Po podsumowaniu FIS Cup pora przejść do bezpośredniego zaplecza zmagań najlepszych, czyli do Pucharu Kontynentalnego. Ciekawe to rozgrywki – głównie z tej przyczyny, iż zwycięzca klasyfikacji generalnej niemal nigdy nie jest najlepszym skoczkiem, który występuje w danym sezonie w tym cyklu (bo ci lepsi, awansują jak wiadomo do PŚ). Niemniej w przeciwieństwie do FIS Cup, większość uczestników zmagań to już skoczkowie z prawdziwego zdarzenia, dlatego podsumowanie może nie będzie aż tak szczegółowe jak podsumowanie PŚ – niemniej na pewno znacznie bliżej przyjrzę się zawodnikom niż w przypadku FIS Cup.

132. Mateusz Rutkowski (Polska), Shusaku Hosoyama(Japonia), Roman Koudelka (Czechy), Damjan Fras (Słowenia), Alexey Korolev (Kazachstan), Jens Salumae (Estonia), Tommy Schwall USA) – 1 punkt

Siedmiu zawodników zamyka klasyfikację CoC w minionym sezonie. Mateusz Rutkowski to zmarnowana nadzieja. Wydawało się, że powalczy z najlepszymi – za różne wybryki wyleciał z kadry. Wystartował w CoC tylko na Wielkiej Krokwii, gdzie uciułał punkt. Bliżej nieznany mi Japończyk Hosoyama u siebie w Sapporo zapunktował. Koudelka, jak pamiętamy szalał w FIS Cup – jednak młodziutki Czech na drugą ligę jeszcze jest za słaby (pięć startów – punkt w Planicy). Damjana Frasa pamiętamy znakomicie. Dziś ten 33 latek pojawia się sporadycznie w CoC (punkt zdobyty w Titisee). Alexey Korolev jest na pewno słabszym zawodnikiem od Zhaparova czy Karaulova – niemniej jest pewnym punktem drużyny Kazachstanu. Ów niespełna dwudziestoletni skoczek bardzo często pojawiał się w CoC – efekt jednak nie był imponujący – ledwie jedno trzydzieste miejsce w Sapporo. Schwall czasem skakał w PŚ – jednak to ledwie średniak (od 1999 nie wyszedł ponad 38 miejsce, na igielicie za to raz w karierze zdobył punkty wśród najlepszych). W PK ’06 niewiele lepiej – sześć startów jeden punkt (Harrachov). Pewnym nieporozumieniem jest tu obecność Jensa Salumae, który z powodzeniem (jak na skoczka z Estonii) skakał w PŚ. Niemniej w Rovaniemi w Kontynentalu dwa razy się pojawił i – o dziwo – dał radę zdobyć tylko 1 punkt.

128. Wojciech Tajner (Polska), Patrick Bodmer (Niemcy), Christoph Strickner (Austria), Hartman Rector (USA) – 2 punkty

W PŚ punktował w sezonie 2003/04 Wojciech Tajner. Obecnie jednak ciężko załapać mu się do naszej reprezentacji (za dobrzy dla niego stali się m.in. młodzi Stoch czy Hula), dwa punkty załapał w Titisee. Rector próbował – bez powodzenia – sił w PŚ, rzadko wyjeżdża na zawody poza USA – w sezonie 2005/06 punkty PK zdobył w Iron Mountain. Gwiazda FIS Cupu Strickner wypada tu blado (ledwie 29 miejsce w Braunlage na 5 startow). W Braunlage zapunktował też 20 latek Bodmer.

124. Nicholas Fairall (USA), Volodymyr Boschuk (Ukraina),
Andreas Stjernen (Norwegia), Gregor Schliezenhauer (Austria) – 3 punkty

Najlepszy zawodnik w tym gronie to Mistrz Świata juniorów Schlierenzhauer. 16 latek skakał głównie w FIS Cup, dobrze pokazał się też w debiucie PŚ pod koniec sezonu. W CoC występował rzadko (tylko w Planicy, gdzie raz zmieścił się w 30). Nazwiska Fairalla i Stjernena pojawiają się też w "trzeciej lidze" – w CoC pierwszy skakał tylko w Iron Mountain, drugi nieco częściej (punkty w Bischofshofen). Volodymyr Boschuk skakał czasem (bez punktów) w PŚ, ogólnie to najlepszy skoczek ukraiński od czasów Vladymyra Glyvki, ale de facto niewiele to znaczy (fakt, że na 10 startów w CoC tylko raz – w Titisee zmieścił się w 30 o czymś świadczy).

