Zakończył się kolejny sezon zmagań skoczków o najwyższe trofea. Sezon, który zapisał się w historii między innymi tym, iż ani razu nie odwołano konkursu! Tylko jeden z 31 miał jedną serię - to niewątpliwie ciekawy precedens. W sezonie tym punkty zdobywało 94 zawodników - to o 16 więcej niż w sezonie 2003/04 (niewątpliwie jest to efekt większej ilości konkursów). Pragnę w tym miejscu dokonać już drugi sezon z rzędu podsumowania - od ostatnich zawodników w Pucharze do wielkiego zwycięzcy.

Przydają się w tym miejscu dodatkowe wyjaśnienia. Otóż przy nazwisku każdego zawodnika w nawiasie znajdują się dodatkowe informacje: który sezon zawodnik zdobywa punkty w Pucharze i poprawa bądź pogorszenie względem sezonu poprzedniego, np. Matti Nykaenen (10/+4). W przypadku zawodnika, który powrócił do stawki pucharowej podaję dodatkowo sezon, w którym zdobył on ostatnio punkty, np. Jens Weissflog (3/P/1981). Myślę, że informacje te nieco wzbogacą nam tekst ogólny.

91. Roland Mueller (Austria) - 1 punkt (2/-14)
To ciekawe, by podsumowanie sezonu rozpoczynać drugi raz tym samym zawodnikiem. Roland Mueller drugi raz z rzędu znalazł się na końcu stawki (co ciekawe pod koniec lat 90 to samo przytrafiło się Bredesenowi, ale na tym podobieństwa między tymi skoczkami się kończą). Mueller swój jedyny punkt zdobył w Sapporo, w drugim konkursie. Osiągnął tam 82,5 oraz 70 metrów - niech to posłuży za wyjaśnienie, dlaczego właśnie jego wybrałem na otwarcie (czyli zamknięcie) stawki.

91. Alan Alborn (USA) - 1 punkt (7/P/2003)
Powrót pilota Alborna nie okazał się powrotem wielkim. Ten klasowy niegdyś skoczek jedyny punkt uciułał w Bad Mitterndorf, podczas konkursu lotów. Do tego przyplątała się kontuzja. Cóż - powroty bywają trudne, życzymy Alanowi wszystkiego najlepszego.

91. Ivan Karaulov (Kazachstan) - 1 punkt (1)
Kazach długo czekał na swój pierwszy punkt. Nim go zdobył w Holmenkollen, pokazał się z niezłej strony na MŚ (29 miejsce na K90). Kazachowie na tyle rzadko punktują w zawodach Pucharu Świata, iż warto odnotować start młodego Ivana.

91. Stefan Pieper (Niemcy) - 1 punkt (3/-28)
Pieper to typowy przykład drugiego garnituru skoczków niemieckich. Kilka lat pokazuje się już w zawodach, ale nigdy nie wyszedł ponad przeciętność. Jedyny punkt zdobył dzięki systemowi KO w Oberstdorfie - miał tam raptem 42 wynik pierwszej serii, ale Herr jakimś cudem okazał się jeszcze gorszy.

88. Primoz Pikl (Słowenia) - 2 punkty (1)
Pikl to 22 letni skoczek słoweński. W obecnej sytuacji kadrowej nie ma szans na miejsce w reprezentacji. Punkty zdobył w drugim konkursie w Kuusamo - nieźle skacząc w pierwszej serii.

88. Maxim Anisimov (Białoruś) - 2 punkty (2/-14)
Maxim przeszedł do historii. Zdobył drugi raz z rzędu punkty, co nie udało się żadnemu Białorusinowi do tej pory. W całej swojej karierze zdobył ich 5 - co pozwoliło mu wyprzedzić w klasyfikacji wszech czasów Andreja Lyskovca. Ale takie wyniki krajów outsiderskich są tylko dowodem na brak granic w sporcie i należy traktować je jako ciekawostkę. Punkty zdobył w podobnych okolicznościach co Pieper - 40 wynik w pierwszej serii w Oberstdorfie dał mu awans do drugiej serii dzięki KO.

