Co to był za konkurs! Nie dość, że przyjemnie się oglądało dalekie loty, to jeszcze jest o czym pisać. Mamy również o czym dyskutować - do czego serdecznie zachęcamy!

Na skoczni w Planicy dzisiaj działo się tak wiele, że nie wiadomo nawet, od czego zacząć. Stawiam jednak na to, o czym było najgłośniej - czyli o dominacji Słoweńców. Gospodarze - umieszczając na czterech najwyższych lokatach aż czterech swoich skoczków - to wyrównanie wyniku Austriaków sprzed ponad 42 lat! 20 stycznia 1980 roku w Thunder Bay (w dziewiątym konkursie Pucharu Świata w historii) zwyciężył Armin Kogler, który wyprzedził swoich kolegów z reprezentacji: Huberta Neupera, Antona Innauera i Klausa Tuchscherera. Słoweński sukces jednak smakował o tyle lepiej, że miał miejsce przed ich własną publicznością, licznie zgromadzoną pod Letalnicą.

Niewiele brakowało, a osiągnięcie by było jeszcze większe - gdyby na koniec konkursu utrzymał się stan z pierwszej serii, kiedy Słoweńcy zajmowali pięć pierwszych miejsc, to byłaby sytuacja bez precedensu. Przyznam, że w przerwie na szybko przygotowywałem w naszej sekcji z rekordami i statystykami nową tabelę, w której umieszczalibyśmy pięciu zawodników z jednego kraju na czele indywidualnego konkursu PŚ. Cóż - nie dzisiaj...

Siłą rzeczy po raz 28. w historii mieliśmy też całe podium obstawione zawodnikami jednego kraju - a trzeci raz coś takiego było udziałem Słoweńców. Podopieczni Roberta Hrgoty od dziś zajmują też drugie miejsce w tabeli prezentującej reprezentacje, które zdobyły najwięcej punktów w jednym konkursie indywidualnym Pucharu Świata - dziś zgromadzili 356 oczek, rekord od moich czternastych urodzin (23 stycznia 1999 roku, gdyby ktoś pytał) należy do Japończyków - 401 punktów zdobyli jednak w czasach, gdy kwoty startowe były większe (wtedy w konkursie startowało aż osiemnastu skoczków z Kraju Kwitnącej Wiśni, którzy skorzystali z prawa do wystawienia kwoty narodowej).

No dobra, teraz przechodzimy do najdalszych lotów i do dyskusji - czy 249,5 metra, jakie Anze Semenic uzyskał w serii próbnej, należy uznać za skok wylądowany prawidłowo, czy podparty? Słoweniec ewidentnie dotknął śniegu rękami i teoretycznie to powinno wyczerpywać temat. Na naszej liście najdalszych lotów w historii wpisaliśmy jego wynik z adnotacją o podpórce.

Pozostaje jednak jeszcze pytanie, czy można to uznać za jego rekord życiowy. Tu sprawa nie jest już taka prosta - historia (ta nowsza) pokazuje, że FIS odnotowuje takie próby jako rekordowe. Korzystając z prawa precedensu można wskazać na 239,5 metra Simona Ammanna (Vikersund 2017) i 251,5 metra Kamila Stocha (Planica 2017). Z drugiej strony mamy choćby słynne 254 metry Dimitrija Wasiliewa (Vikersund 2015) czy 242 metry... Anze Semenica (Planica 2017) - te próby za rekordowe nie zostały uznane.

Zazwyczaj w takich sytuacjach pomocne bywają dwie rzeczy. Podpowiedzią są noty sędziowskie, jednak w serii próbnej oczywiście takich nie było. Drugą wskazówką są listy startowe kolejnych zawodów, na których publikowane są życiówki - w końcu przygotowują je osoby (w teorii) bardzo kompetentne, na co dzień pracujące w strukturach Międzynarodowej Federacji Narciarskiej (FIS). Problem jednak polega na tym, że Semenic dziś zakończył karierę i na żadnej liście startowej już się nie pojawi...

Biorąc pod uwagę wszystkie za i przeciw, a także sympatię do Słoweńca i fakt, że już go na skoczni nie zobaczymy, nieco subiektywnie przychylam się do uznania dzisiejszej próby za rekord życiowy.

Nieco łatwiej wygląda kwestia innego skoku - Yukiya Sato w drugiej serii konkursowej poszybował na odległość 238,5 metra, czym o metr poprawił swój wynik sprzed roku. On również zaliczył głęboki przysiad, jednak tutaj nie ma stuprocentowej pewności, czy podpórka była - takiej pewności nie mieli również sędziowie, co widać po notach. Lista startowa jutrzejszego konkursu drużynowego mówi jednak jasno, że dzisiejszy rezultat uznano za osobisty rekord Japończyka.

Również chyba najszczęśliwszy dziś człowiek na Letalnicy poprawił swoją życiówkę - 239 metrów w drugiej serii konkursowej dało Żidze Jelarowi nie tylko pierwszą wygraną w karierze, ale również nowy wpis w CV lotnika.

Swoje rekordy życiowe - wszystkie ustanawiane w tym sezonie - poprawiali również Jan Hoerl (233 m), Niko Kytosaho (również 233 m) oraz Daniel Tschofenig (224,5 m). Najlepszy wynik wyrównał natomiast Daniel Huber (237 m).

Rekordy życiowe - Planica, dzień 2
zawodnik	kraj	poprzedni rekord	odległość	belka	seria
Anze Semenic		241.0	249.5	12.	pr.
Ziga Jelar		234.5	239.0	13.	II
Yukiya Sato		237.5	238.5	13.	II
Jan Hoerl		232.5	233.0	16.	II
Niko Kytosaho		219.0	233.0	11.	pr.
Daniel Tschofenig		217.0	224.5	12.	I

Skoki za 245. metr - Planica, dzień 2
zawodnik	kraj	odl.	belka	seria
Anze Semenic		249.5	12.	pr.

Wstęp był długi, czas na krótkie podsumowanie piątku w Planicy. W sumie oddano 110 skoków (w tym jeden zneutralizowany dyskwalifikacją Bendika Jakobsena Heggliego) - 103 z nich (uwzględniając wynik Norwega) zakończyło się lądowaniem za punktem K. Aż 26 razy skoczkowie osiągali ponad 230 m, a trzy razy - ponad 240 metrów. Swoje rekordy życiowe poprawiało w siedmiu próbach sześciu zawodników (dwa razy czynił to Daniel Tschofenig), było też jedno wyrównanie (Daniel Huber).

Jutro kolejna dawka lotów narciarskich, jednak - wobec rezygnacji z serii próbnej - dość uboga. Czekają nas tylko 64 skoki. Może przy tej małej liczbie uda się osiągnąć to, co od kilku dni zapowiadają organizatorzy - padnie rekord świata?

Tradycyjnie zachęcamy do odwiedzania naszego działu z rekordami i statystykami, w którym prezentujemy rozmaite dane liczbowe związane z lotami narciarskimi i najlepszymi osiągnięciami w tej specjalności.

rekordy życiowe skoczków narciarskich » rekordy i statystyki lotów narciarskich »