KLINGENTHAL – 30 (28 w serii 1, 30 w serii 2); WILLINGEN – 31; GARMISCH-PARTNEKIRCHEN – kwalifikacje – zawodnik, który będąc słabym siedemnastolatkiem pojechał nie wiedzieć czemu na MŚ w 2007 roku wreszcie zdobył swoje pierwsze punkty w PŚ. Młody jest, więc może jeszcze wygrać z etykietką najbardziej niezrozumiałego startu na Mistrzostwach Świata w historii niemieckich skoków narciarskich.
90. Richard Freitag (Niemcy) – 14.08.1991 / 1 punkt (-; 1; 1+3+1; 30; LOTY; DRUŻYNA) – FIS, COC – 18’142
INNSBRUCK – 30 (29, 30); OBERSTDORF – 46, GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 40, BISCHOFSCHOFEN – 42; OSLO – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 38; MŚ LOTY – 28 (21, 30, 30, 24 – 23 po serii II, 30 po serii III); LOTY DRUŻYNA – 7 – mimo większego uznania trenerów Freitaga dorobek punktowy zamknął się identycznie, jak dorobek Bognera. Jest jednak młodszy o rok i chyba zdolniejszy, więc jemu wróżę większą karierę.
90. Kenneth Gangnes (Norwegia) – 15.05.1989 / 1 punkt (2009; 1; 1+3+6; 30; DRUŻYNA) – COC – 20’204
LILLEHAMMER 1 – 30 (16, 30); KUUSAMO – 32, ENGELBERG 3 – 33, OBERSTDORF – 43; ENGELBERG 1 & 2, GARMISCH-PARTENKIRCHEN, INNSBRUCK, BISCHOFSCHOFEN, OSLO – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 61; DRUŻYNA KUUSAMO – 7 – to kolejny skoczek, w którym pokładane nadzieje okazują się póki co płonne. Dostawał aż za dużo szans w PŚ jak na klasę, jaką w nim prezentował.
82. Roberto Dellasega (Włochy) – 15.06.1990 / 2 punkty (2009; 1; 1+3+3; 29; IGRZYSKA; LOTY; DRUŻYNA) – COC – 19’216
SAPPORO 2 – 29 (26, 29); LILLEHAMMER 2 – 46, SAPPORO 1 – 49, WILLINGEN – 49; KUUSAMO, LILLEHAMMER 1, ENGELBERG 1; IO K90 – kwalifikacje, IO 120 – kwalifikacje; MŚ LOTY – kwalifikacje; DRUŻYNA KUUSAMO – 11, DRUŻYNA WILLINGEN – 9, DRUŻYNA MŚ LOTY – 8 – dość szczęśliwie zdobyte punkty w Sapporo spowodowały, że to słabszy z Dellasegów pojechał na Igrzyska. Tam, podobnie jak na MŚ w Lotach nawet nie przebrnął kwalifikacji.
82. Akira Higashi (Japonia) – 07.01.1972 / 2 punkty (2009*2008; 12; 1+2+2; 29; DRUŻYNA) – FIS, COC – 38’27
KLINGENTHAL – 29 (29, 29); SAPPORO 1 – 43, WILLINGEN 35; SAPPORO 2, OBERSTDORF LOTY – kwalifikacje; DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 8, DRUŻYNA WILLINGEN – 6 – drugi najstarszy zawodnik w PŚ, co ciekawe, jest to czwarta(sic!) dekada, w której zdobywał on punkty. Pierwsze punkty zdobył bowiem już 17 listopada 1988. Punktował jednak bardzo w kratkę, ze sporymi przerwami, stąd tylko 12 sezonów z punktami. Higashi, podobnie jak jego starszy kolega nie złożył jeszcze broni.
