Podczas zawodów w Ruce porozmawialiśmy między innymi z Mattim Hautamäkim, utytułowanym i doświadczonym zawodnikiem fińskim. Matti opowiedział nam o swoich problemach zdrowotnych i aktualnej formie, a także o zmianach, jakie dokonują się w skokach i co o tym myśli. Zapraszamy do lektury.

Skokinarciarskie.pl: Jak Twoje kolano?

Matti Hautamäki: Niby dobrze, ale wciąż nie jestem w stanie trenować w pełnym obciążeniu. Robię te ćwiczenia, które jestem w stanie, by nie urazić stawu. Właściwie dopiero w lipcu zacząłem lekkie ćwiczenia, zaś w sierpniu i wrześniu chyba trochę przesadziłem z treningiem, bo znów zaczęło dokuczać. Jeśli na nie uważam, nie boli mnie zupełnie. W gruncie rzeczy lato upłynęło mi pod znakiem rehabilitacji i ciężkiej pracy, by doprowadzić kolano do najlepszego stanu.

Skokinarciarskie.pl: Czy treningi całej ekipy mocno różniły się od zeszłorocznych?

M.H.: Nie mam pojęcia, ponieważ właściwie nie trenowałem z resztą. Nie brałem udziału w letnich zawodach, miałem własny program treningowy, prawie miesiąc spędziłem we Francji.

Skokinarciarskie.pl: Czyj to był pomysł z tym wyjazdem do Courchevel?

M.H.: Od dłuższego czasu myślałem o czymś takim. Zmiana otoczenia potrafi zrobić wiele dobrego. Zdecydowałem się na Francję, polecił mi to Pekka Niemelä, który jest tam trenerem. Courchevel to świetne miejsce treningowe. Ten wyjazd był trafionym pomysłem. Czułem się tam dobrze i skakało mi się lepiej niż wcześniej.

Skokinarciarskie.pl: Bez trenera i kolegów? Cały miesiąc?

M.H.: Tak, właściwie trzy tygodnie. W gruncie rzeczy sami zaplanowaliśmy takie "miejsce odosobnienia"...

Skokinarciarskie.pl: Jakie masz cele na ten sezon?

M.H.: Po ostatnim zupełnie łatwo powiedzieć, że ten powinien być lepszy. Zobaczymy, co przyjdzie.

Skokinarciarskie.pl: Czy uraz kolana był głównym powodem, dla którego ubiegła zima nie była tak dobra jak poprzednie?

M.H.: Właściwie tak, ponieważ skutecznie ograniczyło mi to wszystkie treningi. Były jednak też inne czynniki.

Skokinarciarskie.pl: Tommi Nikunen wspominał między innymi o problemach ze znalezieniem miejsca na ćwiczenia w pierwszej części sezonu...

M.H.: No może... Ale wszystkie inne ekipy miały ten sam kłopot. Najeździliśmy się wtedy na próżno.

Skokinarciarskie.pl: Tommi powiedział też, że sztab szkoleniowy wyciągnął wnioski z poprzedniego sezonu. Czy przygotowania do tej zimy, te ostatnie tygodnie, rzeczywiście wyglądały inaczej?

M.H.: Cóż, śnieg spadł i już został, nie musieliśmy go nigdzie szukać. Plany treningowe realizowaliśmy bez opóźnień i właściwie przez dwa tygodnie byliśmy na zgrupowaniu.

Skokinarciarskie.pl: Czy lubisz skocznię w Ruce?

M.H.: Tak, choć teraz przeprowadzili na niej trochę zmian na gorsze. Jednak w dalszym ciągu skacze się na niej dobrze. To duża skocznia, na której przyjemnie latać.

Skokinarciarskie.pl: Zmiany na gorsze? Co masz na myśli?

M.H.: Podniesiono próg, w związku z czym leci się wyżej - zarówno na początku, jak i pod koniec lotu.

Skokinarciarskie.pl: Walter Hofer twierdzi coś przeciwnego: że zmienia się parabola lotu i w związku z tym ląduje się bezpieczniej.

M.H.: Nie mam pojęcia, skąd Walter to wziął, o ile sam nie skoczył. Moja opinia jest właśnie taka. Owszem, są skoczkowie, którzy uważają, że teraz lata im się na tej skoczni lepiej. Faktem jest jednak, że w tej chwili końcowa część lotu jest trudniejsza. Na starszych skoczniach leciało się do przodu, a teraz po prostu spada się w dół. Nie podoba mi się także to, że w tej chwili wszystkie skocznie przekształca się według jednego modelu, ujednolica się, że nie potrzeba już różnych obiektów.

Skokinarciarskie.pl: Czy to jednak nie jest ułatwienie, jeśli skocznie są do siebie podobne?

M.H.: W poprzednim stuleciu każda skocznia była inna i do każdej podchodziło się z innym nastawieniem. Zdarzały się obiekty gorszej konstrukcji, jednak liczyła się różnorodność.

Skokinarciarskie.pl: Jakie są Twoje ulubione skocznie?

