Hinterzarten było testem nowych przepisów w skokach narciarskich, które być może wejdą na stałe do tej dyscypliny sportu. Przeliczanie odległości na punkty z uwzględnieniem siły i kierunku wiatru budzą wśród fanów tej dyscypliny skrajne emocje. Jak dało się odczuć, większość naszych czytelników jest raczej przeciwna tym innowacjom.

Zgoła odmienne poglądy panują wśród oficjeli FIS. Walter Hofer i spółka są zachwyceni i coraz głośniej mówią o wprowadzeniu nowości już podczas najbliższego sezonu zimowego, a także podczas Igrzysk w Vancouver. Nawet Adam Małysz, który na początku sceptycznie odnosił się do nowych zasad, teraz je popiera. "Wydaje mi się, że te pomiary są bardzo wiarygodne. Walter Hofer wszystko nam wytłumaczył. Wychodząc z progu zawodnik uruchamia fotokomórkę. W ciągu czterech-pięciu sekund lotu następuje około 150-160 pomiarów siły wiatru. Potem siła jest uśredniana i na tej podstawie zawodnik otrzymuje dodatkowe punkty lub je traci. Może to nieefektowne rozwiązanie, ale sprawiedliwe" - kwituje Małysz w wypowiedzi dla Przeglądu Sportowego.

Mniej obeznanym kibicom przypomnijmy o co chodzi w nowych przepisach. Otóż nota za skok normalnie liczona była jako 60 punktów +/- 1,8 punktu za każdy metr dalej lub bliżej od punktu konstrukcyjnego skoczni (na skoczniach standardowych; w przypadku skoczni mamucich jest to 1,2 pkt, zaś mniejszych 2 punkty). Do tego dochodziły 3 z 5 not za styl.

Teraz wprowadzono nowe wzory. Najważniejszy jest współczynnik "F" który określa w jaki sposób długość rozbiegu wpływa na odległość skoku. I tutaj 1 metr rozbiegu wyżej to skok dalszy o ok. 5 metrów. Każda skocznia ma inne usytuowania belki, a więc to 5 metrów może zmieniać się w zależności od skoczni, na której rozgrywane są zawody.

Oto przykład z indywidualnego konkursu w Hinterzarten:

Obiekt K-95 (HS-108) w Hinterzarten posiada następujące przeliczniki:

wiatr - 7,2 punktu za każdy metr/sekundę
belka startowa - 6,4 punktu za każdy metr rozbiegu
(zwykle belki rozstawione są co pół metra)

W pierwszej serii konkursu jako pierwszy startował Georg Spaeth. Prędkość wiatru zmierzona podczas jego skoku stała się tzw. prędkością bazową, czyli taką, do której odnosi się prędkość wiatru podczas wszystkich pozostałych skoków.

Wartość bazowa wynosiła 0,22 m/s, a Niemiec startował z 16 belki.

Z kolei skaczący z numerem 43 Adam Małysz skakał przy średnim wietrze 0,47 m/s (a więc korzystniejszym od Spaetha - Polakowi sprzyjały warunki). Z tego powodu odjęto mu od noty za skok 1,8 punktu na podstawie poniższych wyliczeń:

(0,22 - 0,47) * 7,2 = -0,25 * 7,2 = -1,8

Gdzie:
0,22 m/s to prędkość bazowa (zmierzona podczas skoku Georga Spaetha)
0,47 m/s to prędkość zmierzona podczas skoku Adama Małysza
7,2 pkt to przelicznik za każdy m/s
-0,25 m/s to różnica prędkości wiatru podczas skoków Spaetha i Małysza
-1,8 pkt to liczba punktów, które należy dodać (liczba jest ujemna, czyli w tym przypadku odejmuje się) od noty Małysza

Ponadto Małysz startował z belki startowej wyższej o dwie pozycje korzystniejszej o tyle, że dzięki temu miał wyższą prędkość na progu) - na obiekcie w Hinterzarten taki dystans to niemal metr - za różnicę dwóch belek startowych dodaje lub odejmuje się 6,3 punktu.

A więc końcowa nota Małysza za pierwszy skok w Hinterzarten wynosiła nie 130 punktów (74 pkt za odległość + 56 pkt za oceny sędziowskie), jak by to wynikało z normalnych zasad, ale 121,9 punktów. Z czego to wynika?

130 - 1,8 - 6,3 = 121,9

Gdzie:
130 pkt to nota za skok według standardowych zasad, uwzględniających jedynie odległość i oceny za styl
-1,8 pkt to punkty odjęte za korzyści wynikające z lepszych warunków wietrznych
-6,3 pkt to punkty odjęte za korzyści wynikające z dłuższego rozbiegu
121,9 pkt to nota końcowa

Zrozumieli?