Trzecia dziesiątka PŚ to już bezpośrednie zaplecze czołówki - i również tu znaleźć można cały przekrój zawodników, przy czym zupełnie w innych proporcjach. Z dawnych (ech, mam nadzieję, że i przyszłych) potęg jest tu właściwie tylko Kamil Stoch; wśród zawodników, o których można powiedzieć, że mieli momenty wielkości, wyróżniłbym Tepesa i chyba również Fettnera. Cała reszta to zawodnicy aspirujący, dla których miejsce w trzeciej dziesiątce jest naprawdę dobrym osiągnięciem.

Jako iż ten wstęp wyczerpuje moje możliwości w tej dziedzinie - zapraszam do lektury.

30. Karl Geiger (Niemcy; 11.02.1993; 174; 4/+45) - 18/12+0+2 - 22’321 - 23’38

Oberstdorf - 26 (26/26), Ga-Pa - 32, Innsbruck - 31, Bischofshofen - 40, Willingen - 36, Trondheim - 16 (14/14), Vikersund 1 - 40, Vikersund 2 - 28 (30/28), Vikersund 3 - 28 (30/22), Lahti 1 - 18 (10/26), LAHTI 2 - 2 (4/2), Kuopio - 25 (29/22), Ałmaty 1 - 17 (12/22), Ałmaty 2 - 20 (27/16), Wisła 1 - 24 (26/24), Planica 1 - 21 (28/19), Planica 2 - 33, Planica 3 - 24 (22/24); Oslo, Wisła 2 - zgłoszony; drużyna Oslo - 4(1); Turniej Czterech Skoczni - 21

Geiger to był taki zawodnik, z którego - wydawało się - nic już nie będzie. Ot, średniak - za słaby, by w ekipie niemieckiej coś znaczyć. Wcale nie dziwi, że dopiero pierwszy start zanotował podczas Turnieju Czterech Skoczni - w Oberstdorfie zapunktował, ale następne konkursy mu zupełnie nie wyszły i wrócił dopiero na zawody norweskie; w Trondheim pokazał się z dobrej strony, podczas lotów w Vikersund - nie. Ale zostawili go na konkursy w Lahti i o ile w pierwszym zawalił drugą serię, to w drugim - zupełnie ni stąd, ni zowąd - stanął na podium, przegrywając tylko z Michaelem Hayböckiem. Później bywało raczej w kratkę, ale tego wyniku nikt mu nie odbierze - tak jak i pierwszego w karierze miejsca w trzydziestce PŚ.

29. Dawid Kubacki (Polska; 12.03.1990; 182; 4/+24) - 27/17+0+4 - 25’275 - 26’8

Klingenthal - 33, Lillehammer 1 - 56, Lillehammer 2 - 36, Niżny Tagił 1 - 25 (28/18), Niżny Tagił 2 - 21 (29/18), Engelberg 1 - 35, Engelberg 2 - 34, Ga-Pa - 31, Innsbruck - 24 (25/21), Bischofshofen - 46, Zakopane - 16 (26/10), Sapporo 1 - 25 (30/19), Sapporo 2 - 32, Trondheim - 13 (9/16), Vikersund 1 - 23 (26/23), Vikersund 2 - 22 (26/16), Vikersund 3 - 32, Lahti 1 - 27 (29/24), Lahti 2 - 11 (4/17), Kuopio - 7 (9/10), Ałmaty 1 - 30 (23/30), Ałmaty 2 - 25 (23/25), Wisła 1 - 20 (17/23), Titisee-Neustadt 1 - 27 (10/29), Planica 1 - 39, Planica 2 - 24 (27/20), Planica 3 - 23 (21/25); MŚ LOTY - 15 (18/12/10), MŚ LOTY DRUŻYNA - 5(3); drużyna Oslo - 6(3), drużyna Kuopio - 6(3), Turniej Czterech Skoczni - 35

Kubacki - obok Huli i Stękały (i chyba też Wolnego) - to nasz zawodnik, który zostawił dobre „ogólne wrażenie artystyczne” w minionym sezonie. Zaczął fatalnie, ale od Niżnego Tagiłu poczynał sobie coraz lepiej. Na pewno jego bolączką jest absolutny brak równości w startach - np. w Lahti powinien był walczyć o podium (był czwarty, ex aequo z Geigerem), a udało się niżej notowanemu Niemcowi. Mimo wszystko zanotował spory progres i z tego należy się cieszyć. Jakby tak latem zaczął skakać tak jak zimą, nikt by się raczej nie obraził.

