Przyszła kolej na zmagania w najważniejszych zawodach. Tu już nie ma żartów, tu walczy się o stawki najwyższe. Jak to bywało w latach poprzednich podsumowanie PŚ będzie bardzo szczegółowe (każdy zawodnik z pierwszej "20" omówiony w osobnym artykule) i będzie posiadało dodatkowe oznaczenia. Przy każdym zawodniku umieszczam datę urodzenia, który sezon w punktacji PŚ, o ile miejsc przesunął się wobec roku poprzedniego (w przypadku powrotów umieszczam literkę "P" oraz ostatni sezon z punktami danego zawodnika). Najlepszy sezon dla danego skoczka (w rozumieniu - najlepsze miejsce w PŚ) oznaczam kolorem czerwonym, wyrównanie najlepszego osiągnięcia - niebieskim, debiutantów - ciemnożółtym. Pierwsza część to zawodnicy 71-90. Niby outsiderzy, ale za to w pierwszej lidze!

90. Jens Salumae (Estonia) – 1 punkt (4/-31) / 15.03.1981

Jedyny punkt dla Estonii, zdobył Jens Salumae (dokładnie połowa zawodników estońskich z punktami w całej historii). Jest to kraj zupełnie na uboczu światowych skoków, ale i tak można mówić o rozczarowaniu, bo Jens zapunktował tylko w bardzo przypadkowych zawodach w Kuusamo. Ciekawe, że potem skakał w CoC, gdzie nie zdobył bodaj punktu.

88. Pascal Bodmer (Niemcy) – 2 punkty / 04.01.1991

Młodziutki debiutant. Klasa światowa to jeszcze jest, ale pojawiając się w lutym w konkursach niemieckich (Titisee i Kligenthal) zdobył dwa punkty w tej drugiej miejscowości. Co z nim dalej będzie – nie sposób jeszcze przewidzieć.

88. Florian Liegl (Austria) – 2 punkty (4/P/2005) / 01.02.1983

Liegl to zawodnik jednego sezonu – konkretnie 2002/03, kiedy to był piąty w klasyfikacji generalnej. Kontuzje i zmiany przepisów sprawiły, że szybko zakończył karierę (sezon 2004/05). Postanowił ją reaktywować w sezonie 2006/07, ale – niestety – fiasko tego przedsięwzięcia skłoniło go do ostatecznego zakończenia swych startów. W PŚ tylko w dwóch ostatnich konkursach Turnieju 4 Skoczni – zapunktował w Bischofshofen, również w CoC poza USA tak sobie.

87. Andreas Wank (Niemcy) – 3 punkty / 18.02.1988

Próbował w pojedynczych konkursach dwóch poprzednich sezonów – nie udało się (może z racji na wyższą konkurencje – były to konkursy Turnieju 4 Skoczni). W sezonie 2006/07 zdobył swoje pierwsze punkty w Oberstdorfie (choć nie w Turnieju 4 Skoczni).

85. Isak Grimholm (Szwecja) – 4 punkty / 25.03.1985

Nie Erikson, a Aren i właśnie Grimholm zdobywali punkty dla Szwecji. Isak debiutował już w sezonie 2002/03 w PŚ, ale dopiero teraz doczekał się pierwszych zdobyczy. Stało się to w pierwszym konkursie lotów w Planicy – w drugim był tuż za "30".

84. Robert Mateja (Polska) – 4 punkty (10/-6) / 05.10.1974

Nie sposób wiele dobrego powiedzieć o startach Roberta w minionym sezonie. Hannu Lepistö popełnił bodaj jedyny błąd w sezonie wystawiając go z uporem bardzo długo – zaprocentowało to utratą medalu w drużynowych MŚ. Punkty PŚ zdobył w swym siódmym starcie w konkursie głównym – w drugich lotach w Planicy. Ogólnie to chyba jeden z najmniej odpornych psychicznie zawodników w historii PŚ i olbrzymi, zaprzepaszczony talent (w wieku niemal 33 lat raczej nie rokuje już żadnej poprawy).

82. Jure Sinkovec (Słowenia) – 5 punktów (2/-17) / 03.07.1985

Raczej przeciętny niż dobry. W cieniu takich rodaków jak Damjan, czy Kranjec. W PŚ pojawił się cztery razy, punktował w drugim konkursie w Titisee (28 lokata) i drugim w Planicy (29).

82. Lukas Hlava (Czechy) – 5 punktów / 10.09.1984

Podobnie jak Grimholm widywaliśmy już go w zawodach w sezonie 2002/03, niemniej pierwszy raz zapunktował dopiero podczas lotów w Vikersund – gdzie był 27. Ogólnie na pięć startów udało mu się jeszcze zakończyć pierwszą trzydziestkę w Lahti.

82. Kenshiro Ito (Japonia) – 5 punktów / 08.01.1990

To już czwarty zawodnik o tym nazwisku w historii PŚ (oprócz Daiki, jeszcze skakali Naoto i Takao). Spora nadzieja. W PŚ tylko w Turnieju 4 Skoczni, gdzie w Oberstdorfie zdobył punkty raczej pomimo systemu KO, a nie dzięki niemu.