122. Martin Cikl (Czechy), Andreas Vilberg (Norwegia) – 4 punkty

Vilberg, wysoko w FIS Cup. Pod koniec sezonu z deputatu gospodarskiego pojawił się w Turnieju Nordyckim, w interesującym nas CoCu startował 2 razy (Vikersund, gdzie raz zdobył punkty). Zaś Martin Cikl (również klasyfikowany w FIS Cup), na 7 startów tylko pod koniec w Bischofshofen osiągnął trzydziestkę.

119. Alessio Bolognani (Włochy), Chil Gu Kang (Korea Pd.),
Atle Pedersen Roensen (Norwegia) – 5 punktów

Roensen to skoczek raczej mało znany (FIS Cupowiec), pod koniec CoC wystartował 4 razy, będąc 26 w Bischofshofen. Kang miał całkiem poważną przygodę z PŚ – punktował w zeszłym sezonie, wystąpił też na ZIO. Głównie jednak pokazywał się w Kontynentalu (aż 10 razy), zajmując 27 miejsce na Okurayamie i 30 w Brottenrode. Inny olimpijczyk – Bolognani skakał często w CoC (8 startów), punktując tylko w Bischofshofen.

117. Stefan Pieper (Niemcy), Petr Chaadaev (Białoruś) – 6 punktów

Stefan Pieper jeszcze 3 lata temu razem z Neumayerem uważany był za nadzieję skoków. Nie zostało z tych nadziei wiele. Sześć startów w CoC – 30 i 26 miejsce w Rovaniemi. Zaś wysoko notowany w FIS Cup Petr Chaadaev tu pojawił tylko 2 razy – co wystarczyło do 25 miejsca w Villach. Ogólnie większe perspektywy na poprawę klasy ma chyba Białorusin.

113. Valery Kobelev (Rosja), Mike Glasder (USA), Dawid Kowal(Polska), Nico Faller (Niemcy) – 7 punktów

Valery Kobelev to bardzo doświadczony skoczek (33 lata), niegdyś z powodzeniem startował w Pucharze Świata (teraz pojawia się tam sporadycznie). W CoC też tak sobie (7 startów, 24 miejsce w Titisee). Kończący pod koniec marca 17 lat Glasder skakał tylko u siebie w Iron Mountain (26 i 29). Inny 17 latek – Faller, pojawiał się w II lidze 5 razy – 3 razy zdobywając punkty (28 i 29 w Titisee i 29 w St.Moritz) – tak, że uciułał 7 punktów. Natomiast głównie w FIS Cupie Kowal, bez powodzenia w CoC skakał pod Krokwią, natomiast za Oceanem był 28 i 27.

111. Evgeni Plekhov (Rosja), Antti Lehtinen (Finlandia) – 8 punktów

Plekhov to skoczek ledwie drugiej kategorii w Rosji (pamiętamy go z PŚ w Willingen, gdzie Rosja przysłała ekipę rezerwową). Realizuje się w CoC – 11 startów, najlepsze wyniki to 26 miejsce w Titisee i 28 w St.Moritz. Natomiast Lehtinen (pierwsza piętnastka FIS Cup, jak pamiętamy), to skoczek nie wiem nawet, której kategorii u siebie. W CoC skakał okazyjnie (dwa konkursy w Villach, jeden z punktami).

110. Kevin Horlacher (Niemcy) – 9 punktów

Niespełna 17letni Horlacher na 7 startów w CoC raz zapunktował w Braunlache. Poza tym na razie jest to FIS Cupowiec.

108. Olav Magne Doennem (Norwegia), Pierre Emmanuel Robe(Francja) – 10 punktów

Doennem to niegdysiejszy zwycięzca Kontynentala. W sezonach 1998/99 i 2000/01 z bardzo dobrej pokazywał się też w PŚ. Teraz jednak jego gwiazda mocno przygasła. 6 startów i tylko dwa z punktami (25 Titisee, 27 Braunlage) – słabo, jak na skoczka tej klasy. Robe lepiej sobie radził w FIS Cupie. Na 8 startów w CoC raz zdobył punkty (końcówka sezonu, Bischofshofen).

107. Saso Tadic (Słowenia) – 11 punktów

Pierwsza piątka FIS Cup. W zawodach wyższej rangi 18 latek ze Słowenii wypadł już znacznie gorzej. Fakt, że pojawił się tylko w Planicy, gdzie był 27 i 24.

