Puchar Kontynentalny Subiektywnie i Przeglądowo cz. 2

Kalendarz zawodów

grudzień 2019

Najbliższe zawody

13.12.2019, godz. 16:00

Notodden HS-98

FIS Cup

Idziemy w górę. Ta część to zawodnicy z miejsc 21-80 w Pucharze Kontynentalnym. Tu można znaleźć nadzieje, skoczków o sławie nieco przebrzmiałej oraz i takich, którzy "zabłądzili" tu z Pucharu Świata.

Zakłady bukmacherskie przez internet | Fortuna - Legalny Bukmacher

80. Kazuyoshi Funaki (Japonia) / 27.04.1975 – 45 punktów (6/2/9 – Sapporo 3) – FIS, wc – Kazuyoshi zaznacza, że jeszcze na mapie światowych skoków istnieje. Przy czym nie są to próby nad wyraz udane.
80. Kazuya Yoshioka (Japonia) / 09.09.1978 – 45 punktów (3/3/13 – Sapporo 1) – FIS, WC – w zasadzie to samo mogę napisać o jego koledze z drużyny, przy czym nigdy nie był on aż tak dobry jak Funaki, za to teraz skacze chyba ciut lepiej. No ale to kwestia wieku. Funaki ma 35 lat, a Yoshioka zaledwie 32.
79. Ville Larinto (Finlandia) / 11.04.1990 – 48 punktów (2/2/10 – Rovaniemi 1) – WC – taki start na rozgrzewkę w Rovaniemi.
77. Thomas Lackner (Austria) / 09.04.1993 – 49 punktów (4+2/3/11 – Bischofschofen 2) – FIS – równie dobrze przyszłość może być przed nim, jak i może być kolejnym zmarnowanym talentem. Ciężko powiedzieć póki co.
77. Olli Muotka (Finlandia) / 14.08.1988 – 49 punktów (6/4/15 – Vikersund 2) – WC – próbowany też w PŚ, ale póki co nie jest to jeszcze światowa czołówka.

75. Anders Fannemel (Norwegia) / 13.05.1991 – 51 punktów (3+1/2/6 – Neustadt 1) – FIS, WC – potrafił nawet zmieścić się w „10” w konkursie PŚ, ale nie skakał za często w żadnym, z trzech cykli.
75. Balthasar Schneider (Austria) / 27.11.1984 – 51 punktów (8+2/6/18 – Neustadt 1) – FIS – tu nie mam takich wątpliwości, jak w przypadku Lacknera. Przegródka w katalogu skoczków: zmarnowane talenty.
72. Nicholas Alexander (USA) / 24.08.1988 – 52 punkty (3+1/3/10 – Bischofschofen 2) – FIS, wc – za słaby na PŚ, choć tu radzi sobie całkiem udatnie. Nie ma zbyt wielu punktów, gdyż wbrew logice za często był do zawodów najwyższej rangi zgłaszany.
72. Cestimir Kozisek (Czechy) / 09.11.1991 – 52 punkty (11+2/4/10 – Brotterode 2) – FIS – typowy kontynentalowiec, w tym sezonie jednak słabo. Zwłaszcza początek fatalny. I to nawet, jeśli dodam, że w jednym z konkursów nie został sklasyfikowany.
72. Atle Pedersen Roensen (Norwegia) / 13.08.1988 – 52 punkty (5/3/8 – Oslo 2) – fis, WC – myląca może być kontastacja, że zdobywał punkty wszędzie, poza FIS Cup. Tam bowiem nie wystąpił w jedynym konkursie, do którego został zgłoszony. Ot, ciekawostka.
71. Marinus Kraus (Niemcy) / 13.02.1991 – 53 punkty (7+2/4/13 – Kranj 2) – FIS

69. Johan Martin Brandt (Norwegia) / 24.12.1987 (11/4/11 – Zakopane 1) – FIS – skąd tylu tych Norwegów-meterów? Zastanawiam się nie od dziś. Należy odjąć mu jeden ze startów.
69. David Winkler (Niemcy) / 27.06.1989 – 59 punktów (6+1/3/10 – Zakopane 2) – FIS – jeden z lepszych FIS Cupowców tu radził sobie w miarę nieźle, pewnie to na razie szczyt jego możliwości.
68. Kamil Stoch (Polska) / 25.05.1987 – 60 punktów (1/1/3 – Wisła 1) – WC – prestiżowy start na otwarcie międzynarodowe skoczni w Wiśle, stąd obecność Kamila tutaj. Fakt porażki z Manuelem Fettnerem w tymźe konkursie może dziwić.
67. Stephan Leyhe (Niemcy) / 05.01.1992 – 65 punktów (10+2/6/13 – Bischofschofen 2) – FIS, wc – młodych Niemców dobrych w konkursach drugorzędnych jest niemal tylu, ilu Norwegów amatorów.
66. Kevin Horlacher (Niemcy) / 24.09.1989 – 71 punktów (16+2/6/8 – Neustadt 1) – FIS – spora aktywność nie przełożyła się na dobre wyniki.

