Powyższe pytanie nurtuje wszystkich kibiców skoków w naszym kraju. Lider polskiej kadry po pierwszym konkursie w Oberstdorfie ma niemal trzydzieści punktów straty do Simona Ammanna. Historia i statystyka niestety nie dają większych szans mistrzowi świata z Val di Fiemme...

W historii Turnieju Czterech Skoczni wielokrotnie zdarzało się, że zwycięzcy pierwszego konkursu ostatecznie przegrywali niemiecko-austriacką imprezę. Dość powiedzieć, że w 61 dotychczasowych edycjach turnieju jedynie 23 razy triumfator pierwszych zawodów cieszył się z końcowego lauru. Pomimo tego bardzo rzadko zdarzało się, by ktoś odrobił stratę większą niż 15 punktów po pierwszym konkursie.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że największą stratę odrobił Norweg Ingolf Mork, który w sezonie 1971/1972 po pierwszych zawodach tracił do liderującego Yukio Kasayi 33,6 punktu. To jednak tylko złudzenie. Japończyk, który wygrał pierwsze trzy konkursy turnieju, nie pojawił się bowiem w Bischofshofen - zamiast tego powrócił do Japonii, by tam trenować przed igrzyskami olimpijskimi w Sapporo. Gdyby nie to, najpewniej wygrałby TCS. W związku z tym właściwie można by wziąć pod uwagę stratę Ingolfa Morka do Rainera Schmidta, który zajął drugie miejsce w pierwszym konkursie. Wynosiła ona 23,9 pkt, zaś po zakończeniu turnieju Mork miał nad Schmidtem 59,5 pkt przewagi. I tak byłaby to druga największa strata, jaką udało się odrobić po lidera po pierwszych zawodach.

W takim układzie największą zniwelowaną stratą byłoby 26,4 punktu, które w sezonie 1963/1964 odrobił Fin Veikko Kankkonen do Norwega Torbjoerna Yggesetha. Przewagi większe niż piętnastopunktowe udało się odrobić łącznie tylko siedmiu zawodnikom. Oprócz Morka i Kankkonena byli to Primoż Peterka (19,3 pkt straty po pierwszym konkursie w sezonie 1996/1997), Jens Weissflog (18,7 pkt w sezonie 1984/1985), Janne Ahonen (16,9 pkt w sezonie 2007/2008), Anders Jacobsen (16,3 pkt straty rok wcześniej) i Andreas Widhoelzl (15,5 pkt straty w sezonie 1999/2000).

Najczęściej skuteczny pościg stawał się udziałem Janne Ahonena i Jensa Weissfloga. Obaj dokonali podobnej sztuki trzykrotnie. Prócz sezonu 1984/1985 Weissflog dokonał tego w latach 1983/1984 oraz 1995/1996. Warto jednak zauważyć, że w ostatnim przypadku ścigany przez niego Mika Latinen, który wygrał pierwszy konkurs w Oberstdorfie, upadł na treningu przed konkursem w Ga-Pa, doznał złamania obojczyka oraz pięciu żeber i zmuszony był do wycofania się z dalszej części turnieju. Drugie miejsce w konkursie w Oberstdorfie zajął właśnie późniejszy triumfator Weissflog.

Fin największą stratę odrobił we wspomnianym sezonie 2007/2008, gdy prześcignął Thomasa Morgensterna. W sezonie 2002/2003 odrobił 5,6 pkt straty po pierwszym konkursie do Svena Hannawalda, zaś w sezonie 1998/1999 6,2 pkt straty do Martina Schmitta. Wtedy Janne wygrał turniej, choć nie wygrał żadnego konkursu.

To właśnie Schmitt jest niechlubnym rekordzistą odwrotnej kategorii. Jako jedyny aż trzykrotnie (i to z rzędu) wygrywał pierwszy konkurs turnieju, by ostatecznie przegrać całą imprezę. Prócz wspomnianych lat, w których przegrywał z Widhoelzlem i Ahonenem, miało to miejsce w pamiętnym dla nas sezonie 2000/2001, kiedy stratę 10,9 pkt po pierwszych zawodach odrobił do Niemca Adam Małysz. Orzeł z Wisły jest oczywiście jedynym Polakiem, któremu udało się wygrać TCS, mimo porażki w pierwszym konkursie.

Czy Kamil Stoch ma szansę na powtórzenie tego wyczynu? Statystyki nie stoją po jego stronie. Gdyby mu się udało, pobiłby rekord turnieju (jeśli nie uwzględnimy straty Morka do Kasayi). Ale kto wie, może to właśnie Polak zapisze kolejną piękną kartę w historii, odrabiając 29,9 pkt do Simona Ammanna?

(A) - strata do lidera po pierwszym konkursie
(B) - przewaga końcowa nad drugim zawodnikiem
(C) - przewaga końcowa nad liderem po pierwszym konkursie



Uwagi do tabeli:

1. W sezonie 1971/1972 Yukio Kasaya wycofał się z turnieju po trzech pierwszych konkursach.

2. W sezonie 1995/1996 Mika Latinen, który wygrał pierwszy konkurs w Oberstdorfie, wycofał się przed konkursem w Ga-Pa z powodu obrażeń odniesionych przy upadku na treningu.

3. Ponieważ w sezonie 2005/2006 TCS miał dwóch triumfatorów, w zestawieniu bierzemy pod uwagę stratę, którą Jakub Janda odrobił do Janne Ahonena liderującego po konkursie w Oberstdorfie. W kolumnie „Przewaga końcowa nad drugim zawodnikiem” podajemy przewagę obydwu zwycięzców nad trzecim w klasyfikacji Roarem Ljoekelsoeyem.