Zapraszamy do lektury drugiej części wywiadu z amerykańskimi skoczkami, Andersem Johnsonem i Nicholasem Fairallem!

Skokinarciarskie.pl: Bardziej lubicie loty czy skoki na normalnej skoczni?

Anders: Nie miałem zbyt wielu okazji do skakania na mamutach. Każdy dzień to inne zawody. Ja czuję się pewniej, kiedy warunki na skoczni nie są idealne, kiedy pada i jest wietrznie - bo do tego przyzwyczaiła mnie skocznia w rodzinnym Park City. Nie jest to dla mnie nic strasznego i to najlepsza szansa na dobry wynik dla mnie.

Nick: Zdecydowanie loty. Mógłbym latać cały czas, to jest świetne.

Skokinarciarskie.pl: Potwierdzają to Twoje wyniki z Bad Mittendorf...

Nick: To jakby moja skocznia, ponieważ tam mieszkamy. Kiedy spiker nas zapowiadał i powiedział, że mieszkamy w Bad Mittendorf, wszyscy kibice myśleli, że jesteśmy Austriakami, więc bardzo mocno nas dopingowali - to było świetne i dawało nam dodatkową motywację. Wówczas zgromadziło się chyba 25 tysięcy kibiców, więc to było coś.

Skokinarciarskie.pl: Ostatnie konkursy tego sezonu rozgrywane są właśnie na mamucich skoczniach...

Nick: Ostatnie tygodnie były dla mnie ciężkie, bo bardzo tęskniłem za domem i chciałem tylko wrócić do domu i jedyną rzeczą, która przed tym mnie powstrzymywała była myśl o lotach w Vikersund i Planicy.

Anders: Loty pomagały nam znaleźć motywację do startów do samego końca sezonu. To bardzo trudne być tak długo z dala od domu, szczególnie że ostatnio skoki nie były zbyt dobre. Wciąż mieliśmy jednak motywację, żeby startować.

Skokinarciarskie.pl: Myśleliście już o celach na przyszły sezon?

Nick: Chcę robić krok po kroku, małe dziecięce kroczki. Chciałbym kwalifikować się do zawodów i częściej zdobywać punkty w PŚ, a z upływem czasu wspinać się co raz wyżej i wyżej w klasyfikacji PŚ.

Anders: Wszystko w swoim czasie. Moim głównym celem są igrzyska, możliwość rywalizacji olimpijskiej. W 2006 byłem na igrzyskach, ale nie startowałem w kwalifikacjach. Myślę, że teraz może być nieco trudniej zakwalifikować się, ale zobaczymy. Uczestnictwo w igrzyskach i zakwalifikowanie się do głównego konkursu to główny cel. Poza tym zdobywanie punktów w PŚ i może podium w Pucharze Kontynentalnym, ale to krok po kroku.

Skokinarciarskie.pl: Co jest Waszym największym marzeniem jako skoczków?

Nick: Moim największym marzeniem jest być najlepszym skoczkiem... Być najlepszym na świecie. I medal olimpijski. <śmiech>

Anders: Zwycięstwo, to marzenie wszystkich. Wkładam w jego realizację wiele wysiłku, więc mam nadzieję, że mi się uda.


Anders Johnson i Nicholas Fairall


Skokinarciarskie.pl: Jakie cechy fizyczne bądź psychiczne pomagają Wam być skoczkami narciarskimi?

Anders: Fizycznie jestem wysoki, ale przy tym całkiem szybki i mam dobry timing. Z drugiej strony nie brak mi pewnych niedociągnięć technicznych, po prostu dopiero uczę, jak być zawodowym skoczkiem narciarskim. Cały czas nad czymś pracujemy, coś poprawiamy. Moja osobowość też pomaga - mogę żartować dookoła, bawić się tym, co robię, i nie biorę wszystkiego zbyt serio, więc taka kombinacja może się sprawdzić.

Nick: Moim fizycznym atutem są prawdopodobnie moje nogi, a do tego jestem silny. Muszę popracować nad właściwą techniką, bo mam w tym wciąż pewne braki. Kiedy byłem młodszy, dużo pracowałem nad koordynacją, co mi bardzo pomaga, uchroniło mnie też przed wieloma upadkami. Zawsze można dopracować i rozwinąć pewne rzeczy.

Anders: Myślę, że jestem jednym z najsilniejszych skoczków.

Nick: Jest niewiarygodnie silny.