65. Rok Mandl (Słowenia) / 18.07.1988 – 74 punktów (12+2/7/14 – Zakopane 1) – fis
64. Daniel Lackner (Austria) / 26.05.1987 – 77 punktów (10+1/5/10 – Vikersund 2) – FIS – jeden start należałoby skreślić. Ciekawe, że obaj Lacknerzy prezentują bardzo podobną klasę i nie należą jeszcze do skoczków rozpoznawalnych.
63. Krzysztof Miętus (Polska) / 08.03.1991 – 80 punktów (5+1/4/7 – Oslo 1) – WC – startował raczej pod koniec sezonu, kiedy nieco obniżył loty w PŚ.
62. Kimmo Yliriesto (Finlandia) / 28.01.1983 – 89 punktów (10+1/5/7 – Sapporo 3) – WC – Kimmo lubi chyba japońskie konkursy. Jeden start do wymazania(w przyszłym sezonie chyba jakoś tą informację do zestawień włączę, bo nie chce mi się za każdym razem tego pisać, a i zmieniać zapis statystyczny w środku opracowań tak głupio).
61. Florian Horst (Niemcy) / 03.05.1990 – 90 punktów (15+3/10/11 – Zakopane 2) – fis – skakał i skakał młody Niemiec i tak blisko było miejsca w pierwszej „10”, ale nie zostało mu to dane, niestety.

59. Klemens Murańka (Polska) / 31.08.1994 – 91 punktów (9+1/8/12 – Zakopane 1) – FIS, wc – młody Murańka już skończył 16 lat(choć w sezonie omawianym był 15 latkiem) i dlatego chyba już czas, by z nadziei polskich skoków powoli przeistaczał się w zawodnika aspirującego o miejsce w kadrze A. Z drugiej strony pamiętajmy, że polscy skoczkowie nieco później, niż choćby Austriacy dochodzą do formy(patrz choćby Stoch czy Kubacki). W każdym razie karierę Klemensa(pora powoli już pełnym imieniem będzie go nazywać) śledzę z wielkim zainteresowaniem i sympatią.
59. Rune Velta (Norwegia) / 19.07.1989 – 91 punktów (6/3/5 – Oslo 2) – wc
58. Arthur Pauli (Austria) / 14.05.1989 – 92 punkty (12+1/6/6 – Bischofschofen 1) – fis – po kontuzji kariera Arthura uległa jednak załamaniu.
57. Władimir Zografski (Bułgaria) / 14.07.1993 – 96 punktów (6/4/9 – Bischofschofen 1 & 2) – wc – a to zawodnik, któremu kibicuje szczególnie. Ma papiery na wielkie skakanie(co pokazał w LGP), poza tym reprezentuje kraj, w którym jestem zakochany, a który przez lata był białą plamą na mapie skoków narciarskich. De facto sklasyfikowany 5 razy.
56. Adam Małysz (Polska) / 03.12.1977 – 100 punktów (1+1/1/1 – WISŁA 1) – WC – ech opuścił nam się ten Małysz, kiedyś zwyciężał w PŚ, a teraz ledwie 56 pozycja w Pucharze Kontynentalnym! Oczywiście… jeśli ktoś weźmie te słowa na poważnie, lepiej by zastanowił się nad swoim postrzeganiem rzeczywistości. W Wiśle Małysz nie mógł nie wystąpić i nie mógł nie wygrać.

55. Roberto Dellasega (Włochy) / 15.06.1990 – 102 punkty (6+1/5/4 – Engelberg 1) – WC – wydaje się być słabszy z wcale-nie-braci Dellasega, ale to on ma punkty PŚ w karierze.
54. Rok Zima (Słowenia) / 07.08.1988 – 112 punktów (13+3/8/8 – Wisła 1) – fis – kolejny zawodnik, któremu odjąć należałoby jeden start. Dość perspektywiczny skoczek, co pokazują letnie zawody.
53. Anze Damjan (Słowenia) / 11.09.1987 – 117 punktów (16+2/7/4 – Rovaniemi 2) – sezon zaczął z wysokiego pułapu i w Rovaniemi o mały włos stanął na podium, ale później było już o wiele słabiej.
52. Luka Leban (Słowenia) / 17.09.1992 – 118 punktów (10+2/7/6 – Zakopane 1)
51. Mario Innauer (Austria) / 10.01.1990 – 120 punktów (6/6/3 – Otepää 1) – FIS, WC – wydaje się, że Innauer nie do końca pokłada nadzieje ojca i kibiców. Choć z drugiej strony nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.

