68. Johan Remen Evensen (Norwegia) / 16.09.1985 – 35 punktów (2/2/13 – Oslo 1) – WC, LGP – to właśnie ów skoczek, który powoli staje się znaczący na mapie światowych skoków. Nie jest już „młodziutki” wiekiem, za to stażem jak najbardziej
68. Pavel Karelin (Rosja) / 27.04.1990 / 27.04.1990 – 35 punktów (4/3/10 – Oslo 2) – WC, LGP – zaś Karelin nie potrafi stać się znaczącym nazwiskiem. Regres, jak u większości Rosjan
67. Stanislav Oshepkov (Rosja) / 21.03.1989 – 36 punktów (9(6)/1/7 – Ałmaty 1) – wc, COC, FIS – jeden dobry start na wiele słabych dał mu tą pozycję
66. Tom Hilde (Norwegia) / 22.09.1987 – 37 punktów (2/2/7 – Oslo 1) – WC, LGP – w drugim konkursie w Oslo został zdyskwalifikowany w drugiej serii, w innym przypadku dorobek byłby większy, zaś Hilde chyba odzyskuje powoli formę.
64. Markus Schiffner (Austria) / 05.06.1992 – 43 punkty (7/5/15 – Ałmaty 1) – coc, FIS, FIS’11
64. Thomas Thurnbichler (Austria) / 19.06.1989 – 43 punkty (7/5/17 – Wisła 1) – coc, FIS, FIS’11 – następny zawodnik, który niestety należy do grona przeciętnianków
61. Mario Innauer (Austria) / 10.01.1990 – 45 punktów (2/1/5 – Ałmaty 2) – WC, COC, FIS, FIS’11 – o kilka dni młodszy od Schlierenzauera i z bardziej zasłużonym nazwiskiem na razie jednak nie ma do kolegi startu
61. Mitja Meznar (Słowenia) / 30.06.1988 – 45 punktów (2/1/5 – Velenje) – WC, LGP
61. Andrea Morassi (Włochy) / 30.08.1988 – 45 punktów (1/1/5 – Kranj 2) – WC, FIS, LGP – treningowo potraktował ten puchar. To jednak nie jego działka
60. Matic Kramarsic (Słowenia) / 02.02.1990 – 47 punktów (6/4/11 – Wisła 2) – COC – to skoczek po prostu typowy dla tego pucharu
59. Stefan Hayboeck (Austria) / 27.08.1989 – 49 punktów (11/4/14 – Kranj 2) – COC, FIS, FIS’11 – a obaj Hayboeckowie to wręcz legendy tych zawodów
58. Jernej Damjan (Słowenia) / 28.05.1983 – 51 punktów (2/2/7 – Kranj 2) – WC, COC, LGP – obok Hildego zalicznam go do nazwisk znaczących. Wiadomo, że tego pucharu nie traktował poważnie
56. Florian Horst (Niemcy) / 03.05.1990 – 53 punkty (15/4/11 – Ałmaty 2) – COC, fis – pisząc o kontynentalowcach nie mogę nie wspomnieć o Horście. Jako jedyny latem 2010 startował we wszystkich dokładnie konkursach, co jak widać nie przełożyło się w żaden sposób na wynik
56. Rune Velta (Norwegia) / 09.07.1989 – 53 punkty (4/2/9 – Lillehammer 2) – wc, COC, LGP
55. Tobias Bogner (Niemcy) / 28.05.1990 – 55 punktów (11/5/12 – Kranj 1) – WC, COC, FIS, lgp – to zawodnik „środkowy”, bowiem przy nim zrównuje się ilość punktów z zajmowanym miejscem
54. Radik Zhaparov (Kazachstan) / 29.02.1984 – 62 punkty (7/2/6 – Ałmaty 2) – wc, COC, LGP – słabo skacze w ostatnich latach Zhaparov, ale w Ałmatach zawieść nie mógł
53. Tomaz Naglic (Słowenia) / 18.07.1989 – 68 punktów (11/5/9 – Velnje) – COC, FIS
52. Lukas Mueller (Austria) / 14.03.1992 – 70 punktów (6/3/8 – Garmisch-Partenkirchen 2) – WC, COC, LGP, FIS’11 – coś mi się widzi, iż Mueller podzieli los Ikonena, czy Rutkowskiego, jako mistrz świata juniorów bez sukcesów seniorskich
