143. Eric Mitchell (Kanada) / 10.04.1992 – 1 punkt (6/1/30 – Otepää 1) – fis, wc – ciekawe, że młody Kanadyjczyk we wszystkich Pucharach zdobył tylko punkt w Kontynentalu
143. Carl Nordin (Szwecja) / 23.12.1989 – 1 punkt (11+1/1/30 – Iron Mountain 1) – FIS, wc – nie będę po raz n-ty pisał o upadku szwedzkich skoków.
143. Sami Saapunki (Finlandia) / 21.09.1994 – 1 punkt (10/1/30 – Kuusamo 1)
143. Thomas Zmoray (Słowacja) / 26.07.1989 – 1 punkt (4/1/30 – Zakopane 1) – FIS, wc – w sezonie 2008/09 wygrał konkurs PK w Zakopanem, teraz w czterech (choć tak naprawdę trzech startach, bo się i dyskwalifikacja trafiła) wypadł po prostu słabo.
141. Ole Marius Ingvaldsen (Norwegia) / 02.10.1985 – 2 punkty (4+1/1/29 – Iron Mountain 1) – w Rovaniemi też zakwalifikował się do drugiej serii, ale został sklasyfikowany na miejscu 31.
141. Radik Żaparow (Kazachstan) / 29.02.1982 – 2 punkty (4/1/29 – Engelberg 1) – wc – nieudany sezon Kazacha, nawet w Kontynentalu w trzech startach, w których został sklasyfikowany zdobył raptem 2 punkty!
138. Alessio de Crignis (Włochy) / 18.05.1990 – 3 punkty (12+1/2/29 – Zakopane 2) – fis, wc – typowy reprezentant II ligi, choć jeden start powinniśmy mu odjąć, to ogólnie większość jego startów to mizeria bez dobrych wyników. Punkty trafiły się dwa razy na zasadzie wyjątku.
138. Robert Johansson (Norwegia) / 23.03.1990 – 3 punkty (3+1/1/28 – Vikersund 1) – FIS
138. Erik Simon (Niemcy) / 21.08.1987 – 3 punkty (5/1/28 – Sapporo 2) – FIS
133. Fredrik Bjerkeengen (Norwegia) / 11.11.1988 – 4 punkty (6+1/2/29 – Vikersund 1 & Brotterode 2)
133. Keto Endo (Japonia) / 14.07.1984 – 4 punkty (2/1/27 – Sapporo 2) – FIS
133. Dimitry Ipatow (Rosja) / 30..06.1984 – 4 punkty (2/1/27 – Engelberg 1) – FIS, WC – najniżej sklasyfikowany w Pucharze Kontynentalnym z tych zawodników, którzy punktowali też w Pucharze Świata.
133. Nicolas Mayer (Francja) / 06.10.1990 – 4 punkty (7+1/1/27 – Brotterode 1) – FIS, wc – młody Francuz wbrew temu, co się mogło jakiś czas temu wydawać nie robi jakiejś zawrotnej kariery w świecie skoków.
133. Daniel Wenig (Niemcy) / 12.08.1991 – 4 punkty (2+2/1/27 – Iron Mountain 1) – FIS
130. Kim Hyun-Ki (Korea Południowa) / 09.02.1983 – 5 punktów (2/1/26 – Rovaniemi 2) – FIS, WC
130. Dawid Kowal (Polska) / 17.12.1988 – 5 punktów (6+1/2/27 – Sapporo 1) – FIS – wolno, za wolno rozwija się kariera Dawida. Już ustępuje swoim rówieśnikom. Oby to się zmieniło.
130. Erich Lyche Solheim (Norwegia) / 26.08.1986 – 5 punktów (4+1/1/26 – Bischofschofen 1) – nie taki młodziutki Norweg nie zrobi chyba dużej kariery w skokach narciarskich.
126. Vincent Descombes Sevoie (Francja) / 09.01.1984 (2/1/25 – Vikersund 2) – FIS, WC – epizodyczny i dziwnie słaby start w COC.
