Również druga seria zaczęła się z lekkim opóźnieniem. Zaczęły chodzić słuchy, że może się ona w ogóle nie odbyć z powodu na pogarszające się z każdą minutą warunki atmosferyczne. Zaczął padać śnieg, wiatr wiał coraz silniejszy. Jury zdecydowało się na rozpoczęcie drugiej serii z obniżonej belki.
Pierwszy skakał Austriak Christian Nagiller. Skoczył bardzo przeciętnie i mało kto myślał, że poprawi swoją lokatę. Lepszy skok oddał Stephan Hocke (119,5m), a punkt K przekroczył Janne Ahonen (122,5m), którego 28 miejsce było nie małym zaskoczeniem. Poprawił się znacznie i dawało mu to nadzieję na lepsze miejsce w konkursie. Potem niewielu skoczków doskoczyło do 120 metra. Wiał dość silny wiatr pod narty, który jednak z każdą minutą słabł. Śnieg padał coraz mocniejszy, przez co kolejni skoczkowie osiągali coraz mniejsze prędkości na progu. Mało komu udało się uzyskać 90 km/h. W tych warunkach dobrze skoczyli Primoz Peterka (118,5m) i Alexander Herr (118m). Fatalnie skoczył Andreas Widhoelzl (108m) i spadł na ostatnie miejsce. Serię nieciekawych skoków przerwał dopiero Andreas Goldberger, uzyskując odległość o 0,5 metra gorszą od Ahonena. Miał jednak sporą przewagę po pierwszej serii i to umożliwiło mu objęcie prowadzenia w konkursie.
Kolejny dobry skok (zważając na złe warunki na skoczni) oddał Matti Hautamaeki, a zaraz po nim Sigurd Pettersen. Ani jeden, ani drugi nie wyprzedził jednak Austriaka. Słabo skoczyli Bjoern Einar Romoeren (115m) i Anders Bardal (115,5m). O pół metra punkt K przekroczył Andreas Kofler, a przewaga nad kolegą z drużyny, jaką wypracował w pierwszej serii, wystarczyła do objęcia prowadzenia. Mateusz Rutkowski skakał w znacznie gorszych warunkach niż w pierwszej serii. Jak wielu się spodziewało, nie skoczył nadzwyczajnie, jednak mimo wszystko dobrze - 115m. Tym samym zapewnił sobie w dobre miejsce w konkursie, co jest świetnym osiągnięciem dla naszego młodego zawodnika.
Zawodnicy, którzy skakali po nim, osiągali bardzo podobne rezultaty. Kolejny skok ponad punkt K oddał Georg Spaeth (122,5m) i była to jak dotąd odległość najdłuższa (wcześniej osiągnął ją jeszcze Janne Ahonen). Wręcz tragicznie skoczył Martin Schmitt (103,5m) i znalazł się na przedostatnim miejscu. Śnieg padał coraz mocniej, co sprawiało ogromne problemy skoczkom. Sytuacja stała się podobna do tej panującej w poprzednią sobotę w Libercu. Konkurs jednak kontynuowano. Zaraz po Niemcu skakał Słoweniec - Rok Benkovic. Skoczył on znacznie lepiej od swojego poprzednika (115m), jednak nawet to nie napawało optymizmem, zwłaszcza że zaraz skakać miał Adam Małysz. Skoczył... Podczas jego lotu wszyscy wstrzymali oddech wierząc, że nasz mistrz potrafi. I nie przeliczyli się! Adam skoczył 125,5 metra, czyli tyle samo co w pierwszej serii, ale zważając na obfite opady śniegu i niesprzyjający wiatr, wydawało się to czymś nieprawdopodobnym. Miał ogromne szanse na awans, zwłaszcza że skaczący zaraz po nim Słoweniec Peter Zonta uzyskał jedynie 102,5 metra.
Wczorajszy triumfator, Michael Uhrmann również nie oddał dobrego skoku - 110,5 m. Kolejnio zawiedli również Tommy Ingebrigtsen (114,5m) i Morten Solem (111,5m). Było już pewne, że Adam Małysz zajmie miejsce na podium. Czy jednak będzie pierwszy?
Nadzieje rozwiał swoim skokiem Martin Hoellwarth. Uzyskał 122,5 metra, a przewaga jaką miał nad Adamem z pierwszej serii wystarczyła mu, by pokonać Polaka o... 0,3 punktu!!!

Został już tylko jeden zawodnik, od którego zależało miejsce zawodnika Wisły. Roar Ljoekelsoey skoczył niewiele gorzej niż Martin Hoellwarth - 122 metry, uzyskał jednak gorsze noty za styl. Po chwili niepewności okazało się, iż minimalnie przegrał z Małyszem i ostatecznie ulokował się na 3 pozycji. Adam powtórzył swój wczorajszy sukces zajmując kolejny raz drugie miejsce na podium! Potwierdził tym samym swoją świetną formę i rozbudził apetyt na kolejne zwycięstwa. Czy będą kolejne sukcesy w Pucharze Świata? Dowiemy się już niebawem.