88. Jaan Juris (Estonia) - 2 punkty (2/P/2003)
Kolejny zawodnik z outsiderskiego kraju (choć nieco wyżej stojącego w hierarchii niż Białoruś). Juris, który 2 lata temu całkiem nieźle sobie poczynał w Pucharze w tym sezonie jedyne punkty zdobył w chronologicznie pierwszym (a formalnie drugim) konkursie sezonu.

85. Marcin Bachleda (Polska) - 3 punkty (4/-33)
Paweł Włodarczyk uważa, iż bez Adama kadra też może istnieć. Wynik Bachledy przekonuje nas o tym, że to nie lada sztuka zdobyć 3 punkty w Pucharze (dla formalności dodam, iż osiągnął ten wyczyn w Pragelato). Bez ironii powiem tylko tyle: sympatyczny "Diabeł" gdzieś się pogubił i niestety jeśli nie weźmie się w garść to może być li tylko kolejnym niespełnionym talentem (podobnie jak Rutkowski - który w ogóle wypadł z konkurencji).

85. Krystian Długopolski (Polska) - 3 punkty (2/P/1998)
W sezonie 1997/98 zapunktował pierwszy raz w Pucharze - wydawało się że ostatni. Jednak dzięki niezłej formie na Mistrzostwach Polski pojechał na Turniej 4 Skoczni i tam obok Piepera i Anisimova był kolejnym szczęściarzem z pierwszej serii Oberstdorfu. W przeciwieństwie do Bachledy jego wynik nie był rozczarowaniem, bo na Krystka niestety nikt tak naprawdę nie liczył. Niemniej życzymy mu powodzenia.

85. Hyun Ki Kim (Korea Południowa) - 3 punkty (2/P/2000)
Kolejny powrót po latach. Drugi konkurs w Sapporo przyniósł wiele niespodzianek: 28 miejsce Kima było jedną z nich. Nic to, iż nie doskoczył tam do setnego metra, a nota łączna nie przekroczyła 70 punktów. Na MŚ startował we wszystkich konkursach, ale niczym szczególnym się nie zapisał.

82. Yukio Sakano (Japonia) - 4 punkty (1)
Od sezonu 1996/97 próbował zdobyć punkty. Wreszcie mu się to udało. W drugim konkursie w Sapporo oczywiście. Niemniej - gratulacje za wytrwałość!

82. Johan Erikson (Szwecja) - 4 punkty (2/-44)
Wydawało się, że przed tym chłopakiem rysuje się kariera na miarę Bokloeva. Jeszcze nic nie jest stracone, ale po odejściu Bajca, Erikson po prostu nie dał rady. Jedyne punkty zdobył w Pragelato.

82. Kai Bracht (Niemcy) - 4 punkty (3/P/2003)
Kolejny skoczek drugiego garnituru. Punkty zdobył oczywiście w Oberstdorfie, ale trzeba mu uczciwie przyznać, że bez systemu KO zakwalifikowałby się również do drugiej serii.

80. Pekka Salminen (Finlandia) - 5 punktów (7/-8)
Pekka Salminen to wręcz archetyp skoczka z końca tabeli. Nie zawsze tak było, ale od pięciu sezonów Pekka nie przekracza 6 punktów w Pucharze, punktując regularnie z roku na rok. W tym sezonie tak jak i przed rokiem zdobył punktów 5 już na samym początku sezonu.

80. Jon Aaraas (Norwegia) - 5 punktów (1)
Dostał szansę w Pragelato i zdobył tam swoje punkty. Ale ogólnie to nie ta klasa skoczka, by miał jakiekolwiek szanse na start w norweskiej drużynie.

79. Joonas Ikonen (Finlandia) - 6 punktów (1)
To młodziutki skoczek fiński. W silnej konkurencji w Lahti udało mu się zmieścić się w trzydziestce. Miejmy nadzieję, iż jego talent rozwinie się we właściwym kierunku.