82. Nikołaj Karpienko (Kazachstan) – 10.08.1981 / 2 punkty (-16; 4; 1+4+8; 29; IGRZYSKA, LOTY, DRUŻYNA) – FIS, COC – 28`146
INNSBRUCK – 29 (28, 29); GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 31, KUOPIO – 44, LILLEHAMMER – 46, OSLO – 49; KUUSAMO, LILLEHAMMER 1, ENGELBERG 2 & 3, OBERSTDORF, BISCHOFSCHOFEN, OBERSTDORF LOTY, LAHTI; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 46; TURNIEJ NORDYCKI – 50; IO K90 – 29 (30, 25), IO K120 – 38; MŚ LOTY – kwalifikacje; DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 9, DRUŻYNA LAHTI – 12 – start Kazacha poniżej oczekiwań. W ogóle Kazachowie w sezonie 2009/10 skakali słabiej, niż w kilku poprzednich. Tylko dwóch skoczków z dwoma punktami to niewiele zaiste.
82. Kai Kovaljeff (Finlandia) – 08.08.1985 / 2 punkty (-29; 2; 1+6+2; 29; DRUŻYNA) – COC – 24’112
KUUSAMO – 29 (29, 27); GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 37, BISCHOFSCHOFEN – 49, KULM 1 – 38, KULM 2 – 37, KLINGENTHAL – 47, WILLINGEN – 42; INNSBRUCK, LAHTI – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 54; DRUŻYNA WILLINGEN – 5 – zapunktował od razu na początku sezonu, potem jednak nie potwierdził formy dobrymi wynikami.
82. Kim Hyun-Ki (Korea Południowa) – 09.02.1983 / 2 punkty (2009*2006; 4; 1+8+4; 29; IGRZYSKA, LOTY) – FIS, COC – 26’323
OBERSTDORF – 29 (20, 29); KUUSAMO – 40, ENGELBERG 1 – 50, BISCHOFSCHOFEN – 36, KULM 1 – 36, KULM 2 – 39, SAPPORO 2 – 47, LILLEHAMMER 3 – 41, OSLO – 46; ENGELBERG 3, GARMISCH-PARTENKIRCHEN, INNSBRUCK, SAPPORO 1 – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 50; TURNIEJ NORDYCKI – 55; IO K90 – 40, IO K120 – 42; MŚ LOTY – kwalifikacje – Koreańczyk zdobywa punkty od czasu do czasu i akurat trafił na swój moment w Oberstdorfie(i to jako Lucky Loser),. Warto dodać, że choć był to raptem czwarty sezon z punktami, pierwsze zdobył już w sezonie 1999/2000.
82. Aleksiej Korolew (Kazachstan) – 20.06.1987 / 2 punkty (2009; 1; 1+4+8; 29; IGRZYSKA; LOTY; DRUŻYNA) – COC – 22’231
WILLINGEN – 29 (29, 28); ZAKOPANE 1 – 46, ZAKOPANE 2 – 41, KLINGENTHAL – 36, KUOPIO – 48; KUUSAMO, ENGELBERG 2, OBERSTDORF, KULM 1, OBERSTDORF LOTY, LAHTI, LILLEHAMMER 3, OSLO – kwalifikacje; TURNIEJ NORDYCKI – 64; IO K90 – 44, IO K120 – 39; MŚ LOTY – kwalifikacje; DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 9, DRUŻYNA WILLINGEN – 11, DRUŻYNA LAHTI – 12 – wytrwałość nagrodzona. To można napisać o młodym jeszcze Kazachu, który dwa sezony temu najwięcej razy odpadał w kwalifikacjach, sezon temu najwięcej razy startował bez punktu w PŚ, a w tym sezonie w wielu startach zdobył pierwsze 2 punkty. Mogło być jeszcze bardziej symbolicznie, bowiem w Willingen początkowo był 30, ale jako, iż zdyskwalifikowali Sebastiana Colloredo skończyło się na 2 punktach. Za 8 lat zdobędzie Puchar Świata…
82. Takanobu Okabe (Japonia) – 26.10.1970 / 2 punkty (-54; 16; 1+3+8; 29) – 39’82
SAPPORO 1 – 29 (26, 27); LILLEHAMMER 2 – 33, SAPPORO 2 – 42, KUOPIO – 45; KUUSAMO, LILLEHAMMER 1, ENGELBERG 1, 2 & 3, LAHTI, LILLEHAMMER 3, OSLO – kwalifikacje; TURNIEJ NORDYCKI – 63 – japoński weteran po zaskakująco dobrym sezonie poprzednim tym razem skakał słabiej. Ale mimo wszystko w tym wieku zdobyć jeszcze punkty PŚ to jest osiągnięcie. Zresztą nie złożył jeszcze broni.
