Cz.2. "Najważniejsze są sukcesy. Bycie trendy na skoczni schodzi na dalszy plan."

KOMBINEZON

- Jak opisałbyś materiał, z którego zrobione są kombinezony?

Materiał ten jest trochę sztywny, ale taki właśnie powinien być. Po jakimś czasie mięknie, co jest konsekwencją użytkowania. Staje się wygodniejszy, ale tym samym gorszy do skakania. Dlatego dobrze jest co jakiś czas go wymieniać.

- Z ilu części się składa?

Cztery części na nogawkach plus rękawy zazwyczaj z dwóch części. W sumie jakieś 10 części jest ze sobą pozszywanych.

- Często skaczecie w bardzo niskich temperaturach. Czy odczuwacie chłód panujący na zewnątrz?

Nie. Pamiętam, że tylko raz zdarzyło mi się marznąć. Było to w zeszłym roku w Kuusamo. Stałem wtedy długo na górze, bo konkurs się opóźniał. Gdy wszystko odbywa się według planu niskie temperatury nie są dla nas problemem.

- Dzieje się tak dlatego, że chronią was kombinezony czy po prostu jesteście zahartowani i przywykliście do mrozów?

Często znajdujemy się w takich sytuacjach. Na treningach też jest zimno a oddajemy nieraz po 6-7 skoków dziennie. Jesteśmy przyzwyczajeni do takich warunków. A podczas konkursów co chwilę się przebieramy, więc w samych kombinezonach długo nie przebywamy.

- Ile wynosi obecnie dopuszczalna wolna przestrzeń pomiędzy kombinezonem a ciałem skoczka?

Zarówno w tym sezonie, jak i w zeszłym wynosiła ona 6 cm. To nie jest dużo, choć mogłoby się tak wydawać. Weźmy na przykład rękaw. Załóżmy, że obwód ręki to 20 cm. Dodajesz 6 cm i wychodzi 26 cm – to bardzo dużo, prawie 30 procent materiału więcej. Z drugiej jednak strony popatrz na talię. Powiedzmy, że masz 75 cm, dodajesz 6 i wychodzi "zaledwie" 81 cm. To niewielka różnica. Dlatego właśnie ta reguła jest trochę dziwna.

- A co sądzisz w ogóle o nowych regułach dotyczących kombinezonów?

Ogólnie zasady są dobre, ale sposób mierzenia ciągle jest problematyczny i budzi kontrowersje. Jak patrzę na kombinezony to odnoszę wrażenie, ze z roku na rok stają się coraz większe, choć każdy z osobna jest zgodny z ogólnie przyjętymi regułami. Naprawdę trudno jest znaleźć nad nimi właściwą kontrolę. Warto zwrócić przy okazji uwagę na fakt, że nie wszyscy podążają tą samą – zgodną z przepisami - ścieżką. Gdy ktoś oszukuje i zostanie złapany to musi wrócić w poszukiwaniach do punktu wyjścia. Ale niektórzy znowu próbują oszukiwać. (śmiech)

- Gdzie Twoim zdaniem jest granica eksperymentowania w tym zakresie?

Im bardziej ostre są zasady, tym więcej próbuje się eksperymentować. Każdy chce mieć przecież coś oryginalnego, czego inni nie mają.

KASK

- Czy kształt kasku jest ważny?

Myślę, że tak. Ale tak długo, póki nie jest zbyt wielki i jest okrągły, jest w porządku. (śmiech)

- Kilka lat temu drużyna niemiecka skakała w kaskach stylizowanych na hełmy z filmu "Gwiezdne Wojny". Ta sama drużyna jako pierwsza zaprezentowała narty z nadrukiem tygrysa. Jak ważny jest wygląd sprzętu dla zawodnika?

Oryginalny wygląd sprzętu może być dla skoczka dobrą motywacją. Jednak jeśli pytasz o moje zdanie, to dla mnie nie ma on większego znaczenia. Po prostu nie pokocham pięknych nart, jeśli nie będzie mi się na nich dobrze skakać. To samo tyczy się kombinezonów. Mój nowy model wygląda paskudnie i chyba dlatego tak bardzo go lubię. Wyglądam w nim trochę jak papuga. Dobrałem trzy nie pasujące do siebie kolory, bo przyśniło mi się, że lecę właśnie w takim stroju.

- Zdradź nam jakie to kolory.