50. Borek Sedlak (Czechy) / 15.06.1981 – 122 punkty (7+1/6/3 – Neustadt 1) – WC – doświadczony Czech, którego jednak głównie skacze w zawodach rangi najwyższej(choć nie notuje w nich jakichś rewelacyjnych wyników.
49. Jaka Hvala (Słowenia) / 28.05.1990 – 123 punkty (10+2/9/4 – Kranj 1) – w Kranju prowadził nawet po pierwszej serii, ale w drugiej nie uniósł tego ciężaru.
47. Björn Koch (Austria) / 24.01.1993 – 124 punkty (5+1/4/2 – Neustadt 1) – FIS – w Neustadt zaskoczył miejscem na podium, nie jest to bowiem jeszcze zawodnik, po którym można się tego spodziewać.
47. Kai Kovaljeff (Finlandia) / 08.08.1985 – 124 punkty (10/5/4 – Otepää 4) – WC – skoczek raczej klasy kontynentalnej, choć też w PŚ notował punkty.
46. Antonin Hajek (Czechy) / 12.02.1987 – 127 punktów (4/3/2 – Engelberg 2) – FIS, WC – po dobrych startach w omawianym cyklu „zaczepił się” w PŚ i już tak pozostał.

45. Akira Higashi (Japonia) / 07.01.1972 – 128 punktów (3/3/1 – SAPPORO 3) – FIS, WC – Higashi skakał już w czasach, w których wielu omawianych tu skoczków jeszcze się nie urodziło. I to dużo świadczy o sympatycznym Japończyku.
44. Kim Rene Elverum Sorsell (Norwegia) / 06.10.1988 – 129 punktów (16+1/8/7 – Zakopane 2) – wc – Kim robi na złość licznym fankom i mniej licznym fanom jego talentu, bo jakoś nie umie dać sobie powiedzieć, że jest dobrym skoczkiem.
43. Thomas Lobben (Norwegia) / 03.05.1983 – 136 punktów (11+2/8/8 – Iron Mountain 1) – a Lobben to już w ogóle skakać nie powinien. Bo jak na ilość lat kariery (zdecydowanie ponad 10) brak JAKIEGOKOLWIEK dobrego startu(w sensie Pucharu Świata) stawia pod znakiem zapytania sensowność uprawiania tego sportu przez Norwega.
42. Kenneth Gangnes (Norwegia) / 15.05.1989 – 138 punktów (8+2/7/4 – Brotterode 2) – WC – cóż, Gangnes ma jakiś potencjał, ale wydaje mi się, że nieprzypadkowo jest zgrupowany w tabeli CoC wraz z Elverumem i Lobbenem.

40. Stefan Hula (Polska) / 29.09.1986 – 160 punktów (5+1/5/4 – Vikersund 2) – WC – raczej epizodyczne starty na drugim froncie. Jednak to podstawowy zawodnik naszej ekipy.
40. Danny Queck (Niemcy) / 17.09.1989 – 160 punktów (22+2/15/10 – Rovaniemi 1) – FIS, wc – bardzo wiele tych startów ma Queck(nawet zważywszy, że jeden mu wypadł), ale wyniki takie sobie – najlepszy start zanotował na samym początku sezonu.
38. Akseli Kokkonen (Norwegia) / 27.02.1984 – 170 punktów (11+1/9/6 – Wisła 1) – WC – lubiany u nas Norwego-Fin nie potrafi jakoś nawiązać do czasów, w których był kiedyś 19 w klasyfikacji generalnej PŚ. Póki co nie pomogła mu zmiana reprezentacja.
38. Christian Ulmer (Niemcy) / 19.08.1984 – 170 punktów (17+1/13/5 – Kuusamo 2) – FIS, wc – trochę podreperował sobie statystyki niezłymi startami na koniec sezonu.
37. Martin Cikl (Czechy) / 17.08.1987 – 176 punktów (5+1/4/3 – Bischofschofen 1) – WC – kolejny zawodnik, którego kariera nie rozwija się tak szybko, jakby się tego można po nim spodziewać. Z drugiej strony. Gdzie był Jakub Janda w wieku 23 lat?
36. Roman Siergiejewicz Trofimow (Rosja) / 19.11.1989 – 178 punktów (21/7/7 – Brotterode 1 & Oslo 2) – FIS, wc – zawodnik, o którym każdy wie, jak jego ojciec ma na imię, skakał często, choć jego wyniki były bardzo nierówne. Obok całkiem niezłych trafiło mu się wiele fatalnych. Ostatnio coraz częściej w zawodach wyższej rangi wystawiany.