82. Atle Pedersen Rønsen (Norwegia) – 13.08.1988 / 2 punkty (-; 1; 1+0+0; 29) – fis, COC – 21’212
OSLO – 29 (29, 27) – w przeciwieństwie do wielu z tej części szansę dostał tylko jedną, jedyną w finale sezonu po dobrych startach w COC. Wykorzystał ją w tym sensie, że zdobył punkty, za dużo ich jednak nie było.
80. Stephan Hocke (Niemcy) – 20.10.1983 / 3 punkty (-48; 9; 1+5+1; 28) – fis, COC – 26’94
ZAKOPANE 1 – 28 (30, 28); OBERSTDORF – 47, SAPPORO 1 – 33, SAPPORO 2 – 39, ZAKOPANE 2 – 42, OBERSTDORF LOTY – 32; GARMISCH-PARTENKIRCHEN – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 62 – po chwilowej zwyżce formy w sezonie 2008/09 Hocke zalicza bardzo nieudany sezon pucharowy.
80. Ilja Rosliakow (Rosja) – 18.02.1983 / 3 punkty (-42; 5; 1+11+5; 28; IGRZYSKA; LOTY; DRUŻYNA) – FIS – 26’304
ENGELBERG 2 – 28 (26, 27); LILLEHAMMER 1 – 39, ENGELBERG 1 – 32, ENGELBERG 3 – 45, GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 44, INNSBRUCK – 42, SAPPORO 1 – 46, SAPPORO 2 – 44, ZAKOPANE 1 – 44, ZAKOPANE 2 – 46, LAHTI – 50, KUOPIO – 56; OBERSTDORF, BISCHOFSCHOFEN, OBERSTDORF LOTY, LILLEHAMMER 3, OSLO – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 53; TURNIEJ NORDYCKI – 59; IO K90 – kwalifikacje, IO K120 – 44; MŚ LOTY – kwalifikacje; DRUŻYNA KUUSAMO – 4, DRUŻYNA IGRZYSKA – 10, DRUŻYNA LAHTI – 13, DRUŻYNA MŚ LOTY – 9 – sporo tych startów Rosliakowa, ale żeby choć jeden był dobry. Ilja rozczarował na całej linii, ten sezon miał po prostu zły(zresztą, jak cały rosyjski zespół).
79. Robert Hrgota (Słowenia) – 02.08.1988 / 4 punkty (-27; 2; 1+1+2; 27; LOTY; DRUŻYNA) – COC – 21’288
WILLINGEN – 27 (30, 26); SAPPORO 1 – 32; KULM 1, SAPPORO 2 – kwalifikacje; MŚ LOTY – 30 (24, 30, 26, 30 – 29 po serii II, 28 po serii III); DRUŻYNA WILLINGEN – 4, DRUŻYNA MŚ LOTY – 6 – również z tonu spuścił, a w poprzednim sezonie wydawało się, że będzie to pewny punkt drużyny.
77. Florian Schabereiter (Austria) – 10.02.1991 / 5 punktów (-; 1; 1+0+0; 26; DRUŻYNA) – FIS, COC – 18’361
WILLINGEN – 26 (24, 27); DRUŻYNA WILLINGEN – 3 – zdolny junior austriacki dostał jedną, jedyną szansę i potrafił zdobyć punkty PŚ. Co nie udało się np. o wiele bardziej znanemu Unterbergerowi.
77. Kimmo Yliriesto (Finlandia) – 28.01.1983 / 5 punktów (2007*2006; 4; 1+1+1; 26) – COC – 26’353
SAPPORO 1 – 26 (29, 23); SAPPORO 2 – 31; LAHTI – kwalifikacje – popularny wśród polskich kibiców skoczek wrócił po dłuższej przerwie do Pucharu Świata, ale nie był to jakiś wielki powrót. Kimmo pozostanie raczej zawodnikiem przeciętnym.
