Idziemy w górę. Ta czę¶ć to zawodnicy z miejsc 21-80 w Pucharze Kontynentalnym. Tu można znaleĽć nadzieje, skoczków o sławie nieco przebrzmiałej oraz i takich, którzy "zabł±dzili" tu z Pucharu ¦wiata.
80.
Kazuyoshi Funaki (Japonia) / 27.04.1975 – 45 punktów (6/2/9 – Sapporo 3) – FIS, wc – Kazuyoshi zaznacza, że jeszcze na mapie ¶wiatowych skoków istnieje. Przy czym nie s± to próby nad wyraz udane.
80.
Kazuya Yoshioka (Japonia) / 09.09.1978 – 45 punktów (3/3/13 – Sapporo 1) – FIS, WC – w zasadzie to samo mogę napisać o jego koledze z drużyny, przy czym nigdy nie był on aż tak dobry jak Funaki, za to teraz skacze chyba ciut lepiej. No ale to kwestia wieku. Funaki ma 35 lat, a Yoshioka zaledwie 32.
79.
Ville Larinto (Finlandia) / 11.04.1990 – 48 punktów (2/2/10 – Rovaniemi 1) – WC – taki start na rozgrzewkę w Rovaniemi.
77.
Thomas Lackner (Austria) / 09.04.1993 – 49 punktów (4+2/3/11 – Bischofschofen 2) – FIS – równie dobrze przyszło¶ć może być przed nim, jak i może być kolejnym zmarnowanym talentem. Ciężko powiedzieć póki co.
77.
Olli Muotka (Finlandia) / 14.08.1988 – 49 punktów (6/4/15 – Vikersund 2) – WC – próbowany też w P¦, ale póki co nie jest to jeszcze ¶wiatowa czołówka.
75.
Anders Fannemel (Norwegia) / 13.05.1991 – 51 punktów (3+1/2/6 – Neustadt 1) – FIS, WC – potrafił nawet zmie¶cić się w „10” w konkursie P¦, ale nie skakał za często w żadnym, z trzech cykli.
75.
Balthasar Schneider (Austria) / 27.11.1984 – 51 punktów (8+2/6/18 – Neustadt 1) – FIS – tu nie mam takich w±tpliwo¶ci, jak w przypadku Lacknera. Przegródka w katalogu skoczków: zmarnowane talenty.
72.
Nicholas Alexander (USA) / 24.08.1988 – 52 punkty (3+1/3/10 – Bischofschofen 2) – FIS, wc – za słaby na P¦, choć tu radzi sobie całkiem udatnie. Nie ma zbyt wielu punktów, gdyż wbrew logice za często był do zawodów najwyższej rangi zgłaszany.
72.
Cestimir Kozisek (Czechy) / 09.11.1991 – 52 punkty (11+2/4/10 – Brotterode 2) – FIS – typowy kontynentalowiec, w tym sezonie jednak słabo. Zwłaszcza pocz±tek fatalny. I to nawet, je¶li dodam, że w jednym z konkursów nie został sklasyfikowany.
72.
Atle Pedersen Roensen (Norwegia) / 13.08.1988 – 52 punkty (5/3/8 – Oslo 2) – fis, WC – myl±ca może być kontastacja, że zdobywał punkty wszędzie, poza FIS Cup. Tam bowiem nie wyst±pił w jedynym konkursie, do którego został zgłoszony. Ot, ciekawostka.
71.
Marinus Kraus (Niemcy) / 13.02.1991 – 53 punkty (7+2/4/13 – Kranj 2) – FIS
69.
Johan Martin Brandt (Norwegia) / 24.12.1987 (11/4/11 – Zakopane 1) – FIS – sk±d tylu tych Norwegów-meterów? Zastanawiam się nie od dzi¶. Należy odj±ć mu jeden ze startów.
69.
David Winkler (Niemcy) / 27.06.1989 – 59 punktów (6+1/3/10 – Zakopane 2) – FIS – jeden z lepszych FIS Cupowców tu radził sobie w miarę nieĽle, pewnie to na razie szczyt jego możliwo¶ci.
