W roku 2015 przypada piętnasta rocznica powstania naszego portalu. W cyklu artykułów, przypominających wydarzenia z przeszłości, czas na trzynasty tydzień roku...

Co działo się w tym okresie w Polsce i na świecie? Podczas gdy w Polsce zaczęliśmy wymieniać tablice rejestracyjne (pojawił się nowy wzór z czarnymi znakami na białym tle), w Rosji Władimir Putin po raz pierwszy wygrał wybory prezydenckie (2000). A skoro jesteśmy już przy polityce, to warto wspomnieć o rozłamie w Sojuszu Lewicy Demokratycznej, jaki miał miejsce w 2004 roku.

Działo się również w świecie mediów - w 2000 roku ruszyła telewizja TV4, natomiast osiem lat później nadawanie rozpoczęła śląska stacja TVS. Z kolei w roku 2010 sympatyczny Krzysztof ze Szczecina zdobył główną nagrodę w teleturnieju "Milionerzy". Tymczasem kibice piłki nożnej wspominają wysoką wygraną polskiej reprezentacji nad drużyną z San Marino (10:0).

Wśród tych, którzy zmarli w omawianym czasie, znalazł się Stanisław Lem - pisarz, filozof, futurolog odszedł w 2006 roku.

A co w skokach? W 2001 roku pożegnaliśmy starą skocznię Bergisel w Innsbrucku - obiekt, którego rekord należał do Adama Małysza, został zburzony pewnego marcowego poranka. W ciągu kilku miesięcy w tym samym miejscu wybudowano nowoczesną skocznię, która służy nam do dziś.

Tymczasem na jednej z aukcji internetowych pojawiła się niecodzienna oferta - można było wylicytować... adres i numer telefonu Adama Małysza. Cena wywoławcza wynosiła 1 zł, a do momentu wycofania aukcji przez właścicieli portalu została podbita do 11 złotych.

W 2002 roku Małysz nie był już niepokojony przez takie nietypowe sprawy. W spokoju wygrał mistrzostwa Polski. Na Średniej Krokwi daleko za wiślaninem uplasowali się Marcin Bachleda i Wojciech Skupień.

Tymczasem norweski związek znalazł nowego trenera dla tamtejszej reprezentacji narodowej. Został nim Mika Kojonkoski, który wcześniej zakończył współpracę z Finami.

Pod koniec marca 2003 roku w Małopolsce gościł Walter Hofer. Dyrektor Pucharu Świata rozmawiał z władzami PZN na temat organizacji mistrzostw świata w Zakopanem w 2009 roku. Co z tych planów wyszło - wiemy doskonale.

Innym pomysłem, jaki wtedy się pojawił, a nie doszedł do skutku, było ograniczenie liczby skoczków dopuszczanych do kwalifikacji. Według projektu start w zawodach PŚ miało mieć zagwarantowanych 45 najlepszych zawodników klasyfikacji generalnej, a kolejnych pięciu czy dziesięciu miało kwalifikować się w Pucharze Kontynentalnym. Mówiło się też o utworzeniu trzeciego cyklu zawodów - o klasę niżej od CoC. To ostatnie akurat się sprawdziło - mamy przecież FIS Cup.

Z ciekawą inicjatywą wyszedł też prezes Tatrzańskiego Związku Narciarskiego Andrzej Kozak - zaproponował on swego rodzaju wymianę treningową. Miało polegać to na tym, że nasz najlepszy alpejczyk Andrzej Bachleda junior trenowałby wraz z francuską reprezentacją, natomiast do naszej kadry skoczków dołączyłby zawodnik z Francji.

W 2004 roku wreszcie dobiegły końca spekulacje odnośnie obsady trenerskiej naszych kadr. Prezydium Polskiego Związku Narciarskiego podjęło decyzję, że głównym szkoleniowcem kadry A zostanie Heinz Kuttin, natomiast kadrą B zajmie się Stefan Horngacher.

Jednym z pierwszych testów reprezentacji pod okiem nowych trenerów miały być zawody Letniej Grand Prix w Zakopanem - w trakcie Konferencji Kalendarzowej FIS potwierdzono bowiem, że pod Tatrami po raz pierwszy zagości ta impreza.