77. Veli-Matti Lindstroem (Finlandia) - 8 punktów (5/-62)
Jedna z największych klęsk minionego sezonu. Aż trudno powiedzieć co się stało z Vellu. Dwa dwudzieste siódme miejsca w Kuusamo i nic poza tym, to wręcz kompromitacja. A zapowiadał się na skoczka światowej klasy - właściwie już nim był. Cóż może to tylko chwilowy spadek formy. Niemniej - wielka szkoda.

77. Kazuya Yoshioka (Japonia) - 8 punktów (8/P/2002)
Kazuya wrócił do kadry japońskich emerytów podczas Turnieju 4 Skoczni. Tam zdobył trzy punkty w Bischofschofen. Poza tym jeszcze w pierwszym konkursie w Sapporo znalazł się w drugiej serii.

75. Jan Mazoch (Czechy) - 9 punktów (3/-1)
Teoretycznie Mazoch został sklasyfikowany niżej niż rok temu, ale wynikało to raczej z małej liczby zawodników punktujących w poprzednim sezonie. Dwudzieste drugie miejsce w Pragelato to najlepszy wynik w historii startów młodego Czecha, który wciąż jest na dorobku. Na Mistrzostwach Świata na skoczni K90 również zmieścił się w trzydziestce. Na koniec sezonu wygrał konkurs Pucharu Kontynentalnego w Zakopanem.

75. Heung Chul Choi (Korea Południowa) - 9 punktów (5/P/2002)
Heung Chul Choi w sezonie 1999/2000 zanotował kilka ciekawych startów. Jednak potem pogrążył się w przeciętności. Dwa sezony w ogóle nie było go w tabeli pucharowej. W minionym sezonie dzięki patologicznemu konkursowi numer dwa w Sapporo wrócił do stawki klasyfikowanych. Na mistrzostwach świata wystąpił, ale nie zachwycił. Co ciekawe tam z dobrej strony zaprezentował się inny Choi - Yong Jik, który też szalał w Pucharze Kontynentalnym. Niemniej punktów pucharowych nie zdobył.

74. Reinhard Schwarzenberger (Austria) - 10 punktów (10/-38)
Niestety bardzo doświadczony skoczek austriacki nie miał dobrego sezonu (choć Letnie Grand Prix sugerowało dobre starty Monte Negro). Punktował trzy razy, przy czym najlepiej zaprezentował się w Harrachovie - 26 miejsce.

72. Bine Zupan (Słowenia) - 11 punktów (1)
Kolejny z wielu młodych skoczków słoweńskich. Trzeba przyznać, iż dość obiecujący. W trzydziestce zmieścił się cztery razy, a najlepiej zaprezentował się - a jakże - w Sapporo.

72. Stefano Chiapolino (Włochy) - 11 punktów (1)
Po pierwszej serii konkursu w Pragelato był na bardzo wysokiej, szóstej pozycji. Nie udało mu się jej utrzymać i spadł aż o 14 miejsc, ale i tak był tam sporą niespodzianką. Pozostaje się cieszyć, że po zakończeniu kariery przez Roberto Cecona skoczek włoski punktuje w Pucharze. Być może dzięki temu nie podzielą losu Kanadyjczyków, którzy po zakończeniu kariery przez Bulau`a zupełnie wypadli z gry.

70. Fumihisa Yumoto (Japonia) - 12 punktów (1)
W tabeli dzięki konkursom u siebie. W pierwszym zajął dwudzieste pierwsze miejsce, w drugim dwudzieste dziewiąte (z fatalną notą). Ma dopiero 20 lat i może kiedyś, z braku lepszych juniorów dołączy do pierwszej reprezentacji.

70. Radik Zhaparov (Kazachstan) - 12 punktów (2/+4)
Radik był małą niespodzianką konkursów w Sapporo. W pierwszym po pierwszej serii był trzydziesty, świetnie skoczył w drugiej, ale tej nie dokończono. W drugim w pierwszym skoku niemal otarł się o dziesiątkę, w serii finałowej było już trochę gorzej, ale 12 punktów to najlepszy wynik zawodnika z Kazachstanu od sezonu 1992/93!