68.
Kamil Stoch (Polska) / 25.05.1987 – 60 punktów (1/1/3 – Wisła 1) – WC – prestiżowy start na otwarcie międzynarodowe skoczni w Wi¶le, st±d obecno¶ć Kamila tutaj. Fakt porażki z Manuelem Fettnerem w tymĽe konkursie może dziwić.
67.
Stephan Leyhe (Niemcy) / 05.01.1992 – 65 punktów (10+2/6/13 – Bischofschofen 2) – FIS, wc – młodych Niemców dobrych w konkursach drugorzędnych jest niemal tylu, ilu Norwegów amatorów.
66.
Kevin Horlacher (Niemcy) / 24.09.1989 – 71 punktów (16+2/6/8 – Neustadt 1) – FIS – spora aktywno¶ć nie przełożyła się na dobre wyniki.
65.
Rok Mandl (Słowenia) / 18.07.1988 – 74 punktów (12+2/7/14 – Zakopane 1) – fis
64.
Daniel Lackner (Austria) / 26.05.1987 – 77 punktów (10+1/5/10 – Vikersund 2) – FIS – jeden start należałoby skre¶lić. Ciekawe, że obaj Lacknerzy prezentuj± bardzo podobn± klasę i nie należ± jeszcze do skoczków rozpoznawalnych.
63.
Krzysztof Miętus (Polska) / 08.03.1991 – 80 punktów (5+1/4/7 – Oslo 1) – WC – startował raczej pod koniec sezonu, kiedy nieco obniżył loty w P¦.
62.
Kimmo Yliriesto (Finlandia) / 28.01.1983 – 89 punktów (10+1/5/7 – Sapporo 3) – WC – Kimmo lubi chyba japońskie konkursy. Jeden start do wymazania(w przyszłym sezonie chyba jako¶ t± informację do zestawień wł±czę, bo nie chce mi się za każdym razem tego pisać, a i zmieniać zapis statystyczny w ¶rodku opracowań tak głupio).
61.
Florian Horst (Niemcy) / 03.05.1990 – 90 punktów (15+3/10/11 – Zakopane 2) – fis – skakał i skakał młody Niemiec i tak blisko było miejsca w pierwszej „10”, ale nie zostało mu to dane, niestety.
59.
Klemens Murańka (Polska) / 31.08.1994 – 91 punktów (9+1/8/12 – Zakopane 1) – FIS, wc – młody Murańka już skończył 16 lat(choć w sezonie omawianym był 15 latkiem) i dlatego chyba już czas, by z nadziei polskich skoków powoli przeistaczał się w zawodnika aspiruj±cego o miejsce w kadrze A. Z drugiej strony pamiętajmy, że polscy skoczkowie nieco póĽniej, niż choćby Austriacy dochodz± do formy(patrz choćby Stoch czy Kubacki). W każdym razie karierę Klemensa(pora powoli już pełnym imieniem będzie go nazywać) ¶ledzę z wielkim zainteresowaniem i sympati±.
59.
Rune Velta (Norwegia) / 19.07.1989 – 91 punktów (6/3/5 – Oslo 2) – wc
58.
Arthur Pauli (Austria) / 14.05.1989 – 92 punkty (12+1/6/6 – Bischofschofen 1) – fis – po kontuzji kariera Arthura uległa jednak załamaniu.
57.
Władimir Zografski (Bułgaria) / 14.07.1993 – 96 punktów (6/4/9 – Bischofschofen 1 & 2) – wc – a to zawodnik, któremu kibicuje szczególnie. Ma papiery na wielkie skakanie(co pokazał w LGP), poza tym reprezentuje kraj, w którym jestem zakochany, a który przez lata był biał± plam± na mapie skoków narciarskich. De facto sklasyfikowany 5 razy.
56.