Anders: Włożyłem w to bardzo dużo wysiłku, mam bardzo silne nogi. Ciężko zrozumieć, jak wszystkie mięśnie pracują podczas skoku, dlatego wciąż muszę poprawić się technicznie, bo trudno mi przy prędkości powyżej 90 km/h wykonać wszystko poprawnie - tak, aby każdy mięsień zadziałał poprawnie. To zajmuje lata. Okabe skacze już tyle lat, a ostatnio oddał jeden ze swoich najlepszych skoków.

Skokinarciarskie.pl: Ale są też tacy zawodnicy jak Gregor Schlierenzauer...

Anders: Są ludzie, którzy to po prostu mają. Reszta musi nad tym pracować latami. Nie każdy jest jak Gregor Schlierenzauer.

Nick: On jest świetnym skoczkiem. Bardzo utalentowanym. Pracował na to, ale jest geniuszem skoków.

Anders: Jest utalentowany i robi to, co potrafi najlepiej. Za tym wszystkim jest też ciężka praca. Przed nim wiele intensywnych treningów, by kontynuować sukcesy.

Jednak w historii mieliśmy już przypadki młodych utalentowanych zawodników jak chociażby Toni Nieminen, który w wieku 16 lat zdobył olimpijskie złoto, ale skończyło się na jednym świetnym sezonie i niczym więcej.

Anders: Trzeba ciężko pracować, żeby utrzymać taką formę. Schlierenzauer ma talent, ale też będzie musiał włożyć olbrzymi wysiłek w przygotowania do kolejnych sezonów.

Skokinarciarskie.pl: Mika Kojonkoski powiedział, że nikt nie jest mistrzem - mogłeś być mistrzem w przeszłości albo możesz być mistrzem w przyszłości, ale da się nim w być w jednym momencie...

Anders: Nigdy nie ma idealnych skoków, zawsze można coś ulepszyć, coś poprawić. Oczywiście można uważać osobiście jakiś skok za idealny, ale obiektywnie są to bardzo, bardzo dobre skoki, w których i tak zawsze można było coś zrobić lepiej. Oceniane pięcioma dwudziestkami skoki Loitzla stylowo były idealne, ale kiedy patrzy się na odtworzenie tego skoku, zawsze znajdzie się jakiś element, który mógł być wykonany lepiej.

Nick: Zawsze się coś znajdzie, chociażby trochę więcej mocy.


Anders Johnson


Skokinarciarskie.pl: Wasza rodaczka Lindsey Van została Mistrzynią Świata, czy w związku z tym popieracie skoki kobiet?

Nick: Oczywiście. Czemu nie? Tak jak w każdym innym sporcie są kobiety. To nie jest jakiś specjalnie trudny sport dla kobiet.

Skokinarciarskie.pl: Ale kobiety wciąż nie mogą rywalizować na igrzyskach...

Nick: Tak, to jest straszne. Wiele kobiet ciężko na to pracowało nawet dwadzieścia lat. No, może trochę mniej, ale podporządkowywało temu swoje życie, dlatego jest to bardzo nieuczciwe. Ale myślę, że to się zmieni, może już w 2014 roku.

Skokinarciarskie.pl: Ostatnio na skoczniach nie widzimy już Alana Alborna i Clinta Jonsa - możecie powiedzieć, co się z nimi obecnie dzieje?

Nick: Alan Alborn ożenił się i ma syna, pracuje w Park City jako trener klubowy, więc wciąż jest zaangażowany w skoki. Clint Jones robi dokładnie to samo co Alan - też trenuje. Nie wiem, jakie dokładnie mają plany na przyszłość. Clint wciąż skacze, więc w drużynie żartujemy, że może zgodnie z ostatnim trendem wróci - tak jak ostatnio zrobił to Todd Lodwick czy teraz Janne Ahonen.

Skokinarciarskie.pl: Co sądzicie o powrocie Janne do skoków?

Nick: Osobiście myślę, że to wspaniałe. On jest świetnym skoczkiem. Tylko raz z nim skakałem w Lake Placid w 2002, więc było to dawno temu. Przed moim pierwszym sezonem w Pucharze Świata myślałem sobie, że będę skakał z Janne Ahonenem - jednen z najlepszych skoczków - a on zakończył karierę. Na szczęście teraz ma powrócić, więc będę mógł z nim skakać i czegoś się od niego nauczyć.

Skokinarciarskie.pl: Jak wygląda kwestia Waszej edukacji? Studiujecie, zamierzacie studiować czy na razie koncentrujecie się wyłącznie na skokach?