35. Marcin Bachleda (Polska) / 04.09.1982 – 190 punktów (9+1/8/4 – Kuusamo 2) – WC – od wielu lat Bachleda skacze, zawsze ociera się o pierwszą reprezentację Polski. Czasem udaje mu się wypaść całkiem nieźle, jednak chyba czegoś mu do klasy międzynarodowej brakuje.
34. Felix Schoft (Niemcy) / 06.07.1990 – 195 punktów (13+2/8/3 – Otepää 2) – FIS, wc – dość przeciętny Niemiec potrafił w estońskich zawodach stanąć na podium. Nie wspominałbym o tym, ale awansował na nie z miejsca 26, co ma swoją wagę.
33. Jernej Damjan (Słowenia) / 28.05.1993 – 200 punktów (6/6/3 – Otepää 2) – WC – doświadczony Słoweniec w tym samym konkursie w Otepää podzielił podium z Schoftem. W tym dość surrealistycznym konkursie był jedynym, który oddał dwa w zasadzie równe skoki. Początek sezonu przeczekał w CoC, potem już jednak skakał w Pucharze Świata.
31. Dejan Judez (Słowenia) / 02.08.1990 – 217 punktów (18+1/12/6 – Rovaniemi 1) – FIS – Judezowi należałoby aż dwa starty odjąć. Podobnie jak u Quecka wśród wielu startów najlepszym był ten pierwszy.
31. Stefan Hayböck (Austria) / 27.08.1989 – 217 puntków (16+3/11/7 – Otepää 1) – FIS – starszy i słabszy z braci Hayböcków de facto zanotował 15 startów. Ciekawe kiedy i czy w ogóle osiągnie kiedyś klasę pozwalającą startować mu w PŚ.

30. Stephan Hocke (Niemcy) / 20.10.1983 – 236 punktów (8/7/2 – Otepää 1) – fis, WC – skoczek cierpiący na syndrom debiutu(nie ma takiej jednostki chorobowej, ale chyba wiadomo, o co chodzi). Stał dwa razy na podium(jeszcze był trzeci w drugim Rovaniemi), wrócił do PŚ z kilkoma dobrymi rezultatami, ale jest cieniem skoczka sprzed 8 lat i tak już raczej zostanie.
29. Rok Urbanc (Słowenia) / 28.02.1985 – 241 punktów (15+2/12/5 – Otepää 1 & Iron Mountain 1) – wc – fuksiarz wszech czasów z Zakopanego lepiej czuje się jednak w zawodach niższej rangi. I tu jest jego miejsce.
28. Matic Kramarsić (Słowenia) / 02.02.1990 – 243 punktów (20+1/12/1 – OTEPÄÄ 1) – stały bywalec zawodów drugoligowych. Startów sklasyfikowanych miał de facto dziewiętnaście i na ogół lokował się na miejscu „średniaków”, ale w Otepää zaskoczył wielu zwyciężając.
27. Grzegorz Miętus (Polska) / 20.02.1993 – 247 punktów (15+1/11/1 – OTEPÄÄ 2) – FIS, WC – młodziutki Polak wygrał konkurs w Estonii w warunkach dość niesamowitych. Po pierwszej serii był bowiem osiemnasty, a wygrał ze sporą przewagą! Czegoś takiego najstarsi górale nie pamiętają i ciężko będzie to powtórzyć przy nowych przepisach. Później kilka razy dobrze zaprezentował się w PŚ. Warto dodać, że jest raptem 1,5 roku starszy od Murańki, co po raz kolejny prowadzi do wniosku, że ten sezon może być dla Klemensa decydujący. Ale o tym wszak już pisałem.
26. Thomas Thurnbichler (Austria) / 19.06.1989 – 251 punktów (17+2/13/3 – Sapporo 2) – FIS – lata mijają, a Thomas Thurnbichler wciąż głównie pamiętany jest z powodu podwójnego skoku w 2003 roku w Bischofschofen. To chyba za mało…

25. Dawid Kubacki (Polska) / 12.03.1990 – 263 punktów (18/14/4 – Zakopane 2) – FIS, wc – bodaj największa rewelacja Letniej Grand Prix 2010 w Pucharze Kontynentalnym radził sobie również całkiem udatnie.
24. Diego Dellasega (Włochy) / 05.12.1990 – 288 punktów (10+1/9/1 – SAPPORO 2) – FIS, wc – niespodziewany medalista Mistrzostw Świata Juniorów był równie niespodziewanym zwycięzcą zawodów w Sapporo.
23. Maximilian Mechler (Niemcy) / 03.01.1984 – 290 punktów (11+1/10/1 – ENGELBERG 1) – FIS, WC – następna niespełniona nadzieja z Niemiec, której zostało realizowanie się w Pucharze Kontynentalnym(jednakowoż czasem dostaje szanse zrobienia czegoś więcej).
22. Maciej Kot (Polska) / 09.06.1991 – 302 punkty (13/8/2 – Sapporo 1 & Zakopane 1) – wc – niezbyt udane starty w PŚ, za to tutaj błyszczał.
21. Vegard Haukø Sklett (Norwegia) / 10.02.1986 – 306 punktów (14+1/12/4 – Oslo 1) – WC – Norweg, który wśród wielu meteorów nagle wybił się nawet na poziom Pucharu Świata.