28. Vincent Descombes Sevoie (Francja; 09.01.1984; 204; 9/0) - 24/19+3+4 - 31’337 - 32’71

Klingenthal - 45, Lillehammer 1 - 53, Lillehammer 2 - 32, Niżny Tagił 1 - 17 (13/20), Oberstdorf - 17 (20/17), Ga-Pa - 19 (16/23), Innsbruck - 14 (8/20), Bischofshofen - 16 (19/11), Willingen - 15 (14/16), Sapporo 1 - 23 (26/21), Sapporo 2 - 19 (13/21), Vikersund 1 - 33, Vikersund 2 - 25 (24/25), Vikersund 3 - 25 (20/28), Lahti 1 - 30 (28/30), Lahti 2 - 25 (16/24), Kuopio - 17 (17/16), Ałmaty 1 - 12 (20/9), Ałmaty 2 - 31, Wisła 1 - 22 (23/19), Titisee-Neustadt 1 - 21 (19/20), Planica 1 - 23 (18/26), Planica 2 - 29 (28/27), Planica 3 - 20 (17/22); Niżny Tagił 2, Engelberg 1&2 - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo, Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; MŚ LOTY - 13 (13/11/15); Turniej Czterech Skoczni - 16

Czas się go nie ima - dopiero po trzydziestce Francuz zaczął cokolwiek w skokach znaczyć. Podobnie jak Kubacki zanotował fatalny początek, potem epizodyczne punkty w Niżnym Tagile, seria zupełnie niezrozumiałych trzech konkursów bez punktów PŚ i wreszcie ustabilizowanie formy na dobrym poziomie podczas Turnieju Czterech Skoczni - potem już, z dwoma wyjątkami, punktował zawsze. Nie udało mu się ani razu wejść do TOP10, ale jego dość częsta obecność w drugiej dziesiące sprawiła, iż wyprzedził zawodników z jednym dobrym startem (jak Geigera czy Stękałę).

27. Manuel Poppinger (Austria; 19.05.1989; 208; 3/+10) - 24/18+2+3 - 26’187 - 26’306

Klingenthal - 24 (25/20), Lillehammer 1 - 10, Lillehammer 2 - 27 (30/24), Niżny Tagił 1 - 32, Engelberg 1 - 19 (15/21), Engelberg 2 - 12 (18/11), Oberstdorf - 35, Ga-Pa - 42, Bischofshofen - 27 (29/20), Willingen - 26 (15/28), Zakopane - 19 (19/22), Trondheim - 16 (20/12), Vikersund 1 - 17 (21/14), Vikersund 2 - 16 (16/17), Vikersund 3 - 20 (15/24), Lahti 1 - 20 (19/19), Lahti 2 - 26 (30/25), Kuopio - 34, Ałmaty 1 - 14 (27/7), Ałmaty 2 - 35, Wisła 1 - 39, Planica 1 - 22 (21/24), Planica 2 - 22 (14/28), Planica 3 - 22 (26/18); Niżny Tagił 2, Innsbruck - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo, Wisła 2 - kwalifikacje; MŚ LOTY - 17 (19/15/13), MŚ LOTY DRUŻYNA - 3(2); drużyna Willingen - 3(2), drużyna Zakopane - 2(2), drużyna Oslo - 5(2), drużyna Kuopio - 4(1), drużyna Planica - 3(2); Turniej Czterech Skoczni - 34

Mimo już dość zaawansowanego wieku jest to dla niego dopiero trzeci sezon z punktami PŚ. Po prostu jeszcze nie tak dawno drużyna austriacka była naszpikowana czołówką światową i zawodnik pokroju Poppingera - niezły, acz nie wybitny - po prostu nie miał szans się załapać. Teraz jednak czasy się zmieniły i Manuel jest pewnym punktem ekipy Austrii - drugi rok z rzędu zdobył drużynowy medal wielkiej imprezy (po srebrze z Falun podczas MŚ doszedł brąz z Kulm). Podobnie jak Descombes raczej nie notował spektakularnie dobrych startów, ale po prostu miał dobrą, równą formę.

