Życiorys trenerski Hannu Lepistoe to praktycznie cała historia Pucharu ¦wiata. Posiada najdłuższy, ponad 20 letni staż w P¦. Trenerem jest od 1980 roku, z małymi przerwami. Niezwykle do¶wiadczony, w swojej karierze prowadził ekipy m.in. Finlandii, Włoch, Austrii.

W latach 80-tych praktycznie od podstaw stworzył fiński "dream team" Jego drużyna seryjnie wygrywała konkursy. W sezonie 1979/80 na koniec klasyfikacji Pucharu Narodów Finowie zajmowali 5 miejsce, a najwyżej był sklasyfikowany Jari Puikkonen - na 10 miejscu. Za kadencji Lepistoe osi±gali największe sukcesy w historii, to wtedy Matti Nykaenen stał się skoczkiem wszechczasów.
W 1985 roku Lepistoe przeniósł się do Włoch, gdzie podj±ł nowe wyzwanie. Wprowadził kardę Włoch do Pucharu ¦wiata po rocznym niebycie. Jego praca spowodowała powstanie regularnie skacz±cej ekipy w składzie: Roberto Cecon, Virginio Lunardi, Sandro Sambugaro, Antonio Lacedelli, choć może bez oszałamiaj±cych wyników. Największy sukces na sam koniec jego pracy w sezonie 1991/92 - 3 miejsce Roberto Cecona podczas M¦ w lotach narciarskich.
W roku 1992 zrobił sobie dwuletni± przerwę, by w 1994 roku powrócić do swojego ojczystego kraju i ponownie obj±ć tamtejsz± reprezentację. Tym razem znowu miał ciężkie zadania - wychodzenie z dołka fińskich skoków. W sezonie 1993/94, przed Lepistoe, w klasyfikacji Pucharu Narodów Finowie byli na miejscu 5, a najwyżej sklasyfikowany w Pucharze ¦wiata - Janne Ahonen - dopiero na miejscu 10. 2 lata pracy i ponowne wielkie sukcesy.
W 1998 roku ponownie wrócił do Włoch. Z ekipy włoskiej pozostał jedynie Roberto Cecon, a na skutek wcze¶niejszych zaniedbań brakowało młodzieży, która prezentowałaby odpowiedni poziom skoków. Po roku bez sukcesów Lepistoe zrezygnował z współpracy. W latach 1999-2002 został komentatorem telewizji Eurosport.
W 2002 roku podj±ł nowe wyzwanie. Przyj±ł propozycję austriackiego zwi±zku. Przegrany sezon olimpijski uzmysłowił Austriakom, że praktycznie nie maj± kadry. W 2002 roku karierę zakończył Horngacher, Goldi chciał zrobić to samo. W ekipie narodowej pozostało tylko 4 skoczków: Martin Hoellwarth, Andi Widhoelzl, Martin Koch i skacz±cy coraz słabiej Wolfgang Loitzl. Należało odbudować kadrę austriack±. Już w sezonie 2002/03 dzięki pracy Lepistoe pojawiły się nowe twarze: Kofler, Liegl, Nagiller i chyba największa gwiazda - Thomas Morgenstern, którego Hannu Lepistoe porównał do Matti Nykaenena.
Choć chłopcy byli ¶wietnie wyszkoleni technicznie, najprawdopodobniej w ich przypadku zawiodła psychika, w sezonie 2002/03 na M¦ w Predazzo ponie¶li sromotn± klęskę, nie zdobywaj±c ani jednego medalu. Współpraca zakończyła się zerwaniem kontraktu przez stronę austriack±, gdyż spodziewano się znacznie lepszych wyników. W roku 2004 Fin startował na stanowisko głównego trenera polskiej kadry, ale decydenci z PZN dokonali innego wyboru. Został zaproszony ponownie do współpracy przez ekipę włosk±, gdzie znów był głównym trenerem kadry. Cel był jeden - wej¶cie do Pucharu ¦wiata, i dobry występ podczas IO w Turynie 2006, gdyż w sezonie 2003/04 ekipa włoska praktycznie nie istniała, zarówno w Pucharze ¦wiata, gdzie żaden Włoch nie zdobył ani jednego punktu, jak i w Pucharze Kontynentalnym, gdzie był tylko sklasyfikowany jeden zawodnik, z dorobkiem kilku punktów. Udało się. Wytrenował now± postać z 30-tki P¦ - Sebastiana Colloredo. W 2006 roku dostał jednak lepsz± propozycję - trenowanie Adama Małysza i pozostałych Polaków. Wyzwanie przyj±ł i od maja został trenerem polskich skoczków. Po sezonie 2007/08 odwołano go z tej funkcji. Potem jednak po kilkumiesięcznej przerwie został indywidualnym trenerem Adama Małysza.