CDN

« wrzesień 2010 - wszystkie artykuły

Komentarze

kibic 147

@Jarek, Piotr
no Klimek tamten skok na Krokwi oddał w 10. urodziny 6 lat temu, na video słychać w tle głos ,,chłopak ma dziewięć lat'' :) trudno się dziwić, że media się nim zainteresowały, gorzej, że niektóre osoby celowo wywoływały zainteresowanie dziennikarzy i to Klemens chyba źle wspomina (,,myślę, że jak jest ciszej to jest zdecydowanie fajniej'') o tym, że zniósł to b.wytrwale świadczy fakt, że jak dotąd nie miał ż a d n e g o słabego sezonu r e s p e c t

(11.10.2010, 19:01)

fan skoków

Znowu parę słów ode mnie:
Funaki i Yoshioka: 2 zawodnicy z przeszłością (zwłaszcza Funaki) w zawodach w najwyższej rangi. Obaj nieźle się zaprezentowali w LGP.
Larinto: coś Fińscy skoczkowie z miejsc 14-15 PŚ następny sezon mają słaby, a czasem nawet kiepski, Larinto to potwierdził.
Muotka: może jeszcze nic wielkiego nie osiągnął w PŚ, ale brązowego medalu MŚL nikt mu nie zabierze, kiedy to Rutkowskiego puszczono w złych warunkach,a jego przetrzymano na belce.
Schneider: sukcesy w COC ongiś, ale w PŚ chyba najlepiej 14. w Innsbrucku 2003. Zgadzam się, chyba już nic z niego nie będzie.
Alexander: pamiętam, że dobrze skakał rok temu w LGP, ale nie przeniosło to się na zimę.
Roensen: pamiętam, że miał wśród forumowiczek tej strony fankę, ale poza tym dla mnie to skoczek prawie anonimowy.
Murańka: jak wszyscy mam nadzieję, że coś z niego będzie, ale myślę że ten rozgłos na początku, po skoku ponad 130 metrowym w Zakopanem był niepotrzebny.
Zografski: cieszą mnie również wyniki z LGP, byle żeby nie był kolejnym skoczkiem z kraju słabego, któremu coś się udało w LGP. Sensacyjnie skakał na MŚJ w Hinterzarten.
Roberto Dellasega: dziękuje za informację, zawsze myślałem, że bracia. To jest niespodziewane dla mnie, że to on ma punkty PŚ, a nie Diego.
Innauer: i tak lepszy sezon niż poprzednie.
Björn Koch: czy to krewny Martina??
Higashi: podobnie do 2 rodaków z początku.
Gangnes: dostawał szansę w PŚ, ale bez sukcesów.
Cikl: też po nim się więcej spodziewałem.
Bachleda: a tak dobrze zaczął sezon, szkoda.
Hocke: co się z nim dzieje?? Od sezonu 2001/2002, miał niezłe sezony: 2004/2005 i 2008/2009, był w Sapporo na MŚ. Szkoda mi go, bo go lubię.

Skoczkowie, z dużą ilością startów:
Kozisek
Brand t
Leyhe
Horlacher: nadzieja Niemców, ale niespełniona na razie.
Mandl
Daniel Lackner: myślałem, że będzie coś z niego więcej.
Yliriesto: wielokrotnie punktował w PŚ, ale raczej w III dziesiątce. Chyba przeciętniak.
Horst
Pa uli: szkoda mi go, lubiłem go.
Zima
Anze Damjan
Leban
Hvala
Kovaljeff: nadzieja Finów, myślałem, że coś z niego będzie, ale stary jeszcze nie jest.
Elverum Sorsell: podobnie jak Kovaljeff tylko, że u Norwegów.
Lobben: kontynentalowiec z sukcesami ongiś, żadnych sukcesów w PŚ.
Queck: aż 22 starty i mało punktów.
Kokkonen: chyba już nic z niego nie będzie jak i z Lindstroema, a szkoda.
Ulmer: więcej się po nim spodziewałem, ale to chyba jednak słabeusz.
Trofimov: jedyny z poza podstawowej 5 Rosjan, który rokuje jakieś nadzieje.
Schoft: jedna z wielu nadziei niemieckich skoków, ale nie rokuje zbyt dobrze.
Judez
Stefan Hayboeck: a jego brat dużo lepszy, a ten mu nie dorównuje.
Urbanc: ale wygranej i świetnego skoku już mu nikt nie odbierze.
Kramarsić
Gr zegorz Miętus: w PŚ w Niemczech ładnie skakał, nawet wydawało się, że na ZIO pojechał nie ten Miętus co trzeba. No i ta niesamowita wygrana w COC. Myślę, że będą z niego jeszcze ludzie.
Thomas Thurnbichler: chyba już nic z niego nie będzie.
Kubacki: oby dalej skakał jak tego lata.
Diego Dellasega: myślałem, że tak jak Zografski spadnie po II serii w Hinterzarten, a jednak, brawo.
Mechler: szkoda mi go, chyba już nic z niego nie będzie. Ale też nikt mu już nie odbierze wygranej w Willingen 2005 i podium w Trondheim 2003.
Maciej Kot: jak to możliwe, że potrafi czasem wręcz rewelacyjnie skakać w LGP, a w PŚ wciąż nie zapunktował.
Sklett: kolejna nadzieja Norwegów.

