Wojciech Fortuna urodził się 6 marca 1952 roku w Zakopanem. Już jako kilkuletni chłopiec zacz±ł skakać na Antałówce, gdzie wraz z kolegami usypywał sobie skocznię ze ¶niegu. Niedługo potem został zawodnikiem Wisły-Gwardii Zakopane, gdzie już w wieku 13 lat skakał na Wielkiej Krokwi. Pierwszym jego sukcesem było zajęcie 16 miejsca na ME Juniorów w Gosau w Austrii. Fortuna zawsze miał kłopoty z telemarkiem. Przeważnie skakał dalej niż jego rywale, jednak l±dował na dwie nogi, dlatego miał mniejsze szanse na końcowy sukces. Nie odnosił spektakularnych sukcesów. Dopiero po IO w Japonii w 1972 roku stał się najlepszym skoczkiem w historii Polski. Nie wszystko było jednak tak proste. Po kilku słabszych, wcze¶niejszych sezonach, Fortuna miał w ogóle nie jechać na Igrzyska. Ostatecznie jednak złapał formę tuż przed wyjazdem ekipy do Kraju Kwitn±cej Wi¶ni. 11 lutego 1972 roku nadszedł dzień, który już na zawsze zmienił jego życie. Skocznia Okurayama w Japonii okazała się jednym z najszczę¶liwszych miejsc także dla polskich skoków narciarskich. Wtedy to w pierwszej serii, po idealnym wybiciu z progu, 18 latek z Zakopanego zdeklasował wszystkich rywali (111 metrów i 130,4 punkty). Nikt ni był w stanie go pokonać, mimo słabszego skoku w drugiej serii (87,5 m). Polak zdobył złoto olimpijskie i zagrał na nosie faworyzowanym Japończykom, wygrywaj±c zaledwie o 0,1 punktu! Tym samym Fortuna został Mistrzem ¦wiata w skokach, gdyż za zwycięstwo olimpijskie w tamtych czasach oprócz złotego medalu olimpijskiego przyznawano także złoty kr±żek FIS. Niemniej jednak do dzi¶ jego skok z pierwszej serii stał się symbolem oszałamiaj±cego sukcesu.

Po Olimpiadzie w Sapporo Wojciech Fortuna występował jeszcze kilka sezonów, ale nigdy póĽniej nie osi±gn±ł aż tak wysokiej formy, ani nawet podobnego sukcesu. Jego najlepsze wyniki to m.in. 15 miejsce w TCS i Mistrzostwo Polski w 1972 roku. Po latach chwały, poszedł w niełaskę. Gazety pisały o nim jako o skoczku jednego skoku, któremu udało się wykorzystać podmuch wiatru. Po zakończeniu kariery i chudych latach dla skoków narciarskich w Polsce zapomniano o Fortunie. Trochę podłamało go to psychicznie. Chciał pracować w klubie, w którym kiedy¶ skakał Wi¶le-Gwardii Zakopane, lecz odprawiono go z kwitkiem. Mistrz Olimpijski imał się różnych zajęć. Przez pierwsze 8 lat prowadził taksówkę w Zakopanem, potem handlował walut± jako cinkciarz. W 1994 roku komentował konkursy skoków w TV. W końcu wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie został malarzem pokojowym. Obecnie jest dobrze radz±cym sobie biznesmenem i zatrudnia 11 osób w swojej własnej firmie „Fortuna Service Inc.”. W USA w 2001 roku wydał ksi±żkę autobiograficzn± p.t.: "Szczę¶cie w powietrzu".