Pierwsza skocznia w Wiśle Malince została zbudowana w 1933 roku. Do 2008 roku była wielokrotnie przebudowywana. Pierwszym rekordzistą skoczni w był Mieczysław Kozdruń, który w roku 1933 poszybował 41 metrów. W 1952 roku rekord ustanowił tu sam Stanisław Marusarz, skoczył 78 metrów. Potem rekord "Malinki" K-105 należał do Wojciecha Skupnia (28 lutego 2001) - został ustanowiony podczas Mistrzostw Polski, które Skupień wygrał skokiem na 112,5 m. Robert Mateja uzyskał tu wówczas aż 119 m, ale nie ustał skoku.
Bardziej niż o rekordach pamięta się jednak o wypadku, który miał miejsce na tej skoczni. W 1960 r. na Malince - wówczas ok. 70-metrowej - przygotowywał się do olimpiady Zdzisław Hryniewiecki. W ostatnim swoim skoku źle wyszedł z progu, wykonał salto i spadł na zeskok na plecy. Po tym wypadku Hryniewiecki aż do swojej śmierci w 1981 r. był sparaliżowany.
Zmodernizowana w 2008 roku skocznia w Wiśle Malince jest drugą co do wielkości skocznią w Polsce (K-120). Spełnia międzynarodowe wymogi FIS, dlatego też Wisła chce starać się o przyznanie organizacji m.in. Pucharu Świata oraz Mistrzostw Świata. Pierwszy oficjalny konkurs to Mistrzostwa Polski na igelicie, w których Marcin Bachleda w konkursie drużynowym ustanowił rekord 133,5 metra. Na letnim CoC zarówno Bachleda jak i Małysz uzyskali 134 metry.
Wstępnie szacowany koszt przebudowy skoczni oscylował wokół 8 milionów zł. Niestety w skutek osunięcia się zeskoku i wciąż przedłużającej się budowy koszty wzrosły do ponad 40 mln.
Skocznie w Wiśle należą do KS Wisła Ustronianka (do 2003 r. Wisła Wisła). Oprócz Malinki w innych miejscach miasta znajdują się mniejsze skocznie. Są to K-65 i K-36 (Wisła Łabajów) i kompleks skoczni K-40, K-23 i K-17 (Wisła Centrum). W tym drugim kompleksie skoczni od dawna można skakać latem, na skocznie w Łabajowie odkupiono część starego igelitu, zdjętego z mniejszych skoczni w Zakopanem.