51. Daniel Lackner (Austria) / 26.05.1987 – 74 punkty (2/2/5 – Wisła 2) – COC, FIS – odpuścił sobie zawody oficjalne w lecie, pojawił się w Wiśle, gdzie pokazał dobrą formę
50. Roman-Sergeevich Trofimov (Rosja) / 19.11.1989 – 75 punktów (6/4/6 – Lillehammer 2) – wc, COC, FIS, LGP – Trofimov powoli staje się pewnym członkiem kadry rosyjskiej wypierając powoli Ipatova
49. Anssi Koivuranta (Finlandia) / 03.07.1988 – 76 punktów (2/2/3 – Wisła 2) – FIS’11 – najbardziej spektakularny transfer z kombinacji do skoków narciarskich okazał się faktem. Życzymy powodzenia Finowi na „nowej drodze życia”. A ze statystyk tylko suche info, że z tych co stali na podium Anssi został sklasyfikowany najniżej
48. Kevin Horlacher (Niemcy) / 24.09.1989 – 78 punktów (13/8/11 – Ałmaty 1) – COC, FIS
47. Jan Matura (Czechy) / 29.01.1980 – 80 punktów (5/4/6 – Garmisch-Partenkirchen 1) – WC, COC, LGP – następny z tych, co to za dobrzy są na Puchar Kontyentalny, a za słabi na najważniejsze zawody. Przekroczył już trzydziestkę, a sukcesów jak nie było, tak nie ma
45. Robert Kranjec (Słowenia) / 16.07.1981 – 82 punkty (2/2/4 – Kranj 2) – WC, LGP – jedno z dwóch największych nazwisk w tym artykule (choć to drugie jest jednak jeszcze większe). Oczywiście do szufladki „starty treningowe”
45. Atle Pedersen Roensen (Norwegia) / 13.08.1988 – 82 punkty (6/5/8 – Lillehammer 1) – WC, COC, fis, LGP
43. Michael Hayboeck (Austria) / 05.03.1991 – 84 punkty (4/2/2 – Oslo 2) – WC, COC, lgp – to niewątpliwie wielki talent, ale brakuje mu tego, co u sportowca wysokiej klasy zawsze jest pożądane – równej formy
43. Ondrej Vaculik (Czechy) / 12.05.1986 – 84 punkty (7/4/8 – Ałmaty 1) – wc, COC, FIS, lgp, FIS’11 – trochę podciągnął się startami w Kazachstanie
42. Heung-Chul Choi (Korea Południowa) / 03.12.1981 – 90 punktów (4/4/10 – Courchevel 2 & Ałmaty 1) – wc, COC, FIS, LGP – od wielu już lat najlepszy z Koreańczyków. Niebawem kończy 30 lat. Ciekawe co się ze skokami w Korei stanie, jak skakać przestanie „wielka czwórka” – obaj Choiowie (niespokrewnieni, za to obchodzący tego samego dnia urodziny), Kim i Kang
41. Felix Brodauf (Niemcy) / 22.09.1989 / 22.09.1989 – 96 punktów (13(12)/8/8 – Garmisch-Partenkirchen 1) – COC, FIS – przerzucił się z FIS Cup do Pucharu Kontynentalnego, ze skutkiem średnim
40. Julian Musiol (Niemcy) / 04.04.1986 – 101 punktów (13/9/9 – Ałmaty 2) – wc, COC, fis, lgp
39. Borek Sedlak (Czechy) / 15.06.1981 – 104 punkty (5/4/4 – Garmisch-Partenkirchen 2) – WC, COC, LGP – też zawodnik znany z większych zawodów. Słabo zaczął COC, potem było na tyle dobrze, że awansował do LGP
38. Matjaz Pungertar (Słowenia) / 14.08.1990 – 106 punktów (6/5/5 – Lillehammer 2) – coc, FIS
37. Andreas Stjernen (Norwegia) / 30.07.1988 – 113 punktów (4/4/4 – Oslo 2) – WC, COC, LGP