106. Nikolay Karpenko (Kazachstan) – 12 punktów

Skoczek nr 3 w Kazachstanie. 6 startów i dobre, 19 miejsce w Rovaniemi. Być może pójdzie w ślady swoich dwóch rodaków i kiedyś zapunktuje w PŚ.

105. Kim Rene Elverum Sorsell (Norwegia) – 13 punktów

Po niezłych startach w FIS Cup, w marcu dostał szansę w II lidze, a dokładnie w Vikersund i Bischofshofen, gdzie na zakończenie był 18.

104. Branko Iskra (Słowenia) – 15 punktów

Mało znany Słoweniec, o wdzięcznie brzmiącym nazwisku pokazał się w Titisee (27 miejsce) i Villach (22 i 29)

103. Frantisek Vaculik (Czechy) – 18 punktów

Skaczący od święta (czyli u siebie) Czech, którego nie należy mylić z Ondrejem, w CoC skakał 12 razy. Co z tego, jak tylko 4 razy punktował (27 Rovaniemi, 28 Harrachov, 23 i 28 Braunlage). Lepsze wyniki osiągał, co nie dziwi w FIS Cup.

102. Severin Freund (Niemcy) – 19 punktów

Skakał tylko u siebie w Titisee, dwa razy przebijając się do trzydziestki (17 i 26 miejsce).

101. Morten Gjesvold (Norwegia) – 20 punktów

Gjesvold pierwszy raz pojawił się w CoC w styczniu – skacząc w sumie 8 razy. "Wielkie dni" miał w Braunlage (gdzie był 17 i 25).

100. Tomisław Tajner (Polska) – 21 punktów

Tonio bez żadnej rewelacji. Niegdyś okupował dolne rejony PŚ, teraz otwiera pierwszą setkę CoC. 8 startów, z czego tylko 3 z punktami (23 Titisee, 24 i 25 w końcówce w Bischofshofen). Nie dał rady nawet w Zakopanem zmieścić się w czołówce.

98. Thomas Thurnbichler (Austria), Simon Ammann (Szwajcaria) – 22 punkty

Obecność dwukrotnego mistrza olimpijskiego z Salt Lake jest tu raczej przypadkiem – w końcu z powodzeniem skakał w PŚ niemal osiągając pierwszą piętnastkę. W St.Moritz skakał raz, był dwunasty i to jego dorobek. Natomiast młodszy Thurnbichler, który zasłynął w wieku 13 lat skokiem na raty, głównie startował w FIS Cup. W CoC trzy starty i dwunaste miejsce w Planicy.

97. Guido Landert (Szwajcaria) – 23 punkty

Guido skakał głównie w PŚ, czasem (Sapporo) z niezłym skutkiem. W Kontynentalu skakał u siebie (Einsiedeln i St. Moritz), gdzie w tej pierwszej miejscowości był 19 i 20.

96. Yoshihiko Osanai (Japonia) – 24 punkty

Mało znany Japończyk, osiągał dobre wyniki w FIS Cup. Tu na 5 konkursów trzy razy był klasyfikowany – 16 i 25 miejsce na początku sezonu w Rovaniemi i 28 w Sapporo.

95. Michael Moellinger (Szwajcaria) – 26 punktów

Podobnie jak koledzy skakał właściwie tylko w PŚ. Niemniej pojawił się opisywanych tu rozgrywkach w Einsiedeln gdzie był dziesiąty.

93. Nejc Frank (Słowenia), Clint Jones (USA) – 28 punktów

Nejc Frank to raczej skoczek drugiego sortu. Często pojawiał się w zawodach drugiej ligi, niemniej tylko w Planicy (24 i 25 miejsce), St.Moritz (23.) i Harrachovie (24.) mieścił się w trzydziestce – zauważmy, że tylko w dolnych jej partiach. Clint Jones to niespełniona nadzieja Amerykanów – pamiętam jak mieścił się w dziesiątce w PŚ w Kuopio, w LGP swego czasu był drugi w klasyfikacji łącznej. Teraz bez powodzenia skakał w PŚ, a w PK na 4 starty dwa miejsca w trzydziestce (14 w Harrachovie, 21 w Sapporo). Lepiej szło mu latem, kiedy to był 2 w łącznej klasyfikacji.

