Simon Ammann po swoim bezprzykładnym triumfie w Salt Lake City nieco się w swej karierze pogubił. Nie znaczy to, że od tego czasu skakał źle – na przykład końcówka sezonu 2003/04 w jego wykonaniu to czysta rewelacja. Niemniej sezon 2004/05 miał jednak słabszy. W minionym poprawił jednak swoje skoki, długo utrzymywał się nawet w najlepszej piętnastce PŚ. Ostatecznie wylądował jednak na siedemnastej pozycji – przez cały sezon pozostając w cieniu wspaniale skaczącego Kuettela.
17. Simon Ammann (Szwajcaria) – 305 punktów (7/+6)
Początek sezonu w Kuusamo miał całkiem obiecujący. Po dwudziestym drugim miejscu w pierwszym konkursie w drugim tego samego dnia (!) zajął pozycję 2 razy lepszą (awansował z siedemnastego po fenomenalnym drugim skoku – 141,5 metra – najdłuższym, choć nie najlepszym w drugiej serii). W Lillehammer było jednak gorzej – dwudziesta pierwsza i dwudziesta piąta lokata. Niemniej poprawił się już w Harrachovie – po szesnastym miejscu w pierwszym konkursie w drugim zajął najlepszą w tym sezonie lokatę (szóstą). Przed Turniejem Czterech Skoczni pojawił się jeszcze u siebie w Engelbergu gdzie był czternasty. W Pucharze Świata zajmował dobrą – dwunastą pozycję.
Przed Turniejem 4 Skoczni pokazał się w CoC w St. Moritz, gdzie o dziwo wcale nie odegrał znaczącej roli, niemniej niemieckie konkursy Turnieju to dobre wyniki Simona. W Oberstdorfie wygrał z Włochem Morassi swą parę – zajmując po pierwszej serii dziewiątą pozycję, którą po dobrym drugim skoku jeszcze minimalnie poprawił, kończąc zawody na ósmym miejscu. Powtórzył ten wynik w Ga-Pa w parze wygrywając z mało znanym Niemcem Mario Kuerschnerem. Gorzej skakał w Austrii – w Innsbrucku po słabym skoku w kwalifikacjach, w konkursie głównym pokonał Ito – jednak był dopiero dwudziesty trzeci. W Bischofshofen miał mało wymagającego rywala (Stefan Thurnbichler), ale w konkursie też nie zachwycił (dwudzieste miejsce). Cały Turniej ukończył na trzynastym miejscu, zaś w PŚ spadł na 15 pozycję.
Na MŚ w Lotach nie odegrał żadnej roli (23. miejsce indywidualnie, 6. w drużynie), do Sapporo nie poleciał, a w Zakopanem skakał po prostu słabo. W pierwszym konkursie zdobył tylko jeden punkt, w drugim był ostatni wśród wszystkich skaczących (by oddać sprawiedliwość, to raptem jeden z dwóch konkursów, w których nie zmieścił się w "30"). W Willingen indywidualnie był dwudziesty drugi (spadł w PŚ na 16 miejsce po tych konkursach), zaś drużyna Szwajcarii powtórzyła wynik z Kulm.
Na ZIO Simi jechał jako podwójny obrońca tytułu, jednak za faworyta nie uchodził. Na K90 stał się bohaterem jednak ze względów – nazwijmy to – Coubertinowskich. Otóż na treningu doznał groźnego upadku, miał nie wystartować w kwalifikacjach. Jednak w ostatniej chwili na własne życzenie został przywieziony na skocznię, gdzie obolały przeszedł kwalifikacje. W konkursie nie odegrał większej roli zajmując miejsce trzydzieste ósme. Na K120 wypadł nieźle, choć bez rewelacji (piętnasta lokata), zaś w drużynie był siódmy (pamiętamy, jak wyskoczyli wtedy Polacy).
Po Turynie najpierw skoczków czekała drużynówka w Lahti, gdzie Szwajcarzy byli na szóstym miejscu, a potem konkurs indywidualny, gdzie Simon znów skoczył bardzo dobrze – na dziewiąte miejsce (jednak mogło być lepiej, bo po pierwszej serii był szósty). Wrócił chwilowo do czołowej "15" PŚ. W Kuopio zamykał pierwszą dwudziestkę (znów ten drugi skok!), zaś w Lillehammer był piętnasty (tym razem w obu skokach rzetelnie skoczył po 130 metrów). Oslo jednak przyniosło pewne załamanie formy był tam trzydziesty drugi (pierwszy wśród tych, którzy nie weszli do drugiej serii).
Przed Planicą Szwajcar wciąż był piętnasty w PŚ. Za nim byli Spaeth, Kiuru i Kasai. I w Planicy Simon skakał lepiej od tej trójki, ale wobec fenomenalnej postawy Kocha i Kranjca spadł o dwa miejsca. Mimo dobrych lokat (czternastej i piętnastej) i czterech skoków ponad 200 metrów.
W sumie więc końcówka pozostawiła pewien niedosyt, mimo wszystko uważam jednak, że Simon powinien być z sezonu zadowolony. Skakał dobrze i równo, choć co trzeba zauważyć, bez jakichś wybitnych rezultatów.
Bilans Simona Ammanna na wielkich imprezach (zł-sr-br):
Igrzyska Olimpijskie: indywidualnie (2-0-0)
CDN