Anders: Obecnie koncentrujemy się na skokach. Trudno być zaangażowanym w to, co się dzieje na uczelni, kiedy większość czasu spędzamy w Europie. Moja edukacja zatrzymała się w wieku 18 lat na szkole średniej. W Salt Lakce City, do którego mam 20 minut, jest wiele możliwości studiowania. Kiedyś planuję tam studiować, ale obecnie jestem skupiony tylko na skokach.

Nick: Studiować można, kiedy jest się i starszym, ale nie można być skoczkiem hmm... Nie chcę powiedzieć, że po trzydziestce, ponieważ Okabe wciąż potrafi wygrywać, więc powiedzmy, że nie można być skoczkiem w wieku 50 lat, a studiowanie w tym wieku i tak się uda.

Anders: Teraz mamy możliwość spełnić swoje marzenia, więc poświęcamy się temu w stu procentach.

Skokinarciarskie.pl: Czy po zakończeniu kariery zamierzacie wciąż zajmować się sportem?

Anders: Tak. Myślę, że mógłbym sprawdzić się jako trener. Nie twierdzę, że chciałbym spędzić całe swoje życie w skokach, bo jest wiele innych możliwości. Kocham ten sport i jestem jego częścią - teraz jestem młody i jestem zawodnikiem, może kiedyś będę trenerem, ale jeśli robi się coś przez całe życie, można to znienawidzić. Na dziś dzień skoki są jednak bardzo dużą częścią mojego życia i w najbliższej przyszłości nic się nie zmieni.

Nick: Zapewne kiedy zakończę swoją karierę pozostanę jakoś w skokach, bo zawsze w nich byłem, więc chciałbym oddać chociaż część tego, co mi dano. Chciałbym wspierać ten sport: czy jako trener, czy będąc jakoś związanym z klubem czy organizacją zawodów - po prostu zaangażowany. Ale jest wiele możliwości.


Nicholas Fairall


Skokinarciarskie.pl: Co lubicie robić w wolnym czasie?

Anders: Kiedy tylko mogę, wracam do domu. Park City jest świetnym ośrodkiem narciarskim, więc bardzo chętnie ruszam na stok, szczególnie że uwielbiam narciarstwo alpejskie. Poza tym lubię wspinaczkę i jazdę na rowerze. Zawsze staram się spędzać czas na świeżym powietrzu. I oczywiście spotykać się z przyjaciółmi - kiedy jestem w domu, chcę jak najwięcej czasu spędzać z moimi przyjaciółmi, rodziną i psem.

Nick: Również spędzam czas ze znajomymi. Poza tym lubię oglądać filmy - najchętniej filmy akcji, przygodowe, również komedie i programy telewizyjne. Podczas podróży cały czas towarzyszy mi muzyka, a słucham bardzo różnej - zarówno rocka, rock’n’rolla, r’n’b, jak i hip-hopu.

Skokinarciarskie.pl: Muzyka pomaga Ci się koncentrować przed skokiem?

Nick: Zaobserwowałem, że czasami mi nie pomaga. Są pewne energetyzujące piosenki, które dają mi dodatkową energie przed zawodami, ale kiedy słucham ich za dużo, jestem zbyt podekscytowany. Może więc powinienem słuchać bardziej spokojnej muzyki... <śmiech>

Skokinarciarskie.pl: Jak byście się scharakteryzowali w trzech słowach?

Nick: Miły, towarzyski... Hmm, to trudne, nigdy wcześniej o tym nie myślałem...

Anders: Mówiłeś już energiczny?

Nick: Tak, może być energiczny.

Anders: I zabawny... Będą cztery słowa. <śmiech>

Skokinarciarskie.pl: Anders, a Ty?

Anders: Nie wiem... Samodzielny - mogę trenować sam, nie potrzebuję cały czas drużyny i trenera, czasami lepiej, kiedy trenuję sam.

Nick: Ciężko określać w pojedynczych słowach, lepiej, kiedy można to opisać.

Anders: Zabawny... wysportowany... <śmiech>

Skokinarciarskie.pl: No to już trzy.

Anders: To świetnie!

Skokinarciarskie.pl: Dziękujemy za rozmowę i życzymy powodzenia.



Anders Johnson, red. Martyna Szydłowska, Nicholas Fairall


Tekst i zdjęcia: Martyna Szydłowska i Katarzyna Clio Gucewicz.