76. Dimitri Ipatow (Rosja) – 30.06.1984 / 6 punktów (2009*2008; 6; 1+3+8; 25; IGRZYSKA; DRUŻYNA) – COC, FIS – 25’200
SAPPORO 1 – 25 (25, 22); LILLEHAMMER 2 – 43, ZAKOPANE 2 – 45, KUOPIO – 52; KUUSAMO, KULM 1, SAPPORO 2, ZAKOPANE 1, OBERSTDORF LOTY, LAHTI, LILLEHAMMER 3, OSLO – kwalifikacje; TURNIEJ NORDYCKI – 65; IO K90 – 46, IO K120 – 47; DRUŻYNA KUUSAMO – 4, DRUŻYNA IGRZYSKA – 10, DRUŻYNA LAHTi – 12 – Ipatow wrócił do tabeli pucharowej, ale ciągle pasują do niego słowa, że zgubił gdzieś swoją niegdysiejszą formę.
75. Yuta Watase (Japonia) – 08.08.1982 / 7 punktów (-42; 8; 1+3+1; 24; DRUŻYNA) – COC, FIS – 27’160
SAPPORO 1 – 24 (24, 18); OBERSTDORF LOTY – 38, KLINGENTHAL – 39, WILLINGEN – 44; SAPPORO 2 – kwalifikacje; DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 8, DRUŻYNA WILLINGEN – 6 – po udanym sezonie 2008/09 wydawało się, że Watase wreszcie zacznie skakać, na dobrym, międzynarodowym poziomie, co jednak okazało się być płonną nadzieją.
74. Maximillian Mechler (Niemcy) – 03.01.1984 / 8 punktów (+1; 5; 2+4+2; 26; DRUŻYNA) – COC, FIS – 26’14 – 26’28
SAPPORO 2 – 28 (26, 27), OBERSTDORF LOTY – 26 (27, 26); GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 49, INNSBRUCK – 32, SAPPORO 1 – 36, KLINGENTHAL – 38; BISCHOFSCHOFEN, KULM 1 – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 52; DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 4 – zaczął niegdyś z wysokiego „C” w Pucharze Świata, ale szybko rzeczywistość zweryfikowała jego ambicje zostania skoczkiem światowej klasy. Ciekawe, że Mechler uplasował się najniżej, ze wszystkich zawodników, którzy punktowali w więcej, niż w jednym konkursie.
73. Kazuya Yoshioka (Japonia) – 09.09.1978 / 9 punktów (2009*2006; 10; 3+2+0; 26; DRUŻYNA) – COC, FIS – 31’129 – 31’144
SAPPORO 1 – 28 (18, 29), SAPPORO 2 – 26 (28, 25), OBERSTDORF LOTY – 30 (30, 27); KLINGENTHAL – 45, WILLINGEN – 34; DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 8, DRUŻYNA WILLINGEN – 6 – japoński weteran wrócił do tabeli po dłuższej przerwie. Nie miał zbyt wielu szans, nie zanotował jakichś dobrych rezultatów, ale uniknął też kompromitacji. Ot, średniak.
71. Kento Sakuyama (Japonia) – 03.07.1990 / 10 punktów (-; 1; 1+1+0; 21) – COC, FIS – 19’196
SAPPORO 1 – 21 (17, 25), SAPPORO 2 – 44 – jeden z nielicznych młodych Japończyków, którzy punktują w PŚ. Względnie udany jeden występ u siebie i to wszystko, co na razie pokazał w PŚ.
71. Jurij Tepes (Słowenia) – 14.02.1989 / 10 punktów (2009*2008; 2; 1+4+0; 21; DRUŻYNA) – COC – 20’351
OBERSTDORF LOTY – 21 (26, 18); SAPPORO 1 – 47, SAPPORO 2 – 40, KLINGENTHAL – 33, WILLINGEN – 37; DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 5, DRUŻYNA WILLINGEN – 4, DRUŻYNA MŚ LOTY – 6 – młody Słoweniec wysoko urodzony, jeśli chodzi o hierarchię PŚ, nie skacze na rewelacyjnym poziomie, ot – jeden z wielu skoczków. Wyróżnia go tylko nazwisko(inna sprawa, że z takim ciężko liczyć na sympatię kibiców).