Podczas konferencji zapadły także inne ustalenia - działacze postanowili sprawdzać BMI skoczków, aby uniknąć ich nadmiernego wychudzenia. Do dziś często słyszymy o tej regule - w minionym sezonie głośno było o dyskwalifikacji Severina Freunda z powodu zbyt niskiej wagi.

W 2005 pojawiła się zapowiedź zmian w kontekście kwot startowych. Maksymalne limity dla każdej z reprezentacji miały zostać zmniejszone z ośmiu do sześciu miejsc. I tak rzeczywiście się stało. W tamtym czasie konkretnych kształtów nabierał również cykl FIS Cup - ten również powstał i istnieje do dziś.

Interesujące rzeczy działy się na krajowym podwórku. Trener Heinz Kuttin chciał wprowadzić spore zmiany w pierwszej drużynie skoczków - do Adama Małysza mieli dołączyć Rafał Śliż, Kamil Stoch i Piotr Żyła. O tym ostatnim Austriak mówił, że "ma dynamit w nogach".

Pod koniec marca Polski Związek Narciarski zaprezentował Narodowy Program Rozwoju Skoków Narciarskich, wsparty przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu oraz sponsora - Grupę LOTOS S.A. Po dziesięciu latach cykl LOTOS Cup ma się dobrze i nadal się rozwija, a wielu jego wychowanków odnosi mniejsze lub większe sukcesy na arenie międzynarodowej.

W 2006 skoczkowie walczyli o mistrzostwo Finlandii i Francji. W Kuusamo zwyciężył Matti Hautamäki, a w Courchevel - Emmanuel Chedal.

To był też czas pożegnań - decyzję o zakończeniu kariery ogłosili Damjan Fras i Masahiko Harada, nad podobnym krokiem zastanawiali się Michal Dolezal i Henning Stensrud. Ten ostatni udzielił nam wywiadu, w którym zdradził swoje niszczycielskie zapędy - stwierdził, że chętnie wysadzi w powietrze starą skocznię Holmenkollen.

Z kolei Polski Związek Narciarski zakończył współpracę z Heinzem Kuttinem, informując o tym Austriaka - podobno - mailem... Giełda nazwisk trwała tymczasem w najlepsze - następcą Kuttina miał zostać szkoleniowiec z Finlandii - Hannu Lepistö lub Ari-Pekka Nikkola.

W tym samym roku 1 kwietnia opublikowaliśmy informację o tym, że Bjoern Einar Romoeren zamierza zagrać w filmie. Był to oczywiście primaaprilisowy żart, który Norwegowi bardzo przypadł do gustu. Artykuł sposobał się również pewnemu znanemu dziennikarzowi - kilka dni później z zaskoczeniem czytaliśmy o tym samym w jednym z małopolskich dzienników. Problem w tym, że to wydanie nie ukazało się 1 kwietnia; w artykule były informacje, jakie nie pojawiły się u nas; na naszych łamach już dawno było sprostowanie; wreszcie - autor nie wskazał, gdzie wyczytał takie ciekawostki :)

Rok 2007 był dla Alana Alborna momentem, w którym postanowił powiedzieć "koniec" - Amerykanin zakończył karierę. O tym samym myślał Roar Ljoekelsoey, członek drużyny Miki Kojonkoskiego. Ten ostatni zastanawiał się nad swoją przyszłością w Norwegii, a jednocześnie był dość mocno krytykowany przez zawodników kadry B, którzy udzielili nam obszernego wywiadu - zwłaszcza przez Mortena Solema.

A skoro jesteśmy przy Norwegach - w Molde rozgrywali oni mistrzostwa swojego kraju. Triumfowali Anders Jacobsen, Anette Sagen i klub Akershus (Henning Stensrud, Kim Rene Elverum Sorsell, Bjoern Einar Romoeren, Tom Hilde).