Z sukcesami w PŚ, lub skaczący z PŚ, wyjątkowo w tu:
Stoch
Krzysztof Miętus
Małysz
SedlakHajek
Hula
Jernej Damjan

(01.10.2010, 19:19)

fan skoków

XIII.MŚJ:
Stryn 2004: nie pojechał na MŚJ.
Rovaniemi 2005: 4. miejsce drużynowo (skakał jako czwarty) i 2. miejsce indywidualnie (1. wśród Austriaków).
Kranj 2006: 21. miejsce indywidualnie (3. wśród Austriaków) i 1. miejsce drużynowo (skakał jako trzeci).
Tarvisio/Planica 2007: 20. miejsce indywidualnie (4. wśród Austriaków) i 11. miejsce w drużynie (skakał jako drugi).
Razem: 6 startów raz najlepszy wśród Austriaków 2 medale (1 1 0).
XXIV.ZIO:
Turyn 2006-Vancouver 2010: nie pojechał na ZIO.
Razem: 0 startów 0 medali (0 0 0).
XXV.MŚ:
Oberstdorf 2005-Sapporo 2007-Liberec 2009-Oslo-Holmenkollen 2011: nie pojechał na MŚ.
Razem: 0 startów 0 medali (0 0 0).
XXVI. MŚ w lotach:
Planica 2004-Kulm 2006: nie pojechał na MŚL.
Oberstdorf 2008: pojechał na MŚL, ale nie wystartował w żadnym konkursie.
Planica 2010: nie pojechał na MŚL.
Razem: 0 startów 0 medali (0 0 0).

(01.10.2010, 13:34)