69. Akseli Kokkonen (Norwegia) – 27.02.1984 / 11 punktów (2005; 4; 2+1+1; 25) – COC - 25’282 – 25’324
LILLEHAMMER 1 – 25 (11, 27), SAPPORO 2 – 26 (30, 24); SAPPORO 1 – 50; OSLO – kwalifikacje – niegdysiejszy reprezentant Finlandii wraca po naprawdę długiej przerwie do PŚ już jako Norweg. Wydawało się w pierwszym konkursie w Lillehammer, że jest tam coś w stanie osiągnąć, ale fatalny drugi skok zepsuł to wrażenie. Potem już głownie w CoC.
69. Vegard-Haukø Sklett (Norwegia) – 10.02.1986 / 11 punktów (-29; 2; 1+7+5; 20) – COC – 23’355
OBERSTDORF LOTY – 20 (17, 22); LILLEHAMMER 2 – 40, ENGELBERG 1 – 43, ENGELBERG 2 – 44, SAPPORO 1 – 44, SAPPORO 2 – 41, KLINGENTHAL – 42, WILLINGEN – 39, KUUSAMO, LILLEHAMMER 1, ENGELBERG 3, LILLEHAMMER 3, OSLO – kwalifikacje – bardzo, ale to bardzo Sklett rozczarował. Jak na ilość szans, które dostał można powiedzieć, że sezon miał wręcz beznadziejny!
68. Witalij Szumbarec (Ukraina) – 14.07.1983 / 13 punktów (+9; 2; 2+9+2; 21; IGRZYSKA, DRUŻYNA) – 26’186 – 26’204
SAPPORO 2 – 21 (19, 18), KLINGENTHAL – 28 (18, 21); KUUSAMO – 48, ENGELBERG 1 – 41, ENGELBERG 2 – 40, ENGELBERG 3 – 36, OBERSTDORF – 45, GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 45, SAPPORO 1 – 42, ZAKOPANE 1 – 47, ZAKOPANE 2 – 48; INNSBRUCK, BISCHOFSHOFEN – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 55; IO K90 – 45, IO K120 – kwalifikacje; DRUŻYNA KUUSAMO – 14 – to najlepszy z Ukraińców(wszak jedyny, który punktował w PŚ). Zresztą, choć nie zdarza się to często, to już jednak nie wzbudza takiej sensacji, jak niegdyś obecność Ukraińca w „30”.
67. Vile Larinto (Finlandia) – 11.04.1990 / 16 punktów (-53; 3; 1+5+3; 15; DRUŻYNA) – COC – 19’301
WILLINGEN – 15 (16, 14); ENGELBERG 3 – 44, OBERSTDORF – 40, GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 33, INNSBRUCK – 47, ZAKOPANE 2 – 50; KUUSAMO, BISCHOFSHOFEN, ZAKOPANE 1 – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 49; DRUŻYNA WILLINGEN – 5 – wielki spadek formy rewelacji poprzedniego sezonu. Bodaj jeden dobry start na cały sezon to jednak za mało.
66. Yukio Sakano (Japonia) – 03.02.1976 / 17 punktów (0; 4; 2+0+0; 20) – FIS, COC – 33’347 – 33’348
SAPPORO 1 – 20 (11, 24), SAPPORO 2 – 25 (29, 23) – wieczny przeciętniak japoński w pierwszym skoku w pierwszym konkursie w Sapporo potrafił zaskoczyć, niemniej później zepsuł drugi skok. Długa kariera bez żadnych sukcesów – to najkrócej, jak się da o Sakano.
63. Stefan Hula (Polska) – 29.09.1986 / 20 punktów (-19; 5; 6+10+1; 25; IGRZYSKA; DRUŻYNA) – COC – 23’82 – 23’167
ENGELBERG 3 – 27 (27), BISCHOFSHOFEN – 25 (30, 17), KULM 2 – 29 (30, 28), SAPPORO 1 – 30 (28, 30), ZAKOPANE 1 – 29 (28, 29), OSLO – 26 (30, 23); ENGELBERG 1 – 39, ENGELBERG 2 – 37, OBERSTDORF – 37, GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 48, INNSBRUCK – 41, KULM 1 – 31, SAPPORO 2 – 37, LAHTI – 45, KUOPIO – 47, LILLEHAMMER 3 – 35; ZAKOPANE 2 – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 35; TURNIEJ NORYDCKI – 36; IO K90 – 31, IO K120 – 19 (20, 16); DRUŻYNA IGRZYSKA – 6, DRUŻYNA LAHTI – 4, DRUŻYNA MŚ LOTY – 4 – Stefan skakał często, zdobywał punkty, jak na tą grupę skoczków bardzo często, ale nie zanotował dobrego startu w PŚ(za to całkiem nieźle wypadł w Vancouver na K120). Niemniej latem pokazał, że można zimą na niego liczyć.
