Pavel Mikeska to doświadczony trener z czeskiego Frensztatu. W 1993 roku objął funkcję trenera polskiej kadry po Janie Szturcu z KS Wisła. Polski Związek Narciarski trochę desperacko zatrudnił go za 500 dolarów miesięcznie, by znaleźć jakiś sposób na poprawę kondycji polskich skoków. Mikeska nie miał łatwego zadania. Związek nie był wyrywny do pomocy, z wypłatami czasem zwlekał, nominacja nie podobała się paru trenerom krajowym, a oczekiwano dobrych wyników. Mikeska dojeżdżał na treningi z Frensztatu, a zwracano mu za dojazdy z Wisły, gdzie został czasowo zamedlowany.
"Od początku nie byłem akceptowany. Mówiono, że to hańba, aby polskich skoczków trenował Czech. Ostrzegano mnie, że cały czas będę pod kontrolą, że będą patrzeć mi na ręce. I dotrzymano słowa. A trzeba pamiętać, że wtedy w Polskim Związku Narciarskim nie było pieniędzy, były tylko długi i zapiekła wojna między Zakopanem, a Beskidami. W takich warunkach nie pracuje się łatwo. Dziś jest inaczej, bo są pieniądze." - mówił czeski trener.
Małysza Mikeska zauważył od razu i uparł się, by juniora wyprowadzić na szerokie wody. W 1996 roku wypowiedział prorocze słowa: "Widziałem wielu znakomitych skoczków, ale nie pamiętam takiego jak Małysz. On się urodził, żeby skakać. Szkoda by było takiego talentu. On łapie technikę w lot. Nie każdy trener trafia na taki brylant, choćby raz w życiu. To satysfakcja być przy tym, jak taki talent rośnie".
Nie wszyscy mu wierzyli. Najpierw przekonywał narciarski związek, że ten chłopak ma talent i trzeba go wrzucić na głęboką wodę, a kiedy nie udało mu się przekonać oficjeli, zabrał ówczesnego "żółtodzioba" na europejskie skocznie na własny koszt i na własną odpowiedzialność. Był mu nie tylko trenerem, ale również wychowawcą. Mikeska dokładał z własnej kieszeni do pierwszych wyjazdów Adama w świat. Na pierwszy Turniej Czterech Skoczni zrzucali się też Wiślacy.
Na konto Czecha poszło pierwsze, drugie i trzecie zwycięstwo Adama. Pierwsze było w marcu 1996 roku, gdy 50 tysięcy widzów w Holmenkollen koło Oslo przyszło zobaczyć pożegnalny konkurs Niemca Jensa Weissfloga. Zobaczyli sukces niedużego Polaka. Niespełna rok później Małysz pojechał do Japonii i tam - najpierw na średniej skoczni w Sapporo, potem na dużej w Hakubie - w jednym styczniowym tygodniu wygrał dwa razy!
Potem nagle przyszedł dwuletni kryzys, którego Mikeska nie wytrzymał. Małysz, ale i Robert Mateja oraz Wojtek Skupień nie skakali tak, jak sobie życzyliśmy i jak chciał trener Mikeska. Czech miał prostą metodę na poprawę wyników: zwiększał objętość treningu. Im gorsze skoki - tym większa praca. Niestety, nie okazał się to dobrą receptą. Zawodnicy bezpowrotnie zatracili świeżość, sport w ich wykonaniu stał się smutny. Doszło to tego, że zawodnicy już nie mogli patrzeć na trenera, stał się im nienawistny. Sytuacja dojrzała do radykalnych zmian i nagle, w trakcie sezonu poolimpijskiego, Pavel Mikeska został zdymisjonowany.
Do dziś Czech ma pretensje do polskich dziennikarzy, ich obarcza winą za to, że PZN go wyrzucił. Zastąpiony został przez Piotra Fijasa. Asystentem Fijasa został Jan Szturc.
Według wyważonych ocen nie był złym trenerem, tylko zbytnio zawierzył wyłącznie sobie. Nie chciał dostrzec, że zamęczył chłopaków, że są zestresowani, że stracili motywację. Chciał decydować o wszystkim i za wszystkich. Został zwolniony w roku 1999 po MŚ w Ramsau. "Pavel był bardzo porywczy, może zbyt porywczy" - mówił Apoloniusz Tajner, "a Adam potrzebował się wyciszyć".
Po Polakach Pavel Mikeska przejął jako trener drużynę czeską, z którą nie odnosił spektakularnych sukcesów i mimo iż czeskiej drużynie wiodło się wtedy nieco lepiej niż polskiej, ten etap jego kariery zakończył się dokładnie 23 września 2002 roku, kiedy to Czeski Związek Narciarski powołał na tę funkcje Słowaka Jana Tanczosa. Potem jako trener, Mikeska zajmował się dziećmi z czeskiego klubu Sokol Kozlovice, którego młodą gwiazdą była Vladena Pustkova. W 2007 roku objął całą czeską kadrę kobiet. W sezonie 2009/2010 był trenerem polskiej skoczkini Joanny Gawron, natomiast od sezonu 2010/2011 zajmował się czeską skoczkinią Michaelą Doleželovą. W latach 2012-2014 był trenerem słowackiego skoczka Tomáša Zmoraya. Obecnie odszedł na emeryturę.