91. Heung Chul Choi (Korea Płd.), Antonin Hajek (Czechy) – 29 punktów

Choi w sezonie 1999/00 potrafił w Iron Mountain być 11 w zawodach PŚ (swoją drogą w tych samych zawodach Wojtek Skupień był szósty, co warto przypomnieć). Potem jednak raczej poszedł w dół. Co ciekawe ma urodziny dokładnie 4 lata po Małyszu. W CoC 2005-06, startował 3 razy – bardzo dobrze w St.Moritz (11 miejsce), gorzej w Brottenrode (26 miejsce), o Planicy mógłby zapomnieć. Hajek dla odmiany punktował nawet w PŚ, w CoC pojawił się raz – zajął dziewiąte miejsce w Harrachovie i to by było "na tyle" jego startów.

90. Marc Krauspenhaar (Niemcy) – 31 punktów

Pojawiał się nawet w Turnieju Czterech Skoczni, niemniej nie jest to skoczek jakiejś wysokiej klasy. Na dwanaście startów w CoC jeden godny uwagi wynik (11 miejsce w Titisee) plus jeszcze jedna trzydziestka (25 miejsce w Planicy).

89. Nicolas Fettner (Austria) – 32 punkty

Kolejny, typowy przeciętniak. Wiele startów w CoC, tylko 4 punktowane miejsca. Najlepiej na koniec sezonu (18 w Bischofshofen), poza tym Fettner był 25 w Titisee i 28 w Braunlage i Rovaniemi.

88. Damien Maitre (Francja) – 33 punkty

Kolejny typowy zawodnik z CoC. Podobnie jak N.Fettner często pojawiał się w zawodach punktując z rzadka. Wyliczmy więc jego osiągi: 19 pozycja na koniec w Bischofshofen, 20 i 26 w Iron Mountain i 26 w Braunlage. Lepiej nie wymawiać przy nim słowa Planica.

87. Zhandong Tian(Chiny) – 37 punktów

Wciąż bez punktów PŚ (mimo wielu prób), w CoC udało się wciąż jeszcze egzotycznemu zawodnikowi zdobyć punkty. Na cztery starty jedenaste miejsce w Braunlage i osiemnaste w St.Moritz to jego punktowe wyniki.

86. Shingo Ueno(Japonia) – 39 punktów

32 letni Japończyk, dopiero w tym sezonie zapunktował w PŚ, ale w końcu nie to nas interesuje najbardziej. Starty w CoC podobnie jak w PŚ miał epizodyczne (tylko w Sapporo), gdzie był dziewiąty i dwudziesty pierwszy. Mimo poważnego wieku i braku sukcesów nie zniechęca się do skoków, co jest godne podziwu.

82. Jan Mazoch (Czechy), Mario Innauer (Austria), Marco Steinauer (Szwajcaria), Christoph Lenz (Austria) – 40 punktów

Czterech zawodników sklasyfikowano na miejscu 82. Najmniej znany z nich to dwudziestoletni Lenz – pojawiał się często w omawianym CoC (aż dziewięć razy), raz zajmując miejsce 17 – Iron Mountain. Poza tym raczej nisko, choć często w trzydziestce (21 w Bischofshofen i Iron Mountain, 26 w Titisee, 30 w Villach). Marco Steinauer dobija do trzydziestki. W sezonie 1995/96 omal zmieścił się w najlepszej piętnastce PŚ. Teraz stracił miejsce w drużynie Szwajcarii, skacze niemal tylko w CoC, na jedenaście startów notując sześć punktowych (19 i 20 w Bischofshofen, 24 i 30 w Iron Mountain, 24 i 29 w Engelbergu). Mario Innauer to młodziutki zwycięzca FIS Cup. W CoC skakał w styczniu w Planicy, gdzie zajął dwunastą i czternastą lokatę – wszystko jeszcze przed nim. Jan Mazoch, znany głównie z powodu swego dziadka (Jiri Raska), w dolnych rejonach PŚ klasyfikowany jest od kilku już lat (zresztą głównie się tam pojawia). W CoC wystartował 17 grudnia w Harrachovie, zajął szóste miejsce i pewnie, gdyby skakał częściej w tych rozgrywkach byłby bardzo wysoko, ale z powodu niskiej konkurencji w drużynie czeskiej (jak wiemy: Janda, Matura i… reszta), skacze z najlepszymi, co chyba bardziej może mu się przysłużyć w rozwoju sportowym.

81. Wojciech Skupień (Polska) – 45 punktów

Wojtek stał się gwiazdą FIS Cup. W PŚ przestał się pojawiać (z powodów nie tylko sportowych), w CoC sześć startów, ale punkty tylko na początku w Rovaniemi (dziewiąta i piętnasta lokata). Ogólnie chyba jego kariera zbliża się do końca.

CDN