63. Roman Koudelka (Czechy) – 09.07.1989 / 20 punktów (-47; 4; 2+6+4; 19; IGRZYSKA; DRUŻYNA) – 20’142 – 20’190
KUUSAMO – 23 (15, 26), SAPPORO 1 – 19 (13, 21); LILLEHAMMER 2 – 48, ENGELBERG 1 – 37, SAPPORO 2 – 33, LAHTI – 31, KUOPIO – 35, LILLEHAMMER 3 – 45; LILLEHAMMER 1, ENGELBERG 3, INNSBRUCK, BISCHOFSHOFEN – kwalifikacje; TURNIEJ NORDYCKI – 47; IO K90 – 12 (9, 13), IO K120 – 23 (29, 15); DRUŻYNA KUUSAMO – 10, DRUŻYNA IGRZYSKA – 7, DRUŻYNA LAHTI – 7 – Koudelka bardzo, ale to bardzo spadł w porównaniu z dwoma poprzednimi sezonami. Co ciekawe, szczyt formy przypadł mu na Igrzyska w Vancouver, zwłaszcza na skoczni normalnej zaprezentował się bardzo dobrze.
63. Grzegorz Miętus (Polska) – 20.02.1993 / 20 punktów (-1; 1; 2+2+0; 20; DRUŻYNA) – FIS, COC –16’348 – 16’351
KLIGENTHAL – 22 (14, 28), WILLINGEN – 20 (18, 24); ZAKOPANE 1 – 48, ZAKOPANE 2 – 48; DRUŻYNA WILLINGEN – 10 – jakie to miłe, że jedyny zawodnik, który punktował w sezonie 2009/10 nie mając ukończonych 17 lat to Polak. Zapatrzony w dobre, rodzinne wzorce potrafił w niemieckich konkursach nawiązywać walkę.
62. Martin Cikl (Czechy) – 17.08.1987 / 23 punkty (-7; 3; 3+5+1; 14; IGRZYSKA; DRUŻYNA) – COC – 22’124 – 22’142
ENGELBERG 2 – 14 (18, 18), OBERSTDORF – 27 (28, 25), BISCHOFSHOFEN – 24 (21, 26); KUUSAMO – 39, LILLEHAMMER 1 – 31, LILLEHAMMER 2 – 44, ENGELBERG 3 – 31, GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 32; INNSBRUCK – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 32; IO K120 – 41; DRUŻYNA KUUSAMO – 10 – skacze Cikl w PŚ, ale nie spełnia pokładanych nadziei. Dwa sezony temu bowiem wydawało się, że będzie skoczkiem z szerokiej czołówki pucharowej.
60. Anders Fannemel (Norwegia) – 13.05.1991 / 26 punktów (-; 1; 1+0+1; 10) – FIS, COC – 18’207
LILLEHAMMER 1 – 10 (28; 2); LILLEHAMMER 2 – kwalifikacje – niedawny zwycięzca z Wisły w swym debiucie w PŚ zaskoczył wszystkich fenomenalnym skokiem z drugiej serii (i awansem z 28 miejsca do pierwszej 10), dzień później nie przebrnął kwalifikacji i póki co więcej szans nie dostał. Najniżej sklasyfikowany, ze wszystkich zawodników, którzy punktowali w pierwszej „10” w minionym sezonie.
