY 2 – 7 (12, 7), ZAKOPANE 1 – 7 (7, 10), ZAKOPANE 2 – 3 (6, 2), ZAKOPANE 3 – 2 (2, 3), WILLINGEN – 10 (8, 13), KLINGENTHAL – 8 (8, 8), OBERSTDORF LOTY – 2 (8, 2), VIKERSUND 1 – 4 (3, 4), VIKERSUND 2 – 8 (7, 10), LAHTI – 13 (18, 8), PLANICA 1 – 14 (15, 12), PLANICA 2 – 20 (20) + Harrachov 1; MŚ OSLO K90 – 5 (8, 5), MŚ OSLO K120 – 10 (12, 8); DRUŻYNA KUUSAMO – 2(#IV), DRUŻYNA WILLINGEN – 4(#IV), DRUŻYNA HARRACHOV LOTY 1 – 2(#IV), MŚ DRUŻYNA K90 – 2(#IV), MŚ DRUŻYNA K120 – 2(#IV), DRUŻYNA LAHTI – 2(#IV), DRUŻYNA PLANICA – 2(#IV) – Hilde, po dwóch słabszych sezonach wrócił do najściślejszej światowej czołówki. Świetnie wypadł zwłaszcza podczas Turnieju Czterech Skoczni, ale ogólnie przez cały sezon skakał dobrze i był najlepszym zawodnikiem z silnej drużyny norweskiej.
4. Andreas Kofler (Austria) / 17.05.1984 – 1128 punktów (0/46 L; 9; 22(1)/21; 1; MŚ; DRUŻYNA) – LGP – 26’195 – 26’307 – KUUSAMO – 1 (1, 2), KUOPIO – 4 (5, 2), LILLEHAMMER 1 – 4 (5, 3), LILLEHAMMER 2 – 4 (7, 2), ENGELBERG 1 – 2 (2), ENGELBERG 2 – 4 (4, 6), ENGELBERG 3 – 1 (1, 2), OBERSTDORF – 5 (2, 12), Garmisch-Partenkirchen – 50, INNSBRUCK – 7 (8, 12), BISCHOFSHOFEN – 3 (3, 1), SAPPORO 1 – 4 (2, 6), SAPPORO 2 – 1 (2, 2), ZAKOPANE 1 – 2 (6, 2), ZAKOPANE 2 – 4 (5, 4), ZAKOPANE 3 – 17 (20, 16), WILLINGEN – 16 (17, 15), KLINGENTHAL – 4 (8, 5), OBERSTDORF LOTY – 7 (3, 15), LAHTI – 2 (2, 3), PLANICA 1 – 11 (12, 10), PLANICA 2 – 23 (23) + Harrachov 1; MŚ OSLO K90 – 2 (2, 2), MŚ OSLO K120 – 4 (9, 3); DRUŻYNA KUUSAMO – 1(#III), DRUŻYNA WILLINGEN – 1(#III), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 1(#II), MŚ DRUŻYNA K90 – 1(#III), MŚ DRUŻYNA K120 – 1 (#III), DRUŻYNA LAHTI – 1(#III), DRUŻYNA PLANICA – 1(#II); TURNIEJ 4 SKOCZNI – 8 – Kofler potwierdził swoje miejsce w światowej czołówce kolejnym bardzo dobrym sezonem. Wygrał trzy konkursy, był pierwszym liderem PŚ w sezonie, zdobył też indywidualne srebro podczas MŚ. Zdecydowanie jeden z najlepszych zawodników ostatnich lat.
