Trzecia i ostatnia część to pierwsza dwudziestka skoków kobiecych. Tu nie ma przebacz, niewątpliwie jest to elita. Mimo to jednak widoczne jest tu pewne rozwarstwienie – między najlepszą trójką, a resztą zawodniczek wciąż widoczna jest przepaść nie do pokonania. Myślę jednak, że niebawem zwiększy się konkurencja, co będzie tylko pożytkiem dla kobiecych skoków.

20. Rieko Kanai (Japonia) / 04.11.1981 – 218 punktów (12/12/7 – Zao 1 & 2) – Rieko skakała często w zawodach, pod koniec swoich startów wśród rzeszy swoich rodaczek zanotowała dwie pozycje w pierwszej dziesiątce.

19. Sabrina Windmüller (Szwajcaria) / 13.10.1987 – 234 punkty (15+1/15/9 – Zakopane 2) – Szła z Bigną łeb w łeb (przez większość zespołu młodsza Windmüller była nawet lepsza), ale końcówka sezonu należała do niej – i Sabrina okazała się najlepszą ze Szwajcarek.

18. Elena Runggaldier (Włochy) / 10.07.1990 – 238 punktów (16+1/12/5 – Baiersbronn 1 & Ljubno 2) – niby mistrzynią świata juniorek Włoszka została przez przypadek, ale przecież przez cały sezon skakała na dobrym poziomie – w Ljubno po pierwszej serii przegrywała tylko z Danielą Iraschko, ale zabrakło nieco do podium. Startów tak naprawdę zanotowała 15 – w drugim Zakopanem wycofała się z konkursu.

17. Ayumi Watase (Japonia) / 18.07.1984 – 276 punktów (12/12/7 – Villach 1 & 2) – świetna latem, w zimie musiała uznać wyższość wielu konkurentek, ale radziła sobie całkiem udatnie.

16. Spela Rogelj (Słowenia) / 08.11.1994 – 277 punktów (16+1/16/8 – Ljubno 1) – to jeszcze bardzo młoda Słowenka, która przez cały sezon pokazywała się z dobrej strony. Wszystko jeszcze przed nią.

15. Sara Takanashi (Japonia) / 08.10.1996 – 312 punktów (13/12/3 – Zao 2) – jeszcze młodsza (ledwie 13 letnia!) Japonka nawet stanęła raz na podium i okazała się być najlepszą z całej jakże licznej japońskiej ekipy. Brawo!

14. Coline Mattel (Francja) / 03.11.1995 – 314 punktów (10+1/8/2 – Schoenwald-Schonach 2) – Niewiele starsza Francuzka skakała relatywnie rzadko, ale notowała przede wszystkim znakomite starty. Ogólnie wydaje mi się, że miejsce i tak nie odzwierciedla jej rzeczywistej klasy.

13. Evelyn Insam (Włochy) / 10.02.1994 – 315 punktów (14+1/13/5 – Rovaniemi 1) – W zasadzie dobre starty przez cały sezon, a dzięki rzutowi na taśmę w Zakopanem awansowała z miejsca 16. Mówiąc w skrócie – najlepszy miała Insam początek i koniec sezonu.

12. Jessica Jerome (USA) / 08.02.1987 – 377 punktów (17+1/17/5 – Baiersbronn 2) – efekt w zasadzie równej formy przez cały sezon. Gdyby nie słabszy początek może byłaby pierwsza "10".

11. Juliane Seyfarth (Niemcy) / 19.02.1990 – 402 punkty (16+1/14/4 – Notodden 1 & Schoewnwald-Schonach 1) – dwa razy blisko podium, ale nie było jej to dane. Podobnie jak miejsce w "10" Pucharu (zabrakło raptem dwóch punktów).

10. Jacqueline Seidfriedsberger (Austria) / 20.01.1991 – 404 punkty (14+1/11/4 – Rovaniemi 1 & Villach 1) – Również nie dane było jej podium, ale i tak to jedna z najlepszych skoczkiń na świecie. W sumie tak naprawdę startowała tylko 12 razy (bo jak się czytelnicy zorientowali w statystykach odnotowuję ilość zgłoszeń)

9. Alissa Johnson (USA) / 28.05.1987 – 419 punktów (17+1/17/6 – Notodden 2, Baiersbronn 1 & Villach 1) – tu nawet nie było blisko podium, ale cały sezon trzymała się w czołówce co widać po rezultacie punktowym.