26. Stefan Hula (Polska; 29.09.1986; 227; 10/+52) - 24/19+2+4 - 29’67 - 29’173

Lillehammer 1 - 22, Lillehammer 2 - 10 (14/8), Niżny Tagił 1 - 23 (16/24), Engelberg 1 - 22 (24/20), Engelberg 2 - 32, Oberstdorf - 42, Ga-Pa - 24 (20/26), Innsbruck - 27 (28/23), Bischofshofen - 24 (25/22), Willingen - 18 (25/16), Zakopane - 21 (24/17), Sapporo 1 - 16 (25/10), Sapporo 2 - 14 (18/11), Trondheim - 38, Vikersund 1 - 26 (20/28), Vikersund 2 - 36, Lahti 1 - 14 (16/15), Lahti 2 - 30 (29/30), Kuopio - 6 (7/9), Wisła 1 - 16 (16/16), Titisee-Neustadt 1 - 20 (9/23), Planica 1 - 33, Planica 2 - 26 (24/21), Planica 3 - 25 (28/21); Niżny Tagił 2, Vikersund 3 - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo, Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - kwalifikacje; MŚ LOTY - 21 (20/22/19), MŚ LOTY DRUŻYNA - 5(4); drużyna Willingen - 6(4), drużyna Zakopane - 3(3), drużyna Oslo - 6(4), drużyna Kuopio - 6(4), drużyna Planica - 6(3); Turniej Czterech Skoczni - 25

To jest dopiero niespodzianka. Chyba nikt nie spodziewał się, że ten niedoceniany zawodnik będzie w stanie osiągnąć sezon życia. To nie on zdobywał medale drużynowe, nie Stefana Hulę wymieniano jako tego polskiego skoczka, który może zadziwić świat. Raczej dziwiono się (ja też się dziwiłem, że złożę samokrytykę), że jeszcze wystawiają go na zawody. A tymczasem Hula w minionym sezonie imponował równą formą i spokojem. Dwa razy w najlepszej dziesiątce zawodów, w tym na świetnym, szóstym miejscu w Kuopio. Ogólnie drugi z Polaków, ale jeśli chodzi o wrażenie ogólne - zrobił największe (jednak w tej nie do końca przeliczalnej kategorii wygrał ze Stękałą). Oby nie był to tylko jednorazowy wyskok, a wstęp do czegoś więcej. To już wszak nie te czasy, by o skoczku okołotrzydziestoletnim pisać, że zbliża się do końca kariery.

25. Anze Lanisek (Słowenia; 20.04.1996; 232; 2/+37) - 25/14+0*+1 - 19’229 - 19’335

Klingenthal - 35, Lillehmamer 1 - 19, Lillehammer 2 - 31, Niżny Tagił 1 - 7 (7/8), Niżny Tagił 2 - 4 (8/2), Engelberg 1 - 24 (17/24), Engelberg 2 - 40, Oberstdorf - 16 (13/21), Ga-Pa - 23 (23/21), Innsbruck - 44, Bischofshofen - 20 (22/12), Willingen - 42, Zakopane - 24 (24/23), Sapporo 1 - 6 (6/5), Sapporo 2 - 15 (15/14), Trondheim - 19 (23/13), Vikersund 1 - 52, Vikersund 2 - 21 (22/21), Vikersund 3 - 33, Lahti 1 - 25 (22/23), Lahti 2 - 34, Wisła 1 - 40, Planica 1 - 35, Planica 2 - 35, Planica 3 - 29 (25/30); Oslo* - kwalifikacje; Wisła 2 - zgłoszony; MŚ LOTY - 12 (9/9/16), MŚ LOTY DRUŻYNA - 4(3); drużyna Klingenthal - 2(3), drużyna Zakopane - 5(3); Turniej Czterech Skoczni - 22

W minionym sezonie jeszcze nastolatek, a już pokazywał się z bardzo ciekawej strony. Mniej równy niż Hula, bardziej jednak skłonny do błysków - aż trzy razy w pierwszej dziesiątce - w drugich zawodach w Niżnym Tagile był nawet blisko podium. Obiecujący skoczek słoweńskiej drużyny, z tym że tu zrobię pewne zastrzeżenie - dobrych zawodników i talentów to w Alpach Julijskich nie brakuje - od lat jednak nie potrafią zdobyć drużynowego medalu jakiejkolwiek wielkiej imprezy, choć teoretycznie na papierze powinni zawsze walczyć o złoto, a medal zdobyć skacząc na jednej narcie. Jak przychodzi co do czego, to mam wrażenie, że ta narta jest i tak złamana. Niby czwarte miejsce, czy - jak to drzewiej bywało - piąte, szóste na wielkich imprezach to żaden wstyd, ale... analizując skład słoweńskiej drużyny dochodzę do wniosku, że to jednak jest wstyd.