Adam Małysz (Polska) / 03.12.1977 – 100 punktów (1+1/1/1 – WISŁA 1) – WC – ech opu¶cił nam się ten Małysz, kiedy¶ zwyciężał w P¦, a teraz ledwie 56 pozycja w Pucharze Kontynentalnym! Oczywi¶cie… je¶li kto¶ weĽmie te słowa na poważnie, lepiej by zastanowił się nad swoim postrzeganiem rzeczywisto¶ci. W Wi¶le Małysz nie mógł nie wyst±pić i nie mógł nie wygrać.
55.
Roberto Dellasega (Włochy) / 15.06.1990 – 102 punkty (6+1/5/4 – Engelberg 1) – WC – wydaje się być słabszy z wcale-nie-braci Dellasega, ale to on ma punkty P¦ w karierze.
54.
Rok Zima (Słowenia) / 07.08.1988 – 112 punktów (13+3/8/8 – Wisła 1) – fis – kolejny zawodnik, któremu odj±ć należałoby jeden start. Do¶ć perspektywiczny skoczek, co pokazuj± letnie zawody.
53.
Anze Damjan (Słowenia) / 11.09.1987 – 117 punktów (16+2/7/4 – Rovaniemi 2) – sezon zacz±ł z wysokiego pułapu i w Rovaniemi o mały włos stan±ł na podium, ale póĽniej było już o wiele słabiej.
52.
Luka Leban (Słowenia) / 17.09.1992 – 118 punktów (10+2/7/6 – Zakopane 1)
51.
Mario Innauer (Austria) / 10.01.1990 – 120 punktów (6/6/3 – Otepää 1) – FIS, WC – wydaje się, że Innauer nie do końca pokłada nadzieje ojca i kibiców. Choć z drugiej strony nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.
50.
Borek Sedlak (Czechy) / 15.06.1981 – 122 punkty (7+1/6/3 – Neustadt 1) – WC – do¶wiadczony Czech, którego jednak głównie skacze w zawodach rangi najwyższej(choć nie notuje w nich jakich¶ rewelacyjnych wyników.
49.
Jaka Hvala (Słowenia) / 28.05.1990 – 123 punkty (10+2/9/4 – Kranj 1) – w Kranju prowadził nawet po pierwszej serii, ale w drugiej nie uniósł tego ciężaru.
47.
Björn Koch (Austria) / 24.01.1993 – 124 punkty (5+1/4/2 – Neustadt 1) – FIS – w Neustadt zaskoczył miejscem na podium, nie jest to bowiem jeszcze zawodnik, po którym można się tego spodziewać.
47.
Kai Kovaljeff (Finlandia) / 08.08.1985 – 124 punkty (10/5/4 – Otepää 4) – WC – skoczek raczej klasy kontynentalnej, choć też w P¦ notował punkty.
46.
Antonin Hajek (Czechy) / 12.02.1987 – 127 punktów (4/3/2 – Engelberg 2) – FIS, WC – po dobrych startach w omawianym cyklu „zaczepił się” w P¦ i już tak pozostał.
45.
Akira Higashi (Japonia) / 07.01.1972 – 128 punktów (3/3/1 – SAPPORO 3) – FIS, WC – Higashi skakał już w czasach, w których wielu omawianych tu skoczków jeszcze się nie urodziło. I to dużo ¶wiadczy o sympatycznym Japończyku.
44.
Kim Rene Elverum Sorsell (Norwegia) / 06.10.1988 – 129 punktów (16+1/8/7 – Zakopane 2) – wc – Kim robi na zło¶ć licznym fankom i mniej licznym fanom jego talentu, bo jako¶ nie umie dać sobie powiedzieć, że jest dobrym skoczkiem.
43.
Thomas Lobben (Norwegia) / 03.05.1983 – 136 punktów (11+2/8/8 – Iron Mountain 1) – a Lobben to już w ogóle skakać nie powinien. Bo jak na ilo¶ć lat kariery (zdecydowanie ponad 10) brak JAKIEGOKOLWIEK dobrego startu(w sensie Pucharu ¦wiata) stawia pod znakiem zapytania sensowno¶ć uprawiania tego sportu przez Norwega.