126. Jakub Kot (Polska) / 19.01.1990 – 6 punktów (5+1/1/25 – Bischofschofen 2) – słabszy z braci (choć co zawsze powtarzam, z identycznym dorobkiem w PŚ)
126. Christopher Lamb (USA) / 21.06.1989 – 6 punktów (13+3/2/26 – Otepää 1) – FIS, wc – ciekawe, że zgłoszony do aż trzech konkursów odwołanych. Raz też nie został sklasyfikowany.
126. Siim-Tanel Sammelseng (Estonia) / 18.05.1993 – 6 punktów (7+1/2/26 – Kuusamo 2) – FIS – dorobek byłby większy, ale w Oslo zdyskwalifikowany w drugiej serii.
123. Michael J. Glasder (USA) / 27.03.1989 – 7 punktów (20+1/3/28 – Otepää 1) – FIS, wc – niesamowicie dużo startów Amerykanina na punkty się nie przełożyło. To jednak przeciętniak.
123. Manuel Poppinger (Austria) / 19.05.1989 – 7 punktów (4/1/24 – Kranj 1) – FIS
123. Jan Ziobro (Polska) / 24.06.1991 – 7 punktów (4/3/27 – Zakopane 1) – FIS – jeden z najlepszych „fiskapowców” w COC sporadycznie, choć prawie zawsze z punktami. Dobrze kojarzony wśród fanów skoków, musi jednak popracować, by jego nazwisko ogółowi kojarzyło się ze skoczkiem narciarskim(a on akurat ma podwójnie trudne zadanie, a nawet potrójnie).
119. Choi Heung-Chul (Korea Południowa) / 03.12.1981 – 9 punktów (2/1/22 – Rovaniemi 1) – FIS, wc – na stałe się ten Koreańczyk wpisał w świat skoków narciarskich. Pamiętamy go jeszcze z lat dziewięćdziesiątych.
119. Ewgeni Lewkin (Kazachstan) / 14.10.1992 – 9 punktów (12+2/1/22 – Wisła 1) – fis, wc – aż dziw, że na tyle startów raczej przeciętnego Kazacha we wszystkich zawodach punkty zdobył tylko raz i to dziewięć na raz.
119. Juha-Matti Ruuskanen (Finlandia) / 24.07.1984 – 9 punktów (7/1/22 – Brotterode 2) – wc – powolny wzrost formy niegdyś niezłego skoczka.
119. Piotr Żyła (Polska) / 16.01.1987 – 9 punktów (10+2/1/22 – Otepää 2) – wc – Żyła niestety pogrążył się w przeciętności, co nie może cieszyć niestety.
118. Ondrej Vaculik (Czechy) / 12.05.1986 – 10 punktów (8+2/1/21 – Kranj 1) – FIS, wc – też skoczek, który wręcz jest archetypicznie przeciętny.
115. Jon Aaraas (Norwegia) / 10.03.1986 – 11 punktów (4+1/1/20 – Iron Mountain 1) – w tym sezonie pojawiał się tylko w Pucharze Kotynentalnym, co jest raczej syndromem upadku.
115. Choi Yong-Jik (Korea Południowa) / 03.12.1982 – 11 punktów (7/2/23 – Sapporo 1) – fis, wc – wyżej od swego dokładnie rok starszego kolegi, miewał też czasem lepsze błyski, ale w kontekście całej kariery Choi Heung-Chul jest chyba lepszy.
115. Markus Eisenbichler (Niemcy) / 03.04.1991 – 11 punktów (8+1/4/26 – Oslo 1) – FIS, wc
114. Michael Grigoli (Szwajcaria) / 27.04.1991 – 12 punktów (5+1/3/25 – Neustadt 1) – FIS, wc
113. Mackenzie Boyd-Clowes (Kanada) / 13.07.1991 – 13 punktów (5/2/23 – Sapporo 2) – FIS, wc – Kanadyjczycy nie reaktywowali jednak drużyny skoczków na światowym pozomie.