60. Denis Korniłow (Rosja) – 17.08.1986 / 26 punktów (-30; 7; 3+14+2; 18; IGRZYSKA, DRUŻYNA) – FIS – 23’139 – 23’167
INNSBRUCK – 25 (27, 20), KULM 1 – 24 (23, 26), OBERSTDORF LOTY – 18 (19, 19); LILLEHAMMER 1 – 31, LILLEHAMMER 2 – 45, ENGELBERG 1 – 34, ENGELBERG 3 – 38, OBERSTDORF – 33, GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 34, BISCHOFSHOFEN – 43, KULM 2 – 34, ZAKOPANE 1 – 32, ZAKOPANE – 38, LAHTI – 47, KUOPIO – 32, LILLEHAMMER – 40, OSLO – 45; KUUSAMO, ENGELBERG 2 – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 33, TURNIEJ NORDYCKI – 44; IO K90 – 26 (22, 29), IO K120 – 35; DRUŻYNA KUUSAMO – 4, DRUŻYNA IGRZYSKA – 10, DRUŻYNA LAHTI – 13 – kandydat do tytułu rozczarowanie roku. Po świetnym sezonie letnim nikt nie przypuszczał takiej mizerii! Ogólnie Rosjanie też jako drużyna zasłużyli na ów niezbyt zaszczytny tytuł.
59. Marcin Bachleda (Polska) – 04.09.1982 / 32 punkty (+23; 7; 5+8+2; 15; DRUŻYNA) – COC – 27’92 – 27’136
LILLEHAMMER 1 – 27 (29, 25), LILLEHAMMER 2 – 15 (17, 14), KULM 2 – 30 (25, 30), SAPPORO 1 – 27 (23, 26), SAPPORO 2 – 24 (25, 21); KUUSAMO – 33, ENGELBERG 1 – 47, ENGELBERG 2 – 40, ENGELBERG 3 – 43, KULM 1 – 34, ZAKOPANE 1 – 36, ZAKOPANE 2 – 37, KLINGENTHAL – 44; OBERSTDORF LOTY, WILLINGEN – kwalifikacje; DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 7, DRUŻYNA WILLINGEN – 10 – popularny „Diabełek” miał tylko jeden udany start. Zawiódł nadzieje zwłaszcza w Zakopanem, ale kto wie, czym nas jeszcze Marcin zaskoczy.
58. Primož Pikl (Słowenia) – 25.08.1982 / 33 punkty (-4; 6; 3+6+1; 17; IGRZYSKA, LOTY; DRUŻYNA) – COC – 27’95 – 27’145
KUUSAMO – 22 (17, 25), SAPPORO 1 – 21 (18, 19), SAPPORO 2 – 17 (18, 10); LILLEHAMMER 1 – 43, ENGELBERG 1 – 48, ENGELBERG 2 – 40, ENGELBERG 3 – 41, OBERSTDORF LOTY – 31, KLINGENTHAL – 32; LILLEHAMMER 2 – kwalifikacje; IO K90 – 24 (25, 23), MŚ LOTY – 39; DRUŻYNA KUUSAMO – 9, DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 5, DRUŻYNA IGRZYSKA – 8 – to nie tak miało być. Pikl swego czasu konsekwentnie piął się w górę skokowej hierarchii i… coś nie zaskoczyło.
57. Paweł Karelin (Rosja) – 27.04.1990 / 34 punkty (-15; 3; 5+6+2; 15; IGRZYSKA, DRUŻYNA) – 19’222 – 19’319
LILLEHAMMER 1 – 23 (25, 21), LILLEHAMMER 2 – 29 (29, 29), INNSBRUCK – 23 (8, 27), BISCHOFSHOFEN – 15 (14, 16), LILLEHAMMER 3 – 30 (27, 30); KUUSAMO – 38, ENGELBERG 1 – 41, ENGELBERG 2 – 34, OBERSTDORF – 35, LAHTI – 48, OSLO – 31; ENGELBERG 3, GARMISCH-PARTENKIRCHEN – kwalifikacje; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 31; TURNIEJ NORDYCKI – 38; IO K90 – 33, IO K90 – 38; DRUŻYNA IGRZYSKA – 10, DRUŻYNA LAHTI – 13 – kolejny z rozczarowujących Rosjan. Niemniej bardzo dobre lato pozwala wierzyć, że to się zmieni. No – chyba, że zapatrzy się w Korniłowa.