Nie. Mam nadzieję, że będziecie mieli okazję zobaczyć. Ale to kombinezon rezerwowy.

- No to wywołałeś moje kolejne pytanie. Czy sportowcy chcą być modni na skoczni?

Tak. Trochę na pewno. Każdy chce się wyróżniać. Dla jednych jest to mniej, dla innych bardziej ważne.

- A dla Ciebie?

Dla mnie najważniejsze jest odnoszenie sukcesów. Oczywiście chcę nie tylko dobrze, ale i pięknie stylowo skakać czy lądować, ale na przykład nie maluję twarzy czy układam włosów po to, by dobrze wyglądać na skoczni. To nie jest moim celem. Co innego, gdy się gdzieś wybieram...
Ale wiesz z czego jestem dumny?

- Z czego?

Z tego, że Janne Ahonen skopiował mój kombinezon.

- Jak to skopiował?

Przyjrzyj się uważnie. Ma teraz taki sam jak ja (przynajmniej te same kolory), ale to ja miałem go pierwszy! (śmiech)

GOGLE

- Każdy skoczek ma inny rodzaj gogli – jasne, ciemne, transparentne czy odbijające światło. Jaka jest pomiędzy nimi różnica?

Jeśli chodzi o mnie to skaczę w tych samych goglach od lat. Nowy model Carrery jest nieco większy niż stary. Nie widzę przez niego wystarczająco dobrze, dlatego korzystam ze starszego.

- Dlaczego jest większy? Czemu to służy?

Nie mam zielonego pojęcia. Nie rozumiem dlaczego wypuszczono taki model na rynek. Dlatego też do tej pory nie przerzucałem się na nowsze modele. Nie wiem jednak czy pozostanę przy Carrerze, bo chciałbym coś w tej kwestii zmienić. Tyle tylko, że firma nie jest w stanie zaproponować mi takiego modelu, w którym będę się czuł dobrze i który będzie mi wystarczająco dobrze pasował. Preferuję też przezroczyste, białe szkła, a nie ciemne.

- W innych widoczność maleje?

Tak. W białych jest znacznie lepsza. Ciemne gogle sprawiają problem szczególnie podczas wieczornych konkursów.

- Jak ważny jest dobry wzrok dla skoczka?

Jest bardzo ważny. Przynajmniej dla mnie. Mam nawet specjalny trening oczu, by lepiej widzieć.

- Niewiele ludzi wie o tym, że przed pierwszym skokiem w Oberstdorfie odkleiło się szkiełko z twoich gogli. Jak do tego doszło?

Zmieniłem szkła tuż przed konkursem. Robię to rzadko, właściwie tylko kiedy są już mocno porysowane i niewiele przez nie widać. Włożyłem więc nowe szkła. Na nich była taśma zabezpieczająca. Pobiegłem do góry. Przygotowując się do skoku zerwałem taśmę i okazało się, że szkła nie były przyczepione na całej linii. Zbiegłem na dół, wziąłem trochę taśmy przeznaczonej do nart i pokleiłem je. Potem znowu popędziłem na górę i skakałem.

- I nikt nie mógł przynieść ci nowych gogli albo taśmy?

Nie. To zdarzyło się na pięciu skoczków przede mną. Nie było już czasu. W pewnej chwili nawet pomyślałem, że może poproszę o kilku przedskoczków, ale w końcu zdecydowałem się sam skleić szkła. Udało się, tyle tylko, że nie byłem przygotowany do skoku. Nie byłem wystarczająco zrelaksowany. I to doświadczenie czegoś mnie nauczyło: nigdy nie wchodzę na górę póki nie sprawdzę gogli. Już nie robię tego na belce. Człowiek powinien uczyć się na własnych błędach.

- Gdzie jest przetrzymywany sprzęt po zawodach?

Wszystko oprócz nart zabieramy ze sobą do domów.

- A bezpośrednio po zawodach?

Najczęściej zostawiamy wszystko na skoczni. Potem przynoszą nam sprzęt do pokojów. Buty są zwykle mokre i chłodne, więc kładę je blisko kaloryfera. Podobnie z innymi rzeczami. Po ostatnim konkursie zostawiamy je w kabinach, bo w środku jest dosyć ciepło. Mamy tu oczywiście specjalny pokój, ale jest w nim wiele bagaży. Gdybyśmy wzięli jeszcze stroje to zrobiłby się duży bałagan.

Wkrótce część trzecia.