111. Anders Johnson (USA) / 23.04.1989 – 14 punktów (7+1/3/24 – Sapporo 3) – FIS, wc – niezły Amerykanin, choć też raczej tylko na swoim podwórku.
111. Kang Chil-Gu (Korea Południowa) / 08.08.1984 – 14 punktów (8+1/3/19 – Sapporo 1) – FIS – ciekawe, że w tym pucharze został najwyżej sklasyfikowany ze wszystkich reprezentantów Korei.
109. Aleksiej Korolew (Kazachstan) / 20.06.1987 – 15 punktów (4+2/3/21 – Neustadt 1) – WC – Kazach, który powoli acz stanowczo notuje progres w swej karierze.
109. Peter Frenette (USA) / 24.02.1992 – 15 punktów (11/3/20 – Sapporo 2) – FIS, wc – bardzo obiecujący Amerykanin, wydaje się, że może w przyszłości namieszać w świecie skoków.
108. Stanisław Oszepkow (Rosja) / 21.03.1989 – 17 punktów (22+1/6/26 – Sapporo 3) – FIS, wc – nawet jeśli naprawdę należy zaliczyć mu 20 startów to i tak trzeba pochwalić za konsekwencje, a zganić za słabe w zasadzie wyniki.
107. Vegard Swensen (Norwegia) / 22.10.1986 – 19 punktów (5+1/3/21 – Kuusamo 2)
105. Jure Bogataj (Słowenia) / 26.04.1985 – 20 punktów (6+1/3/19 – Zakopane 1) – FIS –zapowiadał się na skoczka klasy powiedzmy międzynarodowej, więc można powiedzieć, że to kolejna zmarnowana nadzieja.
105. Remi Francais (Szwajcaria) / 24.03.1983 – 20 punktów (15/1/13 – Engelberg 1) – FIS, wc – ważna i to bardzo ERRATA. Przez złośliwego chochlika Francaisa umieściłem wśród zawodników, którzy nie zdobyli punktu, a w tym miejscu powinien był być:
Nicholas Fairall (USA) / 06.07.1989 (10/32 – Sapporo 3) – wc
104. Arttu Lappi (Finlandia) / 11.05.1984 – 21 punktów (6/2/14 – Rovaniemi 2) – wc – kiedyś nawet potrafił wygrać konkurs PŚ, ale też kontuzja sprawiła, że wpadł w przeciętność.
103. Iwan Karaulow (Kazachstan) / 23.06.1980 – 22 punkty (6+2/3/19 – Engelberg 1) – FIS, wc
102. Nikołaj Karpienko (Kazachstan) / 10.08.1981 – 23 punkty (3+1/2/18 – Bischofschofen 2) – FIS, WC – doświadczony skoczek czasem potrafi zaskoczyć jakimś dobrym startem
101. Stefan Read (Kanada) / 07.05.1987 – 24 punkty (5/1/11 – Sapporo 3) – wc – Read, który kiedyś wrócił Kanadę Pucharowi Świata, nie poszedł za ciosem. Jego dorobek mógłby być większy, ale w pierwszym konkursie w Sapporo w drugiej serii został zdyskwalifikowany i trafił na miejsce 31.
99. Andreas Vilberg (Norwegia) / 14.11.1985 – 25 punktów (8+1/2/12 – Wisła 1)
99. Ziga Mandl (Słowenia) / 13.01.1990 – 25 punktów (7+1/4/18 – Iron Mountain 1) – FIS – jeden z dwóch zawodników o tym nazwisku, ustępuje jednak Rokowi.
98. Hiroki Yamada (Japonia) / 19.05.1982 – 26 punktów (7/3/19 – Sapporo 3) – FIS – następny skoczek, który może teraz tylko wspominać dobre czasy Pucharu Świata.
96. Jarkko Määttä (Finlandia) / 28.12.1994 – 28 punktów (3+1/3/16 – Kuusamo 2) – FIS, wc – młodszy zawodnik o tym nazwisku pod koniec sezonu w Kuusamo błysnął talentem.
