W drugiej części mojej "serii analitycznej" chciałbym skupić się na zawodnikach ze środka klasyfikacji. Miejsca 59-45 to grupa mieszana, w której znajdują się skoczkowie całkiem młodzi jak np. Mateusz Rutkowski debiutujący w Pucharze Świata; skoczkowie młodzi, ale z pewnym dorobkiem w poprzednich PŚ jak np. Janne Happonen czy Robert Kranjec oraz zawodnicy "wiekowi" i bardzo doświadczeni jak Skupień czy Peterka. Wielu ze wspomnianych miało swoje wielkie chwile glorii we wcześniejszych cyklach PŚ, w tym roku musieli się jednak zadowolić słabszymi pozycjami...

59. Dmitri Vassiliev (Rosja) – 16 punktów

Ciągle nie może dojść do siebie po dwuletniej dyskwalifikacji, skacząc co najwyżej przeciętnie. Punkty zdobywał w Neustadt i Ga-Pa, poza tym prezentował się bardzo słabo. W przeciwieństwie do młodszych kolegów nie rokuje już za dużych nadziei.

59. Stefan Thurnbichler (Austria) – 16 punktów

Ten bardzo promowany w sezonie 2002/03 młody Austriak, ciągle nie potrafi nawiązać kontaktu choćby i z szeroką czołówką. Tylko w Hakubie i Sapporo zmieścił się w trzydziestce i to tylko w trzeciej dziesiątce, czym stracił chyba ostatecznie zaufanie szkoleniowców.

58. Mateusz Rutkowski (Polska) – 17 punktów

Największa nadzieja polskich skoków i Mistrz Świata juniorów, wśród seniorów jeszcze nie zachwyca. Może nieco zaszkodził mu szum medialny jaki pojawił się wokół jego osoby. Faktem jest, że jedyny niezły start w Pucharze Świata miał miejsce przed Mistrzostwami Juniorów w Zakopanem (15 miejsce), a po Mistrzostwach ani razu nie znalazł się na punktowanej pozycji (brakujący jeden punkt zdobył przecież w Libercu). Na Mistrzostwach Świata w Lotach zaprezentował się całkiem nieźle (28 miejsce, a w konkursie drużynowym skok powyżej 200 metrów), potem było już tylko gorzej. Niemniej jednak wierzę, że Rutkowski w przyszłym sezonie nawiąże do świetnej formy ze Strynu.

55. Balthasar Schneider (Austria) – 20 punktów

W drugim konkursie w Kuusamo wyniki były co najmniej dziwne ze względu na wypaczający rezultaty zawodów wiatr. Schneider był tam trzynasty stąd 20 punktów. Poza tym bez sukcesów.

55. Alexei Silaev (Rosja) – 22 punkty

Dokładnie tak samo, jak w przypadku Schneidera. Z tym, że Silaev był w Kuusamo o jedno oczko wyżej i tak trochę niespodziewanie zajął najlepsze miejsce wśród Rosjan choć ogólnie skakał najsłabiej z nich.

55. Jernej Damjan (Słowenia) – 22 punkty

Bardzo dobry w konkursach Pucharu Kontynentalnego, w Pucharze Świata znacznie gorzej. W czterech konkursach w trzydziestce, najwyżej na 24 miejscu w Salt Lake City. Jednak jest to perspektywiczny zawodnik.

54. Wojciech Skupień (Polska) – 24 punkty

Skupień jak zwykle ciułał punkty przez cały sezon, zdobywając je w czterech konkursach (najlepiej w Libercu i Sapporo – 22 miejsce). Powrócił tym samym po rocznej przerwie do grona klasyfikowanych w PŚ.

53. Clint Jones (USA) – 25 punktów

Zaczął od 13 miejsca w pierwszym konkursie w Kuusamo. Potem już nie powtórzył tego miejsca. W wielu konkursach skakał co prawda, ale bez żadnych wyników. Jedynie w Hakubie zajął jeszcze punktowane miejsce.

52. Marcin Bachleda (Polska) – 27 punktów

Jak większość Polaków nierówny z przewagą słabszych występów. Początek miał jeszcze w miarę udany, końcówkę fatalną. W dwudziestce tylko raz – w „wietrznym” konkursie w Kuusamo był dziewiętnasty, potem jeszcze były trzy punktowane miejsca. Miejmy nadzieję, że „Diabeł” przebudzi się wreszcie.

51. Jan Matura (Czechy) – 32 punkty

U siebie w Libercu był dziewiętnasty i dwudziesty. Poza tym tylko w Neustadt udało mu się zdobyć punkty. Ciągle jeszcze jest to skoczek nieukształtowany.

50. Janne Happonen (Finlandia) – 39 punktów

Pierwszą szansę dostał podczas Turnieju Czterech Skoczni – jednak jej wtedy nie wykorzystał. Skakał więc głównie w Pucharze Kontynentalnym, zaliczając nawet jedno zwycięstwo. Pod koniec sezonu dostał więc drugą pucharową szansę w Turnieju Nordyckim. Na cztery konkursy, aż w trzech punktował zajmując w Lahti i Oslo siedemnaste miejsce, a w Kuopio – dwudzieste. Ciągle jednak nie jest to zawodnik z czołówki. Jego nierówna dyspozycja jest bardzo zastanawiająca. Zwłaszcza, że podczas Mistrzostw Finlandii skoczek ten nie ma sobie równych.

49. Christian Nagiller (Austria) – 44 punkty

W poprzednim sezonie zachwycał wygrywając nawet jeden konkurs. W tym cyklu pogubił się zupełnie. Tylko w Hakubie zajął 20 miejsce, w czterech innych konkursach zajął miejsce w trzeciej dziesiątce, będąc tylko cieniem rewelacji poprzedniego sezonu. Na pocieszenie dla Nagillera mogę dodać, że wielu zawodników miało jeden słabszy sezon, by powrócić do wielkiej formy. Osobną kwestią są oczywiście „magiczne kombinezony”, których zabrakło w tym Pucharze.

48. Nicolas Dessum (Francja) – 49 punktów

Nicolas Dessum chyba już porzucił marzenia o powrocie do czołówki. W Libercu w drugim konkursie był czternasty poza tym tylko kilka punktowanych startów. Z sezonu na sezon Francuz skacze gorzej i niewiele wskazuje na zmianę tej sytuacji.

47. Joerg Ritzerfeld (Niemcy) – 53 punkty

W Libercu w drugim konkursie jedenasty. Poza tym jeszcze sześć razy w trzysiestce. Ritzerfeld w tym sezonie, tak jak i w poprzednich miał status przeciętniaka z jednym wzlotem. I chyba tak będzie już zawsze.

46. Robert Kranjec (Słowenia) – 58 punktów

Wielkie rozczarowanie. Jeden z najzdolniejszych skoczków na świecie, w tym sezonie nie wytrzymywał psychicznie. Jedynie loty w Obersdorfie były dla niego udane – był tam dziewiąty. Podobnie nieźle startował w Mistrzostwach Świata w Lotach – zajął tam 12 miejsce. Na skoczniach o punkcie K120 było już znacznie słabiej.

45. Primoz Peterka (Słowenia) – 64 punkty

W poprzednim sezonie wydawało się, że wielki Peterka wróci. W tym nadzieje te ostatecznie zgasły. Primoz rozczarowywał na każdym kroku. Nawet ani razu nie zmieścił się w pierwszej dziesiątce. Najlepiej wypadł w Kuopio pod koniec sezonu – był tam dwunasty i zadziwił tym wyczynem wielu. Niech to wystarczy za najkrótszy opis wyników Peterki w minionym sezonie.

C.D.N