42.
Kenneth Gangnes (Norwegia) / 15.05.1989 – 138 punktów (8+2/7/4 – Brotterode 2) – WC – cóż, Gangnes ma jaki¶ potencjał, ale wydaje mi się, że nieprzypadkowo jest zgrupowany w tabeli CoC wraz z Elverumem i Lobbenem.
40.
Stefan Hula (Polska) / 29.09.1986 – 160 punktów (5+1/5/4 – Vikersund 2) – WC – raczej epizodyczne starty na drugim froncie. Jednak to podstawowy zawodnik naszej ekipy.
40.
Danny Queck (Niemcy) / 17.09.1989 – 160 punktów (22+2/15/10 – Rovaniemi 1) – FIS, wc – bardzo wiele tych startów ma Queck(nawet zważywszy, że jeden mu wypadł), ale wyniki takie sobie – najlepszy start zanotował na samym pocz±tku sezonu.
38.
Akseli Kokkonen (Norwegia) / 27.02.1984 – 170 punktów (11+1/9/6 – Wisła 1) – WC – lubiany u nas Norwego-Fin nie potrafi jako¶ nawi±zać do czasów, w których był kiedy¶ 19 w klasyfikacji generalnej P¦. Póki co nie pomogła mu zmiana reprezentacja.
38.
Christian Ulmer (Niemcy) / 19.08.1984 – 170 punktów (17+1/13/5 – Kuusamo 2) – FIS, wc – trochę podreperował sobie statystyki niezłymi startami na koniec sezonu.
37.
Martin Cikl (Czechy) / 17.08.1987 – 176 punktów (5+1/4/3 – Bischofschofen 1) – WC – kolejny zawodnik, którego kariera nie rozwija się tak szybko, jakby się tego można po nim spodziewać. Z drugiej strony. Gdzie był Jakub Janda w wieku 23 lat?
36.
Roman Siergiejewicz Trofimow (Rosja) / 19.11.1989 – 178 punktów (21/7/7 – Brotterode 1 & Oslo 2) – FIS, wc – zawodnik, o którym każdy wie, jak jego ojciec ma na imię, skakał często, choć jego wyniki były bardzo nierówne. Obok całkiem niezłych trafiło mu się wiele fatalnych. Ostatnio coraz czę¶ciej w zawodach wyższej rangi wystawiany.
35.
Marcin Bachleda (Polska) / 04.09.1982 – 190 punktów (9+1/8/4 – Kuusamo 2) – WC – od wielu lat Bachleda skacze, zawsze ociera się o pierwsz± reprezentację Polski. Czasem udaje mu się wypa¶ć całkiem nieĽle, jednak chyba czego¶ mu do klasy międzynarodowej brakuje.
34.
Felix Schoft (Niemcy) / 06.07.1990 – 195 punktów (13+2/8/3 – Otepää 2) – FIS, wc – do¶ć przeciętny Niemiec potrafił w estońskich zawodach stan±ć na podium. Nie wspominałbym o tym, ale awansował na nie z miejsca 26, co ma swoj± wagę.
33.
Jernej Damjan (Słowenia) / 28.05.1993 – 200 punktów (6/6/3 – Otepää 2) – WC – do¶wiadczony Słoweniec w tym samym konkursie w Otepää podzielił podium z Schoftem. W tym do¶ć surrealistycznym konkursie był jedynym, który oddał dwa w zasadzie równe skoki. Pocz±tek sezonu przeczekał w CoC, potem już jednak skakał w Pucharze ¦wiata.
31.
Dejan Judez (Słowenia) / 02.08.1990 – 217 punktów (18+1/12/6 – Rovaniemi 1) – FIS – Judezowi należałoby aż dwa starty odj±ć. Podobnie jak u Quecka w¶ród wielu startów najlepszym był ten pierwszy.
31.
