Tuż po pierwszym konkursie Pucharu Świata w Zakopanem odbyła się konferencja prasowa, na której pojawili się trzej najlepsi skoczkowie sobotnich zawodów - Michael Uhrmann, Bjoern Einar Romoeren i oczywiście Adam Małysz. Polak nieco się spóźnił na konferencję - tłumaczono to tym, że nasz Mistrz Świata odwoził żonę do hotelu COS, w którym mieszkają. Konferencja przebiegała w sympatycznej i dowcipnej atmosferze (głównie za sprawą wypowiedzi Adama Małysza, który tryskał humorem po wielkim powrocie do światowej czołówki). Poniżej prezentujemy pełny zapis spotkania.

Michael, czy skakałeś już przed taką publicznością jak tutaj w Zakopanem?

Michael Uhrmann: Tak, w zeszłym roku.

To jest Twoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata. Jak się teraz czujesz?

Michael Uhrmann: Byłem już Mistrzem Świata i zwycięzcą na Olimpiadzie Zimowej z niemiecką drużyną. Moim marzeniem zawsze było zwycięstwo w konkursie PŚ. Dziś dokonałem tego po raz pierwszy. Tutaj, przed tą publicznością, na pewno milej jest stanąć na podium niż w Trondheim.

Czy czekałeś ze swoim pierwszym zwycięstwem aż do Zakopanego, żeby właśnie tutaj tego dokonać?

Michael Uhrmann: Nic nie szło tak, jak tego sobie życzyłem. Nie spodziewałem się takich niepowodzeń. Po prostu miałem wszystkiego dosyć.

Bjoern, jak się czujesz przed zakopiańską publicznością?

Bjoern Einar Romoeren: To jest niesamowite. Pod skocznią są tłumy i atmosfera jest wspaniała. Jako brązowy medalista czuję, że jest to prawie jak złoto, gdyż kolor brązowy jest podobny do złotego.

Adam, w tym sezonie (poza pierwszymi konkursami) byłeś raczej na dalszych miejscach. Jest to jakby Twój powrót. Jak się czujesz?

Adam Małysz: Czuję się na pewno wspaniale. Myślę, że naprawdę mnie poniosło to, że kibice tak wspaniale dopingowali i potrafili stworzyć wspaniałą atmosferę. Myślę, że skoki było o wiele, wiele lepsze i na pewno potwierdzą to trenerzy po dokładniejszych analizach.

Masz coś w rodzaju abonamentu na drugie miejsce w Zakopanem.

Adam Małysz: Myślę, że to całkowicie wystarczy na początek. Zająć tutaj drugie miejsce to tak jakbym wygrał. Na pewno wielka chwała należy się Michaelowi Uhrmannowi, który tutaj wygrał. Dla mnie było to odrodzenie. Zdobycie drugiego miejsca to było coś wspaniałego. Opłacało się długo trenować, długo czekać, żeby tutaj, przed swoją publicznością, zdobyć drugie miejsce.

Co było dla Ciebie motywacją?

Na pewno wsparcie Tajnera, ale także innych trenerów, którzy czuwali nade mną. Na pewno były wielkie nerwy, bo jest to nasza publiczność. Z drugiej strony podświadomość dawała mi to, że jestem u siebie, na swojej skoczni. Jest tutaj tak wspaniała publiczność, która na pewno mnie poniosła - to mnie zmotywowało.

Michael, w ubiegłym roku na Twoim miejscu siedział Sven Hannawald. U nas często mówi się, że jeśli Hannawald skacze źle, to Uhrmann skacze dobrze. Dzisiaj Sven był trzydziesty, Ty jesteś pierwszy. Czy jest między Wami rzeczywiście jakaś rywalizacja w zespole? W jaki sposób mógłbyś skomentować wyniki swoich kolegów?

Michael Uhrmann: Wtedy, kiedy oni odnosili sukcesy, cieszyłem się. Nie powiedziałbym, że jest tak, że albo Sven, albo ja. Czasami było tak, że obaj uzyskiwaliśmy dobre wyniki.