3. Adam Małysz (Polska) / 03.12.1977 – 1153 punktów (+2/3 L; 17; 26(1)/25; 1; MŚ; DRUŻYNA) – LGP – 32’360 – 33’107 – KUUSAMO – 9 (12, 13), KUOPIO – 9 (9, 11), LILLEHAMMER 1 – 5 (4, 4), LILLEHAMMER 2 – 9 (11, 8), ENGELBERG 1 – 14 (14), ENGELBERG 2 – 2 (1, 2), ENGELBERG 3 – 3 (17, 1), OBERSTDORF – 11 (21, 4), GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 3 (3), INNSBRUCK – 2 (2, 2), BISCHOFSHOFEN – 10 (13, 14), HARRACHOV LOTY 1 – 3 (3, 3), HARRACHOV LOTY 2 – 4 (3, 5), SAPPORO 1 – 3 (1, 4), SAPPORO 2 – 5 (3, 11), ZAKOPANE 1 – 1 (1, 9), ZAKOPANE 2 – 6 (4, 5), Zakopane 3 – 32 (34, DNS), WILLINGEN – 9 (9, 9), KLINGENTHAL – 7 (6, 7), OBERSTDORF LOTY – 6 (4, 14), VIKERSUND 1 – 5 (6, 5), VIKERSUND 2 – 3 (3, 4), LAHTI – 15 (13, 16), PLANICA 1 – 8 (10, 5), PLANICA 3 – 3 (3) + Harrachov 1; MŚ OSLO K90 – 3 (3, 3), MŚ OSLO K120 – 11 (13, 10); DRUŻYNA KUUSAMO – 5(#IV), DRUŻYNA WILLINGEN – 3(#IV), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 6(#IV), MŚ DRUŻYNA K90 – 4(#IV), MŚ DRUŻYNA K120 – 5(#IV), DRUŻYNA LAHTI – 3(#IV), DRUŻYNA PLANICA – 4(#IV) – najlepszy skoczek od czasów Matti Nykaenena zakończył karierę… A zrobił to w pięknym stylu, po wspaniałym sezonie, okraszonym medalem mistrzostw świata i ostatnim w karierze zwycięstwem. Tak, byłem w Zakopanem i cieszyłem się jak dziecko z tej wygranej. Wtedy jeszcze nie wiadomo było, że Adam kończy karierę (choć nieoficjalne przecieki były w tej sprawie, niemniej staraliśmy się ich nie dopuszczać do siebie), ale i tak czuło się symbolikę. Małysz wygrywając w wieku 33 lat i 49 dni był młodszy jako zwycięzca PŚ tylko od Takanobu Okabe (on jednak wygrał na zasadzie wyskoku, a Adam utrzymał formę przez cały sezon), zaś w trzecim konkursie jego upadek (po którym nie ja jeden zamarłem na skoczni, na szczęście nic się nie stało) i zwycięstwo Stocha stanowiło symboliczną cezurę czasową i przekazanie pałeczki. Adam Małysz przyniósł nie tylko mi wiele radości i wspaniałych chwil, przez te kilka lat, kiedy piszę swoje podsumowania, nawet w relatywnie słabszych sezonach nie odważyłem się na choćby jedno słowo krytyki w kierunku naszego Mistrza – on po prostu nigdy na krytykę nie zasłużył. Adamie – dziękujemy za siedemnaście lat startów w PŚ. Co my zrobimy bez Ciebie?