24. Manuel Fettner (Austria; 17.06.1985; 238; 13/+7) - 25/17+1+4 - 30’172 - 30’277

Lillehammer 1 - 31, Lillehammer 2 - 22 (24/19), Niżny Tagił 1 - 9 (14/6), Niżny Tagił 2 - 14 (11/14), Engelberg 1 - 10 (13/8), Engelberg 2 - 11 (23/5), Oberstdorf - 20 (28/15), Ga-Pa - 22 (22/19), Innsbruck - 16 (16/28), Bischofshofen - 23 (26/21), Willingen - 32, Zakopane - 32, Sapporo 1 - 34, Sapporo 2 - 8 (7/13), Trondheim - 36, Vikersund 1 - 32, Vikersund 2 - 31, Vikersund 3 - 27 (26/27), Ałmaty 1 - 16 (11/21), Ałmaty 2 - 19 (15/20), Wisła 1 - 45, Titisee-Neustadt 1 - 28 (27/27), Planica 1 - 25 (20/25), Planica 2 - 16 (18/18), Planica 3 - 19 (18/20); Klingenthal - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo, Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; MŚ LOTY - 25 (24/25/24), MŚ LOTY DRUZYNA - 3(2); drużyna Klingenthal - 3(3), drużyna Willingen - 3(3), drużyna Zakopane - 2(3), drużyna Planica - 3(3); Turniej Czterech Skoczni - 18

Niby to ironicznie napisałem, że Słoweńcy powinni wygrywać zawody drużynowe na jednej narcie, a przecież Fettner pokazał swego czasu (MŚ 2013), że tak naprawdę się da. Zawsze mam wrażenie, iż osiągnął mniej niż mógł - niby miał medale drużynowe (zresztą powiększył kolekcję o drużynowy krążek w lotach), ale np. na podium PŚ stanął tylko raz (i to na najniższym stopniu!), powyżej dwunastego miejsca nie był nigdy w klasyfikacji generalnej (a obecny sezon jest jego drugim najlepszym). Niby nie można powiedzieć, że zaprzepaścił swoją karierę, ale że osiągnął tyle, co wydawało się, że może, też nie napiszę, bo i z jakiej racji? Oczywiście dziś jest w wieku, w którym skoczek jeszcze może nas zaskoczyć. Zaskoczy?

23. Stephan Leyhe (Niemcy; 05.01.1992; 257; 2/+15) - 28/21+1+4 - 23’321 - 24’75

Klingenthal - 20 (20/18), Lillehammer 1 - 39, Lillehammer 2 - 19 (11/18), Niżny Tagił 1 - 27 (23/28), Niżny Tagił 2 - 22 (25/22), Engelberg 1 - 23 (27/19), Engelberg 2 - 15 (10/20), Oberstdorf - 14 (21/11), Ga-Pa - 17 (12/24), Innsbruck - 21 (23/17), Bischofshofen - 45, Willingen - 23 (28/20), Zakopane - 18 (22/14), Sapporo 1 - 9 (9/14), Sapporo 2 - 39, Trondheim - 37, Vikersund 1 - 36, Vikersund 2 - 26 (23/27), Lahti 1 - 41, Lahti 2 - 12 (17/6), Kuopio - 26 (21/26), Ałmaty 1 - 15 (15/19), Ałmaty 2 - 11 (11/13), Wisła 1 - 38, Titisee-Neustadt 1 - 16 (14/15), Planica 1 - 19 (26/13), Planica 2 - 30 (29/29), Planica 3 - 26 (24/28); Vikersund 3 - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo, Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; MŚ LOTY - 19 (25/18/18), MŚ LOTY DRUŻYNA - 2(2); drużyna Zakopane - 4(2), drużyna Planica - 5(1); Turniej Czterech Skoczni - 20

Kolejny z grupy „progresywnej”. Mały staż w PŚ i coraz lepsze wyniki. Nie można co prawda powiedzieć, byśmy go często widzieli w czołówce konkursów, ale tak druga-trzecia dziesiątka to jego rzeczywistość. Jest równy z tendencjami do postępów i może dlatego wywalczył sobie miejsce w drużynie, która zdobyła srebro podczas MŚ w lotach narciarskich na Kulm - zamiast bardziej doświadczonego i ciągle jednak wyżej notowanego Wanka. Pierwszego medalu Niemcowi gratuluję - ciekawym, czy będzie ich więcej.