Jesteś teraz w lepszej formie. Czy znaczy to, że teraz Ty będziesz grał pierwsze skrzypce w niemieckiej drużynie?

Michael Uhrmann: Martin jest kapitanem drużyny. Ale to, kto jest jej liderem, pozostawiam Państwa decyzji.

Adam, dziś obok Ciebie trzech Twoich kolegów zdobyło punkty PŚ. Czy możemy mieć nadzieję, że w przyszłości, w następnych konkursach też będą takie dobre, równe skoki?

Adam Małysz: Myślę, że to dobre pytanie, tylko nie do mnie. Ja jestem tylko zawodnikiem. Ja wykonuję polecenia i staram się skakać jak najlepiej. Na pewno jesteśmy teamem, ale również rywalizujemy między sobą. Ja na pewno nie mogę opowiadać o błędach kolegów. Myślę, że to wspaniałe, że nasi chłopcy skaczą coraz lepiej i podnosi mnie to na duchu.

Adam, co dziś zadziałało, co nie nie działało wcześniej?

Adam Małysz: Gdybym wiedział, to bym powiedział. Na pewno publiczność. Ona działa na mnie najlepiej. Ciężko jest za granicą o taką publiczność. Skoki były bardzo dobre. Trudno porównać tamte skoki i te, które dzisiaj oddałem.

Podczas Turnieju Czterech Skoczni szło Ci dobrze na treningach, bardzo chciałeś, ale nie wychodziło. Jak teraz czułeś się po pierwszej serii? Czy musiałeś walczyć z tą myślą, że już jest dobrze i znów bardzo chcesz się tutaj pokazać?

Adam Małysz: Na pewno w drugiej serii było troszkę gorzej, bardziej nerwowo. Muszę przyznać, że w tym roku jestem bardziej spokojny i skoncentrowany na swojej robocie przed samymi skokami. Tutaj na pewno muszę przypomnieć nazwisko doktora Blecharza, który mnie do tego przygotował, potrafię nadal wykonywać jego polecenia... Całe zaplecze, które jest w sporcie, jest bardzo przydatne. Na pewno wiele wskazówek, nie tylko trenerów, ale także specjalistów, jest bardzo przydatne.

Myślę, że koledzy się nudzą i im powinniście zadawać jakieś pytania...

Bjoern, czy to jest pierwszy błąd Kojonkoskiego, że pozwolił odpocząć Pettersenowi podczas Pucharu Świata w Libercu?

Bjoern Einar Romoeren: Jestem pewny, że podjął dobrą decyzję, ale w sporcie już tak jest, że czasami są wzloty i upadki i nie zawsze można przewidzieć, co się stanie.

Czasem Ty jesteś lepszy, czasem Sigurd, Roar. Czy jest duża rywalizacja między Wami?

Bjoern Einar Romoeren: Nie, w ogóle. Umiemy cieszyć się sukcesami naszych kolegów. To, że raz jeden, raz drugi jest na podium, wygrywa, sprawia że jesteśmy zadowoleni.

Michael, prowadziłeś po pierwszej serii w Trondheim. Tam Ci się nie udało. Teraz przed Twoim drugim skokiem pojawiły się race i chyba ogólnie trudno się skakało w takich warunkach. Czy łatwo poradzić sobie ze stresem w takiej sytuacji?

Michael Uhrmann: Wiele razy mówiono, że to jest właśnie nasz problem, że koniecznie w Niemczech potrzebujemy psychologów. W Trondheim miałem szansę, trzy razy byłem najlepszy, a później niestety nie udało się. Dzisiaj się cieszyłem, że mogłem skakać na tym stadionie i że mogłem być ostatnim, który skacze. Mam nadzieję, że Adam Małysz mnie zrozumie, ale dla mnie jest to wielka satysfakcja, że mogłem być lepszy od Adama Małysza (w tym momencie Adam Małysz podał Michaelowi rękę, co stanowiło gest uznania dla lepszego dzisiaj skoczka - red.).

Notowali: Zet, Stawy, Andrew