A) Belka startowa
Określa długość najazdu. Podnosząc bądź opuszczając belkę, sędziowie mogą regulować rozbieg. W przypadku gdy zbyt wielu zawodników ląduje za linią bezpieczeństwa, sędziowie mogą zadecydować o zmianie wysokości belki.
B) Próg skoczni
Miejsce, w którym zawodnik się odbija. Wbrew pozorom próg nie wznosi się, lecz opada pod kątem ok. 10-11 stopni. Do lat 80-tych skocznie (np. Wielka Krokiew) miały progi poziome, wręcz katapultujące narciarza. Ich przebudowa przyczyniła się do skrócenia, ale i zwiększenia bezpieczeństwa skoków.
C) Bula
Czyli grzbiet skoczni. Za nią zaczyna się zeskok - miejsce lądowania skoczków. Spadnięcie tuż za bulą oznacza, że zawodnik albo zupełnie się nie odbił, albo odbił się za wysoko.
D) Punkt "K" (konstrukcyjny)
Służy do oceny długości skoku. Jeśli zawodnik wyląduje dokładnie w punkcie K, zdobywa 60 punktów. Jeśli go przeskoczy, to za każdy dodatkowy metr dostaje 1,8 punktu (na skoczni dużej) dodatkowo. Jeśli zaś nie doskoczy, to liczbę brakujących metrów mnoży się przez 1,8 i odejmuje od końcowej punktacji. Gdy skok jest bardzo krótki, może się zdarzyć, że zawodnik nie dostanie żadnych punktów za długość, ale jedynie za styl skoku.
E) Linia bezpieczeństwa (punkt "J" - jury)
Wyznacza koniec strefy bezpiecznych skoków. Poza nią zawodnik nie powinien lądować, bo teren niebezpiecznie się spłaszcza. Zbyt dalekie lądowanie było przyczyną wypadku i kalectwa Zdzisława Hryniewieckiego (Wisła, 1960 r.), jednego z najbardziej utalentowanych polskich skoczków.
F) Szpaler choinek (linia upadku)
Do tego miejsca zawodnikowi nie wolno się wywrócić. Jeśli upadnie - sędziowie odejmują mu punkty za złe lądowanie.
G) Dojazd (wybieg)
Tak określa się obszar, gdzie zawodnicy wyhamowują po wylądowaniu. Tu też wypinają narty i pokazują je kamerom.
opracował Paweł Stawowczyk na podstawie Gazeta.pl
« powrót do strony głównej