56. Andreas Stjernen (Norwegia) – 30.07.1988 / 36 punktów (-; 1; 4+2+0; 17) – COC – 21’128 – 21’227
LILLEHAMMER 1 – 19 (19, 19), SAPPORO 1 – 17 (15, 16), SAPPORO 2 – 22 (20, 17), OSLO – 30 (26, 30); ZAKOPANE 1 – 45, ZAKOPANE 2 – 33 – a to zawodnik, który nieliczne szanse pucharowe w miarę potrafił wykorzystać. Dlatego wyżej go cenię od choćby Elveruma, czy Gangnesa.
55. Olli Muotka (Finlandia) – 14.07.1988 / 41 punktów (-; 1; 5+3+0; 14; DRUŻYNA) – COC – 21’186 – 21’239
SAPPORO 1 – 14 (15, 15), SAPPORO 2 – 20 (17, 22), KLINGENTHAL – 26 (26, 25), LAHTI – 28 (27, 26), KUOPIO – 27 (23, 27); WILLINGEN – 33, LILLEHAMMER 3 – 50, OSLO – 39; DRUŻYNA WILLINGEN – 5, DRUŻYNA MŚ LOTY – 3 – to zawodnik, któremu należy się bacznie przyjrzeć. Skakał raczej nieźle, dostał też szansę w drużynie podczas MŚ w Lotach w Planicy(dlatego, że nie skakał indywidualnie nie ma informacji „Loty” w głównym polu statystycznym). Tym samym jest najniżej sklasyfikowanym medalistą dużej imprezy w minionym sezonie(nie zdarzyło się w tym sezonie bowiem, by ktoś zdobył medal nie mając punktów PŚ).
54. Georg Späth (Niemcy) – 24.01.1981 / 42 punkty (2008; 9; 3+3+6; 10) – 28’356 – 28’364
SAPPORO 1 – 10 (20, 8), SAPPORO 2 – 16 (22, 7), ZAKOPANE 2 – 30 (29, 29); ENGELBERG 1 – 40, ZAKOPANE 1 – 39, KLINGENTHAL – 37; KUUSAMO, LILLEHAMMER 1 & 2, ENGELBERG 2 & 3, OBERSTDORF LOTY – kwalifikacje – jeden z największych pechowców ostatnich lat. Zawsze, gdy mógł coś osiągnąć przeszkadzały mu w tym kontuzje… Życie.
53. Jan Matura (Czechy) – 29.01.1980 / 45 punktów (+13; 8; 6+5+1; 16; LOTY; DRUŻYNA) – COC – 29’323 – 30’37
ENGELBERG 1 – 27 (28, 28), OBERSTDORF – 20 (24, 19), OBERSTDORF LOTY – 27 (22, 30), KLINGENTHAL – 16 (16, 22), WILLINGEN – 22 (17, 25), LAHTI – 29 (29, 28); ENGELBERG 2 – 31, ENGELBERG 3 – 32, GARMISCH-PARTENKIRCHEN – 39, KUOPIO – 40, OSLO – 38; TURNIEJ 4 SKOCZNI – 45; TURNIEJ NORDYCKI – 40; MŚ LOTY – 35; DRUŻYNA OBERSTDORF LOTY – 6, DRUŻYNA WILLINGEN – 8, DRUŻYNA MŚ LOTY – 5 – oglądamy go na skoczniach świata już długo. Przekroczył Matura trzydziestkę, ale również nie zrobił większej kariery. Rozpoznawalny głównie z powodu charakterystycznego nazwiska, bo nie z powodu wielkiej klasy sportowej.
52. Borek Sedlak (Czechy) – 15.06.1981 / 51 punktów (2009; 3; 5+1+1; 14; LOTY; DRUŻYNA) – COC – 28’208 – 28’236
KULM 1 – 29 (30, 29), KULM 2 – 16 (18, 14), OBERSTDORF LOTY – 14 (12, 15), KLINGENTHAL – 18 (18, 21), WILLINGEN – 28 (25, 29); ZAKOPANE 2 – 31; ZAKOPANE 1 – kwalifikacje; MŚ LOTY – 26 (30, 23, 28, 19 – 26 po serii II, 27 po serii III) – czeski specjalista od lotów wydaje się być w najlepszej formie w życiu. Latem skakał bardzo dobrze, więc kto wie, czym nas jeszcze zaskoczy skoczek debiutujący w PŚ już na początku tysiąclecia.
CDN.
