Ten tekst był nieplanowany. Powstał z winy samego Mruka. Po zdobyciu przezeń 2-go i 3-go miejsca w Villach wydawało się rzeczą bardzo prawdopodobną, że osiągnięcie po raz setny podium i zdobycie 14000 punktów zbiegną się w czasie. Miał na rozkładzie 13933 pkt i 98 podiów. Wystarczyło być trzecim w pierwszym z konkursów w Engelbergu i w drugim stanąć na którymkolwiek ze stopni podium. A tu, na ulubionej skoczni Fina, stało się coś podobnego jak dwa dni temu z Małyszem po kwalifikacjach, a przed konkursem w Oberstdorfie. Przestał trybić. Zajął był w Szwajcarii 15 i 16 miejsce i skomplikował życie wszystkim swoim "biografom".

Na szczęście "zapaść" Janne trwała krótko. Już w pierwszym z konkursów w Niemczech zdobył 99-te pudło, a dzisiaj postawił kropkę nad „i”. Skutek jest jednak taki, że trzeba na te tematy pisać osobno. Jakoś to musimy wszyscy przeżyć.

A poważnie już pisząc. To jest wręcz niebywałe. Drugi na liście „najczęściej wystających na pudle” Nykaenen i trzeci w tym rankingu Małysz są w posiadaniu zaledwie 3/4 zdobyczy Ahonena w tym względzie. Jak wiedzą prawie wszyscy Matti stał na pudle 76 razy a Adam o dwa mniej.

Oczywiście dzisiaj, kiedy Morgenstern w każdych zawodach staje na podium, może się wydawać, że ten rekord Ahonena wcale nie musi aż tak długo po różnych księgach Guinessa się panoszyć. Ale, po pierwsze, to tylko tak się wydaje i nigdzie nie jest powiedziane, że obecnie rozdający karty są w stanie (mimo młodego wieku) wytrzymać takie tempo jak obecnie przez dobrych 6-8 lat (tyle zajmie Morgensternowi dojście Fina jeżeli będzie to robił w tym tempie co teraz). Po drugie każdy skoczek (oprócz Ahonena oczywiście) przechodzi w swojej karierze sporych rozmiarów kryzys formy. Potencjalni kandydaci na to, żeby strącić Fina z jego tronu jeszcze tych kryzysów nie przechodzili. Taki kryzys kosztuje 2 do 3 lat bez sukcesów. A po trzecie Aho właśnie odżył i nie wiadomo do jakiej wartości wyśrubuje rekord. W końcu ma dopiero 30 lat. W jego wieku Wayne Gretzky czy Michael Jordan tak naprawdę dopiero na dobre się rozkręcali. Dyscyplina dyscyplinie nierówna i pewnie w skokach trudniej o obecność w ścisłej szpicy w tak późnym wieku jak w hokeju czy koszykówce ale, jak wskazują przykłady Okabe i Kasai, i tutaj można stawać na podium mając 35 (Takanobu) czy 34 (Noriaki) lata.

Wracając do meritum. Bilans Ahonena jest następujący: 32 wygrane, 41 miejsc drugich i 27 trzecich. Zainteresowanych szczegółami wszystkich tych startów odsyłam do komentarza forumowiczki @Lintunii pod moim przedwczorajszym artykułem o osiągnięciu przez Fina granicy 14000 pucharowych punktów. Można tam znaleźć dokładne dane o lokatach, datach i miejscowościach, w których Mruk powiększał swoje zdobycze w przedmiotowym zakresie. Brakuje tam tylko, z oczywistych względów, adnotacji o dzisiejszym sukcesie Fina.

Ahonen wraca do wielkiej formy. Już 4 razy stał w tym sezonie na podium. Nie jest to jeszcze, jak widać, forma sprzed trzech lat. Ale po tym co pokazał w dwóch ostatnich konkursach to ja bym się nie ważył pisać, że nie wróci do wygrywania. Przynajmniej w najbliższych konkursach. Dla mnie jest głównym faworytem do zwycięstwa w T4S. Większym nawet od Schlierenzauera. Gdyby się tak stało Fin wyśrubuje jeszcze jeden rekord. Zostanie pierwszym w historii skoczkiem, który 5 razy wygra Turniej.
I jak tu nie pisać o nim "Debeściak"?