Wywiad przeprowadziła Katarzyna Clio Gucewicz, fot. Martyna Szydłowska Zapraszamy do lektury rozmowy z fińskim skoczkiem Juhą-Mattim Ruuskanenem.

Skokinarciarskie.pl: Jak to się stało, że zainteresowałeś się skokami?

Juha-Matti Ruuskanen: Zupełnie nie pamiętam, bo to było tak dawno temu. Miałem wtedy sześć lat. Pamiętam, że Toni Nieminen był moim idolem, bo to było w czasie Igrzysk w Albertville. Myślę, że pociągała mnie prędkość, jakieś szaleństwo, które w skokach istnieje. W rodzinie nikt nigdy nie skakał, ani nie skacze teraz - mam starszą siostrę i młodszego brata, ale nie są zainteresowani skokami.



Skokinarciarskie.pl: Jak ocenisz swoją aktualną formę?

J-M.R.: Mogłaby być lepsza, ale kierunek, w jakim zmierzam, jest dobry. W tej chwili nie jestem nawet w żadnej z kadr.

Skokinarciarskie.pl: Janne Väätäinen był Twoim trenerem osobistym, w tej chwili jest szkoleniowcem głównym reprezentacji - czy oznacza to, że zmieniłeś trenera? I czy tym samym zmienił się Twój program treningowy?

J-M.R.: Już poprzedniej zimy pracowałem z Laurim Hakolą i przynajmniej jeszcze w następnym sezonie będzie on moim trenerem. Janne trenował mnie przez jakieś pięć lat. Program szkoleniowy trochę się zmienił, nie są to jednak jakieś wielkie zmiany. Z Laurim przyjaźnimy się od dawna, jestem nawet ojcem chrzestnym jego córki, Viivi Aurory.

Skokinarciarskie.pl: Jakie są Twoje mocne i słabe punkty jako skoczka?

J-M.R.: Myślę, że jestem dobrym lotnikiem. Tak samo najbardziej lubię loty narciarskie, to jest najlepsza rzecz w całym tym sporcie. Skakałem na mamutach w Oberstdorfie, Vikersund i Planicy.



Skokinarciarskie.pl: Jesteś nieoficjalnym rekordzistą Wielkiej Krokwi w Zakopanem, skoczyłeś tam 143,5 m i polscy fani znają Cię przede wszystkim z tej przyczyny.

J-M.R.: To było podczas zawodów Pucharu Kontynentalnego, bodaj w 2005 roku. Nie byłem wtedy w jakiejś super formie, po prostu miałem szczęście do warunków, a i prędkości najazdowe były wysokie. Sam skok był dobry, ale bywałem w życiu lepszej formie.

Skokinarciarskie.pl: Co robisz poza skokami?

J-M.R.: Przez trzy lata studiowałem w Instytucie Sportowym we Vierumäki i teraz na wiosnę skończyłem. Pod koniec roku będę miał już wszystkie papiery. W gruncie rzeczy bardzo przyjemnie mi się uczyło i bardzo lubiłem szkołę. Byłem w klasie z Veli-Mattim Lindströmem. To szkoła przeznaczona dla sportowców, przez większość czasu studiuje się samodzielnie, zaś na wiosnę odbywają się zjazdy i zajęcia oraz egzaminy. Studiowałem na kierunku instruktażu sportowego. Wiążę swoją przyszłość ze sportem, choć nie zastanawiałem się jeszcze z jaką konkretną dyscypliną. Sport interesuje mnie najbardziej, od dziecka zawsze byłem w ruchu.



Skokinarciarskie.pl: Jak opiszesz samego siebie i swój charakter?

J-M.R.: Jestem wesołym człowiekiem. Nie brak mi energii. Jedną z cech mojego charakteru jest upór, zawsze dążę do celu. Potrafię skupić się na sprawie, która mnie interesuje. W tej chwili sprawą numer jeden są skoki, jednak na studiach też nie miałem większych problemów.

Skokinarciarskie.pl: Czy masz zainteresowania, czym zajmujesz się w wolnym czasie? Czy może koncentrujesz się w stu procentach na skokach? Czy może grasz na czymś jak wielu kolegów z klubu?

J-M.R.: Muzyki jedynie słucham, choć bardzo chciałbym nauczyć się grać na gitarze. Nie mam właściwie żadnych szczególnych hobby.

Skokinarciarskie.pl: Jakie masz plany na lato?

J-M.R.: Chciałbym wystąpić w Letniej Grand Prix, ale do tego muszę trochę popracować nad formą.

Skokinarciarskie.pl: Tego życzymy i dziękujemy za wywiad.



« powrót do listy wywiadów