96. Sami Niemi (Finlandia) / 16.02.1991 – 28 punktów (8/2/16 – Otepää 1) – wc – czasem mam wrażenie, że Niemi czeka, by coś zaskoczyło, ale póki co jeszcze nie zaskoczyło. Należy mu odjąć jeden start
94. Fredrik Balkaasen (Szwecja) / 13.05.1989 – 29 punktów (7+2/1/9 – Iron Mountain 1) – FIS, wc – Szwed, który raz błysnął w USA jest jednym z dwóch najniżej sklasyfikowanych, wśród tych, którzy zmieścili się w pierwszej „10” w pojedynczych zawodach
94. David Zauner (Austria) / 09.04.1985 – 29 punktów (2/1/9 – Rovaniemi 1) – FIS, WC – największe odkrycie minionego sezonu startował w COC tylko w Rovaniemi i ciekawy przypadek spotkał go w drugim konkursie. Upadł, zająwszy 47 miejsce, ale uprawniony był do startu w drugiej serii, w której jednak potłuczony po upadku się nie pokazał. W annałach zapisane ma miejsce 47, ale jest wśród zawodników, którzy weszli do serii drugiej.
92. Łukasz Rutkowski (Polska) / 22.01.1988 – 30 punktów (2+1/2/15 – Wisła 1) – WC – jeden z bardziej obiecujących zawodników tu skakał raczej epizodycznie.
92. Yuta Watase (Japonia) / 08.08.1982 – 30 punktów (7/4/21 – Vikersund 2 & Sapporo 1) – FIS, WC
91. Tomaz Naglic (Słowenia) / 18.07.1987 – 31 punktów (4+1/3/14 – Zakopane 2) – FIS
90. Shuji Endo (Japonia) / 28.06.1986 – 33 punkty (2/2/13 – Sapporo 3) – FIS, wc
88. Mika Kauhanen (Finlandia) / 14.09.1989 – 34 punkty (5+1/3/13 – Kuusamo 1) – tak naprawdę dobre starty zanotował dopiero w Kuusamo.
88. Kento Sakuyama (Japonia) / 03.07.1990 – 34 punkty (6/4/13 – Sapporo 2) – FIS, wc
87. Christopher Nygaard (Norwegia) / 15.03.1988 – 37 punktów (5/3/15 – Kuusamo 1) – tak naprawdę skakał tylko cztery razy. Należy do grona, które nazywa robocze „norweskie meteory”.
86. Jörg Ritzerfeld (Niemcy) / 28.06.1983 – 38 punktów (5+1/3/10 – Sapporo 1) – FIS – kiedyś wydawało się, że będzie znaczącą postacią w drużynie niemieckiej. Jakoś tak mam wrażenie, że wielu skoczków w tej części to niespełnione nadzieje.
85. Felix Brodauf (Niemcy) / 22.09.1989 – 40 punktów (7+2/1/6 – Iron Mountain 1) – FIS – zwycięzca FIS Cup w Kontynentalu dość nieśmiało skakał i czasem też pechowo (dwa starty, do których był zgłoszony odwołano, raz jego nie sklasyfikowano), ale zanotował jeden – i tylko jeden – dobry wynik.
84. Yukio Sakano (Japonia) / 03.02.1976 – 41 punktów (2/2/10 – Sapporo 2) – FIS, WC – mimo, iż sukcesów nigdy nie osiągał – niestrudzony weteran.
83. Pascal Egloff (Szwajcaria) / 08.08.1992 – 43 punkty (7+1/4/14 – Engelberg 1) – FIS, wc
82. Georgij Czerwiakow (Rosja) / 15.02.1990 – 45 punktów (20+1/4/12 – Sapporo 1) – FIS, wc – nawet gdyby przyjąć, że jeden start był na papierze i de facto miał ich 19, to jednak Rosjaninpodchodzi pod typowego, kontynentalnego ciułacza punktów.
CDN
