Kończymy podsumowanie Letniego Pucharu Kontynentalnego najlepszą dwudziestką tegoż z bardzo miłym dla nas zakończeniem. Zresztą w tej grupie polskie nazwiska występują całkiem często. Co tu dużo kryć – jesteśmy letnią potęgą w skokach, obyśmy okazali się nią zimą. Tak więc jak zawsze – zapraszam do lektury.
20. Maciej Kot (Polska) / 09.06.1991 – 184 punkty (7/7/5 – Kranj 1) – wc, COC, LGP – coraz lepiej poczyna sobie 19-latek. Tu jak skakał to zwykle z dobrym skutkiem, stąd dwudziesta pozycja.

19. Primoz Pikl (Słowenia) / 25.08.1982 – 186 punktów (11/9/6 – Velenje) – WC, COC, LGP – Słoweniec ogólnie wyprzedził Kota w COC, ale lato miał zdecydowanie mniej udane, co widać było podczas LGP.

18. Markus Eggenhofer (Austria) / 11.12.1987 – 189 punktów (11/5/5 – Courchevel 1) – wc, COC, LGP, FIS’11 – całkiem sporo startów, ale wysokie miejsce zawdzięcza kilku pojedynczym strzałom. Nie jest to jeszcze światowa klasa, oj nie.

17. Thomas Diethart (Austria) / 25.02.1992 – 193 punkty (11/8/2 – Oslo 1) – coc, FIS, lgp, FIS’11 – jeden dość niespodziewany świetny start w Oslo ustawił go na niezłej pozycji w klasyfikacji generalnej.

16. Jure Sinkovec (Słowenia) / 03.07.1985 – 199 punktów (7/5/2 – Wisła 2 – inne miejsca na podium: Oslo 2 – 3) – FIS – Słoweniec latem jakby odbudował formę w Pucharze Kontynentalnym. Dwa miejsca na podium w tym drugi stopień w Wiśle.

15. Anders Fannemel (Norwegia) / 13.05.1991 – 200 punktów (6/2/1 – WISŁA 1 & 2) – WC, COC, FIS – Norweg przed konkursami w Wiśle nie miał ani jednego punktu, a potem wystrzelił jak Filip z konopii i wygrał dwa razy. Gratulujemy finiszu!

14. Felix Schoft (Niemcy) / 06.07.1990 – 202 punkty (11/7/6 – Oslo 2) – wc, COC, FIS, LGP – młody Niemiec zaznacza coraz silniej swoją obecność, myślę, że powinien pokazać się z dobrej strony w PŚ

13. Lukas Hlava (Czechy) / 10.09.1984 – 219 punktów (9/8/3 – Oslo 1) – WC, LGP – czołówka wśród skoczków czeskich, ale do czołówki światowej jeszcze trochę brakuje.

12. Krzysztof Miętus (Polska) / 20.02.1993 – 220 punktów (7/6/2 – Kranj 2) – WC, COC, LGP – przesympatyczny Krzysztof Miętus to pewny punkt polskiej ekipy, która ma ambicje walczyć z najlepszymi. Oczywiście Puchar Kontynentalny nie jest dla Krzysztofa najważniejszy.

11. Rafał Śliż (Polska) / 11.07.1983 – 226 punktów (8/7/1 – OSLO 1 – inne miejsca na podium: Lillehammer 1 – 2) – wc, COC, LGP – dwa miejsca na podium Śliża, co ciekawe w obu miał pierwszy wynik serii pierwszej i dziewiąty drugiej. Ale bardziej cieszy dobra forma w LGP.

10. Danny Queck (Niemcy) / 17.09.1989 – 229 punktów (11/9/3 – Courchevel 3) – wc, COC, FIS, lgp – też miejsce niespodziewanie wysokie Niemca, który do tej pory raczej słabiej wypadał w takich zawodach. No, ale prawdziwym sprawdzianem będą skoki zimą

9. Marcin Bachleda (Polska) / 04.09.1982 – 230 punktów (11/9/6 – Lillehammer 1 & Ałmaty 1) – WC, COC, LGP – diabełek z Wisły od lat dobrze skacze w zawodach niższego rzędu i niestety nie umie tego przełożyć na Puchar Świata, zawsze liczę, że wreszcie się przebudzi.

8. Rok Zima (Słowenia) / 07.08.1988 – 244 punktów (11/7/1 – LILLEHAMMER 2 – inne miejsca na podium: Courchevel 2 – 3) – COC, FIS, LGP – niespodziewanie wygrał w Lillehammer, dzień po fatalnym występie. Nieźle skakał też w LGP, w sumie więc lato 2010 udane dla Słoweńca.

7. Emmanuel Chedal (Francja) / 15.01.1983 – 250 punktów (6/6/1 – LILLEHAMMER 1) – WC, LGP – dopiero zima w Pucharze Świata będzie dla niego sprawdzianem umiejętności, bo z letnich zawodów nic nie wynika.

6. Antonin Hajek (Czechy) / 12.02.1987 – 283 punkty (8/7/2 – Courchevel 1 & 2) – WC, COC, FIS, lgp – zanotował wielki powrót zimą, latem jakby spuścił z tonu skacząc dobrze właściwie tylko w tym cyklu. Zobaczymy, co dalej.

5. Vladimir Zografski (Bułgaria) / 14.07.1993 – 323 punkty (13/8/2 – Ałmaty 1 & 2) – wc, COC, LGP, fis’11 – największe objawienie lata. Istnieje spore prawdopodobieństwo, że przywróci Bułgarii status kraju punktującego w PŚ.

4. Stefan Hula (Polska) / 29.09.1986 – 364 punkty (7/6/2 – Velenje, Garmisch-Partenkirchen 1 & Wisła 1) – WC, COC, LGP – myślałem, że w Wiśle wygra – nie udało się. No, ale to już przeszłość, teraz już przed nim ważniejsze wyzwania.

3. Andreas Strolz (Austria) / 01.08.1988 – 396 punktów (9/8/1 – KRANJ 1 – inne miejsca na podium: Garmisch-Partenkirchen 2 – 2; Kranj 2, Garmisch-Partenkirchen 1 – 3) – wc, COC, LGP – nieźle sobie poczynał całkiem 22-letni Austriak, choć miał tendencje do nierównych skoków. Niemniej zasłużona pierwsza trójka.

2. Jakub Janda (Czechy) / 27.04.1978 – 484 punktów (8/8/1 – COURCHEVEL 1 & 2 – inne miejsca na podium: Ałmaty 1 – 2; Lillehammer 1 – 3) – WC, LGP – Janda formę na zimę szlifuje, zobaczymy – może jeszcze niemłody już wielki skoczek sprzed lat nas czymś zaskoczy.

1. Kamil Stoch (Polska) / 25.05.1987 – 680 punktów (7/7/1 – KRANJ 2, VELENJE, GARMISCH-PARTENKIRCHEN 1 & 2, AŁMATY 1 & 2 – inne miejsca na podium: Kranj 1 – 2) – WC, COC, LGP – rzadko się zdarza, by Puchar Kontynentalny trafiał w ręce zawodnika, który skacze tam właściwie tylko dla treningu, ale to miało miejsce właśnie w minione lato. Stoch w ogóle pokazał olbrzymią formę i nic tylko zacierać rączki przed zimą. Oby było pięknie. Gratulujemy wygranej w tym cyklu!