W jednym z komentarzy do mojego ostatniego artykułu zostałam poproszona o wyjaśnienie kwestii DSV. Po namyśle zdecydowałam się przedstawić mój prywatny punkt widzenia, opatrzony kilkoma komentarzami i małe kalendarium. Na początek kilka faktów.

Kryzys zawsze zaczyna się wtedy, kiedy zerwana zostaje cienka nić porozumienia, wtedy także pojawiają się niejasności i decyzje, w których słuszność można wątpić. Żeby lepiej zrozumieć obecną sytuację, przypomnijmy sobie okres, kiedy niemieccy skoczkowie byli najlepsi. Najbliższe wydają się być sukcesy Svena Hannawalda, wszystkim wydawało się wtedy, że niemieckie skoki znowu będą potęgą. Tak się jednak nie stało. Piękna wizja zderzyła się z realizmem po Mistrzostwach Świata w Val di Fiemme, kiedy kadra powróciła bez medali. Wtedy czwórka czołowych wówczas zawodników (Sven Hannawald, Martin Schmitt, Michael Uhrmann i Georg Spaeth) przeciwstawiła się istniejącemu wówczas systemowi, popierając ówczesnego drugiego trenera kadry, Wolfganga Steierta.

Konsekwencją tego protestu było odwołanie głównego trenera, Reinharda Hessa. Należy w tym miejscu zaznaczyć iż Hess ustąpił ze stanowiska z własnej woli. To zdarzenie otworzyło Steiertowi drogę do objęcia upragnionej posady pierwszego trenera reprezentacji. Jak się szybko okazało, nie był on w stanie podołać tej roli. To jemu, a nie jak powszechnie mówiono Hessowi, przypisuje się odpowiedzialność za kryzys formy Hannawalda. Nie wywiązał się także z obietnic, jakie złożył na samym początku w DSV. Przypomnijmy, Steiert zapowiadał powtórne zwycięstwo w TCS dla Svena Hannawalda i Puchar Narodów dla Niemiec. Zamiast tego u Hanniego nastąpiło wyżej wymienione załamanie formy, a drużyna została sklasyfikowana na czwartym miejscu. Wtedy także Związek postanowił wypowiedzieć kontrakt ze Steiertem, co spotkało się z oburzeniem samego zainteresowanego. Dieter Thoma skomentował to w następujący sposób: "Steiert był dobry jako asystent Hessa, ale zupełnie nie sprawdził się w roli naczelnego trenera kadry. Nie potrafił także zadbać o kontakty z mediami" - Thoma twierdził, że trener niejako sam wykształcił swój negatywny wizerunek. Jego miejsce zajął Peter Rohwein, asystent Steierta, mający na koncie sukcesy z kadrą kombinacji norweskiej. W środowisku panował wtedy pogląd, że Peter potrafi zmotywować zawodników i że to właśnie on wyciągnie niemieckie skoki z dołka. Przypomnijmy jednak, że objął on posadę trenerską siedem tygodni przed startem Pucharu Świata. Czego oczekiwano?

Niemiecka kadra i tym razem nie odrodziła się, było gorzej niż kiedykolwiek, mimo to Peter Rohwein zachował swoją posadę, a szef DSV skomentował słabe wyniki w sezonie 2006/2007 następująco: "Sztaby szkoleniowe które prowadziły w zeszłym sezonie poszczególne drużyny, były gwarancją licznych sukcesów, które zdołaliśmy odnotować. Z tego też powodu chcemy, by w kolejnym sezonie pozostało tak jak było. Oczywiście Niemiecki Związek Narciarski musi czuwać nad całą sytuacją i badać, czy w przyszłości koniecznie nie będą konieczne jakieś zmiany w składzie
trenerskim. A to wszystko po to, by móc walczyć z najlepszymi". Dyrektor sportowy dodał: "W naszych szeregach brakuje talentów w wieku 20-22 lat, musimy jeszcze dobre dwa lata odpokutować za grzechy w systemie szkoleniowym, które popełniliśmy w przeszłości".

Nowy sezon miał przynieść zmiany, miało być lepiej. Tymczasem zbliżamy się już do końca i wypada postawić pytanie, co zapisze się na kartach historii niemieckich skoków po sezonie 2007/2008? Kolejny konflikt, tym razem między trenerem kadry narodowej, Peterem Rohweinem, a Heinzem Kuttinem, trenerem juniorów. O co poszło? Kuttin zarzucił Rohweinowi, że kompletnie go lekceważy, nie chce współpracować i ignoruje każdego zdolnego skoczka z kadry B. Po stronie trenera stanęli zawodnicy, jak powszechnie wiadomo, ze zmianą szkoleniowca kilku z nich może pożegnać się z kredytem zaufania, no i oczywiście DSV. Kuttina popierali byli skoczkowie, czego dowodem może być inicjatywa Svena Hannawalda, który chce wpłynąć na Związek by ten wprowadził i przyspieszył konieczne reformy. Hanni niewątpliwie chce ratować DSV, który popadł nie tylko w kłopoty finansowe ale także w konflikty z zawodnikami. Reforma, o której myśli Sven ma polegać na całkowitej przebudowie systemu szkolenia. Najistotniejszy wydaję się być pomysł oddzielenia stanowisk trenera kadry narodowej i trenera kadry juniorów, tak by ten ostatni podlegał bezpośrednio DSV, a nie jak to było dotychczas, szkoleniowcowi kadry narodowej. To z pewnością zapobiegło by konfliktom podobnym do tego, jaki miał miejsce przed kilkoma miesiącami.

Kluczowe jednak pozostaje pytanie, czy Niemiecki Związek Narciarski jest wstanie w obecnym składzie przeprowadzić niezbędne już reformy i usprawnienia. Należy pamiętać, że zmiana trenera to tylko chwilowe złagodzenie objawów choroby. O reformach nie wystarczy mówić, trzeba je sukcesywnie i wytrwale przeprowadzać.