fan skoków

XIV.PŚ w lotach:
2003/2004-2005/200 6: nie startował.
2006/2007: 30. miejsce 18 pkt. (6. wśród Austriaków).
2007/2008: 26. miejsce 24 pkt. (6. wśród Austriaków).
2008/2009-201 0/2011: nie startował.
Razem: 2 razy sklasyfikowany 0 zwycięstw jedno 26. miejsce ani razu najlepszy wśród Austriaków dwa razy 6. u nich 42 pkt.
XV.FIS Team Tour:
2004-2008: FTT nie odbywał się.
2009-2011: nie startował.
Razem: 0 razy dawał punkty do FTT.
XVI.LGP:
2003-200 4: nie startował.
2005-2006: niesklasyfikowany.
2007: 67. miejsce 0 zwycięstw 14 pkt. (8. wśród Austriaków).
2008-2010: nie startował.
Razem: 1 raz sklasyfikowany 0 zwycięstw jedno 67. miejsce 0 zwycięstw w konkursach ani razu najlepszy wśród Austriaków raz 8. u nich 14 pkt.
XVII.Udział w konkursach drużynowych w LGP i w PN:
2003: nie startował w drużynówce oraz nie dawał punktów do PN.
2004: nie startował w drużynówkach oraz nie dawał punktów do PN.
2005-2006: nie startował w drużynówce oraz nie dawał punktów do PN.
2007: nie startował w drużynówce oraz 1. miejsce w PN.
2008-2010: nie startował w drużynówce oraz nie dawał punktów do PN.
Razem: 0 razy startował w drużynówkach 0 zwycięstw 1 raz dawał punkty do PN 1 zwycięstwo w PN.
XVIII.Puchar 4 Narodów:
2003-2005: P4N nie odbywał się.
2006: niesklasyfikowany.
2007: 42. miejsce 386,7 pkt. (6. wśród Austriaków).
2008-2010: nie startował.
Razem: 1 raz sklasyfikowany 0 zwycięstw jedno 42. miejsce ani razu najlepszy wśród Austriaków raz 6. u nich 386,7 pkt.
XIX.COC:
2003/200 4: nie startował.
2004/2005: 133. miejsce 10 pkt. (18. wśród Austriaków).
2005/2006: 45. miejsce 130 pkt. (11. wśród Austriaków).
2006/2007: 5. miejsce 521 pkt. (4. wśród Austriaków).
2007/2008: nie startował.
2008/2009: 116. miejsce 22 pkt. (16. wśród Austriaków).
2009/2010: 58. miejsce 92 pkt. (13. wśród Austriaków).
2010/2011: nie startował.
Razem: 5 razy sklasyfikowany 0 zwycięstw jedno 5. miejsce ani razu najlepszy wśród Austriaków raz 4. u nich 775 pkt.
XX.Letni COC:
2003-2005: nie startował.
2006: 22. miejsce 88 pkt. (8. wśród Austriaków).
2007: 39. miejsce 47 pkt. (9. wśród Austriaków).
2008: 69. miejsce 26 pkt. (15. wśród Austriaków).
2009: 99. miejsce 2 pkt. (13. wśród Austriaków).
2010: 110. miejsce 1 pkt. (12. wśród Austriaków)- przed 2 ostatnimi konkursami w Wiśle.
Razem: 5 razy sklasyfikowany 0 zwycięstw jedno 22. miejsce ani razu najlepszy wśród Austriaków raz 8. u nich 164 pkt.
XXI.FC:
2003/2004 -2004/2005: FC nie odbywało się.
2005/2006: 104. miejsce 45 pkt. (16. wśród Austriaków).
2006/2007: 25. miejsce 100 pkt. (10. wśród Austriaków).
2007/2008-200 8/2009: nie startował.
2009/2010: 8. miejsce 330 pkt. (1. wśród Austriaków).
2010/2011: 42. miejsce 48 pkt. (7. wśród Austriaków)- po 6 konkursach lata.
Razem: 4 razy sklasyfikowany 0 zwycięstw jedno 8. miejsce raz najlepszy z Austriaków 523 pkt.
XXII.Letni FC:
2003-2004: LFC nie odbywało się.
2005: nie startował.
2006: 1. miejsce w Garmisch-Partenkirchen 100 pkt.
2007-2008: nie startował.
2009: 13. miejsce i 71. miejsce w Val di Fiemme, 7. miejsce i 68. miejsce w Oberwiesenthal oraz 5. miejsce i 22. miejsce w Einsiedeln 110 pkt.
2010: 11. miejsca w Villach 48 pkt.
Razem: 9 razy startował 1 zwycięstwo 258 pkt.

(01.10.2010, 13:34)

fan skoków

Kariera Pauliego uległa załamaniu, a parę dni temu została zakończona:
Kariera Arthura Pauliego:
I.Data urodzenia:
14 maja 1989.
II.Pseudonim:
Ar tl.
III.Klub:
SC Ehrwald.
IV.Trener osobisty:
Nie znam.
V.Pierwszy skok:
Nie znam.
VI.Debiut w reprezentacji:
2003.
V II.Debiut w PŚ:
Innsbruck 2007.
VIII.Pierwsze punkty PŚ:
Bischofshofen 2007.
IX.Rekord życiowy:
206,5 metra na I treningu przed konkursami lotów PŚ w Planicy 2007.
X.PŚ:
2003/2004- 2004/2005: nie startował.
2005/2006: niesklasyfikowany.
2006/20 07: 35. miejsce 0 zwycięstw 118 pkt. (9. wśród Austriaków).
2007/2008: 21. miejsce 0 zwycięstw 261 pkt. (6. wśród Austriaków).
2008/2009-201 0/2011: nie startował.
Razem: 2 razy sklasyfikowany 0 zwycięstw jedno 21. miejsce 0 zwycięstw w konkursach ani razu najlepszy wśród Austriaków raz 6. u nich 379 pkt.
XI.Udział w konkursach drużynowych PŚ i PN:
2003/2004-2005/2006: nie startował w drużynówkach oraz nie dawał punktów do PN.
2006/2007: 1. miejsce w Willingen (skakał jako trzeci) oraz 1. miejsce w PN.
2007/2008: nie startował w drużynówkach oraz 1. miejsce w PN.
2008/2009-2010/2011: nie startował w drużynówkach oraz nie dawał punktów do PN.
Razem: 1 raz startował w drużynówkach 1 zwycięstwo oraz 2 razy dawał punkty do PN 2 zwycięstwa w PN.
XII.TCS:
2003/2004 -2004/2005: nie startował.
2005/2006: niesklasyfikowany.
2006/20 07: 41. miejsce 355,7 pkt. (10. wśród Austriaków).
2007/2008: 17. miejsce 819,6 pkt. (4. wśród Austriaków).
2008/2009-201 0/2011: nie startował.
Razem: 2 razy sklasyfikowany 0 zwycięstw jedno 17. miejsce ani razu najlepszy wśród Austriaków raz 4. u nich 1175,3 pkt.
XIII.TN:
2004-200 7: nie startował.
2008: 28. miejsce 544,7 pkt. (7. wśród Austriaków).
2009-2011: nie startował.
Razem: 1 raz sklasyfikowany 0 zwycięstw jedno 28. miejsce ani razu najlepszy wśród Austriaków raz 7. u nich 544,7 pkt.