36. Grzegorz Miętus (Polska) / 20.02.1993 – 114 punktów (8/4/4 – Wisła 1) – WC, COC, FIS, lgp – jeden z naszych najzdolniejszych zawodników młodego pokolenia latem słabiej niż zimą, ale nie to jest najważniejsze
34. Bjoern Einar Romoeren (Norwegia) / 01.04.1981 – 116 punktów (2/2/1 – OSLO 2) – WC, LGP – w Oslo zadziwił... wynikiem w pierwszym konkursie. Oczywiście to jest to największe nazwisko, które się w tym artykule pojawiło
34. Ilja Rosliakov (Rosja) / 18.02.1983 – 116 punktów (6/4/4 – Courchevel 2) – WC, FIS
33. Marco Grigoli (Szwajcaria) / 27.04.1991 – 123 punkty (7/4/4 – Lillehammer 1) – wc, COC, FIS, LGP, FIS’11 – w sumie sprawił pewną niespodziankę latem skacząc powyżej oczekiwań
32. Dejan Judez (Słowenia) / 02.08.1990 – 128 punktów (11/9/8 – Wisła 1) – COC, FIS
31. Andrzej Zapotoczny (Polska) / 16.10.1991 – 130 punktów (10/6/6 – Wisła 2) – wc, coc, FIS – zaskoczył w ostatnim konkursie w Wiśle, który zresztą miałem przyjemność na żywo oglądać
30. Richard Freitag (Niemcy) / 14.08.1991 – 142 punkty (11(10)/8/6 – Courchevel 2) – WC, COC, FIS, lgp
29. Jurij Tepes (Słowenia) / 14.02.1989 – 145 punktów (4/4/6 – Garmisch-Partenkirchen 2) – WC, COC, LGP – to taki dobrze urodzony przeciętniak. Mimo wszystko czasem stać go na dobre wyniki
28. Klemens Murańka (Polska) / 31.08.1994 – 154 punkty (10/6/4 – Wisła 2) – wc, COC, FIS – nieco później niż Marek Zając vel Polonus vel HareM, ale nie wiedząc o tym, że ktoś pytał wcześniej zapytałem się w Wiśle Klemensa (świeżo po dobrym, czy będzie walczył o kadrę A), co spotkało się z zaskoczeniem tegoż i pewną dezaprobatą ze strony tych, co słyszeli owo pytanie. A jednak… Powodzenia w Kuusamo!
27. Robert Hrgota (Słowenia) / 02.08.1988 – 163 punkty (7/6/3 – Wisła 1) – WC, COC, LGP
26. David Unterberger (Austria) / 23.09.1988 – 166 punktów (9/6/2 – Velenje) – wc, COC, LGP – zwycięzca z zimy nieco słabiej poczynał sobie latem. Jedno podium w Velenje to wszystko
25. Vincent Descombes Sevoie (Francja) / 09.01.1984 – 167 punktów (6/5/2 – Lillehammer 2 – inne miejsca na podium: Lillehamer 1 – 3) – niewiele startów, za to dwa podia. To jednak za dobry skoczek na ten Puchar.
23. Tomasz Byrt (Polska) / 25.01.1993 – 170 punktów (9/7/3 – Ałmaty 2) – FIS, lgp – na niego warto zwrócić uwagę, bo choć mniej znany od Murańki i młodego Miętusa wyprzedził ich w Pucharze Kontynentalnym przy porównywalnej (większej od Miętusa, mniejszej od Murańki) liczbie startów
23. Dawid Kubacki (Polska) / 12.03.1990 – 170 punktów (5/5/3 – Kranj 1 & Garmisch-Partenkirchen 2) – wc, COC, FIS, LGP – niesłusznie nazywany fuksiarzem z Pucharu Kontynentalnego szybko ewakuował się do LGP, gdzie jak wiemy świetnie wypadł
22. Łukasz Rutkowski (Polska) / 22.01.1988 – 176 punktów (9/6/3 – Ałmaty 2) – WC, COC, LGP – pewny punkt naszej kadry i jedna z nadziei na zimę
21. Rok Urbanc (Słowenia) / 28.02.1985 – 179 punktów (13/11/7 – Wisła 1) – wc, COC – nie mam nic prywatnie do Urbanca, ale sportowo nie potrafię mu wybaczyć zwycięstwa z Zakopanego. A przecież to nie jest jego wina.
CDN