81. Primoz Peterka (Słowenia) – 6 punktów (11/-49) / 28.02.1979

Olbrzymi spadek notowań Peterki. To już powoli chyba koniec kariery niegdyś znakomitego Słoweńca (choć jest w wieku, w którym może zaskoczyć, a jeden wielki powrót już zanotował). Punktował w Kuusamo – w konkursie loteryjnym był 25 i w Planicy – po 32 miejscu w pierwszy, zdobył punkt w drugim, do trzeciego awansował z rozdzielnika narodowego (gospodarze mieli dwa miejsca więcej), ale na 32 zawodników nie awansował do drugiej serii, co chluby mu nie przynosi.

77. Petr Chaadaev (Białoruś) – 7 punktów / 21.07.1987

Chaadaev punktował tylko w nienormalnych warunkach w Oslo (w swym piątym starcie w sezonie), ale… nie zmienia to faktu, że 24 lokata to najwyższa, jaką kiedykolwiek w PŚ zajął Białorusin (do tej pory wynik ten należał do Andreja Lyskovca, który w Zakopanem w sezonie 1997/98 był dwudziesty siódmy). Siedem punktów to też najwięcej w historii startów białoruskich (Anisimov zdobył w sumie pięć i to w dwóch sezonach). Tak więc – pogratulujmy rekordziście!

77. Peter Zonta (Słowenia) – 7 punktów (11/P/2005) / 09.01.1979

Ongi znakomity skoczek wraca po poważnej kontuzji. W PŚ jeszcze tak sobie. Dwa starty w Titisee i jeden z punktami, niemniej Mistrzostwa Słowenii (i dzięki tytułowi wywalczony start w MŚ) i dobre starty w CoC rokują nadzieje na wielki powrót.

77. Jon Aaraas (Norwegia) – 7 punktów (2/P/2005) / 10.03.1986

Aaraas na razie jakby zatrzymał się w rozwoju kariery, ale Mika z niejednego zapomnianego skoczka zrobił skoczka znakomitego. Jon na pięć startów punktował dwa razy – w Titisee dwudziesty szósty, w Lahti dwudziesty dziewiąty.

77. Stefan Thurnbichler (Austria) – 7 punktów (3/P/2004) / 02.03.1984

Thurnbichler znakomicie wypada w CoC, ale w PŚ – raczej blado (choć Pointner daje mu dość często szanse). Na trzy starty zdobył tylko siedem punktów – z czego sześć w pierwszym, loteryjnym konkursie, zaś jeden w Bischofshofen – li tylko dzięki dobrodziejstwom systemu KO.

76. Lars Bystoel (Norwegia) – 9 punktów (6/-63) / 04.12.1978

Upadek bohatera ZIO z Turynu jest wręcz zatrważający! W PŚ skakał w dwunastu konkursach, zdobywając punkty w ledwie trzech! Za każdym razem na dwudziestej ósmej pozycji (Lillehammer, Zakopane, Kligenthal). Czyżby koniec kariery nie najmłodszego Norwega?

74. Stefan Read (Kanada) – 10 punktów (2/-9) / 07.05.1987

Zdecydowanie najlepszy Kanadyjczyk, który rok temu po 15 latach przerwy zdobył punkty dla swego kraju. W sezonie 2006/07 nieco gorzej – na dziesięć startów dwa razy dwudzieste szóste miejsce (Titisee i Kligenthal). Niemniej – i tak zasługuje na uznanie, że w kraju, w którym ten sport stracił na znaczeniu chce mu się skakać na całkiem niezłym poziomie.

74. Heung Chul Choi (Korea Południowa) – 10 punktów (6/P/2005) / 03.12.1981

W 1998 był pierwszym Koreańczykiem, który kiedykolwiek zdobył punkty PŚ (w jego ślady poszło potem jeszcze trzech). Nigdy nie przebił się do czołówki, ale jest to postać rozpoznawalna. W sezonie 2006/07 na dziewięć startów zapunktował raz – w Oslo (za to w tym mniej loteryjnym konkursie). W sumie 74 pozycja to druga najlepsza w historii jego startów (w sezonie 1999/00 był na niezłym, 45 miejscu).

72. Kevin Horlacher (Niemcy) – 11 punktów / 24.09.1989

Kevin Horlacher to zdolny, młody skoczek niemiecki. Na trzy starty na przełomie stycznie i lutego zawsze w "30". W Oberstdorfie trzydziesty, w Titisee dwudziesty piąty, w Kligenthal dwudziesty siódmy.

72. Yong Jik Choi (Korea Południowa) – 11 punktów (2/P/1999) / 03.12.1982

Yong Jik Choi zdobył swój jedyny do sezonu 2006/07 punkt 4.01.1999 – tylko dzięki systemowi KO. Potrzebne było siedem lat, jedenaście miesięcy i dwanaście dni by zdobył swoje następne punkty (warto dodać, iż nie jest to rekord – Japończyka Kaneko dwa starty z punktami dzieliło ponad 8 lat!). Tym razem jednak wywalczył to swymi dobrymi skokami. Pięć startów w "50", dwudziesta szósta lokata w Engelbergu, oczko wyżej w Kligenthal.

71. Nikolay Karpenko (Kazachstan) – 12 punktów / 10.08.1981

Karpenko zaskoczył dobrym skokiem w jednoseriowym konkursie w Ga-Pa. Wśród wielu dobrych skoczków wywalczył dziewiętnaste miejsce. W pozostałych czterech startach – bez punktu.

CDN