(01.10.2010, 13:33)

Lintunia

Drogi Jarku, odmłodziłeś właśnie Olliego Muotkę o cały miesiąc i to bez pomocy skalpela ;-)

A tak wogóle to fajne podsumowanie. Też kibicuję Zografskiemu. Może dzięki niemu coś się ruszy w bułgarskich skokach?

(30.09.2010, 17:12)

Jarek Gracka

@ piotr186

raczej chodzi mi o doradców nieformalnych, media itd. Niby formalnie nie mają wpływu na Klemensa, ale boję się, że w dobie dzisiejszej wszechwładzy mediów może sie za bardzo zasugerować. Niestety nie znam osobiście Murańki, więc nie wiem, jak to z nim jest. Ale non stop, słyszę, widzę, czytam o nim w takim tonie, jakby ciągle był 11 latkiem, który przeskoczył Krokiew.
Miejmy nadzieję, że to tylko mój pesymizm :)

(30.09.2010, 13:21)

piotr186

Drogi Jarku zgadzam się z tobą. Dzięki za wyjaśnienie. Masz rację że Klimek nie jest już dzieckiem. Co do tych doradców to jego jednym doradca jest ojciec i sądzę że na jego doradztwo Klimek źle jeszcze nie wyszedł..

(30.09.2010, 12:44)

Jarek Gracka

@piotr186

Panie Piotrze - Pan mnie źle zrozumiał! Wręcz przeciwnie! Uważam, że Klimek to świetny talent, który sporo osiągnie. Natomiast nie chcę, by w prasie, w mediach, wszędzie traktowano go jak cudowne dziecko(a niestety taki jest ton), tylko jako młodzieńca, którym się już stał. Nie chcę po prostu, by Klimek zmarnował swój talent przez złych doradców i tylko sugeruję, że dzieckiem już nie jest - bo nie jest. Jest świetnym talentem, który powinien powoli już do dorosłej kadry aspirować. Każdy talent rodzi wymagania.
Przepraszam, jeśli zostałem źle zrozumiany, bo komu jak komu, ale młodym polskim skoczkom kibicuję całym sercem!

(29.09.2010, 19:07)

prawdziwy talent

A teraz blokuje się rozwój Wolnego, Gąsienicy- Laskowego, Leji, Podżorskiego czy najmłodszego z nich Jarząbka uniemozliwiając im rozwój i blokując ile się tylko da starty w zawodach FIS. Czy powtórzą drogę przez mękę podobną do Byrta? A przeciez Leja, Laskowy czy Jarząbek to mogą być talenty na miarę Małysza bo podobnie jak on w dzieciństwie sa świetni nie tylko w skokach ale i kombinacji norweskiej.

(29.09.2010, 18:26)

piotr186

Nie rozumiem pastwienia się nad Klimkiem..... cóż on takiego złego zrobił?? Odważył się skoczyć 135 metrów na wielkiej krokwi w wieku 12 lat??? Myślę że talent Klimka jeszcze eksploduje. Cierpliwości.

(29.09.2010, 16:52)

prawdziwy talent

Niektórym można nawet podium załatwić na zawodach w Polsce (zawsze można poudawać że sprzęt poza wszystkimi normami nadaje się do skakania...). Tylko co z tego jak za granicą kichę odstawiają?

(29.09.2010, 16:28)

prawdziwy talent

Miarą talentu skoczka nie jest jego wiek, ale szybkośc z jaką awansuje. Czyli im krótszy odstęp czasowy od pierwszego startu w Fis Cup do podium Fis Cup i od pierwszego startu w PK, pierwszych punktów PK do podium PK i w miarę regularnych pierwszych dziesiątek a potem pierwsze starty w PŚ czy LGP i szybki awans w górę.
Miernotom to zajmuje całe lata dostając setki szans. Bardzo utalentowi skoczkowie jak Miętus czy Byrt robią to bardzo szybko.

(29.09.2010, 16:24)

Dodaj komentarz

Jesteś niezalogowany!
Zaloguj się lub komentuj jako gość

« regulamin komentowania »

Kategorie użytkowników

niezarejestrowany
zarejestrowany
redaktor
VIP

Puchar Kontynentalny Subiektywnie i Przeglądowo cz. 2

Kalendarium

Tego dnia w 2001 roku Polska zajęła trzecie miejsce w konkursie drużynowym w Villach

Najbliższe zawody

12 grudnia 2019 (czwartek)