8. Carina Vogt (Niemcy) / 05.02.1992 – 441 punktów (12+1/11/1 – BAIERSBRONN 1) – w sumie jak na jedno zwycięstwo i jedno drugie miejsce (Schoenwald-Schonach 2) dość niskie miejsce. Mimo, iż była faworytka na MŚ Juniorek nie dała rady zdobyć medalu – tak to jest, jeśli zawali się pierwszy skok.

7. Line Jahr (Norwegia) / 16.01.1984 – 517 punktów (17+1/16/3 – Rovaniemi 1) – zaczęła od podium, potem nie było już tak dobrze, niemniej w Norwegii ustępuje tylko wielkiej Anette Sagen.

6. Sarah Hendrickson (USA) / 01.08.1994 – 524 punkty (15/15/3 – Villach 2) – też jedno podium Amerykanki, która na razie najlepiej wypełnia lukę po Van w amerykańskich skokach kobiecych.

5. Melanie Faisst (Niemcy) / 12.02.1990 – 552 punkty (18+1/18/4 – Zao 1) – w sumie zaskoczenie, bo mimo niesamowicie wysokiego miejsca nie udało się Niemce ani razu stanąć na podium. Ona postawiła raczej na niemiecką solidność, co opłaciło się niesamowicie wysoko.

4. Eva Logar (Słowenia) / 08.03.1991 – 632 punkty (18+1/18/3 – Zakopane 2) – o mało co napisałbym to samo o Słowence, ale jej zdarzyło się podium w ostatnim konkursie – nie powiem, należało się to za całokształt.
***
TU POWINNA BYĆ PRZERWA W CELU ZILUSTROWANIA PRZEPAŚCI DZIELĄCEJ PIERWSZĄ TRÓJKĘ OD RESZTY
***
3. Anette Sagen (Norwegia) / 01.01.1985 – 1152 punkty (18+1/18/1 – ROVANIEMI 1) – legendarna skoczkini norweska zaczęła sezon od zwycięstwa, potem jednak nie powtórzyła tego wyniku. Mimo to zaliczyła jeszcze 14 podiów – druga była w: Vikersund 2, Notodden 2, Baiersbronn 2 i Zao 1, zaś trzecia w Rovaniemi 2, Vikersund 1, Notodden 1, Baiersbronn 1, Schoenwald-Schonach 1 & 2, Ljubno 1 & 2, Villach 1 i Zakopane 1. Zdarzył się też upadek w Zao 2 czy prowadzenie po pierwszej serii w Baiersbronn 1. Ogólnie świetnie, ale… poniżej oczekiwań.

2. Ulrike Graessler (Niemcy) / 17.05.1987 – 1307 punktów (18+1/18/3 – ROVANIEMI 2, VILLACH 2, ZAO 2) – Świetne wyniki zanotowała Niemka, obok wyżej wymienionych zwycięstw była osiem razy druga (Rovaniemi 1, Vikersund 1, Notodden 1, Ljubno 1 & 2, Villach 1, Zakopane 1 & 2) i cztery razy trzecia (Vikersund 2, Notodden 2, Baiersbronn 2 i Zao 1). Pewne drugie miejsce, ale też bez aspiracji do wygranej, albowiem zwycięstwo odnieść mogła tylko…

1. DANIELA IRASCHKO (AUSTRIA) / 21.11.1983 – 1644 punkty (18+1/18/1 – VIKERSUND 1 & 2, NOTODDEN 1 & 2, BAIERSBRONN 2, SCHOENWALD-SCHONACH 1 & 2, LJUBNO 1 & 2, VILLACH 1, ZAO 1, ZAKOPANE 1 & 2) – czapki z głów proszę państwa. Daniela Iraschko bezapelacyjnie najlepsza! W zasadzie poniżej drugiego miejsca była tylko w pierwszym konkursie w Rovaniemi (bowiem w Rovaniemi 2, Baiersbronn 1, Villach 2 i Zao 2 była na środkowym stopniu podium), kiedy to zajęła 11 miejsce. W zasadzie przez fatalny pierwszy skok (jedyny zły skok w całym sezonie). W przyszłym sezonie Mistrzostwa Świata, Danieli medalu brakuje do kolekcji – życzę z całego serca, by ten stan rzeczy odmieniła, bo zasługuje na to jak mało kto!