Ten sam klub - z drużyną w identycznym składzie - był najlepszy również w roku 2008. Indywidualnie w mistrzostwach Norwegii triumfowali Anders Bardal (przed Andersem Jacobsenem i Bjoernem Einarem Romoerenem) oraz Line Jahr (Anette Sagen nie startowała). Anders Jacobsen, Lars Bystoel, Roar Ljoekelsoey, Henning Stensrud, Anders Bardal i Morten Solem wystartowali również w drużynowych zmaganiach w kombinacji norweskiej - nie odnieśli jednak sukcesu, dużą przewagę po skokach utracili w biegu.

Krajowe mistrzostwa odbywały się także w Finlandii - w Ruce zwyciężył Janne Ahonen, który kilka dni wcześniej ogłosił decyzję o zakończeniu kariery. Było to pewnym zaskoczeniem, bo Fin miał za sobą udany sezon - piąty raz wygrał Turniej Czterech Skoczni, odniósł cztery zwycięstwa w konkursach PŚ i zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej.

Swoją karierę zwycięstwem w mistrzostwach swojego kraju zakończył Martin Mesik. Słowak w otwartym konkursie zajął dopiero czwarte miejsce (wyprzedzili go Piotr Żyła, Wojciech Skupień i Rafał Śliż), ale był najlepszym spośród reprezentantów naszych południowych sąsiadów.

Tradycyjnie mieliśmy roszady na stanowiskach trenerów. W Słowenii zakończono współpracę z Ari-Pekką Nikkolą, a kadrę ponownie objął Matjaz Zupan. Z kolei w Polsce wreszcie ogłoszono, że głównym trenerem naszej reprezentacji zostanie Łukasz Kruczek. Mimo że decyzja była znana już kilka dni wcześniej, władze PZN do końca starały się utrzymać ją w tajemnicy - co na swój sposób było zabawne.

Rok 2009 i znowu mistrzostwa - w Polsce drużynowo triumfowała Wisła Ustronianka (Adam Małysz, Rafał Śliż, Piotr Żyła, Adam Cieślar), a w rozegraniu konkursu indywidualnego przeszkodził wiatr. W Norwegii najlepsi okazali się Roar Ljoekelsoey i Helena Olsson Smeby oraz Akershus (Bjoern Einar Romoeren, Kim Rene Elverum Sorsell, Andreas Vilberg, Tom Hilde), a we Francji - Emmanuel Chedal.

Podczas gdy panie walczyły w sądzie o prawo startu na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, Gregor Schlierenzuaer trenował w Ramsau. Jeden ze skoków zakończył się dla Austriaka upadkiem i kontuzją, która wymagała operacji.

Omawiając rok 2010 kontynuujemy wątek krajowych czempionatów. Mistrzem Słowacji, mimo czwartego miejsca w konkursie (triumfował młody Stefan Kraft), został Tomas Zmoray. Wśród Estończyków triumfował Kristjan Ilves, a drużynowo - ekipa Nömme I (Raiko Heide, Siim-Tanel Sammelselg i Tanel Levkoi). W Norwegii najlepsi byli Bjoern Einar Romoeren, Anette Sagen i Akershus (Romoeren, Swensen, Velta, Hilde), a w Finlandii - Ville Larinto.

Rok 2011 wiąże się ze szczególnymi emocjami - to właśnie wtedy (dokładnie 26 marca) swój ostatni skok oddał Adam Małysz. Zawody "Skok do celu" nie doszły do skutku ze względu na wyjątkowo obfite opady śniegu (nawet aura nie chcała, żeby mistrz kończył karierę), ale atmosfera pod Wielką Krokwią była niezapomniana. Mimo trudnych warunków Małysz skoczył, a na dole za rywalizację dziękowali mu m.in. Martin Koch, Jakub Janda, Bjoern Einar Romoeren, Michael Uhrmann, Kamil Stoch, Matti Hautamäki, Martin Schmitt, Gregor Schlierenzauer, Simon Ammann, Thomas Morgenstern, Sven Hannawald, Walter Hofer, prezydent Bronisław Komorowski i ja ;)

Wszyscy zastanawialiśmy się nad przyszłością polskich skoków narciarskich. Sceptycznie do zainteresowania kibiców podchodził profesor Zbigniew Nęcki z Uniwersytetu Jagiellońskiego; więcej wiary miał Walter Hofer, który w krótkiej rozmowie z nami stwierdził: "Jestem przekonany, że w przyszłości zobaczymy kolejnych wielkich skoczków z Polski". Nie mylił się.