Stefan Hayböck (Austria) / 27.08.1989 – 217 puntków (16+3/11/7 – Otepää 1) – FIS – starszy i słabszy z braci Hayböcków de facto zanotował 15 startów. Ciekawe kiedy i czy w ogóle osi±gnie kiedy¶ klasę pozwalaj±c± startować mu w P¦.
30.
Stephan Hocke (Niemcy) / 20.10.1983 – 236 punktów (8/7/2 – Otepää 1) – fis, WC – skoczek cierpi±cy na syndrom debiutu(nie ma takiej jednostki chorobowej, ale chyba wiadomo, o co chodzi). Stał dwa razy na podium(jeszcze był trzeci w drugim Rovaniemi), wrócił do P¦ z kilkoma dobrymi rezultatami, ale jest cieniem skoczka sprzed 8 lat i tak już raczej zostanie.
29.
Rok Urbanc (Słowenia) / 28.02.1985 – 241 punktów (15+2/12/5 – Otepää 1 & Iron Mountain 1) – wc – fuksiarz wszech czasów z Zakopanego lepiej czuje się jednak w zawodach niższej rangi. I tu jest jego miejsce.
28.
Matic Kramarsić (Słowenia) / 02.02.1990 – 243 punktów (20+1/12/1 – OTEPÄÄ 1) – stały bywalec zawodów drugoligowych. Startów sklasyfikowanych miał de facto dziewiętna¶cie i na ogół lokował się na miejscu „¶redniaków”, ale w Otepää zaskoczył wielu zwyciężaj±c.
27.
Grzegorz Miętus (Polska) / 20.02.1993 – 247 punktów (15+1/11/1 – OTEPÄÄ 2) – FIS, WC – młodziutki Polak wygrał konkurs w Estonii w warunkach do¶ć niesamowitych. Po pierwszej serii był bowiem osiemnasty, a wygrał ze spor± przewag±! Czego¶ takiego najstarsi górale nie pamiętaj± i ciężko będzie to powtórzyć przy nowych przepisach. PóĽniej kilka razy dobrze zaprezentował się w P¦. Warto dodać, że jest raptem 1,5 roku starszy od Murańki, co po raz kolejny prowadzi do wniosku, że ten sezon może być dla Klemensa decyduj±cy. Ale o tym wszak już pisałem.
26.
Thomas Thurnbichler (Austria) / 19.06.1989 – 251 punktów (17+2/13/3 – Sapporo 2) – FIS – lata mijaj±, a Thomas Thurnbichler wci±ż głównie pamiętany jest z powodu podwójnego skoku w 2003 roku w Bischofschofen. To chyba za mało…
25.
Dawid Kubacki (Polska) / 12.03.1990 – 263 punktów (18/14/4 – Zakopane 2) – FIS, wc – bodaj największa rewelacja Letniej Grand Prix 2010 w Pucharze Kontynentalnym radził sobie również całkiem udatnie.
24.
Diego Dellasega (Włochy) / 05.12.1990 – 288 punktów (10+1/9/1 – SAPPORO 2) – FIS, wc – niespodziewany medalista Mistrzostw ¦wiata Juniorów był równie niespodziewanym zwycięzc± zawodów w Sapporo.
23.
Maximilian Mechler (Niemcy) / 03.01.1984 – 290 punktów (11+1/10/1 – ENGELBERG 1) – FIS, WC – następna niespełniona nadzieja z Niemiec, której zostało realizowanie się w Pucharze Kontynentalnym(jednakowoż czasem dostaje szanse zrobienia czego¶ więcej).
22.
Maciej Kot (Polska) / 09.06.1991 – 302 punkty (13/8/2 – Sapporo 1 & Zakopane 1) – wc – niezbyt udane starty w P¦, za to tutaj błyszczał.
21.
Vegard Haukø Sklett (Norwegia) / 10.02.1986 – 306 punktów (14+1/12/4 – Oslo 1) – WC – Norweg, który w¶ród wielu meteorów nagle wybił się nawet na poziom Pucharu ¦wiata.
CDN