22. Kamil Stoch (Polska; 25.05.1987; 295; 12/-13) - 23/20+3+4 - 28’181 - 28’300

Klingenthal - 13 (5/21), Lillehammer 1 - 15, Lillehammer 2 - 47, Niżny Tagił 2 - 6 (9/6), Engelberg 1 - 20 (9/30), Engelberg 2 - 26 (30/16), Oberstdorf - 23 (23/20), Ga-Pa - 19 (17/20), Innsbruck - 16 (19/15), Bischofshofen - 33, Zakopane - 8 (7/9), Sapporo 1 - 18 (20/18), Sapporo 2 - 41, Trondheim - 28 (25/27), Vikersund 1 - 14 (27/8), Vikersund 3 - 23 (19/26), Lahti 1 - 23 (25/21), Kuopio - 27 (5/29), Wisła 1 - 10 (10/8), Titisee-Neustadt 1 - 13 (23/6), Planica 1 - 15 (16/14), Planica 2 - 21 (17/26), Planica 3 - 21 (22/23); Niżny Tagił 1, Vikersund 2, Lahti 2 - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo, Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; MŚ LOTY - kwalifikacje, MŚ LOTY DRUŻYNA - 5(1); drużyna Klingenthal - 6(4), drużyna Zakopane - 3(4), drużyna Oslo - 6(1), drużyna Planica - 6(4); Turniej Czterech Skoczni - 23

Tak to się dziwnie złożyło, że najlepszy z Polaków dostarczył też najwięcej rozczarowań. Daleki jestem od pisania źle o zawodniku, który przyniósł mi wiele sportowych emocji i radości. To ciągle mistrz olimpijski (podwójny!) i były mistrz świata, ale... nie wyszedł mu ten sezon. Raptem trzy razy w dziesiątce (na szczęście w obydwu polskich konkursach nie zawiódł), za to zdarzało mu się odpaść w kwalifikacjach, co wcześniej było nie do pomyślenia (zwłaszcza bolało to podczas MŚ w lotach, kiedy to naprawdę trzeba było zepsuć skok, by nie dostać się do konkursu) albo zawalić drugi skok (jak w pierwszym konkursie w Engelbergu czy w Kuopio). Coż... mam nadzieję, że za parę lat biografowie mistrza będą pisać o tym sezonie, jak o wypadku przy pracy.

21. Jurij Tepes (Słowenia; 14.02.1989; 307; 8/-8) - 26/18+1+4 - 26’281 - 27’35

Klingenthal - 10 (11/11), Lillehammer 1 - 38, Lillehammer 2 - 26 (28/24), Niżny Tagił 1 - 46, Niżny Tagił 2 - 30 (10/30), Engelberg 1 - 28 (25/27), Engelberg 2 - 43, Oberstdorf - 50, Ga-Pa - DSQ, Bischosfhofen - 22 (18/26), Willingen - 13 (16/10), Zakopane - 44, Trondheim - 15 (4/22), Vikersund 1 - 13 (10/18), Vikersund 2 - 12 (12/12), Vikersund 3 - 14 (10/15), Lahti 1 - 44, Lahti 2 - 19 (24/14), Kuopio - 24 (28/23), Ałmaty 1 - 6 (6/6), Ałmaty 2 - 17 (15/20), Wisła 1 - 36, Titisee-Neustadt 1 - 11 (18/11), Planica 1 - 8 (9/8), Planica 2 - 14 (15/17), Planica 3 - 13 (7/16); Innsbruck (dns) - kwalifikacje; Kuusamo, Oslo, Wisła 2, Titisee-Neustadt 2 - zgłoszony; MŚ LOTY - 9 (11/13/9), MŚ LOTY DRUŻYNA - 4(2); drużyna Klingenthal - 2(2), drużyna Willingen - 4(1), drużyna Oslo - 4(1), drużyna Kuopio - 5(1), drużyna Planica - 2(1); Turniej Czterech Skoczni - 44

Po Tepesu akurat ciężko spodziewać się równych skoków - raczej słabego sezonu i eksplozji formy w Planicy, ale tym razem nie było tak - było po prostu... średnio. Parę wyników w dziesiątce, jeden bolesny upadek w Vikersund, zupełnie nieudany Turniej Czterech Skoczni - ot, typowe wyniki dla zawodników bezpośredniego zaplecza czołówki. Na pewno sezon poniżej oczekiwań żywiołowego Słoweńca.

Ciąg dalszy nastąpi...