M.H.: Ta tutaj Ruka, obiekt w Bischofshofen i mamuty. Im większa, tym lepsza.

Skokinarciarskie.pl: Jesteś zadowolony, że w tym sezonie rozgrywane są Mistrzostwa Świata w Lotach?

M.H.: Odbywają się przecież co drugi rok, niezależnie od mojej formy. Być może wolałbym, żeby forma była jednak lepsza podczas ubiegłorocznych Mistrzostw Świata w Sapporo.

Skokinarciarskie.pl: Jak w tej chwili oceniasz swoją formę?

M.H.: W miarę dobrze. Podejrzewałem, że mogę być gdzieś w drugiej dziesiątce, ale potem okazało się, ze jednak oddaję lepsze skoki. Sprawiło mi to niejako ulgę.

Skokinarciarskie.pl: Czego możesz oczekiwać od siebie w sobotnim konkursie indywidualnym? Na co Cię stać?

M.H.: Chciałbym być w dziesiątce.

Skokinarciarskie.pl: Kogo widzisz w samej czołówce zawodów?

M.H.: Thomas Morgenstern skacze bardzo przekonująco, skoki ma stabilne i dalekie, więc jest jednym z faworytów. Nie mogę też w żaden sposób wykluczyć Janne Ahonena. Na razie zaskakują mnie skoki Adama Małysza, nie są tak dobre, jak wszyscy oczekują - być może oszczędza się na konkurs.

Skokinarciarskie.pl: Przed nami znów intensywny sezon - zamierzasz brać udział we wszystkich konkursach?

M.H.: Mam nadzieję. Moim celem będzie startować we wszystkich zawodach, tak jak w poprzednich latach. Oczywiście, zdarza się tak, że przed ważnymi imprezami, jak igrzyska olimpijskie czy mistrzostwa świata, opuszcza się zawody Pucharu Świata, jednak nie w takim "normalnym sezonie".

Skokinarciarskie.pl: Nie uważasz, że takie cztery miesiące ciągłych startów i podróżowania to męcząca sprawa?

M.H.: Może to i jest męczące, ale przecież w większości dyscyplin sportowych tak się to odbywa. Jednym z sukcesów jest poradzenie sobie z tym obciążeniem.

Skokinarciarskie.pl: Ile lat skaczesz w Pucharze Świata?

M.H.: Pierwszy konkurs, w którym brałem udział, to Lillehammer 1997. A więc dokładnie dziesięć lat.

Skokinarciarskie.pl: Twoi fani zaczynają zastanawiać się, kiedy nareszcie postarasz się o Kryształową Kulę...

M.H.: No, o nią staram się od dziesięciu lat, ale nie ja jeden. Trzeba być w stuprocentowej formie przez cały sezon.

Skokinarciarskie.pl: Czy jakieś konkretne zawody są dla Ciebie ważniejsze niż właśnie Puchar Świata?

M.H.: Jako skoczek doceniam zwycięstwo w Pucharze Świata - ten, kto wygrywa, jest bezsprzecznie najlepszym zawodnikiem na świecie. Nie można powiedzieć, że miał szczęście czy że przez chwilę był w dobrej formie. Ważny jest także Turniej Czterech Skoczni.

Skokinarciarskie.pl: W nim też jeszcze nie triumfowałeś...

M.H.: Stałem już na podium, ale jeszcze nie odniosłem zwycięstwa. To jeszcze jeden z celów na przyszłość.

Skokinarciarskie.pl: Czy naprawdę Jussi powiedział kiedyś, że chce Cię do swojej kapeli?

M.H.: Nie... Nic mi o tym nie wiadomo. Pewnie sobie tylko żartował za kolegami.

Skokinarciarskie.pl: Ale przecież grywasz, masz talent muzyczny...?

M.H.: Właściwie to jako mały chłopiec uczyłem się gry na instrumentach, ale już na niczym nie gram.

Skokinarciarskie.pl: A co robisz poza skokami? Masz jakieś zainteresowania?

M.H.: Nie... Właściwie żadnych. Ani się nie uczę, ani nie pracuję. Czasem grywam z kolegami w tenisa.

Skokinarciarskie.pl: Powiedziałeś, że nie pracujesz. Czy w takim razie można powiedzieć, że jesteś z zawodu skoczkiem narciarskim?

M.H.: Utrzymuję się ze skoków, ale trudno to nazwać zawodem, ponieważ nie dostaję regularnej pensji.

Skokinarciarskie.pl: Dostajesz więc nagrody pieniężne za sukcesy w sporcie, a co z umowami sponsorskimi?

M.H.: Oczywiście, każdej zimy reklamuję sponsorów na nartach, jednak w Finlandii skoki narciarskie stanowią margines rynku sponsorskiego. Właściwie to chyba tylko Janne Ahonen ma porządne umowy.

Skokinarciarskie.pl: Dziękujemy za rozmowę i życzymy powodzenia w zawodach.



Tekst - Katarzyna Clio Gucewicz, zdjęcia Elżbieta "Elken" Jalowska.