Podczas gdy Adam Małysz kończył karierę, Finowie rywalizowali o mistrzostwo swojego kraju. Pod nieobecność Hautamäkiego (był w Zakopanem), Ahonena i Olliego (zakończyli karierę) triumfował Olli Muotka. We Francji mistrzam zostali Jason Lamy Chappuis i Coline Mattel, natomiast w Norwegii - Anders Bardal, Maren Lundby i Akershus (Kim Rene Elverum Sorsell, Espen Egner Halvorsen, Rune Velta, Tom Hilde).

W roku 2012 mamy za to niespodziankę - Akershus zajął w mistrzostwach Norwegii dopiero czwarte miejsce. Triumfował skład z Oppland (Fredrik Bjerkeengen, Leif Marius Hagemoen, Robert Johansson, Kenneth Gangnes), a indywidualnie - Anders Jacobsen i Anette Sagen.

W Polsce było już po mistrzostwach, ale wszyscy zastanawiali się, jak będą wyglądały nasze kadry po udanym sezonie 2011/2012 - pierwszym bez Adama Małysza. Władze Zakopanego z kolei z optymizmem patrzyły na szanse uzyskania prawa do organizacji mistrzostw świata w 2017 roku...

Mistrzami Polski w roku 2013 zostali Maciej Kot (przed Kamilem Stochem i Piotrem Żyłą) oraz AZS Zakopane (Grzegorz Miętus, Krzysztof Miętus, Maciej Kot, Jakub Kot). W Rosji triumfowali Ilmir Hazetdinow i Dienis Korniłow, we Francji - Vincent Descombes Sevoie i Lea Lemare, w Estonii - Artti Aigro, natomiast w Kanadzie - Dusty Korek, Eric Mitchell i Atsuko Tanaka, choć w konkursach panów dwukrotnie wygrywał Pascal Kaelin ze Szwajcarii.

W Finlandii trwały spekulacje, czy Pekka Niemelä pozostanie na stanowisku szkoleniowca reprezentacji; tymczasem Harri Olli zdecydował się na powrót, a jego trenerem został... Matti Nykänen. W Norwegii swoją walkę z problemami zdrowotnymi dopiero zaczynał Anders Jacobsen; z kolei specjalistka od biegów narciarskich z tego kraju została "Królową nart" w plebiscycie Forum Nordicum - Gregor Schlierenzauer zajął drugie miejsce, a Kamil Stoch - dziewiąte.

W 2014 roku swój mały plebiscyt zorganizowała Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS). Skoczkiem roku został Kamil Stoch, wschodzącą gwiazdą - Jan Ziobro, a trenerem roku - Łukasz Kruczek.

W lokalnych mediach czytaliśmy o problemach ze wzrokiem i planowanych operacjach Klemensa Murańki oraz o zlocie fanów Macieja Kota, do którego miało dojść w Bielsku-Białej.

Media światowe donosiły z kolei o możliwych kombinacjach z kombinezonami po zmianach w przepisach oraz o przebudowie słoweńskiej Letalnicy. Docierały do nas wieści na temat planów zawodników - Ilja Rosliakow zdecydował się na zakończenie kariery, natomiast Anette Sagen wówczas nie myślała o odstawieniu nart do szafy.

I wreszcie krajowe mistrzostwa, których mieliśmy sporo, więc w telegraficznym skrócie: Finlandia - Sami Niemi; Francja - Ronan Lamy Chappuis i Coline Mattel; Norwegia - Andreas Stjernen, Maren Lundby i 
Nord-Trondelag (Stjernen, Brandt, Ingvaldsen, Bardal), Rosja - Irina Awwakumowa, dwukrotnie Michaił Maksimoczkin i klub z Niżnego Nowogrodu (Sardyko, Szuwałow, Korniłow, Maksimoczkin); Słowenia - Katja Pozun, Peter Prevc i SK Triglav (Dejan Judez, Cene Prevc, Nejc Dezman, Peter Prevc).