Ostatnia część podsumowania zmagań drugoligowych to pierwsza piętnastka FIS Cup. Tu mamy już zawodników regularnie punktujących, nierzadko wygrywających te zawody. Nie są to gwiazdy wielkiego formatu, ale niewątpliwie nie można ich lekceważyć, bowiem niedługo mogą przebić się już do PŚ. Przyjrzyjmy się krótko każdemu z nich z osobna.

UWAGA: ze względu na wiele przekłamań w różnych tabelach FIS Cup, oprę się na oficjalnej stronie FIS z dnia 11.03.2008 (później nie wiem czemu dodano wyniki z konkursów z udziałem 4 narodów, co jest niezgodne z przepisami) - wiedząc, że nie jest to źródło doskonałe. W następnym sezonie tabelę sporządzę już zupełnie sam, bowiem internet nie jest nigdy do końca wiarygodny

15. Cestimir Kozisek (Czechy) - 188 punktów / 09.11.1991

Stosunkowo mało znany jeszcze Czech na podium stanął tylko raz - w drugim konkursie w Harrachovie, w tej części zresztą pojawiał się w FIS Cupie z powodzeniem - w pierwszych zawodach był piąty, potem odpowiednio dziewiąty i czwarty w Lauscha, punkty zdobył też w Einsiedeln (dwudzieste siódme miejsce)

14. Ivan Chumyshev (Rosja) - 190 punktów / 11.11.1988

Dwudziestoletni Rosjanin pojawiał się głównie latem. W Falun był piąty i drugi, w Einsiedeln osiemnasty i ósmy, poza tym szesnasty w drugim Harrachovie. W cieniu bardziej znanych kolegów, ale z Rosjanami nigdy nic nie wiadomo.

12. Terje Hilde (Norwegia) - 200 punktów / 10.01.1986

Starszy brat Toma - zawodnika z absolutnej światowej czołówki. Głownie skacze w CoC. W FIS Cup okazyjne starty w Notodden zakończone dwoma zwycięstwami

12. Antonin Hajek (Czechy) - 200 punktów / 12.02.1987

Zawodnik z półki jeszcze wyższej (przede wszystkim PŚ) niż starszy Hilde i również dla niego FIS Cup to raczej forma treningu. Wygrał dwa razy w Harrachovie, ot - i tyle jego przygody.

11. Alexey Buyvolov (Rosja) - 206 punktów / 31.12.1987

Dla odmiany raczej zawodnik na dorobku i jeszcze niezbyt wysokiej klasy. Zaczął skromnie od jednego punktu w drugim Bischofschofen, potem dwudziesty w Harrachovie, następnie seria dobrych startów - dwunasty i ósmy w Lauscha, drugi i trzeci w Eisenerz. Później zniknął z pola widzenia.

10. Olli Muotka (Finlandia) - 209 punktów / 14.07.1988

Z tego zawodnika Finowie mogą mieć w przyszłości jeszcze sporo pociechy. Oprócz FIS Cupu, skakał też w CoC. A w interesujących nas zawodach rozpoczął od dziewiątego miejsca w Oberwiesenthal, a potem skakał już zimą i tylko w Kuopio, gdzie był drugi i pierwszy.

9. Florian Schabereiter (Austria) - 212 punktów / 10.02.1991

Austriacki młody skoczek, jakich wielu w kraju będącym zdecydowanie największą potęgą narciarską. Skakał tylko w FIS Cup, nieregularnie, ale z sukcesami. Zaczął od trzeciego miejsca w Einsiedeln, następnie siedemnasty i osiemnasty w Lauscha, oraz drugi i piąty na zakończenie w Zao.

8. Andreas Strolz (Austria) - 220 punktów / 01.08.1988

Nieco starszy od Schabereitera. Po sukcesach w FIS Cup awansował do CoC, tak więc jest zawodnikiem całkiem perspektywicznym. W FIS Cup tylko latem. Czternasty i dwudziesty trzeci w Bischofshofen, piąty i drugi w Oberwiesenthal, szósty i dziewiąty w Einsiedeln.

7. Thomas Thurnbichler (Austria) - 250 punktów / 19.06.1989

Również bardziej znany z Pucharu Kontynentalnego. Jakoś nie może się przebić do PŚ, na FIS Cup za silny. Pojawił się dwa razy wygrywając w Oberwiesenthal, potem był czwarty w Einsiedeln. I tylko jego epizodu w FIS Cup.

6. Gerald Wambacher (Austria) - 272 punkty / 24.04.1986

A to zawodnik, który skacze głównie w FIS Cup i jakoś nie potrafi się przebić do PŚ, czy nawet odegrać znaczącej roli w CoC. Austriak, jakich wielu… W FIS Cup zaczął od trzeciego miejsca w Bischofshofen, następnie zwycięstwo i… dwudzieste dziewiąte miejsce w Einsiedeln oraz dwudzieste i siódme miejsce w Lauscha i czwarte i osiemnaste w Eisenerz. Wysoka pozycja w FIS Cup wynika raczej z przeciętności, a nie z wysokiej klasy.

4. Kenneth Gangnes (Norwegia) - 300 punktów / 15.05.1989

Dla odmiany w dziewiętnastolatku z Norwegii rodzima federacja pokłada spora nadzieje, próbowany też bez sukcesów w PŚ, nieźle w CoC. W interesującym nas pucharze był drugi i pierwszy w Falun oraz dwa razy trzeci w Notodden.

4. Daniel Lackner (Austria) - 300 punktów / 26.05.1987

Lackner zdobył w sezonie 2005/06 jeden punkt PŚ, jest zawodnikiem głównie CoC. W FIS Cup raczej skakał epizodycznie. Te epizody dały mu drugie i pierwsze miejsce w Einsiedeln oraz dwa razy trzecie w Vancouver.

3. Łukasz Rutkowski (Polska) - 360 punktów / 22.01.1988

Młodszy z braci Rutkowskich również raczej jest kontynentalowcem z ambicjami do PŚ, w FIS Cup tylko cztery starty i wszystkie na podium - drugi i pierwszy w Lauscha, pierwszy i drugi w Szczyrku. Będziemy mieli jeszcze z niego sporą pociechę.

2. Nikolas Fettner (Austria) - 514 punktów / 21.06.1987

Dla odmiany młodszy z Fettnerów drugi sezon z rzędu bryluje w FIS Cup. Niemniej również udane starty zaliczył w CoC. Co do zawodów trzecioligowych: zaczął przeciętnie: jedenasty i dwunasty w Bischofshofen, dziewiąty i dwudziesty siódmy w Oberwiesenthal, potem było lepiej (piąty i dwudziesty pierwszy w Einsiedeln), a pod koniec już bardzo dobrze (dwa zwycięstwa w Eisenerz, pierwszy i drugi w Vancouver), czy osiągnie klasę choćby swego brata Manuela. Zobaczymy…

1. Markus Eggenhofer (Austria) - 529 punktów / 11.12.1987

Zwycięstwo w cyklu przypadło - a jakże - Austriakowi. Również próbował swoich sił w CoC. W FIS Cup skakał osiem razy. Dwa razy wygrał w Bischofshofen, potem trzeci i piąty w Einsiedeln, trzynasty i jedenasty w Eisenerz oraz drugi i pierwszy w Vancouver. Zwycięstwo w trzeciej lidze, to raczej tylko epizod, ewentualnie wstęp do dalszej kariery, ciężko traktować to jako poważny sukces dwudziestolatka.

W NASTĘPNYCH CZĘŚCIACH - PUCHAR KONTYNENTALNY