2. Simon Ammann (Szwajcaria) / 25.06.1981 – 1364 punkty (-1/19 L; 12; 26(1)/26; 1; MŚ; DRUŻYNA) – LGP – 29’156 – 29’268 – KUUSAMO – 3 (3, 4), KUOPIO – 3 (1, 5), LILLEHAMMER 1 – 6 (6, 6), LILLEHAMMER 2 – 3 (4, 4), ENGELBERG 1 – 6 (6), ENGELBERG 2 – 9 (13, 5), ENGELBERG 3 – 12 (15, 13), OBERSTDORF – 4 (9, 3), GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 1 (1), INNSBRUCK – 4 (4, 7), BISCHOFSHOFEN – 4 (4, 2), HARRACHOV LOTY 1 – 6 (8, 6), HARRACHOV LOTY 2 – 2 (4, 2), SAPPORO 1 – 6 (8, 3), SAPPORO 2 – 8 (11, 5), ZAKOPANE 1 – 4 (9, 1), ZAKOPANE 2 – 1 (1, 1), ZAKOPANE 3 – 4 (5, 4), WILLINGEN – 3 (3, 2), KLINGENTHAL – 3 (5, 1), OBERSTDORF LOTY – 10 (11, 5), VIKERSUND 1 – 3 (4, 3), VIKERSUND 2 – 4 (6, 3), LAHTI – 1 (1, 1), PLANICA 1 – 6 (6, 8), PLANICA 2 – 16 (16) + Harrachov 1; MŚ OSLO K90 – 4 (5, 4), MŚ OSLO K120 – 3 (8, 1); DRUŻYNA KUUSAMO – 9(#IV), MŚ DRUŻYNA K90 – 10(#IV); TURNIEJ 4 SKOCZNI – 2 – lata mijają, a Simon ciągle w czołówce. Jeden z najbardziej utytułowanych skoczków w historii zaliczył kolejny wspaniały sezon i choć nie odgrywał w nim pierwszoplanowej roli, to jednak dodał do swojej bogatej kolekcji trzy zwycięstwa w PŚ i brązowy medal MŚ. Ogólnie Ammannowi zostało tylko jedno trofeum do zdobycia – zwycięstwo w Turnieju Czterech Skoczni – trudno się dziwić, że temu podporządkował przygotowania do następnego sezonu. Ale czy się uda?
1. Thomas Morgenstern (Austria) / 30.10.1986 – 1757 punktów (+2/4 L; 9; 26(1)/26; 1; MŚ; DRUŻYNA) – LGP – 24’29 – 24’141 – KUUSAMO – 2 (2, 1), KUOPIO – 5 (10, 1), LILLEHAMMER 1 – 1 (1, 1), LILLEHAMMER 2 – 1 (1, 1), ENGELBERG 1 – 1 (1), ENGELBERG 2 – 1 (2, 1), ENGELBERG 3 – 2 (7, 3), OBERSTDORF – 1 (1, 1), GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 14 (14), INNSBRUCK – 1 (1, 1), BISCHOFSHOFEN – 2 (2, 3), HARRACHOV LOTY – 2 (1, 2), HARRACHOV LOTY 2 – 1 (1, 3), SAPPORO 1 – 2 (4, 2), SAPPORO 2 – 3 (13, 1), ZAKOPANE 1 – 5 (4, 4), ZAKOPANE 2 – 2 (3, 3), ZAKOPANE 3 – 7 (18, 6), WILLINGEN – 4 (4, 6), KLINGENTHAL – 2 (3, 4), OBERSTDORF LOTY – 16 (18, 10), VIKERSUND 1 – 12 (10, 22), VIKERSUND 2 – 5 (4, 6), LAHTI – 5 (8, 2), PLANICA 1 – 2 (1, 3), PLANICA 2 – 7 (7) + Harrachov 1; MŚ OSLO K90 – 1 (1, 1), MŚ OSLO K120 – 2 (1, 4); DRUŻYNA KUUSAMO – 1(#I), DRUŻYNA WILLINGEN – 1(#IV), DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 1(#I), MŚ DRUŻYNA K90 – 1(#IV), MŚ DRUŻYNA K120 – 1(#IV), DRUŻYNA LAHTI – 1(#IV), DRUŻYNA PLANICA – 1(#I); TURNIEJ 4 SKOCZNI – Morgi absolutnie zdominował sezon. Wygrał aż siedem konkursów, Turniej Czterech Skoczni, bliski był podwójnego zwycięstwa indywidualnego na MŚ – skończyło się na złocie i srebrze. Morgenstern zdobył swój drugi w karierze Puchar Świata w sposób nie budzący wątpliwości i zastrzeżeń. Tu nie ma mowy o przypadku. Swoją świetną formę Austriak potwierdził w lecie, jest na pewno głównym kandydatem do zwycięstwa w PŚ w następnym sezonie.
***
To już ostatni artykuł, który pisze na stronę SNC. Mam nadzieję, że moim czytelnikom się cykl podoba i… będą dalej go śledzić już pod nowym szyldem.
